Οσμάν Φουάντ

Οσμάν Φουάντ
	Ο Οσμάν Φουάντ
Επικεφαλής του Οίκου των Οσμάν
Περίοδος	4 Ιουνίου 1954 - 19 Μαΐου 1973
Προκάτοχος	Αχμέτ Νιχάντ
Διάδοχος	Μεχμέτ Αμπντούλ Αζίζ
Γέννηση	24 Φεβρουαρίου 1895; Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος	19 Μαΐου 1973 (ετών 78); Νίκαια, Γαλλία
Σύζυγος	Ναμπίλ Κερίμ Χανούμ
Οίκος	Οίκος των Οσμάν
Πατέρας	Μεχμέτ Ζιγιαεντίν
Μητέρα	Τζαλεφέρ Χανιμεφέντη
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Οσμάν Φουάντ (24 Φεβρουαρίου 1895 - 19 Μαΐου 1973) (Τούρκικα:Osman Fuat Osmanoğlu), ήταν ο 39ος Επικεφαλής του Οίκου των Οσμάν από το 1954 έως το 1973, διαδεχόμενος τον ετεροθαλή αδερφό του, Αχμέτ Νιχάντ.Ήταν αξιωματικός του τουρκικού ιππικού και Αρχιστράτηγος της Τρίπολης.Κέρδισε πολλά εθνικά και διεθνή μετάλλια και βραβεία.Αν βασίλευε θα ήταν ο Σουλτάνος Οσμάν Δ΄.

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα Χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Οσμάν Φουάντ, γεννήθηκε το 1895 στο Παλάτι Τσιραγκάν.Ήταν ο τέταρτος γιος και το δωδέκατο παιδί του Μεχμέτ Σελαχεντίν, γιου του Μουράτ Ε΄, από την πέμπτη σύζυγό του, Τζαλεφέρ Χανιμεφέντη.Ο Οσμάν Φουάντ, πέρασε την παιδική του ηλικία στο Παλάτι Τσιραγκάν, όπου ο σουλτάνος Μουράτ Ε΄ και η οικογένειά του βρίσκονταν σε κατ'οίκον περιορισμό.Το 1904, μετά τον θάνατο του Μουράτ Ε΄, η οικογένεια μετακόμισε στο Ουσκουντάρ.Ο Οσμάν έμεινε με την τρίτη σύζυγο του παππού του, Σαϊάν Κεσέμ.

Στρατιωτική υπηρεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν η Λιβύη καταλήφθηκε από τους Ιταλούς, το 1911, ο Οσμάν Φουάντ κατατάχθηκε ως αξιωματικός και εθελοντής από τον Εμβέρ Πασά, όπου άρχισε την στρατιωτική του θητεία.Έλαβε επίσης μέρος σε επιχειρήσεις στην Βεγγάζη της Λιβύης.Μετά την επιστροφή του στην Κωνσταντινούπολη, μπήκε στην στρατιωτική ακαδημία και μετά την ολοκλήρωσή της πήγε στην Παλαιστίνη.

Στη συνέχεια, μαζί με 2 ξαδέρφια του, σπούδασε στην Στρατιωτική Ακαδημία στο Πότσνταμ της Γερμανίας.Μετά την αποφοίτησή του, ο Οσμάν Φουάντ, κατατάχτηκε στους Ουσάρους, όπου έλαβε τον βαθμό του λοχαγού.Μετά από 2,5 χρόνια στη Γερμανία, με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κλήθηκε πίσω στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, ένα γερμανικό υποβρύχιο, τορπίλισε ένα αγγλικό κοντά στο Κίελο και ο Οσμάν τραυματίστηκε στο κεφάλι από συντρίμια.Νοσηλεύτηκε σε ένα αυστριακό στρατιωτικό νοσοκομείο.

Μετά την ανάρρωσή του, ο Οσμάν, έγινε επικεφαλής του αυτοκρατορικού ιππικού και προήχθη σε υποστρατηγό.Στη συνέχεια, ο Οσμάν Φουάντ πήγε στο Σινά, όπου τραυματίστηκε και δεν μπόρεσε να συνεχίσει να υπηρετεί και στάλθηκε στο Χαλέπι.Ο Οσμάν Φουάντ, προστάτευσε επίσης την Καλλίπολη, από την εισβολή των Συμμάχων και βραβεύτηκε με τον Αστέρα της Καλλίπολης.Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του τραυματίστηκε πολλές φορές.

Ο Οσμάν Φουάντ, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε αναπληρωτής διοικητής των φρουρών του Οθωμανικού ιππικού, επίσης συνόδευε τον σουλτάνο Μωάμεθ Ε΄ στην Προσευχή της Παρασκευής και σε άλλες τελετές.Επιπλέον έγινε υπασπιστής του Σουλτάνου.Ωστόσο σύντομα επέστρεψε στη Λιβύη, αυτή τη φορά με τον αδερφό του Εμβέρ Πασά, Νουρί Πασά.Στη συνέχεια, επέστρεψε πίσω στην Κωνσταντινούπολη, όπου για ένα μικρό χρονικό διάστημα, στις 18 Ιανουαρίου του 1918, όταν ήταν μόλις 23 ετών προήχθη με τον βαθμό του υποστρατηγού.

Επικεφαλής της Αφρικανικής Ομάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον διορισμό του Νουρί Πασά στον Στρατό του Ισλάμ, ο Οσμάν Φουάντ, έγινε διοικητής της Αφρικανικής Ομάδας και επέστρεψε στη Λιβύη με ένα υποβρύχιο SM UC-78, από την Πούλα της Κροατίας.Ο Οσμάν Φουάντ, ήταν επικεφαλής 300-500 Οθωμανών αξιωματικών και 15-30.000 Λίβυων εθελοντών στρατιωτών.Αρχηγό του επιτελείου, όρισε τον Οσμάν Αμπντουραχμάν Ναφίζ Πασά.Παρ'όλες τις προσπάθειες, ο στρατός δεν μπόρεσε να αντισταθεί σε 60.000 Ιταλούς.

Τον Απρίλιο του 1917, οι Οθωμανικές δυνάμεις στη Βεγγάζη παραδώθηκαν.Μετά την Ανακωχή του Μούνδρου, που υπεγράφη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Συμμάχων, ο Οσμάν Φουάντ, αρνήθηκε να καταθέσει τα όπλα του, όπως απαιτούσε ο Σουλτάνος.Έτσι συνέχισε να αντιστέκεται λίγους μήνες, από την έδρα του στα Μισράτα.Ως αποτέλεσμα της ανακωχής, τα γερμανικά υποβρύχια, που τροφοδοτούσαν τον στρατό με πυρομαχικά, δεν μπορούσαν να πάνε στη θάλασσα, αφήνωντας τον στρατό σε πολύ δύσκολη θέση.Παρά να παραδωθούν στους Ιταλούς και να κινδυνέψουν να σκοτωθούν, παραδώθηκαν στον Γαλλικό στρατό στην Τυνησία.Πρώτα όμως διαλύθηκε ο στρατός των εθελοντών.Στη συνέχεια, πήγε στα οθωμανικά στρατεύματα στα νότια της ερήμου και πριν φτάσουν στους Ιταλούς, στράφηκαν δυτικά.Όλο αυτό το διάστημα, ο Οσμάν, είχε υποστεί δυσεντερία.Φτάνοντας στα σύνορα της Τυνησίας, ανακοίνωσε την επιθυμία του να παραδωθεί στον γαλλικό στρατό, υπό την προϋπόθεση ότι ο ίδιος και οι άντρες του, δεν θα παραδωθούν στους Ιταλούς.Οι γάλλοι συμφώνησαν, όμως μέσα σε 24 ώρες, τους μετέφεραν στους Ιταλούς, που τους πήγαν στην Τρίπολη, όπου έμειναν σε διάφορα στρατόπεδα.Γνωρίζοντας ότι ο Οσμάν Φουάντ ήταν οθωμανός πρίγκηπας αποφάσισαν να μην τον σκοτώσουν και τον έστειλαν για 8 μήνες στη Νάπολη.Το 1919 ελευθερώθηκε και επέστρεψε στην πρωτεύουσα, όπου έγινε επικεφαλής της οθωμανικής φρουράς.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αντίθεση με τον μεγαλύτερο αδερφό του, Αχμέτ Νιχάντ, ο Οσμάν Φουάντ είχε έναν εξαιρετικά σύγχρονο τρόπο ζωής και ήταν διάσημος εραστής της ευχαρίστησης και της ζωής.Ως νεαρός πρίγκηπας ήταν δημοφιλής και αγαπητός και συχνά οδηγούσε μια Mercedes-Benz στην Πόλη, ντυμένος πάντα άψογα.Ήταν γενναίος, γενναιόδωρος και έμπειρος αναβάτης.Είχε πολλά παράσημα και μετάλλια για την ανδρεία του και την υπηρεσία του προς την χώρα.το 1911 - 1912, έγινε ο πέμπτος πρόεδρος του συλλόγου Φενερμπαχτσέ, τον οποίο υποστήριζαν πολλά μέλη της Δυναστείας.Όπως πολλοί συγγενείς του, ο Οσμάν ήταν λάτρης της τέχνης, ιδιαίτερα της μουσικής καθώς του άρεσε να παίζει βιολί.

Ο Οσμάν Φουάντ, παντρεύτηκε στο παλάτι Φενέρογλου στις 26 Μαρτίου 1920, την Ναμπίλ Κερίμ Χανούμ (1898 - 1971), δεύτερη κόρη του Αμπάς Χαλίμ Πασά, γενικού διοικητή της Προύσσας και υπουργού κοινωνικής εργασίας και της Χατιτζέ, δεύτερης κόρης του Χεδίβη της Αιγύπτου, Μεχμέτ Ταουφίκ Πασά.Μεταξύ των προσκεκλημένων στον γάμο του ήταν και ο Ισμέτ Ινονού, που έζησε στο σπίτι του Οσμάν για 8 μήνες και αργότερα επέμεινε για την απέλαση όλως των μελών της Δυναστείας και όχι των ανδρών, όπως ήθελε ο Κεμάλ Ατατούρκ.Πιστεύεται ότι η επιμονή του, οφείλεται σε εξελίξεις, που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο σπίτι του Οσμάν Φουάντ.

Με τη σύζυγό του, ο Οσμάν έζησε 12 χρόνια στην εξορία στο Παρίσι και χώρισαν στις 22 Νοεμβρίου 1932, χωρίς να κάνουν παιδιά.

Εξορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν το εθνικό απελευθερωτικό κίνημα στην Ανατολία επαναστάτησε κατά της διοίκησης της Κωνσταντινούπολης, ο Οσμάν έφυγε κρυφά με τη γυναίκα του από την Τουρκία, με ένα ιταλικό πλοίο.Στην Κωνσταντινούπολη, επέστρεψε 2 χρόνια αργότερα, όταν Χαλίφης του Ισλάμ ήταν ο Αμπντούλ Μετζίτ Β΄ και εγκαταστάθηκε στο Παλάτι Τσιραγκάν.Ωστόσο, 2 χρόνια αργότερα, μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και την κατάργηση του Χαλιφάτου, τον Μάρτιο του 1924, ο Οσμάν Φουάντ, καθώς και τα άλλα μέλη της Δυναστείας, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία.Ο Οσμάν πήγε στην Ρώμη και δεν επέστρεψε ποτέ στην Τουρκία μέχρι τον θάνατό του, ένα χρόνο πριν από την δημοσίευση του διατάγματος, που επέτρεπε στους άνδρες της Δυναστείας, να γυρίσουν πίσω στην Τουρκία.

Στην εξορία, ο Οσμάν Φουάντ, έζησε σε πολλά μέρη, όπως στη Γενεύη, τη Ρώμη, το Κάιρο, το Παρίσι, τη Νίκαια, τις Κάννες.Στο Παρίσι, έμεινε με την αδερφή του, μια χήρα και την κόρη της Νιλουφέρ Αντίλ Σουλτάν.Η ζωή στην εξορία ήταν πολύ δύσκολη, λόγω των οικονομικών προβλημάτων μακριά από την Τουρκία.Είχε την φήμη ενός πολύ ικανού στρατιώτη και όλοι θαύμαζαν τις τεχνικές του.Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Οσμάν έζησε στην Αλεξάνδρεια, η οποία ήταν αποκλεισμένη από τους Άγγλους.Γνωρίζοντας ότι ο Οσμάν ήταν πιστός στον λαό της Λιβύης, οι Βρετανοί, προσφέρθηκαν να τον διορίσουν συνταγματάρχη και να του δώσουν ορισμένες εξουσίες, αν δεχόταν να διενεργεί σε πράξεις δολιοφθοράς κατά των Γερμανών.Ο Οσμάν, όμως, αρνήθηκε, επικαλούμενος το ότι δεν ήθελε να πολεμήσει τους πρώην συντρόφους του.Όταν τελείωσε ο πόλεμος, έλαβε διπλωματικό διαβατήριο από του Γάλλους.Μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδερφού του, Αχμέτ Νιχάντ, στις 4 Ιουνίου 1954, ο Οσμάν έγινε ο 39ος Επικεφαλής του Οίκου των Οσμάν

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Οσμάν Φουάντ, πέθανε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 19 Μαΐου 1973, μετά από σύντομη ασθένεια και τάφηκε σε μουσολμανικό νεκροταφείο στο Μπομπιγκνύ.