Στράτος Διονυσίου
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Στράτος Διονυσίου | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 8 Νοεμβρίου 1935 Νιγρίτα Σερρών, Ελλάδα |
| Θάνατος | 11 Μαΐου 1990 (54 ετών) Αθήνα, Ελλάδα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Ιδιότητα | τραγουδιστής, συνθέτης και τραγουδοποιός |
| Σύζυγος | Γεωργία Λαβένη (1955–1990) |
| Τέκνα | Στέλιος Διονυσίου, Άγγελος Διονυσίου, Τασούλα Διονυσίου και Διαμαντής Διονυσίου |
| Όργανα | φωνή |
| Είδος τέχνης | Τραγούδι |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Λαϊκό τραγούδι |
| Σημαντικά έργα | Βρέχει φωτιά στην στράτα μου Της γυναίκας η καρδιά Ο Σαλονικιός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Στράτος Διονυσίου (Νιγρίτα, 8 Νοεμβρίου 1935 – Αθήνα, 11 Μαΐου 1990) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής, συνθέτης και τραγουδοποιός. Θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λαϊκούς τραγουδιστές όλων των εποχών, με τεράστιες και διαχρονικές επιτυχίες.
Παιδιά του είναι οι τραγουδιστές Στέλιος Διονυσίου, Διαμαντής Διονυσίου και Άγγελος Διονυσίου.
Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Στράτος Διονυσίου γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου του 1935 στη Νιγρίτα Σερρών. Ήταν γιος του Άγγελου και της Στάσας Διονυσίου, προσφύγων από το Αϊβαλί της Μικράς Ασίας.[1] Το 1947, μετακόμισε στην Επτάλοφο των Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης.[2] Έναν χρόνο αργότερα, ο πατέρας του απεβίωσε.
Αρχικά τραγουδούσε αμισθί σε νυχτερινά κέντρα και αφού εργάστηκε ως μικροπωλητής και ράφτης, έκανε ντεμπούτο ως επαγγελματίας τραγουδιστής στο κέντρο «Φαρίντα» της Θεσσαλονίκης. Από τις πρώτες του εμφανίσεις το 1959, ο Διονυσίου τράβηξε το ενδιαφέρον κάποιων καλλιτεχνών, οι οποίοι τον προέτρεπαν να κατέβει στην Αθήνα για να κάνει σημαντικότερες συνεργασίες.
Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόλο που ο Διονυσίου είχε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, το 1959 μετακόμισε στην Αθήνα, μερικούς μήνες μετά την πρώτη του εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη. Μέσα από εμφανίσεις στην οδό Σατωβριάνδου γνωρίστηκε με πολλούς τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων η Καίτη Γκρέυ. Η Γκρέυ του πρότεινε να συνεργαστούν και ξεκίνησαν να εμφανίζονται στον Αστέρα της Κοκκινιάς. Την ίδια χρονιά, ο Διονυσίου γραμμοφώνησε δίσκο 45 στροφών με το τραγούδι «Δεν είμαι ένοχος» σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη.
Είχε ηχογραφήσει σε δίσκο το τραγούδι του Νίκου Μαύρου«Παράγκες και παλάτια» για την εταιρεία Odeon. Τρία χρόνια αργότερα υπέγραψε συμβόλαιο με την Columbia.
Τραγούδησε τη διασκευή του Μπάμπη Μπακάλη με τίτλο «Δεν με πόνεσε κανείς», εμπνευσμένη από το ινδικό τραγούδι «Duniya mein hum aaye hain» της Nargish. Άλλη διασκευή που τραγούδησε είναι αυτή του Μπάμπη Μπακάλη ονόματι «Της αγάπης μου το δίσκο», το «Ηλεκτρόφωνο» και το «Φύγε-Φύγε» σε μουσική Ατταλίδη και στίχους Κώστα Βίρβου. Έκανε επίσης διασκευές τα τραγούδια: «Αχάριστη» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Το Παλιογέφυρο» και «Πριν το χάραμα», τραγούδια του Γιάννη Παπαϊωάννου, «Η Μπαμπέσα» του Γιώργου Μητσάκη και «Το Φτωχομπούζουκο» του Μανώλη Χιώτη.
Το 1967 άρχισε να συνεργάζεται με τον συνθέτη Άκη Πάνου. Ο Πάνου του έδωσε τραγούδια που έγιναν επιτυχίες, όπως: «Και τι δεν κάνω», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Του κόσμου το περίγελο», «Άστη να φύγει», «Εγώ καλά σου τα 'λεγα», «Στο σταθμό του Μονάχου», «Θα ρίξω ροδοζάχαρη», «Ήταν ψεύτικα», «Μια γυναίκα» και «Φέρτε το παιδί του χάρου».
Το μαγαζί ΣΟΥ-ΜΟΥ όπου εμφανιζόταν, ήταν δεύτερο όνομα, παρτενέρ της Ανθούλας Αλιφραγκή. Στο ίδιο μαγαζί τον άκουσε το 1969 ο Μίμης Πλέσσας και έπειτα από δύο μήνες έγραψε το θρυλικό ζεϊμπέκικο «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το τραγούδι γράφτηκε για την ταινία Ορατότης μηδέν (1970).
Έπειτα, ο Διονυσίου κυκλοφόρησε τα επιτυχημένα τραγούδια «Ο παλιατζής», «Μπαγλαμάδες και μπουζούκια», «Ένας αητός γκρεμίστηκε», «Αγάπη μου επικίνδυνη» και «Αφιλότιμη».
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συνεργάστηκε με τη Χαρούλα Αλεξίου, με τη Λιζέτα Νικολάου και τη Σόφη Παππά σε δεύτερες φωνές.
Το 1973 τραγούδησε το τραγούδι «Άιντε πού το πας και που το φέρνεις», σε μουσική Μίμη Πλέσσα, στην ταινία της Φίνος Φιλμ Ο φαντασμένος. Το ίδιο έτος φυλακίστηκε για οπλοκατοχή και χασίς που βρέθηκαν στο αυτοκίνητό του. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι επρόκειτο για πλεκτάνη και σκευωρία ανταγωνιστών.[3] Αποφυλακίστηκε την άνοιξη του 1976. Σε αυτή τη στιγμή του συμπαραστάθηκε ιδιαίτερα ο συνάδελφος και φίλος Τόλης Βοσκόπουλος, ο οποίος το 1977 του έγραψε το τραγούδι «Αποκοιμήθηκα».
Συνεργάστηκε για 11 χρόνια με τον Γιάννη Πάριο, του οποίου τις φωνητικές ικανότητες αντιλήφθηκε. Το πρώτο τραγούδι του Πάριου που τραγούδησε ο Διονυσίου, ήταν το «Μινόρε Παράπονο», σε μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη, που κυκλοφόρησε το 1976.
Από το 1980 μέχρι την άνοιξη τού 1989, ακολούθησε συνεργασία με τη Μαρίνα Βλαχάκη, ενώ το τελευταίο διάστημα στο πλευρό του ήταν η Κική Λουκά. Ο Διονυσίου είχε προγραμματίσει ξανά εμφανίσεις με τη Βλαχάκη σε Θεσσαλονίκη και Τουρκία.
Στη δεκαετία του 1980 έκανε τις επιτυχίες «Υποκρίνεσαι», «Τα πήρες όλα», «Και λέγε-λέγε», «Άκου βρε φίλε», «Μόνο οι ερωτευμένοι» ,«Ο λαός τραγούδι θέλει», «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Εγώ ο ξένος», «Ένα λεπτό περιπτερά», «Καλύτερα μαζί σου και τρελός», «Θυμήσου», «Της γυναίκας η καρδιά»,«Νομίζεις», «Ο ταξιτζής», «Και τότε μόνος» και άλλα. Παράλληλα συνεργάστηκε και με τους Τάκη Μουσαφίρη, Θανάση Πολυκανδριώτη, Γιάννη Πάριο, Αλέκο Χρυσοβέργη, Σπύρο Γιατρά, Τάκη Σούκα, Σπύρο Παπαβασιλείου, Χρήστο Νικολόπουλο και Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Τα Χριστούγεννα του 1987 άνοιξε το νυχτερινό κέντρο με όνομα «Στράτος» στην οδό Φιλελλήνων.
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Στράτος Διονυσίου υπήρξε από τις στιβαρότερες και δυνατότερες φωνές μιας και επηρεασμένος μουσικά από τον ιεροψάλτη πατέρα του απέκτησε μια ένρινη βυζαντινή δωρικότητα. Ο Τάκης Μουσαφίρης τον θεωρούσε θεϊκό τραγουδιστή μιας και ηχογραφούσε δίσκο σε λίγες ώρες καθιστώντας τον ανεπανάληπτο και αφήνοντας του πάντες άναυδους. Ο Τάκης Σούκας έχει δηλώσει για τον Διονυσίου ότι «είναι ο μόνος τραγουδιστής που δεν έχασε ποτέ, ούτε για μια φορά στα τόσα χρόνια τον τόνο του!». Ο Γιάννης Πάριος έχει δηλώσει ότι με την φωνή του κούρδιζε συμφωνική ορχήστρα. Τη στιβαρότητα της φωνής του έχει μνημονεύσει και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Διονυσίου απεβίωσε στις 11 Μαΐου του 1990, σε ηλικία 54 ετών, από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής. Η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, τραγουδούσε στο μαγαζί Στράτος, ενώ νωρίτερα, το ίδιο απόγευμα, ηχογράφησε 9 τραγούδια για τον δίσκο «Ποιος άλλος» που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά τον θάνατό του, κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων. Σύμφωνα με τον στιχουργό Τάκη Μουσαφίρη, το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε εκείνη την ημέρα ήταν το «Μη μ’ αφήνεις μόνο μου».
Από τα τέσσερα παιδιά του Στράτου, ο Άγγελος και ο Στέλιος Διονυσίου είναι επίσης τραγουδιστές. Η Τασούλα Διονυσίου απεβίωσε τον Απρίλιο του 2012 σε ηλικία 53 ετών, ενώ το τέταρτο παιδί, ο Διαμαντής Διονυσίου, ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία το χειμώνα του 2007 σε κέντρα της Αθήνας.
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1955 παντρεύτηκε τον παιδικό του έρωτα, τη Γεωργία Λαβένη, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Άγγελο, την Τασούλα, τον Στέλιο και τον Διαμαντή. Υπήρξε οπαδός του ΠΑΟΚ.[4][5] Απο το 1980 μέχρι το 1989 διατηρούσε σχέση με την τραγουδίστρια και παρτενέρ του Μαρινα Βλαχακη.[6]
Πολιτικές Απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και αυτοπροσδιοριζόταν ως «Νεοδημοκράτης», πίστευε ότι όλοι ήταν «τα ίδια σκατά», πιστεύοντας ότι όλα τα κόμματα οδηγούν στα ίδια αρνητικά αποτελέσματα. Αντιπαθούσε τον ΕΛΑΣ, λόγο του οτι, σύμφωνα με τον ιδιο, είχε μάθει οτι άφησαν έναν διοικητή των τάγματων ασφαλείας που ονομαζόταν Παπούλιας να δραπετεύσει αφού τους δωροδόκησε. Κρατούσε αρνητική στάση απέναντι στην επιρροή της Αμερικής στην Ελλάδα, δηλώνοντας, "Πιστεύω ότι η Ελλάδα διατάζεται από τα μεγάλα αφεντικά, τους Αμερικανούς, μας έχουν χωρισμένους απο χρονιά και είμαστε σαν οικόπεδα της Αμερικής. Ο,τι θέλει η Αμερική θα κάνουμε...". [7]
Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα, το όνομά του φέρουν οδοί στα Τρίκαλα, τη Λάρισα και τους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης.
Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Δίσκος | Λοιπές πληροφορίες |
|---|---|---|
| 1969 | Στράτος Διονυσίου | |
| 1970 | Μαζί με το Στράτο | |
| 1971 | Στράτος Διονυσίου (3) | |
| 1972 | 4.5.3 | Συμμετοχή 5 Τραγούδια |
| 1972 | Στράτος Διονυσίου 4 | |
| 1973 | Μπαγλαμάδες και μπουζούκια | |
| 1974 | Νεώτερα κι ανώτερα | Συμμετοχή 6 Τραγούδια |
| 1974 | Τα 12 του Στράτου | |
| 1974 | Χρυσός Δίσκος | Συμμετοχή 2 Τραγούδια |
| 1975 | Τραγουδά Άκη Πάνου | |
| 1976 | Πάλι μαζί μας | |
| 1976 | Πικρά κι ανθρώπινα | |
| 1977 | 14 Χρυσές Επιτυχίες | |
| 1977 | Αν ξαναζούσα | |
| 1977 | Αξέχαστα τραγούδια | |
| 1978 | 14 Χρυσές Επιτυχίες Νο 2 | |
| 1978 | Τα Ορθόδοξα | 50.000 πωλήσεις (χρυσός δίσκος) |
| 1979 | Γυναίκες γυναίκες | |
| 1980 | Υποκρίνεσαι | 100.000 πωλήσεις (πλατινένιος δίσκος) |
| 1981 | Όλα είναι δανεικά | 100.000 πωλήσεις (πλατινένιος δίσκος) |
| 1981 | Τα ωραία του Διονυσίου | |
| 1982 | Αξέχαστες επιτυχίες | |
| 1982 | Θυμήσου | 50.000 πωλήσεις (χρυσός δίσκος) |
| 1983 | Αξέχαστες επιτυχίες 2 | |
| 1983 | Της γυναίκας η καρδιά | 50.000 πωλήσεις (χρυσός δίσκος) |
| 1984 | Λαϊκά και πάσης Ελλάδος | Συμμετοχή 5 Τραγούδια (50.000 πωλήσεις) (χρυσός δίσκος) |
| 1984 | Μόνο οι ερωτευμένοι | 50.000 πωλήσεις (χρυσός δίσκος) |
| 1985 | Αυτά που τραγουδήσαμε | |
| 1985 | Ο Σαλονικιός | 100.000 πωλήσεις (πλατινένιος δίσκος) |
| 1986 | Για πάντα | |
| 1986 | Ο ταξιτζής | Συμμετοχή 5 Τραγούδια (50.000 πωλήσεις) (χρυσός δίσκος) |
| 1987 | Δυο δυο | Συμμετοχή 7 Τραγούδια |
| 1987 | Κράτησε με | Συμμετοχή 2 Τραγούδια |
| 1987 | Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες Του | |
| 1987 | Ο λαός τραγούδι θέλει | 50.000 πωλήσεις (χρυσός δίσκος) |
| 1987 | Ζωντανή Ηχογράφηση | Συμμετοχή 2 Τραγούδια |
| 1988 | Εγώ ο ξένος | 150.000 πωλήσεις (πλατινένιος δίσκος) |
| 1989 | Νομίζεις | 100.000 πωλήσεις (πλατινένιος δίσκος) |
Κυκλοφορίες μετά θάνατον
| Έτος | Δίσκος | ||
|---|---|---|---|
| 1990 | Ποιος Αλλος |
| |
| 1990 | 30 Χρονια Επιτυχιες | 2 Cd (200.000 πωλήσεις) (πλατινένιος δίσκος) | |
| 1990 | Mega Souxe | ||
| 1991 | Η Ελλάδα Του Στέλιου και Του Στράτου | ||
| 1991 | Στα Ξενυχτάδικα Της Αγκαλιάς Σου (Συμμετοχή 2 Τραγούδια) | ||
| 1991 | Τα Λαϊκά | ||
| 1991 | Τραγούδια για τούς φίλους του | ||
| 1993 | Τα Ζεϊμπέκικα Του Γρηγόρη και Του Στράτου | ||
| 1994 | Από τους θησαυρούς των 45 στροφών | ||
| 1994 | Τα Ωραία του Διονυσίου | ||
| 1995 | Αξέχαστες Επιτυχίες Νο 2 | ||
| 1996 | Τραγούδια από τις 45 στροφές 1 | ||
| 1996 | Τα Σπάνια | ||
| 1997 | Αξέχαστα τραγούδια | ||
| 1997 | Τραγούδια από τις 45 στροφές 2 | ||
| 1997 | Τα τραγούδια που αγαπήσαμε | ||
| 1998 | Αγάπης βάσανα | ||
| 1998 | Τραγούδια από τις 45 στροφές 3 | ||
| 2000 | Άκου βρε φίλε | ||
| 2000 | Τραγούδια από τις 45 στροφές 4 | ||
| 2000 | Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες Του | ||
| 2000 | Πρώτη Εκτέλεση (Συμμετοχή 3 Τραγούδια) | ||
| 2001 | Τραγούδια από τις 45 στροφές 5 | ||
| 2002 | Οι Μεγαλύτερες Επιτυχίες Του Νο 2 | ||
| 2002 | Τα Αυθεντικά (4 Cd) | ||
| 2003 | Βρέχει φωτιά στη στράτα μου (2 Cd) | ||
| 2004 | Τ΄αγκάθια της καρδιάς | ||
| 2004 | Της Νύχτας Το Μινόρε | ||
| 2005 | Ο Στεναγμός Μου | ||
| 2005 | Τα τραγούδια του Στράτου (2 Cd) | ||
| 2006 | 14 Μεγάλα Τραγούδια | ||
| 2006 | 14 Μεγάλα Τραγούδια Νο 2 | ||
| 2006 | Για Πάντα Live Στην Αμερική (2 Cd) | ||
| 2006 | Ανθολογία - 1934-1990 (4 Cd) | ||
| 2007 | Ένας Δίσκος Η Ζωή Του (6 Cd) | ||
| 2007 | Τραγουδάει Μίμη Πλέσσα (2 Cd) | ||
| 2007 | Τραγουδάει Τάκη Σούκα (2 Cd) | ||
| 2008 | Βρέχει φωτιά στη στράτα μου (4 Cd) | ||
| 2008 | Χρυσή Δισκοθήκη | ||
| 2009 | Αφιέρωμα Στο Στράτο | ||
| 2009 | Live Ηχογραφήσεις (2 CD) | ||
| 2009 | Ντοκουμέντα | ||
| 2009 | Ο Λαός Τραγούδι Θέλει (6 CD) | ||
| 2012 | Ο Λαός Τραγούδι Θέλει Best of (4 CD) |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μιχαλονάκου, Βίκυ (2002). Στράτος Διονυσίου. Αθήνα: Κάκτος. ISBN 978-960-382-459-6.
- ↑ Πάρε ό,τι θέλεις… ΠΑΟΚτσή!
- ↑ Editors (7 Νοεμβρίου 2018). «Ο Στράτος Διονυσίου στη φυλακή! Η σύλληψη για κατοχή όπλου και ναρκωτικών που σημάδεψε τη ζωή του. Η κατακραυγή, η απόρριψη και η μεγάλη επιστροφή (φώτο)». ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2019.
- ↑ «Σ. Διονυσίου: 25 χρόνια χωρίς τον μεγάλο ΠΑΟΚτσή (VIDEO)». www.metrosport.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Στρ. Διονυσίου: «Μια ζωή ΠΑΟΚ, η ομαδάρα της Τούμπας - Παοκάρα και πάσης Ελλάδος!»». www.thessnews.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2021.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Μαρίνα Βλαχάκη: η γυναίκα δίπλα στον Στράτο Διονυσίου | LiFO». www.lifo.gr. 7 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2023.
- ↑ Μιχαλονάκου, Βίκυ. Στράτος Διονυσίου. Κάκτος. σελ. 101-104. ISBN 9789603824596.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μικρά Πορτραίτα: Στράτος Διονυσίου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Αφιέρωμα στον Στράτο Διονυσίου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
|