Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος.
Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα.
Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.

Συντεταγμένες: 7°46′09″S 35°42′11″E / 7.7693°S 35.7030°E / -7.7693; 35.7030

Αυτό το λήμμα αφορά την Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα. Για την Αστική Περιοχή, δείτε: Αστική Περιοχή Ιρίνγκα.
Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα ή
Αγροτική Επαρχία Ιρίνγκα
(Iringa Rural District)
Τοπική ονομασία Wilaya ya Iringa Vijijini
Χάρτης της Τανζανίας (σε ανοικτό γκρι) όπου φαίνονται:
α. η Περιφέρεια Ιρίνγκα (σε ανοικτό πράσινο) και
β. η Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα (σε σκούρο πράσινο).
Χώρα Τανζανία
Περιφέρεια Ιρίνγκα
Περιοχή Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα
Έκταση Περιφέρειας 35.503 km² [1]
Έκταση Αγροτικής Περιοχής 18.785,96 km²[2]
Πληθυσμός Περιφέρειας 840.404 [01.08.2002][1]
941.238 [26.08.2012][1]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Περιφέρειας 26,5 κάτοικοι / km² [2012][1]
Πληθυσμιακή Κάλυψη Αγροτικής Περιοχής 13,5 κάτοικοι / km² [2012][2]
Στοιχεία Επικοινωνίας της Περιφέρειας
Διαδικτυακός Ιστότοπος Περιφέρειας www.iringa.go.tz
Διεύθυνση e-mail Περιφέρειας ras@iringa.go.tz

Η Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα (Iringa Rural District) (Σουχίλι: Wilaya ya Iringa Vijijini), είναι μία από τις τέσσερις επαρχίες στην Περιφέρεια Ιρίνγκα της Τανζανίας, στην Ανατολική Αφρική. Στα βόρεια συνορεύει με την Περιφέρεια Ντοντόμα (Dodoma Region), ανατολικά με την Περιοχή Κιλόλο (Kilolo District) και περικυκλώνει την Αστική Περιοχή Ιρίνγκα (Iringa Urban District), νότια από την Περιοχή Μουφίντι (Mufindi District), νοτιοδυτικά από το Περιφέρεια Μπέυα (Mbeya Region) και βορειοδυτικά από την Περιφέρεια Σινγκίντα (Singida Region).

Κατά το 2002, ο πληθυσμός στην Αγροτική Επαρχία Ιρίνγκα, ήταν 245.623 κάτοικοι.[3]

Τμήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αγροτική Περιοχή Ιρίνγκα από το 2002, διαιρείται διοικητικά σε είκοσι Τμήματα:[3][Σημ. 1]

  • Idodi
  • Ifunda
  • Ilolompya
  • Itunundu
  • Izazi
  • Kalenga
  • Kihorogota
  • Kiwere
  • Lumuli
  • Maboga
  • Mahuninga
  • Magulilwa
  • Malengamakali
  • Mgama
  • Mlowa
  • Mseke
  • Nduli
  • Nzihi
  • Ulanda
  • Wasa

Αποικισμός των πρώτων Ευρωπαίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιρίνγκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά εγκαταστάθηκαν πολλοί Γερμανοί, που διατηρούσαν αγροκτήματα με σιτηρά, αραβόσιτο, φασόλια, Ευρωπαϊκά οπωροφόρα δέντρα και αρκετά με ζώα. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί οι Γερμανοί συνελήφθησαν και εστάλησαν σε Στρατόπεδα αιχμαλώτων και μετά την λήξη του, στη Γερμανία· και τα κτήματά τους αφού αρχικά τέθηκαν υπό την μεσεγγύηση της Μεγάλη Βρετανίας, στη συνέχεια ενοικιάστηκαν σε άλλους Ευρωπαίους.[4] Κατά το 1949, τα Γερμανικά αυτά κτήματα, πωλήθηκαν σε Ευρωπαίους αποίκους, αυτό άλλωστε συνέβη και με τα περισσότερα άλλα Γερμανικά κτήματα της τότε Τανγκανίκα.[5]

Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).[6] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).[6] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς[Σημ. 2] απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.[6]

Οι πρώτοι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην Ιρίνγκα, επί Γερμανικής ακόμη κατοχής, ήσαν οι εξ Ηπείρου αδελφοί Ηλίας και Ίσσα Τσάβαλοι, που ασχολήθηκαν με το εμπόριο και την αμπελουργία, στις όχθες του ποταμού Ρουάχα. Δυστυχώς όμως και οι δύο σκοτώθηκαν το 1905, κατά την Επανάσταση του «Μάγκι-Μάγκι» (ή κατ'άλλους Μάτζι-μάτζι),[Σημ. 3] ο μεν Ηλίας στην Κιλόσα, όπου τον έθαψαν ζωντανό και ανάποδα (με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στην επιφάνεια), ο δε Ίσσα στην Ιρίνγκα.[7] Μετά την ανάληψη της Αγγλικής διακυβέρνησης στην Ταγκανίκα, ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην Ιρίνγκα, ήταν ο:

Αμέσως μετά ακολούθησαν οι:

  • Μομόκος,
  • Φόρος,
  • Απόστ. Πούπουλας,
  • Δημήτριος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου) και λίγο αργότερα ο
  • Βάσος Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),

εν συνεχεία, ακολούθησαν οι:

  • Γεώργιος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
  • Χαρίλαος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
  • Στέλιος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου Ίμβρου),
  • Ιωάννης Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
  • Εμμανουήλ Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
  • Κώστας Α. Σοβαρής (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
  • Δημήτριος Φιλιπ. Λαχανιάτης (έκ του οικισμού Βάτι, Ρόδου),
  • Ιωάννης Καμπουρόπουλος (έκ Ρόδου),
  • Αθανάσιος Παπαγεωργίου (έκ Ρόδου),
  • Σπύρος Διον. Πολλάτος (εκ Φαρακλιάτων, Κεφαλληνίας),
  • Γεράσιμος Γεωργ. Λοράνδος (εξ Αργοστολίου, Κεφαλληνίας),
  • Ισίδωρος Σιδεράτος (εκ Κεφαλληνίας),
  • Παναγής Γεννατάς (εκ Κεφαλληνίας),
  • Κώστας Καλούπης,
  • Σπύρος Μανωλάτος (εκ Δειληνάτων Κεφαλληνίας),
  • Δημήτριος Παπαδημητρίου (εκ Πελοποννήσου),
  • Γεώργιος Τσάνης (εκ Τριπόλεως, Πελοποννήσου),
  • Γεώργιος Αργετάκης (εκ Πελοποννήσου),
  • Κώστας Γ. Καψόπουλος (εκ Καρλοβασίου, Σάμου),
  • Μιχαήλ Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
  • Ιωάννης Παν. Τόφας (εκ Κλήρου Κύπρου),
  • Βάσος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
  • Αλέξανδρος Καλογέρης (εκ Κλήρου Κύπρου),
  • Γεώργιος Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
  • Σάββας Καλλής (εκ Πάφου Κύπρου),
  • Παναγιώτης Δρουσιώτης (εκ Κύπρου),
  • Πέτρος Λεπτός (εκ Κύπρου),
  • Μίλτων Κ. Μήτσιγκας (εκ Κύπρου),
  • Σωτήριος Παπαχρήστου (εκ Κύπρου),
  • Παναγής Βανέζης (εκ Κύπρου),
  • Νικόλαος Αυγεροδήμος (εκ Λοκρίδος Φθιώτιδας),
  • Νικόλαος Παναγιωτόπουλος (εκ Πειραιώς),
  • Βλάσσης Παντελ. Τσαπτσαλής
  • Βασίλειος Εμμ. Καζακίδης (εξ Αθηνών καταγόμενος εκ Τενέδου),
  • Γεώργιος Αγάς (εκ Τενέδου),
  • Γεώργιος Τζανέτος (εκ Τενέδου),
  • Θρασύβουλος Αθηναίος (εκ Τενέδου),
  • Παναγιώτης Μιλτ. Μπεκιάρης (εκ Θεσσαλονίκης),
  • Χαράλαμπος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
  • Αθανάσιος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
  • Νίκος Θεοδωρίδης (εξ Ίμβρου),
  • Ιωάννης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
  • Παναγιώτης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
  • Δημήτριος Ζούρος (εκ Μυτιλήνης),
  • Δημήτριος Ν. Γαράς (εξ Αθηνών),
  • Ιωάννης Αντ. Ρούσος (εκ Κιμώλου),
  • Πολυμέρης Μαργαρίτης (από τη Βιζύη, Ανατ. Θράκης) κ.ά.

για να φθάσουν στις αρχές του 1950, να υπάρχουν στην περιοχή πάνω από 135 Ελληνικές ψυχές.[8]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τα υψίπεδα της Ιρίνγκα.
    Τα υψίπεδα της Ιρίνγκα.
  • Θέα της Ιρίνγκα (πόλης) και της παρακείμενης περιοχής.
    Θέα της Ιρίνγκα (πόλης) και της παρακείμενης περιοχής.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Χάριν της μετάφρασης, προτιμήθηκε να διατηρηθούν τα τμήματα με την Αγγλική-Σουαχίλι γραφή έναντι της Ελληνικής τους γραφής. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι διότι ορισμένες ονομασίες δεν μπορούν να αποδοθούν 100% με την Ελληνική γραφή, π.χ. τόσο η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία Maboga όσο και η ονομασία Mamboga, στα Ελληνικά γράφονται ως «Μαμπόγκα». Η αναγραφή λοιπόν της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, μας βοηθά στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δούμε ότι η Ελληνική ονομασία προφέρεται ως «Μα-μπό-γκα» και όχι ως «Μα-μ-μπό-γκα» (γιατί δεν είναι Mamboga αλλά Maboga). Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε η παράλληλη παράθεση της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, διευκολύνει στην Ελληνική ανάγνωση της ονομασίας. Επιπλέον, όπου υπάρχει ονομασία σε Ελληνική γραφή, παρατίθεται απαραιτήτως (εντός παρενθέσεως) και η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία, ώστε να διευκολυνθεί περαιτέρω, ο μη εξοικειωμένος (με τις Σουαχίλι ονομασίες) αναγνώστης.
  2. ↑ Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.[Παρ. Σημ. 1]
  3. ↑ Η επανάσταση των μαύρων ονομάστηκε Μάτζι-μάτζι (ή κατ'άλλους Μάγκι-μάγκι), καθότι στα Σουαχίλι Μάτζι σημαίνει νερό και οι αρχηγοί των ιθαγενών, προκειμένου να τονώσουν το θάρρος των οπαδών των διεκήρυττον ότι τα όπλα των Ουαζούνγκου (Ευρωπαίων) δεν εκτόξευαν σφαίρες αλλά νερό.[Παρ. Σημ. 2]
Παραπομπές σημειώσεων
  1. ↑ John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912. Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες 2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN 978-0-521-05371-6. 
  2. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Region)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Iringa (Rural)». city population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «2002 Population and Housing General Report: Iringa: Rural». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2016. 
  4. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211. 
  5. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 211. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 {{Greek identity/community in east africa, Introduction, ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019}}
  7. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Ιστορική Εξέλιξις της Τανγκανίκας». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 27, 212. 
  8. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Έλληνες εν Ιρίνγκα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 211–229. 


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αγροτική_Περιοχή_Ιρίνγκα&oldid=10094073"