Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σερμπούρ-Οκτεβίλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 49°38′20″N 1°37′30″W / 49.63889°N 1.62500°W / 49.63889; -1.62500

Σερμπούρ-Οκτεβίλ

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΜανς, καντόνιο του Σερμπούρ-Οκτεβίλ-Νορ-Ουέστ, καντόνιο του Σερμπούρ-Οκτεβίλ-Συντ-Εστ, καντόνιο του Σερμπούρ-Οκτεβίλ-Συντ-Ουέστ και διαμέρισμα του Σερμπούρ
Ταχυδρομικός κώδικας50100[1], 50130[1], 50120[1], 50470[1], 50110[1] και 50460[1]
Κωδικός Κοινότητας50129[2]
Πληθυσμός35.545 (1  Ιανουαρίου 2018)[3]
Έκταση14,26 km²[4]
Υψόμετρο15 μέτρα, 0 μέτρο[5] και 139 μέτρα[5]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σερμπούρ-Οκτεβίλ
49°38′20″N 1°37′30″W
Ιστότοποςhttp://www.ville-cherbourg.fr
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Σερμπούρ-Οκτεβίλ (γαλλικά: Cherbourg-Octeville‎‎, προφέρεται: [ʃɛʁbuʁ ɔkt(ə)vil]) είναι πρώην γαλλική κοινότητα στο νομό της Μανς, στη διοικητική περιοχή της Νορμανδίας. Αρχικά η πόλη ονομαζόταν απλά Χερβούργο, το 2000 όμως ενώθηκε με την παρακείμενη Οκτβίλ και σήμερα το πλήρες όνομα της πόλης είναι Χερβούργο-Οκτβίλ.

Την 1η Ιανουαρίου 2016[6] η κοινότητα Σερμπούρ-Οκτβίλ συνενώθηκε με τέσσερις κοινότητες, τις Τουρλαβίλ, Εκερντρεβίλ-Αινβίλ, Κερκβίλ και Λα Γκλασερί και πλέον αποτελούν την κοινότητα Σερμπούρ-αν-Κοταντέν, με έδρα την κοινότητα Σερμπούρ-Οκτβίλ, η οποία είναι και πρωτεύουσα του διοικητικού διαμερίσματος Σερμπούρ. Ο πληθυσμός της νέας κοινότητας το 2016 ήταν 80.076 κάτοικοι.

Η πόλη βρίσκεται στην άκρη της χερσονήσου Κοταντέν στη θάλασσα της Μάγχης. Πιστεύεται ότι καταλαμβάνει το χώρο ενός αρχαίου ρωμαϊκού ναυστάθμου. Ανήκει στο νομό Μανς (Manche, Μάγχη) και στη περιφέρεια της Νορμανδίας. Κατά την απογραφή του 1999 το Χερβούργο καταλάμβανε έκταση περίπου 7 τετρ. χλμ. ενώ η Οκτβίλ 7,35 τετρ. χλμ.[7] Η πόλη που προέκυψε από τη συγχώνευσή τους έχει σήμερα έκταση 14,3 τετρ. χλμ.

Η περιοχή της Μανς φαίνεται ότι ήταν κατοικημένη από την παλαιολιθική εποχή. Μετά τους Κέλτες ήλθαν οι Γαλάτες, τους οποίους ακολούθησαν οι Ρωμαίοι, οι Σάξονες, οι Φράγκοι και, τέλος, οι Σκανδιναβοί: Η χερσόνησος του Κοταντέν ήταν η πρώτη περιοχή της Γαλλίας που κατέκτησαν οι άνθρωποι από το Βορρά (Νορ-μαν), οι Βίκινγκ. Ήταν, κατά συνέπεια, λογικό το Χερβούργο, λόγω της θέσης του, να αποτελέσει λιμάνι. Στην περιοχή υπήρχε ήδη από τον 4ο αιώνα ένα οχυρωματικό έργο (castrum). Το όνομα "Σερμπούρ" πρωτοεμφανίζεται στην πράξη δωρεάς του κάστρου από το δούκα Ριχάρδο Β΄ προς τη μελλοντική σύζυγό του το 1026.[8]

Το 1053 την πόλη επισκέπτεται ο δούκας Γουλιέλμος της Νορμανδίας (Γουλιέλμος ο Κατακτητής) με τη σύζυγό του Ματθίλδη και ιδρύουν ένα μοναστήρι σε εκπλήρωση τάματός τους. Όταν ο Γουλιέλμος επικρατεί στη μάχη για την κατάκτηση της Αγγλίας, το 1066, το Χερβούργο βρίσκεται σε πολύ καλή γεωγραφική θέση στο νεοσχηματισμένο χάρτη: Είναι το λιμάνι στο κέντρο της περιοχής που ελέγχεται από τους Νορμανδούς. Το 1145 η εγγονή του Γουλιέλμου, Ματθίλδη, απέκτησε την έκταση που βρίσκεται σήμερα το οπλοστάσιο του γαλλικού πολεμικού ναυτικού (περιοχή Equeurdreville) και έδωσε εντολή για την κατασκευή ενός αβαείου αφιερωμένου στην Παρθένο Μαρία, το Abbaye du Vœu, του οποίου υπάρχουν ακόμη τα ερείπια. Το 1204 ο βασιλιάς Φίλιππος Αύγουστος της Γαλλίας, κάνοντας κατάχρηση των κληρονομικών του δικαιωμάτων, κατέλαβε τη Νορμανδία, εκδιώκοντας τους Άγγλους. Οι σχέσεις των δύο πλευρών χειροτέρευαν διαρκώς και οι Άγγλοι επιτέθηκαν στην πόλη, την οποία έκαψαν, καταστρέφοντας και το αβαείο του Voeu. Το κάστρο όμως δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν. Το 1300 ο Φίλιππος Δ' ο Ωραίος κατασκεύασε νέες οχυρώσεις, τις οποίες διαρκώς ενίσχυε, κάνοντας την πόλη απόρθητη. Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου η πόλη απέκτησε στρατηγική σημασία και άλλαξε χέρια έξι φορές. Το 1354 ο τότε Γάλλος βασιλέας τη δώρισε στο μελλοντικό του γαμπρό Κάρολο της Ναβάρρας, ο οποίος την παραχώρησε στους Άγγλους. Το 1394 ο γιος του την πήρε πίσω και την αντάλλαξε με την Κομητεία της Ναμύρ με τον Γάλλο βασιλέα. Το 1418 το Χερβούργο υποτάχθηκε εκ νέου στους Άγγλους για να επανέλθει υπό γαλλική κυριαρχία το 1450, ύστερα από οικονομική συμφωνία μεταξύ Άγγλων και Γάλλων.

Σταδιακά η πόλη έχασε τη σημασία που είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια της αγγλογαλλικής σύγκρουσης. Με το ξέσπασμα των θρησκευτικών συγκρούσεων του 16ου αιώνα, οι Διαμαρτυρόμενοι της Νορμανδίας με επικεφαλής τον κόμητα του Μοντγκόμερι προσπάθησαν να καταλάβουν την πόλη, την οποία υπεράσπισε επιτυχώς ο Ζακ ντε Ματινιόν, του οποίου οι απόγονοι κυβέρνησαν το Χερβούργο μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα.

Το 1686 ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ κάλεσε τον Βωμπάν (Σεμπαστιάν Λε Πρεστρ, Άρχοντας του Βωμπάν), στρατάρχη και διάσημο στρατιωτικό μηχανικό για οχυρωματικά έργα, ο οποίος επισκεπτόμενος το Χερβούργο διαπίστωσε ότι ήταν ευάλωτο από την πλευρά της θάλασσας και άρχισε εργασίες ενίσχυσής του το 1688. Οι εργασίες αυτές ανεστάλησαν το επόμενο έτος από τον Λουβουά, υπουργό πολέμου, ο οποίος διέταξε την κατεδάφιση του φρουρίου και των μη επισκευάσιμων οχυρώσεων. Η πόλη σταμάτησε να αποτελεί πλέον φρούριο. Την ίδια εποχή το λιμάνι ήταν πρακτικά μια μέσου βάθους λιμνοθάλασσα με σταθερό πυθμένα. Μπορούσε να δεχτεί μέχρι 40 σκάφη, αλλά δεν υπήρχε προστασία και ασφάλεια για τα ελλιμενισμένα σκάφη. Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ κατασκεύασε εμπορικό λιμάνι από το 1739 ως το 1744, αλλά το 1758, ύστερα από νέα σύγκρουση των Γάλλων με τους Άγγλους, το λιμάνι καταστράφηκε ολοσχερώς για να επαναλειτουργήσει μόνο το 1789.[9]

Ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ εκφωνεί λόγο στο απελευθερωμένο Χερβούργο από το Δημαρχείο της πόλης: 20 Αυγούστου 1944

Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το λιμάνι κατείχαν οι Γερμανοί. Με τη Συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία η κατάληψη του Χερβούργου έγινε επιτακτική ανάγκη, καθώς οι Σύμμαχοι στερούνταν σημαντικού λιμένα για τον ανεφοδιασμό των δυνάμεών τους. Καθώς το λιμάνι βρισκόταν στη χερσόνησο του Κοταντέν, στη βάση της οποίας βρισκόταν μία από τις τέσσερις παραλίες της απόβασης (Γιούτα Μπιτς), αποτελούσε πρωταρχικό στόχο των Συμμάχων, οι οποίοι δεν διέθεταν μεγάλο λιμάνι. Ο στρατηγός Φον Σλίμπεν ανέλαβε τη διοίκηση των στρατευμάτων που υπερασπίζονταν την πόλη και το λιμάνι της. Οι αμερικανικές δυνάμεις του 7ου Σώματος Στρατού (79η και 9η Μεραρχία) κατάφεραν να διανοίξουν δρόμο και να καταλάβουν την πόλη στις 26 Ιουνίου 1944, ενώ χρειάστηκαν λίγες ημέρες για την εκκαθάρισή της από τα σκόρπια στοιχεία αντίστασης.[10]Οι καταστροφές στο λιμάνι ήταν τέτοιες που οι πρώτες εκφορτώσεις προμηθειών έγιναν δυνατές μόνο στις 16 Ιουλίου, δεκεαννέα δηλαδή ημέρες μετά την ολοσχερή του κατάληψη και μόνο μετά την ανάληψη τεράστιου έργου ανασυγκρότησης από συμμαχικής πλευράς. Οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί για την κατάληψή του στοίχισαν ωστόσο την ολοσχερή καταστροφή της La Glacerie, εργοστασίου γυαλιού ιδρυθέντος το 1655, το οποίο εφοδίαζε με γυαλί σημαντικές κατασκευές, όπως την αίθουσα με τους καθρέπτες στο Παλάτι των Βερσαλλιών.

Paul-Charles-Emmanuel Gallard-Lépinay:Η επίσκεψη τριών προέδρων. Μουσείο Τομάς Ανρί

Σήμερα το Χερβούργο είναι σύγχρονη πόλη-λιμάνι επικοινωνίας μεταξύ Γαλλίας και Βρετανίας και σημαντική βάση του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού. Οι λιμενικές του υποδομές είναι σύγχρονες και διαθέτει ναυπηγική βιομηχανία κατασκευής υποβρυχίων και πετρελαιοφόρων σκαφών, καθώς και βιομηχανίες ηλεκτρονικών και μετάλλων.[11] Ο πληθυσμός της πόλης ήταν, το 1999, 42.318 κάτοικοι (117.855 συνολικά στην ευρύτερη αστική περιοχή). Ο πληθυσμός αυτός τη φέρνει στη δεύτερη θέση στην Κάτω Νορμανδία, μετά την Καν και στην πρώτη για την περιοχή της Μάγχης.

Η πόλη δεν έχει σημαντικά αξιοθέατα. Τα κυριότερα άξια αναφοράς σημεία της είναι:

  • Το Cité de la Mer, μουσείο αφιερωμένο στην επιστημονική και ιστορική πλευρά ναυτιλιακών θεμάτων
  • Το μουσείο Καλών Τεχνών (Musée des beaux-arts) Thomas Henry, το οποίο διαθέτει 300 περίπου πίνακες ζωγραφικής, που ιδρύθηκε με βάση τη συλλογή του ζωγράφου Τομάς Ανρί, που γεννήθηκε και εργάστηκε στην πόλη
  • Ο Βοτανικός κήπος Roche Fauconnière.

Η πόλη βρίσκεται στο άκρο της Εθνικής οδού Ε13, που τη συνδέει με την Καν και το Παρίσι. Διαθέτει επίσης αεροδρόμιο στον παρακείμενο δήμο Μωπερτύ-συρ-Μερ (Maupertus-sur-Mer), το οποίο φέρει το όνομα Cherbourg Maupertus.

Σιδηροδρομικά συνδέεται με το Παρίσι (μέσω Καέν) και με το τοπικό δίκτυο (TER) με τη Λιζιέ (μέσω Καέν) και τη Ρεν (μέσω Σαιν-Λο).

Ατμοπλοϊκά συνδέεται με τακτικές γραμμές με το Πουλ (Poole) (5 δρομολόγια εβδομαδιαίως το καλοκαίρι, 3 το χειμώνα), Πόρτσμουθ (2 δρομολόγια ημερησίως και ένα (άλλης εταιρείας) εβδομαδιαία κατά τη θερινή περίοδο μόνο) και συνολικά 3+3 δρομολόγια προς Ρόσλεϊρ (Rosslare) εβδομαδιαία. Δρομολόγια προς Σαουθάμπτον και Τζέρσεϊ - Γκέρνσεϊ καταργήθηκαν λόγω έλλειψης επιβατών.

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  2. (Γαλλικά) Code INSEE.
  3. «Populations légales 2018» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2020.
  4. 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement.ign.fr/83edtfdyqte031y0ra49d2e3/telechargement/inspire/RGC-2015-01$RGC2015/file/RGC2015.7z.
  6. . «.manche.gouv.fr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2018. 
  7. Πληθυσμιακά αποτελέσματα απογραφής 1999, INSEE
  8. «Επίσημος ιστοχώρος της πόλης του Χερβούργου-Οκτβίλ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2010. 
  9. «Επίσημη ιστοσελίδα: Ιστορία της πόλης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2010. 
  10. American Forces in Action: UTAH Beach to Cherbourg, 6 June - 27 June 1944, ibiblio.org
  11. «Columbia Encyclopedia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]