Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κιθ Καραντάιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κιθ Καραντάιν
Ο Καραντάιν το 2006
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Keith Carradine (Αγγλικά)
Γέννηση8  Αυγούστου 1949[1][2][3]
Σαν Ματέο
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΛύκειο Χόλιγουντ[4]
Ιδιότηταηθοποιός ταινιών, τραγουδιστής, καρατερίστας, ηθοποιός τηλεόρασης, ηθοποιός θεάτρου, σεναριογράφος[5], παραγωγός ταινιών[6], συνθέτης[7], ηθοποιός φωνής[8], τραγουδοποιός[9], στιχουργός[10] και ηθοποιός
ΣύζυγοςSandra Will (1982–2000) και Hayley DuMond (από 2006)
ΣύντροφοςShelley Plimpton (1969–1970)
Cristina Raines (1971–1979)
ΤέκναMartha Plimpton και Sorel Carradine[11]
ΓονείςΤζον Καραντάιν και Sonia Sorel
ΑδέλφιαΜάικλ Μπάουεν
Ρόμπερτ Καραντάιν
Ντέιβιντ Καραντάιν
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςΓουέστερν
ΒραβεύσειςEllis Island Medal of Honor, Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού (1976), Golden Globe Award for Best Original Song (1976) και Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[12]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Κιθ Ίαν Καραντάιν (αγγλικά: Keith Ian Carradine, 8 Αυγούστου 1949 - ) είναι Αμερικανός ηθοποιός. Στον κινηματογράφο είναι γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων του Ρόμπερτ Όλτμαν, Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης του Λουί Μαλ και Choose Me του Άλαν Ρούντολφ. Στην τηλεόραση είναι γνωστός για τους ρόλους του ως Άγριος Μπιλ Χίκοκ στη σειρά του HBO Deadwood, του πράκτορα του FBI Φρανκ Λάντυ στη σειρά Dexter, του Λου Σόλβερσον στον πρώτο κύκλο του Fargo, του πατέρα της Πένυ Γουάιατ στη κωμική σειρά του CBS The Big Bang Theory και του προέδρου των ΗΠΑ στο πολιτικό δράμα Madam Secretary.

Είναι μέλος της οικογένειας ηθοποιών Καραντάιν που ξεκίνησε με τον πατέρα του, Τζον Καραντάιν.

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Καραντάιν γεννήθηκε στο Σαν Ματέο της Καλιφόρνιας. Είναι γιος της ηθοποιού και καλλιτέχνιδας Σόνια Σόρελ (το γένος Χένιους) και του ηθοποιού Τζον Καραντάιν.[13] Αδέλφια του είναι οι Κρίστοφερ και Ρόμπερτ Καραντάιν, και οι δύο ηθοποιοί. Ετεροθαλή αδέρφια του από τον πατέρα του είναι οι Μπρους και Ντέιβιντ Καραντάιν. Ετεροθαλής αδερφός του από τη μητέρα είναι ο Μάικλ Μπάουεν.[14]

Η παιδική ηλικία του Καραντάιν ήταν ταραγμένη. Έχει πει ότι ο πατέρας του έπινε και η μητέρα του «ήταν μανιοκαταθλιπτική παρανοϊκή σχιζοφρενική κατατονική — τα είχε όλα».[15] Οι γονείς του χώρισαν το 1957, όταν ήταν οκτώ ετών. Μια σκληρή μάχη για την επιμέλεια κατέληξε με τον πατέρα του να αποκτά την επιμέλεια του ίδιου και των αδελφών του, Κρίστοφερ και Ρόμπερτ, αφού τα παιδιά είχαν περάσει τρεις μήνες σε σπίτι για κακοποιημένα παιδιά υπότην εποπτεία του δικαστηρίου. Ο Κιθ είπε σχετικά με την εμπειρία: "Ήταν σαν να ήμουν στη φυλακή. Είχε κάγκελα στα παράθυρα, και μας επιτρεπόταν να βλέπουμε τους γονείς μας μόνο μέσα από γυάλινες πόρτες. Ήταν πολύ λυπηρό. Στεκόμασταν στις δύο πλευρές της γυάλινης πόρτας κλαίγοντας".[16] Μεγάλωσε στο Σαν Ματέο κυρίως από τη γιαγιά του από την πλευρά της μητέρας του,[17] και σπάνια έβλεπε κάποιον από τους γονείς του.[18] Η μητέρα του δεν είχε άδεια να τον βλέπει επί οκτώ χρόνια μετά τον διακανονισμό της επιμέλειας.[15]

Ο Καραντάιν φοίτησε στο σχολείο Ojai Valley, όπου δραστηριοποιήθηκε στο τμήμα θεάτρου, παίζοντας σε παραγωγές των Aria da Capo και Η τρελή του Σαγιό.[17] Μετά το λύκειο, ο Καραντάιν σκέφτηκε να γίνει δασοφύλακας και γράφτηκε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Φορτ Κόλινς.[17] «Είχα μια ειδυλλιακή φαντασίωση να κάθομαι κάπου, να επικοινωνώ με τη φύση και να κουβεντιάζω με τις αρκούδες», θυμάται, «[αλλά] δεν ήθελα να χρειαστεί να μάθω τίποτα».[17] Άλλαξε την ειδικότητά του σε θέατρο μετά την εγγραφή του, αλλά τα παράτησε μετά από ένα εξάμηνο και επέστρεψε στην Καλιφόρνια,[17] μετακομίζοντας μαζί με τον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδερφό του, Ντέιβιντ, ο οποίος τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού, πλήρωνε τα μαθήματα υποκριτικής και φωνητικής του, και τον βοήθησε να βρει ατζέντη.[18]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέατρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως νέος, ο Καραντάιν είχε ευκαιρίες να εμφανιστεί στη σκηνή με τον πατέρα του σε παραστάσεις έργων του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.[19] Έτσι, είχε κάποιο υπόβαθρο στο θέατρο όταν πήρε τον ρόλο στην αρχική παράσταση του Μπρόντγουεϊ του μιούζικαλ Hair (1969), με την οποία ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός. Σε εκείνη την παράσταση ξεκίνησε από τη χορωδία και έφτασε μέχρι τους πρωταγωνιστικούς ρόλους[20] παίζοντας τον Γουφ και τον Κλοντ. Είπε για τη συμμετοχή του στο Hair: "Πραγματικά δεν σχεδίαζα να πάω σε ακρόαση. Απλώς πήγα με τον αδερφό μου, Ντέιβιντ, την κοπέλα του εκείνη την εποχή, Μπάρμπαρα Χέρσεϊ, και δύο φίλους τους. Επρόκειτο μόνο να παίζω πιάνο για αυτούς ενώ τραγουδούσαν, αλλά το προσωπικό άρχισε να ενδιαφέρεται τελικά για μένα».[21]

Η θεατρική του καριέρα επίσης για την υποψηφιότητά του για Βραβείο Τόνυ Καλύτερου Ηθοποιού (Μιούζικαλ) ερμηνεία του ως πρωταγωνιστής στο μιούζικαλ The Will Rogers Follies το 1991, για το οποίο έλαβε επίσης υποψηφιότητα για Βραβείο Drama Desk. Κέρδισε βραβείο Outer Critics Circle Award για το Foxfire με τους Χιουμ Κρόνιν και Τζέσικα Τάντι και εμφανίστηκε ως Λόρενς στο Dirty Rotten Scoundrels στο Imperial Theatre. Το 2008, εμφανίστηκε στο Mindgame, ένα θρίλερ του Άντονι Χόροβιτς, σε σκηνοθεσία Κεν Ράσελ, ο οποίος έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στη Νέα Υόρκη με την παράσταση αυτή.[22] Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2013, πρωταγωνίστησε στην παράσταση Hands on a Hardbody. Ήταν υποψήφιος για Βραβείο Τόνυ και Βραβείο Drama Desk για την ερμηνεία του.

Κινηματογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Καραντάιν και η Σέλεϊ Ντιβάλ στο Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων (1975)

Η πρώτη αξιοσημείωτη εμφάνιση του Καραντάιν ήταν στην ταινία Η έντιμος κυρία και ο χαρτοπαίκτης του σκηνοθέτη Ρόμπερτ Όλτμαν το 1971. Την ίδια χρονιά, συμπρωταγωνίστησε με τους Κερκ Ντάγκλας και Τζόνι Κας στο A Gunfight . Η επόμενη ταινία του, Ο αυτοκράτωρ του Βορρά κυκλοφόρησε το 1973. Ο Καραντάιν έπαιζε έναν νεαρό επίδοξο αλήτη. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Ρόμπερτ Όλντριτς και πρωταγωνιστούσαν επίσης οι Λι Μάρβιν και Έρνεστ Μποργκνάιν. Στη συνέχεια, ο Καραντάιν πρωταγωνίστησε στην ταινία του Όλτμαν Κλέφτες σαν κι εμάς (1974) και έπειτα έπαιξε στην ταινία του Όλτμαν Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων (1975) με μεγάλη επιτυχία.[23]

Το 1977, ο Όλντριτς είπε: "Νομίζω ότι ο Κιθ Καραντάιν, αν είναι προσεκτικός - δεν νομίζω ότι είναι προσεκτικός - και αν είναι συνετός στην επιλογή των ρόλων του, μπορεί να γίνει μεγάλος σταρ του κινηματογράφου".[24]

Το 1977, ο Καραντάιν πρωταγωνίστησε δίπλα στον Χάρβεϊ Καϊτέλ στους Μονομάχους του Ρίντλεϊ Σκοτ. Ακολούθησε Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης το 1978. Έπαιξε σε πολλές ταινίες του προστατευόμενου του Άλτμαν, Άλαν Ρούντολφ, υποδυόμενος έναν αφοπλιστικά ειλικρινή τρελό στο Choose Me (1984), έναν ανίκανο μικροεγκληματία στους Περιθωριακούς (1985) και έναν Αμερικανό καλλιτέχνη στο Παρίσι της δεκαετίας του 1930 στους Μοντέρνους (1988).

Εμφανίστηκε με τους αδελφούς του Ντέιβιντ και Ρόμπερτ ως αδέλφια στην ταινία του Γουόλτερ Χιλ Οι καβαλάρηδες με τη μεγάλη σκιά (1980). Ο Κιθ έπαιξε τον Τζιμ Γιάνγκερ σε εκείνη την ταινία. Το 1981, εμφανίστηκε ξανά υπό τη σκηνοθεσία του Χιλ στους Ανθρωποκυνγούς. Το 1994, έκανε μια καμέο εμφάνιση ως Γουίλ Ρότζερς στην ταινία του Ρούντολφ για την Ντόροθι Πάρκερ Ο φαύλος κύκλος της κυρίας Πάρκερ. Συμπρωταγωνίστησε με την Ντάριλ Χάνα ως κοινωνιοπαθής δολοφόνος στο θρίλερ Το χάδι που σκοτώνει (1995). Το 2011, πρωταγωνίστησε στην ταινία Cowboys and Aliens, ένα γουέστερν επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία Τζον Φαβρό με πρωταγωνιστές επίσης τους Ντάνιελ Κρεγκ, Χάρισον Φορντ και Ολίβια Γουάιλντ. Το 2012, ο Καραντάιν πήγε στην Τοσκάνη για εκτελεστική παραγωγή και πρωταγωνίστρια στην εμπνευσμένη από τον Έντγκαρ Άλαν Πόε ταινία του Τζον Τζόπσον Terroir. Το 2013, πρωταγωνίστησε στο Ain't Them Bodies Saints, το οποίο κέρδισε βραβείο κινηματογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς 2013. Το 2016 ο Κιθ έπαιξε τον Ένουαρντ Ντίκινσον, πατέρα της Έμιλι Ντίκινσον, στο Ήρεμο πάθος, μια βιογραφική ταινία που σκηνοθέτησε και έγραψε ο Τέρενς Ντέιβις για τη ζωή της Αμερικανίδας ποιήτριας.

Το 2016, ο Καραντάιν επέστρεψε για να πρωταγωνιστήσει στην τέταρτη ταινία του Άλαν Ρούντολφ Ray Meets Helen, η οποία ήταν η τελευταία εμφάνιση της Σόντρα Λοκ στην οθόνη.[25]

Μουσική και σύνθεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αδερφός του, Ντέιβιντ, είπε σε συνέντευξή του ότι ο Κιθ μπορούσε να παίξει όποιο όργανο ήθελε, από γκάιντα μέχρι γαλλικό κόρνο.[20] Όπως ο Ντέιβιντ, έτσι και ο Κιθ ενσωμάτωσε τα μουσικά του χαρίσματα με τις υποκριτικές του ερμηνείες. Το 1975, ερμήνευσε ένα τραγούδι που είχε γράψει με τίτλο "I'm Easy", στην ταινία Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων. Έγινε δημοφιλής επιτυχία και ο Καραντάιν κέρδισε Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για τη μελωδία. Αυτό οδήγησε σε μια σύντομη καριέρα στο τραγούδι. Υπέγραψε συμβόλαιο με την Asylum Records και κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ - I'm Easy (1976) και Lost & Found (1978). Το τραγούδι του "Mr. Blue" έγινε νούμερο 44 στα καναδικά τσαρτ AC τον Απρίλιο του 1978.[26] Το 1984, εμφανίστηκε στο μουσικό βίντεο για το σινγκλ της Μαντόνα "Material Girl". Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο βραβευμένο με Τόνυ μιούζικαλ The Will Rogers Follies.[27]

Τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1972, ο Καραντάιν εμφανίστηκε για λίγο στον πρώτο κύκλο της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς Κουνγκ Φου , στην οποία πρωταγωνιστούσε ο αδελφός του, Ντέιβιντ. Ο Κιθ έπαιξε μια νεότερη εκδοχή του χαρακτήρα του Ντέιβιντ. Το 1984, πρωταγωνίστησε στην τηλεταινία Scorned and Swindled, ενώ το1987, πρωταγωνίστησε στη μίνι σειρά του CBS Murder Ordained με Κάθι Μπέιτς. Άλλες τηλεοπτικές εμφανίσεις περιλαμβάνουν την τηλεταινία Τελευταία μάχη (1988). Το 1983, εμφανίστηκε ως παιδόφιλος δολοφόνος, στην τηλεοπτική μίνι σειρά Οι μπάτσοι. Η ερμηνεία του του χάρισε μια υποψηφιότητα για Βραβείο Έμμυ β΄ανδρικού ρόλου.[28] Ο Καραντάιν πρωταγωνίστησε επίσης στην κωμική σειρά του ABC Τα διαολάκια και ενσάρκωσε τον Άγριος Μπιλ Χίκοκ στη σειρά του HBO Deadwood.

Ο Καραντάιν παρουσίασε τη σειρά ντοκιμαντέρ Wild West Tech στο History Channel τη σεζόν 2003–2004, πριν παραδώσει τη δουλειά στον αδελφό του, Ντέιβιντ. Στη μίνι σειρά του 2005 Into the West, παραγωγής Στίβεν Σπίλμπεργκ και DreamWorks, ο Καραντάιν έπαιξε τον Ρίτσαρντ Χένρι Πρατ. Κατά τον δεύτερο και τέταρτο κύκλο της σειράς του Showtime Dexter, εμφανίστηκε πολλές φορές ως Φρανκ Λάντι, ειδικός πράκτορας του FBI. Ο Καραντάιν έπαιξε ως γκεστ σταρ στο δράμα Criminal Minds δύο φορές, ως ψυχοπαθής κατά συρροή δολοφόνος. Άλλες εκπομπές στις οποίες εμφανίστηκε είναι The Big Bang Theory (ως ο πατέρας της Πένυ Γουάιατ), Σταρ Τρεκ: Αποστολή στο διάστημα (επεισόδιο "First Flight") και Crash. Ο Καραντάιν έκανε επίσης μια γκεστ εμφάνιση στο NCIS το 2014. Την ίδια χρονιά, έπαιξε έναν επαναλαμβανόμενο ρόλο ως στη σειρά του FX Fargo, που ακολουθήθηκε από έναν άλλο επαναλαμβανόμενο ρόλο στο Madam Secretary. Από τον δεύτερο κύκλο της σειράς, πήρε τακτικό ρόλο.

Τον Ιούλιο του 2016, ο Καραντάιν παρουσίασε μια σειρά ταινιών γουέστερν στο Turner Classic Movies. Εμφανίστηκε σε δεκάδες περιγραφές στο κανάλι, συζητώντας ταινίες όπως Η ταχυδρομική άμαξα, όπου έπαιζε ο πατέρας του, και Η έντιμος κυρία και ο χαρτοπαίκτης, στην οποία εμφανίζεται ο ίδιος σε μικρό ρόλο.[29]

Βιντεοπαιχνίδια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2012, ο Καραντάιν δάνεισε τη φωνή του στο βιντεοπαιχνίδι Hitman: Absolution, παίζοντας τον βασικό κακό, Μπλέικ Ντέξτερ.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1968, ο Καραντάιν γνώρισε την ηθοποιό Σέλεϊ Πλίμτον όταν πρωταγωνίστησαν στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ Hair. Εκείνη ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Στιβ Κάρι, αν και βρίσκονταν σε διάσταση, και οι δυο τους έκαναν δεσμό. Αφότου ο Καραντάιν έφυγε από την παράσταση και πήγε στην Καλιφόρνια, έμαθε ότι η Σέλεϊ ήταν έγκυος και τα είχε ξαναφτιάξει με τον Κάρι. Γνώρισε την κόρη του, Μάρθα Πλίμτον, όταν αυτή ήταν τεσσάρων ετών, αφού η Σέλεϊ και ο Στιβ Κάρι είχαν χωρίσει. Είπε για τη Σέλεϊ: "Έκανε εκπληκτική δουλειά στην ανατροφή της Μάρθας. Εγώ δεν ήμουν παρών. Ήμουν πολύ νέος, τρομοκρατημένος".[15]

Ο Καραντάιν παντρεύτηκε τη Σάντρα Γουίλ στις 6 Φεβρουαρίου 1982. Χώρισαν το 1993,[30] όταν η Γουίλ υπέβαλε αίτηση διαζυγίου το 1999.[31] Το ζευγάρι είχε δύο παιδιά: Κέιντ Ρίτσμοντ Καραντάιν (19 Ιουλίου 1982 - ) και Σόρελ Τζόναθαν Καραντάιν (18 Ιουνίου 1985 - ).[18] Το 2006, η Γουίλ ομολόγησε την ενοχή της σε δύο κατηγορίες για ψευδορκία επειδή είπε ψέματα στο δικαστήριο σχετικά με τη συμμετοχή της στο σκάνδαλο τηλεπικοινωνιών Άντονι Πελικάνο. Προσέλαβε και στη συνέχεια συνδέθηκε ερωτικά με τον Πελικάνο μετά το διαζύγιό της από τον Καραντάιν. Σύμφωνα με έγγραφα του FBI, ο Πελικάνο παρακολουθούσε το τηλέφωνο του Καραντάιν και ηχογραφούσε κλήσεις μεταξύ του ιδίου και της ερωμένης του Χέιλι Λέσλι Ντιμόντ κατόπιν αιτήματος της Γουίλ, μαζί με τους γονείς της Ντιμόντ.[15] Ο Καραντάιν υπέβαλε αγωγή εναντίον των Γουίλ και Πελικάνο, η οποία έληξσε το 2013 με συνβιβασμό, πριν εκδικαστεί.[32]

Στις 18 Νοεμβρίου 2006, ο Καραντάιν παντρεύτηκε την ηθοποιό Χέιλι Ντιμόντ στο Τορίνο της Ιταλίας.[33] Γνωρίστηκαν το 1997 όταν συμπρωταγωνίστησαν στην ταινία του Μπαρτ Ρέυνολντς Το φεγγάρι του κυνηγού.[34]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος
1971 McCabe & Mrs. Miller Η έντιμος κυρία και ο χαρτοπαίκτης καουμπόι
A Gunfight πιστολέρο
1973 Emperor of the North Pole Ο αυτοκράτωρ του Βορρά Σίγκαρετ
Idaho Transfer Απόρρητο πρόγραμμα Άινταχο Άρθουρ
Hex Οι άγγελοι ζουν στην Κόλαση Whizzer
1974 Antoine et Sébastien Τζον
Thieves Like Us Κλέφτες σαν κι εμάς Μπόουι
1974 Arrivano Joe e Margherito Δέρνουμε, σπάμε και δεν πληρώνουμε Τζο
1975 Nashville Νάσβιλ, η πόλη των εκπλήξεων Τομ Φρανκ
You and Me Θάνατος
1976 Lumière Φως Ντέιβιντ
Welcome to L.A. Καρόλ Μπάρμπερ
1977 The Duellists Οι μονομάχοι Ντιμπέρ
1978 Pretty Baby Η κουκλίτσα της Νέας Ορλεάνης Μπέλοκ
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band Ξέφρενο πανηγύρι καλεσμένος
1979 Old Boyfriends Γουέιν Βαν Τιλ
An Almost Perfect Affair Χαλ Ρέιμοντ
1980 The Long Riders Οι καβαλάρηδες με τη μεγάλη σκιά Τζιμ Γιάνγκερ
1981 Southern Comfort Οι ανθρωποκυνηγοί Σπένσερ
1984 Choose Me Μίκι
Maria's Lovers Οι εραστές της Μαρίας Κλάρενς Μπατς
1985 Trouble in Mind Οι περιθωριακοί Κουπ
1986 L'inchiesta Τίτο Βαλέριο Τάουρο
1988 The Moderns Οι μοντέρνοι Νικ Χαρτ
Backfire Δεσμοί αίματος Ριντ
1989 Street of No Return Δρόμος χωρίς επιστροφή Μάικλ
Cold Feet Μόντι Λάθαμ
1990 Daddy's Dyin': Who's Got the Will? Κλάρενς
Mio caro dottor Gräsler δρ Εμίλ Γκρόσλερ
1991 The Ballad of the Sad Cafe Μάρβιν Μέισι
1992 CrissCross Η γκαρσόνα Τζον Κρος
1994 Andre Αντρέ, μια αληθινή ιστορία Χάρι Γουίτνεϊ
Mrs. Parker and the Vicious Circle Ο φαύλος κύκλος της κυρίας Πάρκερ Γουίλ Ρότζερς
1995 The Tie That Binds Το χάδι που σκορώνει Τζον Νέδεργουντ
Wild Bill Ο θρύλος της Ντακότα Μπάφαλο Μπιλ
1996 2 Days in the Valley Ένα λεπτό προθεσμία ντετέκτιβ Κράιτον
1997 A Thousand Acres Τα χίλια εκτάρια Τάι Σμιθ
1998 Standoff Γεννημένοι αδίστακτοι Ζέκι Κλέιτον
1999 The Hunter's Moon Το φεγγάρι του κυνηγού Τέρνερ
1999 Out of the Cold Νταν Σκοτ
2001 Cahoots Ματ
Wooly Boys Μπελάδες για τρεις σερίφης Χανκ Ντόσον
2002 Fálkar Το κυνήγι του γερακιού Σάιμον
The Angel Doll Τζέρι Μπάρλοου
The Outsider Ο εκτός νόμου Νόα Γουίβερ
2003 The Adventures of Ociee Nash Τζορτζ Νας
2004 Hair High Τζο Τζο (φωνή)
Balto III: Wings of Change Μπάλτο: Η μεγάλη αλλαγή Ντιουκ (φωνή)
2005 Our Very Own Μπίλι Γουίτφιλντ
The Californians Έλτον Τριπ
2007 Elvis and Anabelle Τζίμι
The Death and Life of Bobby Z Τζόνσον
All Hat Μια λάθος κίνηση Πιτ Καλπέπερ
2008 Lake City Ρόι
2009 Winter of Frozen Dreams ντετέκτιβ Λάλινγκ
2010 Peacock Αόρατη ζωή δήμαρχος Ρέι Κριλ
2011 The Family Tree αιδεσιμότατος Ντιγκς
Cowboys & Aliens σερίφης Τάγκαρτ
2013 Ain't Them Bodies Saints Μείνε δίπλα μου Σκέριτ
2014 Cowgirls 'n Angels: Dakota's Summer Αληθινά όνειρα 2: Το καλοκαίρι της Ντακότα Ρόουζ Όστιν Ρόουζ
Terroir Τζόναθαν Μπραγκ
2016 A Quiet Passion Ήρεμο πάθος Έντουαρντ Ντίκινσον
2017 Ray Meets Helen Ρέι
2018 The Old Man & the Gun Ο κύριος & το όπλο Κάλντερ
2021 The Power of the Dog Η εξουσία του σκύλου κυβερνήτης Έντουαρντ
2022 A Nashville Country Christmas Κίτον Γουόκερ
2024 Sallywood Τζορτζ Κόριγκαν

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2014.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6546058. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 34645. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2019.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2019.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 17  Ιουνίου 2019.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 3  Οκτωβρίου 2016.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  13. ↑ Rader, Dotson (September 29, 1991). «'I Didn't Want to Fail'». The News and Observer (Raleigh, North Carolina): σελ. 162. https://www.newspapers.com/article/the-news-and-observer-keith-carradine-pa/123675695/. 
  14. ↑ «The National cyclopaedia of American biography». Google Books. 1971. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2013. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Wadler, Joyce (July 23, 2006). «Keith Carradine's Long Road to 'Dirty Rotten Scoundrels». The New York Times. https://www.nytimes.com/2006/07/23/theater/23wadl.html. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  16. ↑ Diehl, Digby (November 4, 1984). «Getting Personal With Keith Carradine». Boca Raton News (The Ledger). https://news.google.com/newspapers?nid=1346&dat=19841104&id=0e4vAAAAIBAJ&sjid=n_sDAAAAIBAJ&pg=3804,1522465. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 Champlin, Charles (March 22, 1988). «Carradine Paints His Way Into 'The Moderns' ' Corner». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 27, 2020. https://archive.today/20200527183040/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1988-03-22-ca-1790-story.html. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Rader, Dotson (September 29, 1991). «I didn't want to fail». Parade Magazine (Spartanburg Herald-Journal). https://news.google.com/newspapers?nid=1876&dat=19910929&id=qbEeAAAAIBAJ&sjid=6s4EAAAAIBAJ&pg=4980,3938857. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  19. ↑ Thomas, Bob (November 9, 1986). «John Carradine says, "I'll never quit!"». The Times-News. https://news.google.com/newspapers?id=eeweAAAAIBAJ&sjid=eSQEAAAAIBAJ&pg=5630,2124268. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Takano, Hikari. «David Carradine Interview». Hikaritakano.co. http://hikaritakano.co/index.php/audio-interviews/david-carradine. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  21. ↑ Cirelli-Heurich, Julie (April 9, 2009). «Keith Carradine back on stage as a man of the theater». New Jersey On-Line. http://www.nj.com/entertainment/arts/index.ssf/2009/04/keith_carradine_back_on_the_st.html. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  22. ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε October 13, 2008, στο Wayback Machine.
  23. ↑ Harris, Art (April 30, 1978). «Nashville Role Haunts Carradine». The Milwaukee Journal. https://news.google.com/newspapers?nid=1499&dat=19780430&id=EWcaAAAAIBAJ&sjid=PyoEAAAAIBAJ&pg=5934,7226078. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. [νεκρός σύνδεσμος]
  24. ↑ "I CAN'T GET JIMMY CARTER TO SEE MY MOVIE!" Aldrich, Robert.
  25. ↑ «Lesley Ann Warren, Keith Carradine Starring in 'Ray Meets Helen'». Variety. 26 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2017. 
  26. ↑ «RPM Top 50 AC - April 15, 1978» (PDF). 
  27. ↑ Zink, Jack (3 Ιανουαρίου 1993). «Keith Carradine's Follies». Sun Sentinel. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2019. 
  28. ↑ «Chiefs». Television Academy. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2023. 
  29. ↑ Cristi, Andrew (5 Ιουλίου 2016). «HOW THE WESTERN GENRE WAS WON; Legendary Actor KEITH CARRADINE Hosts SHANE PLUS A HUNDRED MORE GREAT WESTERNS On TCM!». HuffPost (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2021. 
  30. ↑ Verrier, Richard (March 25, 2006). «Keith Carradine Sues Pellicano». The New York Times. https://www.latimes.com/archives/la-xpm-2006-mar-25-me-carradine25-story.html. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  31. ↑ Patterson, Troy; Takahashi, Corey (December 3, 1999). «Michael Jackson Sued by Concert Investors». Entertainment Weekly. https://ew.com/article/1999/12/03/michael-jackson-sued-concert-investors/. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 
  32. ↑ «Keith Carradine Settles Anthony Pellicano Lawsuit». Hollywood Reporter. 28 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2014. 
  33. ↑ Caroli, Clara (18 Νοεμβρίου 2006). «Star Usa, nozze italiane come "must" – A Torino si sposa Keith Carradine» [Star USA, Italian wedding as a "must" – In Turin married Keith Carradine] (στα Ιταλικά). la Repubblica. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2010. 
  34. ↑ Peiffer, Kim; Nudd, Tim (November 21, 2006). «Deadwood's' Keith Carradine Gets Married». People. http://www.people.com/people/article/0,,1561773,00.html. Ανακτήθηκε στις September 24, 2013. 

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κιθ_Καραντάιν&oldid=10768194"