Μισέλ Νε

Μισέλ Νε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Michel Ney (Γαλλικά)
Γέννηση	10  Ιανουαρίου 1769 Ζααρλουί
Θάνατος	7  Δεκεμβρίου 1815 Παρίσι
Αιτία θανάτου	τραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτου	θανατική ποινή
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′32″ s. š., 2°23′46″ v. d.)
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αξιωματικός
Περίοδος ακμής	1787
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	Προδοσία
Οικογένεια
Σύζυγος	Aglaé Auguié
Τέκνα	Michel Louis Félix Ney Napoléon Joseph Ney Edgar Ney Eugène Ney
Γονείς	Pierre Ney και Margarethe Grevelinger
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατάρχης της Αυτοκρατορίας και d:Q19918506/Ιππικό και πεζικό
Πόλεμοι/μάχες	Battle of Dennewitz, Μάχη του Μποροντινό, Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου, Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, Battle of Elchingen, d:Q4090309, Μάχη του Ουλμ, Μάχη της Ιένας-Άουερστετ, Μάχη του Άιλαου, Battle of Guttstadt-Deppen, Μάχη του Φρίντλαντ, Μάχη της Δρέσδης, Μάχη της Λειψίας, Battle of Laon και Μάχη του Βατερλώ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Μέλος της Βουλής των Ομοτίμων της Γαλλίας
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Στρατάρχης της Γαλλίας (19  Μαΐου 1804) Ιππότης του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Λουδοβίκου Duc d'Elchingen Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου Knight Grand Cordon of the Order of Christ (1810)
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Μισέλ Νε (γαλλικά: Michel Ney, 10 Ιανουαρίου 1769 – 7 Δεκεμβρίου 1815), Πρίγκηπας του Μόσκοβα, Δούκας του Έλχινγκεν, επονομαζόμενος Le Rougeaud («Ο Κοκκινωπός») και Le Brave des Braves («Ο Γενναίος των Γενναίων») ήταν στρατάρχης του Γαλλικού στρατού, που πήρε μέρος στη Γαλλική Επανάσταση και τους Ναπολεόντειους Πολέμους.

Εγκατέλειψε σε νεαρή ηλικία το εργαστήριο βαρελοποιίας του πατέρα του για να καταταγεί εθελοντής στο πλησιέστερο σύνταγμα πεζικού. Σε όλη του τη σταδιοδρομία θα διακρινόταν επανειλημμένως για πράξεις γενναιότητας, αλλά και έλλειψης στρατηγικού πνεύματος -πολλοί ήταν εκείνοι ωστόσο, οι οποίοι υποστήριξαν ότι οι πρώτες ήταν περισσότερο αποτέλεσμα... απερισκεψίας. Ο Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης εκτίμησε την ορμητικότητά του και τον προήγαγε σε Στρατάρχη, αν και αναγκαζόταν πάντοτε να τον επιτηρεί στενά. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις η παρόρμησή του κέρδιζε μάχες. Επικεφαλής της γαλλικής οπισθοφυλακής κατά την υποχώρηση από τη Ρωσία, επέδειξε αξιοθαύμαστη γενναιότητα και ηρωισμό, απωθώντας τις επανειλημμένες και υπεράριθμες επιθέσεις των Ρώσων, κερδίζοντας το προσωνύμιο «Ο Γενναίος των Γενναίων».

Μετά την παραίτηση του Ναπολέοντα, ο Νε διήλθε μία προσωπική κρίση, από την οποία δε φαίνεται να ανέκαμψε ποτέ. Εκμεταλλευόμενοι τον αυθορμητισμό και τη συνήθη απερισκεψία του, οι συνάδελφοί του τον υπέβαλαν σε «πλύση εγκεφάλου» κατά του Βοναπάρτη και τον χρησιμοποίησαν ως μεσάζοντα για να ανακοινώσει στον αυτοκράτορα την ανάγκη παραίτησής του. Στη συνέχεια τον έπεισαν να ορκισθεί πίστη στον Λουδοβίκο ΙΗ΄, αν και αντιπαθούσε τη μοναρχία. Παρότι διατήρησε το βαθμό του, ο βασιλιάς τον απομάκρυνε από τους βασιλικούς κύκλους και τα αξιώματα. Το πιθανότερο ήταν ότι όλοι είχαν σχηματίσει γνώμη για την επιπολαιότητά του, γι' αυτό και μετά την επάνοδο του Ναπολέοντα, ο παμπόνηρος Ζαν ντε Ντιε Σουλτ του ανέθεσε τη σύλληψη του έκπτωτου αυτοκράτορα. Υπό τη χλευαστική σιωπή του Λουδοβίκου, ο Νε εκφώνησε ένα στεντόρειο λόγο κατά του «...σφετεριστή Βοναπάρτη» και υποσχέθηκε να τον παρουσιάσει μπροστά του σιδηροδέσμιο. Ακούγοντας την αλαζονική δήλωση, ο Λουδοβίκος σιγομουρμούρισε: «Μίλησε ο πιο Βλάκας των Γενναίων!».

Στη διαδρομή προς τη Λυών τα πράγματα αποδείχθηκαν ιδιαίτερα δύσκολα για τον αναποφάσιστο Νε, ο οποίος παρατηρούσε αποσκιρτήσεις στρατιωτών υπέρ του Βοναπάρτη και έναν έντονο λαϊκό ενθουσιασμό υπέρ του εξόριστου αυτοκράτορα. Άρχισε να αμφιβάλλει για τη νομιμοφροσύνη των ανδρών του και, αμφιταλαντευόμενος και ο ίδιος, τη μία μέρα υπενθύμιζε στους άνδρες του το χρέος τους να συλλάβουν το Βοναπάρτη, ενώ την επομένη τούς προέτρεπε να παραδοθούν στο Ναπολέοντα! Όταν τελικά τον αντίκρισε μπροστά του, προσπάθησε να δικαιολογηθεί:

«Ό,τι έκανα το έκανα για τη Γαλλία, Μεγαλειότατε!».
«Κι εγώ το ίδιο, Νε», του απάντησε μισο-ειρωνικά ο Ναπολέων.

Ο Μισέλ Νε στη μάχη του Κόβνο.

Τον δέχθηκε στο επιτελείο του και στο Βατερλώ τού ανέθεσε την τακτική διοίκηση του στρατεύματος, κάτι για το οποίο θα μετάνιωνε πικρά. Μετά την ήττα, ο Νεΰ φαινόταν να έχει χάσει κάθε συναίσθηση των όσων συνέβαιναν γύρω του, αφού επέστρεψε στο Λουδοβίκο νομίζοντας ότι θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη στάση του. Δικάστηκε με την κατηγορία της προδοσίας κατά του βασιλέα και εκτελέστηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1815. Παρανοϊκά γενναίος και στο θάνατο, ο Νε αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια και έδωσε προσωπικά τη διαταγή στο εκτελεστικό απόσπασμα: «Άνδρες, σημαδέψτε στην καρδιά!». Ο Ναπολέων δεν παρέλειψε ν' αναφέρει ότι επρόκειτο για έναν «...γενναίο τρελό τον οποίον τελικά κανείς δεν έκλαψε»!

Τιμητικές διακρίσεις

Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Ανατολικό πυλώνα, Στήλη 13).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Μνημεία του στο Σάαρλαντ

Πηγές άρθρου

• Το άρθρο βασίζεται σε κείμενο των Ιωάννη Μανσόλα και Άγγελου Δαλασσηνού