Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καμένα Βούρλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον C messier (συζήτηση | συνεισφορές) στις 18:41, 6 Φεβρουαρίου 2022. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 38°46′44″N 22°47′17″E / 38.77889°N 22.78806°E / 38.77889; 22.78806

Καμένα Βούρλα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Καμένα Βούρλα
38°46′44″N 22°47′17″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Καμένων Βούρλων
Πληθυσμός2.672 (2021)
Ταχ. κωδ.35008
Τηλ. κωδ.22350
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Τα Καμένα Βούρλα είναι παραθαλάσσια κωμόπολη της περιφερειακής ενότητας Φθιώτιδας.[1]

Γεωγραφία - Αξιοθέατα

Τα Καμένα Βούρλα βρίσκονται στα βορειοδυτικά παράλια του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου[1], ενώ ακριβώς πίσω από την πόλη υψώνονται οι απότομες πλαγιές του όρους Κνημίς. Η ευνοϊκή θέση που είχαν τα Καμένα Βούρλα κοντά στην Αθήνα, από την οποία απέχουν 175 χλμ., μέσω του αυτοκινητοδρόμου Αθηνών-Θεσσαλονίκης και 40 χλμ. από τη Λαμία, καθώς και ο συνδυασμός θάλασσας και δασωμένου βουνού μετέτρεψαν την περιοχή σε αξιόλογο θέρετρο, κυρίως κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Σήμερα εξακολουθούν προσελκύοντας κυρίως επισκέπτες από κοντινές περιοχές ειδικότερα για τις θεραπευτικές πηγές της.

Σε απόσταση 8 χλμ., ακολουθώντας μια ανηφορική διαδρομή, βρίσκεται η λεγόμενη Μονή της Αγιάς ή Καρυάς, επίσημα Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που η ανέγερσή της ανάγεται στον 11ο αιώνα.[2] Ενοριακός ναός είναι η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα στην παραλία και μέση του οικισμού, ο οποίος πανηγυρίζει στις 27 Ιουλίου.[3] Επίσης σε απόσταση περί τα 24 χλμ. (δυτικά) από τα Καμένα Βούρλα βρίσκεται ο ιστορικός τύμβος - μνημείο των Θερμοπυλών με το άγαλμα του Βασιλέως των Σπαρτιατών Λεωνίδα, ενώ σε μικρή επίσης απόσταση (νότια) βρίσκεται η Καρυά.

Ονομασία

Σύμφωνα με μια εκδοχή το όνομα της κωμόπολης προέρχεται από την πόλη Βουρλά της επαρχίας της Σμύρνης στην Τουρκία (Μικρά Ασία) τα οποία το 1922 και την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής πυρπολήθηκαν, ενώ ο πληθυσμός τους σφαγιάστηκε, δηλαδή τα «καμένα Βουρλά» έγιναν Καμένα Βούρλα. Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, «η ονομασία της κωμόπολης οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο έγινε η αποστράγγιση και η αποξήρανση της ελώδους περιοχής που κάλυπτε παλιότερα τον χώρο».[4]

Οι ιαματικές πηγές

Οι ιαματικές πηγές των Καμένων Βούρλων έγιναν γνωστές περί το 1926, στην περίοδο του μεσοπολέμου όταν ο χημικός Μιχαήλ Περτέσης ανακάλυψε ότι η περιεκτικότητα αυτών σε ραδόνιο είναι μοναδική και ανώτερη αντίστοιχων ευρωπαϊκών πηγών προσδιορίζοντας έτσι την μεγάλη ευεργετικότητά τους στον άνθρωπο.[5] Έτσι στη δεκαετία του 1930, περίπου δέκα χρόνια μετά, άρχισε η αξιοποίησή τους και στη πόλη να χτίζονται τα πρώτα σύγχρονα ξενοδοχεία. Μεταπολεμικά τα Καμένα Βούρλα απέκτησαν πολύ μεγάλη φήμη προσελκύοντας προσωπικότητες απ' όλο τον κόσμο.

Διοικητικά

Τα Καμένα Βούρλα είναι έδρα του δήμου Καμένων Βούρλων και ο πληθυσμός τους είναι 2.742 κάτοικοι.[6] Αναφέρονται επίσημα ως οικισμός μετά την απελευθέρωση το 1897 στο ΦΕΚ 59Β - 17/06/1897 να προσαρτώνται στον τότε δήμο Θρονίου. Το 1947 με το ΦΕΚ 137Α - 08/07/1947 ορίστηκαν έδρα της τότε νεοϊδρυθείσας ομώνυμης κοινότητας.[7]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Φωτογραφίες

Η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα
Η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα  
Η δυτική παραλία των Καμένων Βούρλων
Η δυτική παραλία των Καμένων Βούρλων  
Η παραλία μπροστά στον Άγιο Παντελεήμονα
Η παραλία μπροστά στον Άγιο Παντελεήμονα  

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 13, τομ. 16. 
  2. «Το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος». www.kammenavourla.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020. 
  3. «Ι' Αρχιερατική Περιφέρεια Μενδενίτσης & Καμένων Βούρλων | Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος». www.imfth.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020. 
  4. kaliterilamia.gr. «kaliterilamia.gr». Καλύτερη Λαμία. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020. 
  5. «Ραδιούχες Ιαματικές Πηγές». www.kammenavourla.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020. 
  6. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10641 (σελ. 167 του pdf)
  7. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020.