Μίρτσεα Γ΄ της Βλαχίας
| Μίρτσεα Γ΄ της Βλαχίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1534 ή 1537 Σίμπιου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βλαχία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Πέτρος του Λιμπ Αλέξανδρος Β΄ Μίρτσεα Milos Voda of Valachia[1] |
| Γονείς | Μίχνεα Α΄ της Βλαχίας[1] και Smaranda[1] |
| Αδέλφια | Ruxandra of Wallachia |
| Οικογένεια | House of Drăculești |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας (1509–1510) |
Ο Μίρτσεαλ Γ΄ Ντράκουλ, ρουμαν.: Mircea III Dracul (απεβ. το 1534) ήταν ένας από τους δύο γιους του Mίχνεα Α΄του Κακού, έτσι ήταν εγγονός του Βλάντ Γ΄ Παλουκωτή. Κυβέρνησε ως πρίγκιπας της Βλαχίας μεταξύ 12 Οκτωβρίου 1509 και 26 Ιανουαρίου 1510. [2] [3]
Βασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αφού ο Βλαντ Ε΄ ο Νέος, κέρδισε υποστήριξη για τη διεκδίκησή του για τον θρόνο της Βλαχίας από τους Οθωμανούς με τη βοήθεια της οικογένειας Κραϊοβέστι, ο Mίχνεα Α΄ ο Κακός παραχώρησε τον θρόνο στον γιο του, Mίρτσεα Γ΄, στις 12 Οκτωβρίου 1509 [4] Αν και στην παλαιότερη ρουμανική ιστοριογραφία πίστευαν ότι ο Mίρτσεα Γ΄ συγκυβέρνησε μόνο με τον πατέρα του, αυτό αποδείχθηκε ψευδές από τα έγγραφα που εξέδωσε. Τα πρώτα έγγραφα που εκδόθηκαν από τον Μίρτσεα Γ΄ καταγράφηκαν στις 29 Οκτωβρίου, υπογεγραμμένα με το " Io Mircea voievod, din mila lui Dumnezeu, domn " ("Εγώ ο Μίρτσεα βοεβόδας, με το έλεος του Θεού κύριος"). [2]
Λόγω των αντιοθωμανικών του απόψεων, ο αυτοκράτορας Μαξιμιλιανός Α' του έστειλε ένα δώρο με τη μορφή κράνους πανοπλίας και θώρακα καλυμμένα με χρυσό ύφασμα και βελούδο, και διακοσμημένο με πολλά ζαφείρια και γρανάτες, με την ελπίδα να εξασφαλίσει μια συμμαχία με τον «Μεγάλο της Βλαχίας», όπως αναφέρθηκε για τον Μίρτσεα Γ΄. [3] Ο Μίρτσεα Γ΄ έφυγε από τη Βλαχία γύρω στις 26 Ιανουαρίου 1510, μετά από μάχη κοντά στην Κοτμεάνα με οθωμανικό στρατό με επικεφαλής τον Νεάγκο, τον πρώην μεγάλο ποστέλνικο. Ο Μίρτσεα Α΄ τελικά συναντήθηκε με τον πατέρα του στο Σιμπίου. [5] Μαζί με τους στρατιώτες του, συνόδευσε τον βοεβόδα της Τρανσυλβανίας στο Σλίμνικ στις 11 Μαρτίου. Μετά τη δολοφονία τού πατέρα του, συμμετείχε στη σύλληψη των δολοφόνων. Ο ίδιος ο Μίρτσεα Γ΄ κατάφερε να σκοτώσει έναν από τους δολοφόνους, τον 4ο εξάδελφό του Ντάντσιου Τεπελούς, έναν γιο του Μπασαράμπ Δ΄ του Νέου. [4]
Προσπάθειες ανακατάληψης του θρόνου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εισερχόμενος στην προστασία του Βλαδισλάου Β' της Ουγγαρίας, προσπάθησε να κερδίσει υποστήριξη για την ανάκτηση του θρόνου. Με έναν στρατό Σέκελυ, ξεκίνησε μια εκστρατεία τον Ιανουάριο του 1511, νικώντας ωστόσο σε μια μάχη στη Γκεργκίτα. Σύμφωνα με μια εκδοχή του εσωτερικού χρονικού, κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη μετά από αυτή την ήττα. Το καλοκαίρι του 1512, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Nεαγκόε Μπασαράμπ, ξεκίνησε μια άλλη εκστρατεία με την υποστήριξη της Τρανσυλβανίας, αλλά ηττήθηκε για ακόμη μια φορά. Οι τελευταίες πληροφορίες γι' αυτόν προέρχονται από το 1514, όταν ζήτησε από τους Σάξονες από το Μπρασόβ να παραδώσουν τα όπλα του, που άφησε εκεί ο Ιωάννης Ζαπόλια στην κατοικία του στην Σετατέα ντε Μπάλτα (τότε ανήκε στον Μπογκντάν Γ΄ της Μολδαβίας) και ζήτησε βοήθεια για την καταπολέμηση των Τούρκων. [5] Το 1521 κυκλοφόρησε στη Βουδαπέστη μια ψευδής βενετική ιστορία, που έλεγε ότι κατάφερε να πάρει το θρόνο από τον Θεοδόσιο (γιο τού Νεαγκόε Βασαράβ) με τη βοήθεια του Mεχμέτ μπέη της Nικόπολης. [6]
Τέλος και υστεροφημία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απεβίωσε το 1534 και είναι άγνωστο πού τάφηκε. [6] Ήταν νυμφευμένος με τη ντοαμάνα Δέσποινα και απέκτησε τέσσερις γιους: τον Αλέξανδρο Β' Μιρτσέα, τον Πέτρο τον Χωλό, τον Μίλος και τον Μίρτσεα, καθώς και τέσσερις κόρες. [7]
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 2,0 2,1 Rezachevici 2001, σελ. 137.
- ↑ 3,0 3,1 Pierre Terjanian· Adam B. Brandow (2 Οκτωβρίου 2019). The Last Knight: The Art, Armor, and Ambition of Maximilian I. Metropolitan Museum of Art. σελίδες 35; 337. ISBN 978-1-58839-674-7.
- ↑ 4,0 4,1 Rezachevici 2001, σελ. 135.
- ↑ 5,0 5,1 Rezachevici 2001, σελ. 138.
- ↑ 6,0 6,1 Rezachevici 2001, σελ. 139.
- ↑ Rezachevici 2001, σελ. 256.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Rezachevici, Constantin (2001). Cronologia critica a domnilor din Țara Româneasca și Moldova: a. 1324 - 1881 (στα Ρουμανικά). I: Secolele XIV - XVI. Bucharest: Editura Enciclopedică.