Οικογένεια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το οικόσημο του μεγάλου δουκάτου του Λουξεμβούργου: Ερυθρός λέων ορμώμενος με διχαλωτή ουρά, με χρυσά νύχια, γλώσσα και στέμμα, επί πεδίου 10 λωρίδων εναλλασσόμενων κυανού και αργυρού χρώματος. Επάνω στον θυρεό το στέμμα του Μεγάλου Δούκα.

Η οικογένεια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου αποτελεί τον Οίκο του Λουξεμβούργου-Νάσσαου [1] με επικεφαλής τον κυρίαρχο Μεγάλο Δούκα, στον οποίο ο θρόνος του Μεγάλου Δουκάτου είναι κληρονομικός. Αποτελείται από κληρονόμους και απογόνους του κλάδου του Nάσσαου-Βάιλμπουργκ, του οποίου τα κυρίαρχα εδάφη πέρασαν εξ αρρενογονίας από τον Οίκο του Nάσσαου στον Οίκο της Πάρμας. Ο τελευταίος είναι κλάδος του Οίκου των Βουρβόνων-Ισπανίας, που είναι αγνατικός πλάγιος κλάδος του Οίκου των Βουρβόνων, ο οποίος προέρχεται από τη Γαλλία και είναι μια παράγωγη δυναστεία από τους Καπετίδες, που προέρχονται από τους Ροβερτίδες.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1443 το τελευταίο μέλος του ανώτερου κλάδου του Οίκου του Λουξεμβούργου, η δούκισσα Ελισάβετ, πώλησε το δουκάτο του Λουξεμβούργου στον Φίλιππο Γ΄ τον Καλό δούκα της Βουργουνδίας, πρίγκιπα του Γαλλικού Οίκου του Βαλουά. Το 1477 το δουκάτο πέρασε με γάμο της εγγονής του Φιλίππου, Μαρίας της Βουργουνδίας, στον Μαξιμιλιανό Α' αρχιδούκα της Αυστρίας του Οίκου των Αψβούργων. Το Λουξεμβούργο ήταν ένα από τα φέουδα στις πρώην Βουργουνδικές Κάτω Χώρες, που ο Μαξιμιλιανός Α΄ και ο εγγονός της Μαρίας, ο Κάρολος Ε' αυτοκράτορας της Γερμανίας, συνδύασαν σε μια αναπόσπαστη ένωση, τις Δεκαεπτά Επαρχίες, εκδίδοντας την Πραγματική Κύρωση του 1549. Η νότιες Κάτω Χώρες παρέμειναν μέρος της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, που κατείχε πρώτα ο ισπανικός κλάδος και στη συνέχεια ο αυστριακός κλάδος, μέχρι το 1794, όταν οι Γάλλοι επαναστάτες αντικατέστησαν την κυριαρχία των Αψβούργων με τη γαλλική ηγεμονία, μέχρι την ήττα του Ναπολέοντα Α΄.

Τα εδάφη του Λουξεμβούργου, με επίκεντρο το προγονικό κάστρο, καταλήφθηκαν από τις γαλλικές δυνάμεις κατοχής στα πρώτα στάδια της πτώσης του Ναπολέοντα Α΄. Μερικά εδάφη τελικά παραχωρήθηκαν στον Γουλιέλμο ΣΤ' των Νάσσαου, πρίγκιπα της Οράγγης, ο οποίος είχε ανακηρυχθεί κυρίαρχος πρίγκιπας των Κάτω Χωρών το 1813, από τον εξάδερφό του, βασιλιά Φρειδερίκο-Γουλιέλμο Γ' της Πρωσίας, ο οποίος προσάρτησε άλλα εδάφη, που κατείχαν πρίγκιπες των διαφόρων κλάδων του Οίκου του Νάσσαου. [2] Οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφώνησαν στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815 να ανασυγκροτήσουν και να αναδείξουν το Λουξεμβούργο σε μεγάλο δουκάτο, το οποίο θα ήταν κληρονομικό στην εξ αρρενογονίας γραμμή ολόκληρου του Οίκου του Νάσσαου, ξεκινώντας από τον πρίγκιπα της Οράγγης, ο οποίος αναγνωρίστηκε ταυτόχρονα, αλλά χωριστά, ως βασιλιάς των Κάτω Χωρών.

Έτσι ο Γουλιέλμος Α' των Κάτω Χωρών ανέβηκε στον μεγαλοδουκικό θρόνο ως ο πρώτος μέγας δούκας του Λουξεμβούργου. Όταν η εξ αρρενογονίας γραμμή του Οίκου της Οράγγης-Νάσσαου εξαφανίστηκε το 1890, το στέμμα της Ολλανδίας πήγε στην απόγονό του, Βιλελμίνη της Οράγγης-Νάσσαου, αλλά το στέμμα του Λουξεμβούργου συνέχισε στην εξ αρρενογονίας γραμμή, ως τον επικεφαλής του μοναδικού επιζόντος κλάδος του Οίκου του Νάσσαου, πρώην δούκα Αδόλφο του Νάσσαου-Βάιλμπουργκ. Ο γιος του, Γουλιέλμος Δ΄ (βασ. 1905-1912), δεν άφησε γιους και τον διαδέχθηκαν οι κόρες του, Mαρία-Αδελα:ιδα και στη συνέχεια η Καρλόττα (βασ. 1919-1964). Οι απόγονοί της (από τον γάμο της με τον Φελίξ πρίγκιπα των Βουρβόνων-Πάρμας) αποτελούν τον Οίκο του Μεγάλου Δούκα τον 21ο αι.

Τίτλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο μονάρχης φέρει την προσφώνηση της Βασιλικής Υψηλότητας (που υπάγεται στο ανώτερη προσφώνηση της Μεγαλειότητας, που έφεραν οι ηγεμόνες κατά την προσωπική ένωση του Μεγάλου Δουκάτου με το Βασίλειο των Κάτω Χωρών μέχρι το 1890), το οποίο δικαιούται και ο επίδοξος διάδοχος. [3] Οι άλλοι άρρενες απόγονοι του Μεγάλου Δούκα Αδόλφου είχαν τους τίτλους «Πρίγκιπας/Πριγκίπισσα του Λουξεμβούργου» και «Πρίγκιπας/Πριγκίπισσα του Νάσσαου», με την προσφώνηση της Υψηλότητας του Μεγάλου Δούκα. [3] Μέχρι το 1995, οι κόρες και οι άρρενες απόγονοι της Μεγάλης Δούκισσας Καρλόττας έφεραν επίσης τον τίτλο "Πρίγκιπας/Πριγκίπισσα των Βουρβόνων-Πάρμας" και αποκαλούνταν Βασιλικές Υψηλότητες, ακριβώς από την καταγωγή τους από τον σύζυγό της, τον Πρίγκιπα Φελίξ των Βουρβόνων-Πάρμας. [3]

Στις 28 Ιουλίου 1987, με διάταγμα του Μεγάλου Δούκα, τα μέλη της δυναστείας πήραν το επώνυμο "de Nassau" και διέκοψαν τη χρήση του πριγκιπικού τίτλου και του θυρεού του Οίκου των Boυρβόνων-Πάρμας (οι Δούκες του οποίου δεν είχαν συναινέσει στους μοργανατικούς γάμους των μελών της δυναστείας του πλάγιου κλάδου στο Λουξεμβούργο, Πρίγκιπα Καρόλου το 1967 και Διαδόχου Μεγάλου Δούκα Ερρίκου το 1981), [4] διατηρώντας την προσφώνηση της Βασιλικής Υψηλότητας. [3]

Από το διάταγμα του Μεγάλου Δούκα της 21ης Σεπτεμβρίου 1995, τα μέλη της δυναστείας που είναι παιδιά ενός Μεγάλου Δούκα ή Διαδόχου Μεγάλου Δούκα κατέχουν τους τίτλους "Πρίγκιπας/Πριγκίπισσα του Λουξεμβούργου" και "Πρίγκιπας/Πριγκίπισσα του Νάσσαου" με την προσφώνηση της Βασιλικής Υψηλότητας . [3] Λίγο μετά την άνοδό του στο θρόνο τον Οκτώβριο του 2000 ο Μέγας Δούκας Ερρίκος εξέδωσε ένα διάταγμα του μεγάλου δουκάτου, που απονέμει στον μεγαλύτερο γιο και διάδοχό του, Πρίγκιπα Γουλιέλμο, τον τίτλο του «Διαδόχου Μεγάλου Δούκα» και του αποκαθιστά τον τίτλο «Πρίγκιπας των Βουρβόνων-Πάρμας». [5] Οι άρρενες απόγονοι της Μεγάλης Δούκισσας Καρλόττας που δεν είναι παιδιά ενός Μεγάλου Δούκα ή του Διαδόχου Μεγάλου Δούκα είναι "Πρίγκιπας/Πριγκίπισσα του Νάσσαου" με το στυλ της Αυτού/Αυτής Βασιλικής Υψηλότητας. [3]

Ένα διάταγμα του Μεγάλου Δούκα το 2012, σχετικά με το οικογενειακό σύμφωνο του Οίκου, καθόρισε περαιτέρω τους κανόνες των τίτλων. [6]

Οι σύζυγοι, τα παιδιά και οι άρρενες απόγονοι ενός πρίγκιπα της δυναστείας, του οποίου ο γάμος δεν έχει λάβει τη συγκατάθεση του Μεγάλου Δούκα, είναι ο «Κόμης/Κόμισσα ντε Νάσσαου». [3]

Θρησκεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Μεγάλοι Δούκες Aδόλφος (1817–1905) και Γουλιέλμος Δ΄ (1852–1912) ήταν Ευαγγελικοί Χριστιανοί. Ο Γουλιέλμος Δ΄ νυμφεύτηκε τη Ρωμαιοκαθολική Μαρία-Άννα της Πορτογαλίας πιστεύοντας ότι μια χώρα, στην οποία η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν Ρωμαιοκαθολικοί, θα έπρεπε επίσης να έχει Ρωμαιοκαθολικό μονάρχη. Το 1907 ο Γουλιέλμος Δ΄ δήλωσε ότι οι Ευαγγελικοί κόμητες του Μέρενμπεργκ δεν ήταν δυναστικοί και ονόμασε τη δική του Ρωμαιοκαθολική κόρη, Μαρία-Αδελαΐδα (1894–1924), κληρονόμο του θρόνου του μεγάλου δουκάτου. Το 1919 παραιτήθηκε υπέρ της αδελφής της, Καρλόττας (1896–1985), η οποία ήταν επίσης Ρωμαιοκαθολική, και οι Ρωμαιοκαθολικοί απόγονοι της Καρλόττας βασίλευαν στο Λουξεμβούργο από τότε.

Ωστόσο, αν και ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι η ισχυριζόμενη πίστη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λουξεμβουργιανού λαού (περίπου 90-93%), δεν έχει το καθεστώς της κρατικής θρησκείας, ούτε υπάρχει κάποια νομική ή συνταγματική υποχρέωση για τον Μεγάλο Δούκα (ως αρχηγός κράτους) να είναι Ρωμαιοκαθολικός.

Μέλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ερρίκος είναι ο σημερινός Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου. Γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1955. Νυμφεύτηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1981 τη Mαρία-Τερέζα Μέστρε υ Μπατίστα, τώρα Μεγάλη Δούκισσα Μαρία-Τερέζα του Λουξεμβούργου. Έγινε Μέγας Δούκας, όταν ο πατέρας του, Ιωάννης, παραιτήθηκε από τον θρόνο στις 7 Οκτωβρίου 2000. Τα παιδιά τους είναι:

  • Γουλιέλμος: είναι ο κληρονομικός Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου, ο μεγαλύτερος γιος του Μεγάλου Δούκα, γεννημένος στις 11 Νοεμβρίου 1981. Νυμφεύτηκε στις 20 Οκτωβρίου 2012 τη Στεφανία κόμισσα του Λανουά, τώρα Διάδοχος Μεγάλη Δούκισσα Στεφανία του Λουξεμβούργου, (γενν. 18 Φεβρουαρίου 1984).
    • Πρίγκιπας Κάρολος, ο γιος του Διαδόχου Μεγάλου Δούκα, γεννήθηκε στις 10 Μαΐου 2020 στο Μαιευτήριο Μεγάλη Δούκισσα Καρλόττα στην πόλη του Λουξεμβούργου.
  • Πρίγκιπας Φελίξ του Λουξεμβούργου, ο δεύτερος γιος του Μεγάλου Δούκα, γεννημένος στις 3 Ιουνίου 1984. Νυμφεύτηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2013 την Κλαίρη Λάντεμαχερ, νυν πριγκίπισσα Κλαίρη του Λουξεμβούργου, (γενν. 21 Μαρτίου 1985). Έχουν μαζί μια κόρη και έναν γιο:
  • Πρίγκιπας Λουδοβίκος του Λουξεμβούργου, ο τρίτος γιος του Μεγάλου Δούκα, γεννημένος στις 3 Αυγούστου 1986. Νυμφεύτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2006 την Tέσυ Άντονυ, αργότερα πριγκίπισσα Tέσυ του Λουξεμβούργου μέχρι το διαζύγιο, (γενν. 28 Οκτωβρίου 1985). Όταν παντρεύτηκε, ο πρίγκιπας Λουδοβίκος παραιτήθηκε από το δικαίωμα της διαδοχής πριν από το γάμο του. Ο πρίγκιπας Λουδοβίκος και η Άντονυ χώρισαν στις 4 Απριλίου 2019.
    • Πρίγκιπας Γαβριήλ του Νάσσαου, ο μεγαλύτερος γιος του πρίγκιπα Λουδοβίκου, γεννήθηκε εκτός γάμου στην Ελβετία στις 12 Μαρτίου 2006.
    • Πρίγκιπας Νώε του Νάσσαου, ο μικρότερος γιος του πρίγκιπα Λουδοβίκου, γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2007 στο μαιευτήριο Grand Duchess Charlotte στην πόλη του Λουξεμβούργου.
  • Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Λουξεμβούργου, κόρη του Μεγάλου Δούκα, γεννημένη στις 16 Φεβρουαρίου 1991.
  • Πρίγκιπας Σεμπαστιάν του Λουξεμβούργου, ο νεότερος γιος του Μεγάλου Δούκα, γεννημένος στις 16 Απριλίου 1992.

Εκτεταμένη οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πριγκίπισσα Mαρία-Άστριντ του Λουξεμβούργου, νυν Αρχιδούκισσα Mαρία-Άστριντ της Αυστρίας, η μεγαλύτερη αδελφή του Μεγάλου Δούκα, γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1954. Παντρεύτηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1982 με τον αρχιδούκα Κάρολο-Χριστιανό της Αυστρίας, ο οποίος γεννήθηκε το 1954. [7] Έχουν πέντε παιδιά.
  • Πρίγκιπας Ιωάννης του Λουξεμβούργου, αδελφός του Μεγάλου Δούκα, γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1957. Νυμφεύτηκε στις 27 Μαΐου 1987 την Ελέν Βεστύρ, μετέπειτα Ελέν κόμισσα του Nάσσαου μέχρι το διαζύγιο, η οποία γεννήθηκε το 1958. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1986, ο πρίγκιπας Ιωάννης παραιτήθηκε από το δικαίωμα διαδοχής του στο θρόνο του Λουξεμβούργου. Τα παιδιά του ονομάζονταν κόμης του Νάσσαου μέχρι που τους δόθηκε ο τίτλος ΑΒΥ Πρίγκιπες του Νάσσαου στις 24 Νοεμβρίου 2004. Ο πρίγκιπας Ιωάννης και η Βεστύρ χώρισαν το 2004 και, στις 18 Μαρτίου 2009, νυμφεύτηκε την Ντιάν ντε Γκερ, νυν Ντιάν κόμισσα του Νάσσαου, σε μια πολιτική τελετή στο Ρόερμοντ της Ολλανδίας. [8]
    • Πριγκίπισσα Mαρία-Γαβριέλα του Νάσσαου, κόρη του πρίγκιπα Ιωάννη, γεννήθηκε εκτός γάμου στις 8 Σεπτεμβρίου 1986. Παντρεύτηκε τον Aντόνιους Βιλμς το 2017. Είχε 2 γιους.
    • Πρίγκιπας Κωνσταντίνος του Νάσσαου, ο μεγαλύτερος γιος του πρίγκιπα Ιωάννη, γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1988. Νυμφεύτηκε την Κάθριν Μέτσι, νυν Κάθριν πριγκίπισσα του Νασάου, το 2020, απέκτησε 2 παιδιά.
      • Πρίγκιπας Φελίξ του Νάσσαου, γιος του πρίγκιπα Κωνσταντίνου, γεννήθηκε εκτός γάμου στις 22 Απριλίου 2018.
      • Πριγκίπισσα Κόζιμα του Nάσσαου, κόρη του πρίγκιπα Κωνσταντίνου, γεννημένη στις 13 Μαΐου 2022.
    • Πρίγκιπας Βέντσεσλας του Nάσσαου, ο δεύτερος γιος του πρίγκιπα Ιωάννη, γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1990.
    • Πρίγκιπας Κάρολος-Ιωάννης του Nάσσαου, ο τρίτος γιος και το μικρότερο παιδί του πρίγκιπα Ιωάννη, γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1992. Νυμφεύτηκε την Iβάνα Γιαμίν (γενν. 1994), τώρα πριγκίπισσα Iβάνα του Nάσσαου, το 2019, απέκτησε 1 γιο.
      • Πρίγκιπας Ξάντερ του Nάσσαου, γιος του πρίγκιπα Καρλ-Γιόχαν, γεννημένος το 2021.
  • Πριγκίπισσα Μαργαρίτα του Λουξεμβούργου, τώρα πριγκίπισσα Μαργαρίτα του Λίχτενσταϊν, η μικρότερη αδελφή του Μεγάλου Δούκα. Γεννήθηκε στις 15 Μαΐου 1957. Παντρεύτηκε στις 20 Μαρτίου 1982 με τον πρίγκιπα Νικόλαο του Λίχτενσταϊν, ο οποίος γεννήθηκε το 1947. Έχουν αποκτήσει τρία επιζώντα παιδιά.
  • Πρίγκιπας Γουλιέλμος του Λουξεμβούργου, ο μικρότερος αδελφός του Μεγάλου Δούκα, γεννήθηκε την 1η Μαΐου 1963. Νυμφεύτηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1994 τη Σίμπιλα-Σάντρα Νάιλερ (κόρη της Ντόνα Ολιμπία Tορλόνια ντεϊ πρίντσιπι ντι Τσιβιτέλα-Τσέζι και του Πάουλ-Άνικ Βάιλερ, και δισεγγονή του Aλφόνσου ΙΓ΄ της Ισπανίας), τώρα πριγκίπισσα Σίβιλα του Λουξεμβούργου.
    • Πρίγκιπας Πωλ-Λουί του Nάσσαου, ο μεγαλύτερος γιος του πρίγκιπα Γουλιέλμου, γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1998.
    • Πρίγκιπας Λεοπόλδος του Νάσαου, ο δεύτερος γιος του πρίγκιπα Γουλιέλμου, γεννήθηκε στις 2 Μαΐου 2000. Είναι ο δίδυμος αδελφός της πριγκίπισσας Σαρλότ.
    • Πριγκίπισσα Σαρλότ του Nάσσαου, η μοναχοκόρη του πρίγκιπα Γουλιέλμου, γεννήθηκε στις 2 Μαΐου 2000. Είναι η δίδυμη αδελφή του πρίγκιπα Λεοπόλδου.
    • Πρίγκιπας Ζαν-Αντρέ του Nάσσαου, ο μικρότερος γιος του πρίγκιπα Γουλιέλμου, γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 2004.
  • Πριγκίπισσα Ιωάννα του Λουξεμβούργου (το γένος Ντιλόν), θεία του Μεγάλου Δούκα, γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1935. Ήταν χήρα του πρίγκιπα Καρόλου του Λουξεμβούργου που παντρεύτηκαν την 1η Μαρτίου 1967. Έχουν τέκνα:
    • Πριγκίπισσα Σαρλότ του Λουξεμβούργου, η πρώτη ξαδέλφη του Μεγάλου Δούκα, γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1967. Παντρεύτηκε το 1993 με τον Mαρκ-Βίκτορ Κάνινγκχαμ, ο οποίος γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1965. Έχουν θέμα.
    • Πρίγκιπας Ροβέρτος του Λουξεμβούργου, ο πρώτος εξάδελφος του Μεγάλου Δούκα, γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1968 και νυμφεύτηκε θρησκευτικά στις 19 Σεπτεμβρίου 1993 με την Τζούλια-Ελίζαμπεθ Χιούστον Ονγκάρο, τώρα Τζούλια πριγκίπισσα του Νάσσαου, η οποία γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1966 [3] [9] Έχουν τέκνα.
      • Πριγκίπισσα Σαρλότ του Νάσσαου. Η κόρη του πρίγκιπα Ροβέρτου, γεννημένη στις 20 Μαρτίου 1995.
      • Πρίγκιπας Αλέξανδρος του Νάσσαου, ο μεγαλύτερος γιος του πρίγκιπα Ροβέρτου, γεννημένος στις 18 Απριλίου 1997.
      • Πρίγκιπας Φρειδερίκος του Νάσσαου, ο μικρότερος γιος του πρίγκιπα Ροβέρτου, γεννημένος στις 18 Μαρτίου 2002.

Διαδοχή στο θρόνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προτίμηση των αρρένων έναντι των γυναικών στη διαδοχή του θρόνου του Λουξεμβούργου εγκαταλείφθηκε υπέρ της απόλυτης πρωτογονίας στις 20 Ιουνίου 2011 με διάταγμα του Μεγάλου Δούκα Ερρίκου. [10] Στο εξής, κάθε νόμιμη γυναίκα απόγονος του Οίκου του Λουξεμβούργου-Νάσσαου που γεννήθηκε από εξουσιοδοτημένο γάμο, θα κληρονομήσει τον θρόνο με σειρά αρχαιότητας καταγωγής και γέννησης, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 του Συντάγματος και στο Οικογενειακό Σύμφωνο του Νάσσαου, ανεξάρτητα από το φύλο. Αυτό ισχύει πρώτα για τη διαδοχή από τους απογόνους του Μεγάλου Δούκα Ερρίκου. [11] Ο Στρατάρχης του Μεγάλου Δούκα εξέδωσε μια προσθήκη στο διάταγμα, εξηγώντας το πλαίσιο της αλλαγής: σύμφωνα με την έκκληση των Ηνωμένων Εθνών του 1979 προς τα έθνη να εξαλείψουν όλες τις μορφές διακρίσεων κατά των γυναικών, το 2008 το Μεγάλο Δουκάτο απέσυρε την εξαίρεση λόγω φύλου. Η μη διάκριση είχε δηλωθεί στο θέμα της μεγαλοδουκικής διαδοχής. [12]

Γενεαλογικό δέντρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για την καταγωγή του Οίκου του Νάσσαου, δείτε το Γενεαλογικό Δέντρο του Οίκου του Νάσσαου.

Αδόλφος του Λουξεμβούργου
ΟΙΚΟΣ ΝΑΣΣΑΟΥ
∞1.Μεγάλη Δούκισσα Ελισάβετ Μιχαήλοβνα της Ρωσίας
2.Αδελαΐδα Μαρία του Άνχαλτ-Ντέσαου
Γουλιέλμος Δ΄ του Λουξεμβούργου
∞ Μαρία Άννα της Πορτογαλίας
Μαρία Αδελαΐδα του ΛουξεμβούργουΚαρλόττα του ΛουξεμβούργουΦελίξ των Βουρβόνων-Πάρμας
ΟΙΚΟΣ ΒΟΥΡΒΟΝΩΝ-ΠΑΡΜΑΣ
Ιωάννης
μέγας δούκας του Λουξεμβούργου		Κάρολος
∞ Ζοάν Ντιλόν
Μαρία-Άστριντ
∞ Κάρολος-Χριστιανός
αρχιδούκας της Αυστρίας
ΟΙΚΟΣ ΑΨΒΟΥΡΓΩΝ-ΛΩΡΡΑΙΝΗΣ		Ερρίκος, Μέγας Δούκας του Λουξεμβούργου
∞ Μαρία-Τερέζα Μέστρε ι Μπατίστα		Ιωάννης
∞1.Eλέν Βεστύρ
2.Ντιάν ντε Γκερ		Μαργαρίτα
∞ Νικόλαος πρίγκιπας του Λίχτενσταϊν		Γουλιέλμος
∞ Σιβύλλα Σάντρα Βάιλερ ι Τορλόνια		ΣαρλότΡοβέρτος
Γουλιέλμος
διάδοχος πρίγκιπας του Λουξεβούργου
∞ Στεφανία
πριγκίπισσα του Λανουά		Φελίξ
∞ Κλαίρη Μαργαρίτα Λάντεμαχερ		Λουδοβίκος
∞ Τέσυ Άντονυ		ΑλεξάνδραΣεμπαστιάνΜαρία-ΓαβριέλαΚωνσταντίνοςΒέντσεσλαςΚάρολος-ΙωάννηςΓουλιέλμος,
Λεοπόλδος,
Σαρλότ,
Ζαν-Αντρέ		Σαρλότ,
Αλέξανδρος,
Φρειδερίκος
ΚάρολοςΑμαλία,
Λίαμ		Γαβριήλ,
Νώε		Φελίξ,
Κόζιμα		Ξάντερ

Οικόσημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης: Κατηγορία:Οικόσημα SVG του Λουξεμβούργου

Ένας πλήρης κατάλογος θυρεών δίνεται στο Armorial de la Maison de Nassau, τμήμα Lignée Valramienne στη γαλλική Wikipedia, και ένα άλλο στο Wapen van Nassau, Tak van Walram στην Ολλανδική Wikipedia.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Droits de Succession: Ordre successoral». Cour Grand-Ducale de Luxembourg. Maréchalat de la Cour. 6 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2012. 
  2. ↑ Huberty, Michel· Alain Giraud (1989). L'Allemagne Dynastique Tome V: Hohenzollern-Waldeck (στα Γαλλικά). France. σελίδες 197–204, 210. ISBN 2-901138-05-5. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 de Badts de Cugnac, Chantal. Coutant de Saisseval, Guy. Le Petit Gotha. Nouvelle Imprimerie Laballery, Paris 2002, pp. 572-573, 582, 665-668, 678, 684 (French) (ISBN 2-9507974-3-1)
  4. ↑ Coutant de Saisseval, Guy (1985). La Légitimité Monarchique. Paris: Editions Christian. σελ. 186. ISBN 2-86496018-4. 
  5. ↑ «S.A.R le Prince Guillaume devient le Grand-Duc Héritier (18 December 2000)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2013. CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
  6. ↑ Grand-Ducal Decree of 18 June 2012 on the coordination of the Family Statute of 5 May 1907. (Memorial B No. 51 of 2012)
  7. ↑ «Monarchie et famille grand-ducale: Autres membres de la famille grand-ducale». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2013. CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
  8. ↑ «Special wedding in Roermond». Nieuwsbank.nl. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2013. 
  9. ↑ «Decree 27 Nov 2004 concerning royal titles». Hoelseth.com. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2013. 
  10. ↑ «New Ducal succession rights for Grand Duchy». Luxemburger Wort. 21 June 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-12-22. https://web.archive.org/web/20151222205312/http://www.wort.lu/en/luxembourg/new-ducal-succession-rights-for-grand-duchy-4f60cf15e4b047833b93fca0. Ανακτήθηκε στις 2011-07-11. 
  11. ↑ «Droits de Succession: Ordre successoral». Cour Grand-Ducale de Luxembourg. Maréchalat de la Cour. 20 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2013. 
  12. ↑ «Annexe au Communiqué du Maréchalat: Note explicative» (PDF). Cour Grand-Ducale de Luxembourg. Maréchalat de la Cour. 20 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2013. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οικογένεια_του_Μεγάλου_Δουκάτου_του_Λουξεμβούργου&oldid=9933775"