Ούλριχ Α΄ του Τσέλιε
| Ούλριχ Α΄ του Τσέλιε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1331 |
| Θάνατος | 26 Ιουλίου 1368 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αδελαΐδα του Όρτενμπουργκ |
| Τέκνα | Γουλιέλμος του Τσέλιε |
| Γονείς | Φρειδερίκος Α΄ του Τσέλιε |
| Αδέλφια | Χέρμαν Α΄ του Τσέλιε |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ούλριχ Α΄, γερμανικά: Ulrich von Cilli, σλοβενικά: Ulrik Celjski (π. 1331 – 1368), κόμης του Τσέλιε, ήταν από τη Στυρία ευγενής και κοντοτιέρος, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Οίκου του Τσέλιε μεταξύ 1359 και 1368, μαζί με τον μικρότερο αδελφό του Χέρμαν Α΄. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Οίκος του Τσέλιε έγινε ένας από τους πιο ισχυρούς οίκους ευγενών στην επικράτεια της σημερινής Σλοβενίας, και έθεσε τις βάσεις για την επέκτασή του στη γειτονική Σλαβονία και την Κροατία στην επόμενη γενιά.[1] Οι ικανότητες του Ούλριχ ως στρατιωτικού διοικητή πιστώνονται συνήθως για την αποδοχή του Οίκου του Τσέλιε στους κύκλους των ανώτερων ευγενών της Κεντρικής Ευρώπης στο δεύτερο μισό του 14ου αι.[2][3] Η ζωή του απαθανατίστηκε στο ποίημα Στον κόμη Ούλριχ του Τσέλιε (Von graff Ulrichen von Tzili) του Αυστριακού ποιητή του 14ου αιώνα Πέτερ Ζούχενβιρτ.[4]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λίγα είναι γνωστά για την πρώιμη ζωή του Ούλριχ. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Φρειδερίκου Α΄ πρώτου κόμη του Τσέλιε, και της συζύγου του Ντήμουτ Βάλσεε. Ο Φρειδερίκος είχε κληρονομήσει το κάστρο Τσέλιε και τα γύρω κτήματα μέσω της μητέρας του Αικατερίνης, κόρης του τελευταίου Καρίνθου κόμη του Χόινμπουργκ (Βόβμπρε, στα Σλοβενικά) και της Aγνής του Μπάντεν, της ανεπιτυχούς διεκδικήτριας της κληρονομιάς των Μπάμπενμπεργκ.
Οι κόμητες του Τσέλιε όφειλαν την επιτυχία τους στην πίστη στους Αψβούργους. Όπως και ο πατέρας του πριν από αυτόν, ο Ούλριχ υπηρέτησε ως κυβερνήτης (Landeshauptmann) του δουκάτου των Αψβούργων της Καρνιόλης από το 1362.
Ο Ούλριχ υπηρέτησε ως κοντοτιέρος, ένας διοικητής μισθοφόρων που δάνειζε τις υπηρεσίες του σε ισχυρότερους άρχοντες. Ξεκίνησε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία ως έφηβος, όταν εντάχθηκε στην εκστρατεία του βασιλιά Λουδοβίκου Α΄ της Ουγγαρίας κατά των Βενετών στη Δαλματία το 1346, συμμετέχοντας στην ανεπιτυχή πολιορκία του Ζάνταρ.[5] Το 1348 πολέμησε στην υπηρεσία του Λουδοβίκου Ε΄ δούκα της Βαυαρίας στο Τιρόλο και στο Βρανδεμβούργο.[6]
Παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του πολεμώντας ενάντια στον Ιωάννη-Ερρίκο της Μοραβίας στο Τιρόλο, ο Ούλριχ τελικά δημιούργησε ισχυρούς δεσμούς με τους ηγεμόνες από τον Οίκο του Λουξεμβούργου της Βοημίας και της Γερμανίας: το 1354, έλαβε μέρος στην εκστρατεία του Καρόλου Δ' της Γερμανίας στην Ιταλία.[6] Ομοίως, είχε ισχυρούς δεσμούς με τον Λουδοβίκο Α΄ της Ουγγαρίας, πολεμώντας στο πλευρό του εναντίον της Βενετίας το 1354–55, στην πολιορκία του Τρεβίζο.[6] Μεταξύ 1359 και 1365, συμμετείχε στις αποστολές του στη Σερβία, τη Βουλγαρία και τη Νότια Ιταλία.[6][7] Το 1362-63 πολέμησε στο πλευρό του δούκα των Αψβούργων Ροδόλφου Δ΄ στο Φρίουλι και στο Τιρόλο. Ως ανταμοιβή για την υπηρεσία του, του δόθηκαν το Κάμνικ στην Καρνιόλα και τα Ζάλετς και Βόϊνικ στη Στυρία: τα δύο τελευταία θα παρέμεναν στην κατοχή των απογόνων του, ώσπου εξέλιπε ο Οίκος των Τσέλιε το 1456.[8]
Η σύνδεση με τον Λουδοβίκο Α΄ βασιλιά της Ουγγαρίας αποδείχθηκε καρποφόρα. Ο μικρότερος αδελφός του Ούλριχ, Χέρμαν Α΄, νυμφεύτηκε την Αικατερίνη της Βοσνίας, την κουνιάδα του βασιλιά Λουδοβίκου Α΄, ενώ ο γιος του Ούλριχ, Γουλιέλμος, νυμφεύτηκε την Άννα της Πολωνίας, κόρη του Καζίμιρ Γ΄, του τελευταίου Πιάστ βασιλιά της Πολωνίας. Αυτοί οι γάμοι ανύψωσαν τους κόμητες του Τσέλιε στους κύκλους των βασιλικών οικογενειών της Κεντρικής Ευρώπης. Ταυτόχρονα, η διευθέτηση αυτή ήταν βολική για τον Λουδοβίκο Α΄, που διαδέχθηκε τον Καζίμιρ Γ΄ ως βασιλιάς της Πολωνίας: η κόρη του Καζίμιρ Γ΄, που θα μπορούσε διαφορετικά να διεκδικούσε τον θρόνο για τα παιδιά της, παντρεύτηκε τον πιστό μικρό σύμμαχο του Λουδοβίκου Α΄ πολύ μακριά από την Πολωνία, εξουδετερώνοντας έτσι μια πιθανή αμφισβήτηση της νομιμότητάς του σε μια προβληματική διαδοχή.[9]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε την Αδελαΐδα του Όρτενμπουργκ, κόρη του ισχυρού Καρίνθιου κόμη του Όρτενμπουργκ. Ο γάμος ενίσχυσε τη συμμαχία μεταξύ των δύο οίκων. Μόνο ένας γιος, ο:
- Γουλιέλμος, επέζησε της ενηλικίωσης από αυτή την ένωση. Νυμφρεύτηκε την Άννα των Πιάστ και απέκτησε μια κόρη, την
- Άννα του Τσέλιε, η οποία έγινε βασιλική σύζυγος της Πολωνίας με τον γάμο της με τον Βλάντισλαβ Β΄ Γιαγκιέλο.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Milko Kos. Zgodovina Slovencev od naselitve do reformacije. Ljubljana: Jugoslovanska knjigarna, 1933. P. 214.
- ↑ Čepič et al.: Zgodovina Slovencev. Ljubljana: Cankarjeva založba, 1979. P. 216.
- ↑ Milko Kos, Srednjeveška zgodovina Slovencev (Ljubljana: 1985), p. 261
- ↑ Tomaž Lazar: Vitezi, najemniki in smodnik. Ljubljana: Viharnik, 2012. P. 125.
- ↑ Tomaž Lazar, Vitezi, najemniki in smodnik (Ljubljana: Viharnik, 2012), pp. 125-26
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Tomaž Lazar, Vitezi, najemniki in smodnik (Ljubljana: Viharnik, 2012), p. 126
- ↑ Čepič et al.: Zgodovina Slovencev. Ljubljana: Cankarjeva založba, 1979. Pp. 216-17.
- ↑ Tomaž Lazar, Vitezi, najemniki in smodnik (Ljubljana: Viharnik, 2012), p. 127
- ↑ Peter Štih et al., eds, Spomini Helene Kottanner. Ljubljana, 1999