Περιφέρεια Ιρίνγκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 9°00′S 35°00′E / 9.000°S 35.000°E / -9.000; 35.000

Περιφέρεια Ιρίνγκα
(Iringa Region)
Τοπική ονομασία Mkoa wa Iringa
Χάρτης της Τανζανίας (σε ανοικτό μπεζ) όπου φαίνεται (σε μπορντό) η Περιφέρεια Ιρίνγκα, μετά από το διαχωρισμό της, του 2012.
Χώρα Τανζανία
Ζώνη Νοτίων Υψιπέδων
Πρωτεύουσα Ιρίνγκα
(Iringa)
Περιοχές ή Επαρχίες βλέπε σχετικό πίνακα
Περιφερειακή Επίτροπος Mhe. Amina Masenza
Επιφάνεια 35.503 km² [1]
13.708 mi²
Πληθυσμός 840.404 [01.08.2002][1]
941.238 [26.08.2012][1]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Περιφέρειας 26,5 κάτοικοι / km² [2012][1]
69 κάτοικοι / mi² [2012]
Ζώνη Ώρας Ανατολικής Αφρικής +3
Ταχυδρ. Κώδικας 51xxx
Κωδικός κλήσης 026
Διαδικτυακή Διεύθυνση Περιφέρειας iringa.go.tz
e-mail Διεύθυνση Περιφέρειας ras@iringa.go.tz

Η Περιφέρεια της Ιρίνγκα (αγγλικά: Iringa Region, σουαχίλι: Mkoa wa Iringa), είναι μια από τις τριάντα διοικητικές περιφέρειες της Τανζανίας. Η Περιφερειακή της πρωτεύουσα είναι η Ιρίνγκα (Iringa). Πριν από το 2012, η συνολική της έκταση ήταν 58.936 τετραγωνικά χιλιόμετρα (22.755 τετραγωνικά μίλια), από την οποία έκταση, 56.864 τετραγωνικά χιλιόμετρα (21.955 τετραγωνικά μίλια) ήταν ξηρά και 2.070 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ήταν υδάτινη έκταση.[2] Ωστόσο, η Ιρίνγκα έχασε τις τρεις νότιες Περιοχές της, για τη δημιουργία της Περιφέρειας Ντζόμπε (Njombe Region).

Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, η πρώην Περιφέρεια Ιρίνγκα (Iringa Region) είχε πληθυσμό 1.495.333 άτομα.[3] Με το παρόν μέγεθος της Περιφέρειας Ιρίνγκα (Iringa Region), δηλαδή τις τέσσερις παλαιές βόρειες Περιοχές, στην απογραφή του 2002, είχε έναν συνολικό πληθυσμό 840.404 ατόμων.

Η Περιφέρεια Ιρίνγκα (Iringa Region) φιλοξενεί το «Εθνικό Πάρκο Ρουάχα» (Ruaha National Park), το δεύτερο μεγαλύτερο πάρκο της Τανζανίας, το οποίο έχει μια αφθονία από άγρια ζωή και περίπου 7.500 επισκέπτες ετησίως. Ένα δεύτερο πάρκο, το «Εθνικό Πάρκο των Ουντζούνγκουα Ορέων» (Udzungwa Mountains National Park), στην Αγροτική Περιοχή της Ιρίγκα, είναι λιγότερο επισκέψιμο.[4]

Περιφερειακή Επίτροπος της Περιφέρειας Ιρίνγκα, είναι η Mhe. Amina Masenza.[5]

Περιοχές (ή Επαρχίες)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Περιφέρεια διαιρείται διοικητικά σε τρεις Περιοχές:[Σημ. 1]

Περιοχές (ή Επαρχίες) της Περιφέρειας Ιρίνγκα
Χάρτης Περιοχή Πληθυσμός (2012)
Χάρτης της Τανζανίας (σε ανοιχτό γκρι) και σε ανοιχτό πράσινο η Περιφέρεια Ιρίνγκα (πριν από το διαχωρισμό της του 2012). Σε σκούρο πράσινο εμφανίζεται η Περιοχή Μουφίντι (Mufindi) και οι τρεις Περιοχές κάτω από την Περιοχή Μουφίντι, είναι οι Περιοχές που διαχωρίστηκαν το 2012.
 Περιοχή Ιρίνγκα (Iringa) 405.377
Περιοχή Κιλόλο (Kilolo) 218.130
Περιοχή Μουφίντι (Mufindi) 317.731
Σύνολο 941.238

Αποικισμός των πρώτων Ευρωπαίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιρίνγκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά εγκαταστάθηκαν πολλοί Γερμανοί, που διατηρούσαν αγροκτήματα με σιτηρά, αραβόσιτο, φασόλια, Ευρωπαϊκά οπωροφόρα δέντρα και αρκετά με ζώα. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί οι Γερμανοί συνελήφθησαν και εστάλησαν σε Στρατόπεδα αιχμαλώτων και μετά την λήξη του, στη Γερμανία· και τα κτήματά τους αφού αρχικά τέθηκαν υπό την μεσεγγύηση της Μεγάλη Βρετανίας, στη συνέχεια ενοικιάστηκαν σε άλλους Ευρωπαίους.[6] Κατά το 1949, τα Γερμανικά αυτά κτήματα, πωλήθηκαν σε Ευρωπαίους αποίκους, αυτό άλλωστε συνέβη και με τα περισσότερα άλλα Γερμανικά κτήματα της τότε Τανγκανίκα.[7]

Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).[8] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).[8] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς[Σημ. 2][Παρ. Σημ. 1] απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.[8]

Οι πρώτοι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην Ιρίνγκα, επί Γερμανικής ακόμη κατοχής, ήσαν οι εξ Ηπείρου αδελφοί Ηλίας και Ίσσα Τσάβαλοι, που ασχολήθηκαν με το εμπόριο και την αμπελουργία, στις όχθες του ποταμού Ρουάχα. Δυστυχώς όμως και οι δύο σκοτώθηκαν το 1905, κατά την Επανάσταση του «Μάγκι-Μάγκι» (ή κατ'άλλους Μάτζι-μάτζι),[Σημ. 3] ο μεν Ηλίας στην Κιλόσα, όπου τον έθαψαν ζωντανό και ανάποδα (με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στην επιφάνεια), ο δε Ίσσα στην Ιρίνγκα.[9] Μετά την ανάληψη της Αγγλικής διακυβέρνησης στην Ταγκανίκα, ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην Ιρίνγκα, ήταν ο:

Αμέσως μετά ακολούθησαν οι:

  • Μομόκος,
  • Φόρος,
  • Απόστ. Πούπουλας,
  • Δημήτριος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου) και λίγο αργότερα ο
  • Βάσος Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),

εν συνεχεία, ακολούθησαν οι:

  • Γεώργιος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου),
  • Χαρίλαος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου),
  • Στέλιος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου),
  • Ιωάννης Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
  • Εμμανουήλ Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
  • Κώστας Α. Σοβαρής (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
  • Δημήτριος Φιλιπ. Λαχανιάτης (έκ του οικισμού Βάτι, Ρόδου),
  • Ιωάννης Καμπουρόπουλος (έκ Ρόδου),
  • Αθανάσιος Παπαγεωργίου (έκ Ρόδου),
  • Σπύρος Διον. Πολλάτος (εκ Φαρακλιάτων, Κεφαλληνίας),
  • Γεράσιμος Γεωργ. Λοράνδος (εξ Αργοστολίου, Κεφαλληνίας),
  • Ισίδωρος Σιδεράτος (εκ Κεφαλληνίας),
  • Παναγής Γεννατάς (εκ Κεφαλληνίας),
  • Κώστας Καλούπης,
  • Σπύρος Μανωλάτος (εκ Δειληνάτων Κεφαλληνίας),
  • Δημήτριος Παπαδημητρίου (εκ Πελοποννήσου),
  • Γεώργιος Τσάνης (εκ Τριπόλεως, Πελοποννήσου),
  • Γεώργιος Αργετάκης (εκ Πελοποννήσου),
  • Κώστας Γ. Καψόπουλος (εκ Καρλοβασίου, Σάμου),
  • Μιχαήλ Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
  • Ιωάννης Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
  • Βάσος Καλογέρης (εκ Κλήρου, Κύπρου),
  • Αλέξανδρος Καλογέρης (εκ Κλήρου, Κύπρου),
  • Γεώργιος Καλλής (εκ Πάφου, Κύπρου),
  • Σάββας Καλλής (εκ Πάφου, Κύπρου),
  • Παναγιώτης Δρουσιώτης (εκ Κύπρου),
  • Πέτρος Λεπτός (εκ Κύπρου),
  • Μίλτων Κ. Μήτσιγκας (εκ Κύπρου),
  • Σωτήριος Παπαχρήστου (εκ Κύπρου),
  • Παναγής Βανέζης (εκ Κύπρου),
  • Νικόλαος Αυγεροδήμος (εκ Λοκρίδος, Φθιώτιδας),
  • Νικόλαος Παναγιωτόπουλος (εκ Πειραιώς),
  • Βλάσσης Παντελ. Τσαπτσαλής
  • Βασίλειος Εμμ. Καζακίδης (εξ Αθηνών, καταγόμενος εκ Τενέδου),
  • Γεώργιος Αγάς (εκ Τενέδου),
  • Γεώργιος Τζανέτος (εκ Τενέδου),
  • Θρασύβουλος Αθηναίος (εκ Τενέδου),
  • Παναγιώτης Μιλτ. Μπεκιάρης (εκ Θεσσαλονίκης),
  • Χαράλαμπος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
  • Αθανάσιος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
  • Νίκος Θεοδωρίδης (εξ Ίμβρου),
  • Ιωάννης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
  • Παναγιώτης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
  • Δημήτριος Ζούρος (εκ Μυτιλήνης),
  • Δημήτριος Ν. Γαράς (εξ Αθηνών),
  • Ιωάννης Αντ. Ρούσος (εκ Κιμώλου),
  • Πολυμέρης Μαργαρίτης (από τη Βιζύη, Ανατ. Θράκης) κ.ά.

για να φθάσουν στις αρχές του 1950, να υπάρχουν στην περιοχή πάνω από 135 Ελληνικές ψυχές.[10]

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1955, κατέφτασε και ο Απόστολος Βασιλικάκης (έξ Ίμβρου).[εκκρεμεί παραπομπή]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η περίφραξη «Μαχένγκε» στη Γερμανική Ανατολική Αφρική.
    Η περίφραξη «Μαχένγκε» στη Γερμανική Ανατολική Αφρική.
  • Η περιοχή του υψιπέδου στην Ιρίνγκα.
    Η περιοχή του υψιπέδου στην Ιρίνγκα.
  • Μοναστήρι στην Ουέμπα (Uwemba).
    Μοναστήρι στην Ουέμπα (Uwemba).
  • Χωράφια τσαγιού στο Μουφίντι (Mufindi)
    Χωράφια τσαγιού στο Μουφίντι (Mufindi)

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Επειδή ορισμένες ονομασίες δεν μπορούν να αποδοθούν 100% με την Ελληνική γραφή, π.χ.
    • Τόσο η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία Banda όσο και η ονομασία Mpanda, στα Ελληνικά γράφονται ως «Μπάντα». Η αναγραφή λοιπόν της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, μας βοηθά στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δούμε ότι η Ελληνική ονομασία προφέρεται ως «Μ-πάντα» και όχι ως «Μπάντα» (γιατί δεν είναι Banda αλλά Mpanda).
    • Ονομασίες που έχουν στη 1η. ή στην τελευταία τους συλλαβή [σύμφωνο-το γράμμα "w"-φωνήεν] π.χ. η ονομασία Bwembwera, στα Ελληνικά γράφεται Μπουεμπουέρα αν όμως επιχειρήσουμε την Ελληνική ονομασία να την αποτυπώσουμε με Αγγλικούς χαρακτήρες τότε θα έχουμε: Buebuera ... ουδεμία σχέση με το Bwembwera, ομοίως,
    • η ονομασία Kwale, στα Ελληνικά γράφεται Κουάλε αν όμως επιχειρήσουμε την Ελληνική ονομασία να την αποτυπώσουμε με Αγγλικούς χαρακτήρες τότε θα έχουμε: Kouale ή Kuale... ουδεμία σχέση με το Kwale.
    Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε η παράλληλη παράθεση της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, διευκολύνει στην Ελληνική ανάγνωση της ονομασίας. Επιπλέον, όπου υπάρχει ονομασία σε Ελληνική γραφή, παρατίθεται απαραιτήτως (εντός παρενθέσεως) και η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία, ώστε να διευκολυνθεί περαιτέρω, ο μη εξοικειωμένος (με τις Σουαχίλι ονομασίες) αναγνώστης.
  2. ↑ Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.
  3. ↑ Η επανάσταση των μαύρων ονομάστηκε Μάτζι-μάτζι (ή κατ'άλλους Μάγκι-μάγκι), καθότι στα Σουαχίλι Μάτζι σημαίνει νερό και οι αρχηγοί των ιθαγενών, προκειμένου να τονώσουν το θάρρος των οπαδών των διεκήρυττον ότι τα όπλα των Ουαζούνγκου (Ευρωπαίων) δεν εκτόξευαν σφαίρες αλλά νερό.[Παρ. Σημ. 2]
Παραπομπές σημειώσεων
  1. ↑ John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912 (Ψηφιακή έκδοση). Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες 2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN 978-0-521-05371-6. 
  2. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Region)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  2. ↑ «Socio-Economic Profile of Iringa Region» (PDF) (2η έκδοση). The Planning Commission, Dar es Salaam, and The Regional Commissioner's Office, Iringa. Μάιος 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2015. 
  3. ↑ «2002 Population and Housing General Report: Iringa». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2015. 
  4. ↑ «Focus: Iringa Region». Focus on Tanzania (PDF). 2005. σελ. 16–21. 
  5. ↑ Iringa Regional Secretariat (2015). «About Us - Current Leaders». Regional Commissioer's Office Website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2015. 
  6. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211. 
  7. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 {{Greek identity/community in east africa, Introduction, ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019}}
  9. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212. 
  10. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Έλληνες εν Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 211–229. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Iringa στο Wikimedia Commons
π • σ • ε Περιφέρειες της Τανζανίας
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Περιφέρεια_Ιρίνγκα&oldid=10236491"