Εσωκομματικές εκλογές Νέας Δημοκρατίας 1981
 | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Οι εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας του 1981 πραγματοποιήθηκαν στις 9 Δεκεμβρίου 1981. Οι εκλογές έγιναν μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος έπειτα από την ήττα του Γεωργίου Ράλλη στις εκλογές του ίδιου έτους.[1] Οι υποψήφιοι ήταν τρείς: ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Κωστής Στεφανόπουλος και ο Γιάννης Μπούτος.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εσωκομματική κρίση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του Οκτωβρίου 1981, στο εσωτερικό της ΝΔ τέθηκε ζήτημα ηγεσίας. Στις 27 Νοεμβρίου, κατά τη συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής του κόμματος, ο τότε πρωτοεμφανιζόμενος βουλευτής Μαγνησίας Γεώργιος Σούρλας απέδωσε την ευθύνη για την ήττα στον Ράλλη και ζήτησε την παραίτησή του.[2]
Το τρίτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, ο Γεώργιος Ράλλης ζήτησε από τους βουλευτές του κόμματος να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό του. Ο αντίπαλός του στις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές Ευάγγελος Αβέρωφ αποχώρησε, αιφνιδιασμένος από την πρωτοβουλία του Ράλλη, με αποτέλεσμα η σχετική ψηφοφορία να αναβληθεί για τις 7 Δεκεμβρίου.
Ψηφοφορία στην Κ.Ο.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 7 Δεκεμβρίου 1981, η Κ.Ο. της ΝΔ ψήφισε επί του ζητήματος: 61 ψήφοι κατά, έναντι 41 ψήφων υπέρ της παραμονής του Ράλλη, ενώ υπήρχαν 9 λευκά και 1 άκυρο.[3][4] 3 από τους 115 Βουλευτές της ΝΔ απείχαν. Η καταψήφιση του Ράλλη οδήγησε σε νέα ψηφοφορία, ο χρόνος της οποίας ορίστηκε σε 2 ημέρες από την πρώτη.
Ο Γεώργιος Ράλλης, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αποδεικνύει πως είχα δίκιο όταν επέμενα να θέσω θέμα εμπιστοσύνης, καθώς μόνο το 1/3 του συνόλου με στήριζαν, και αυτό σημαίνει ότι δεν θα ήταν δυνατόν να ανταποκριθώ αποδοτικά στα καθήκοντά μου».[3]
Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Υποψήφιος | Πολιτική θέση | ||
|---|---|---|---|
| Ευάγγελος Αβέρωφ
(71 ετών) |
.jpeg)
|
Βουλευτής Ιωαννίνων
(1946 - 1964, 1974 - 1985, Επικρατείας 1985 - 1990) Άλλες θέσεις:Λίστα
| |
| Κωστής Στεφανόπουλος
(55 ετών) |
Βουλευτής Αχαΐας
(1964 - 1967, 1974 - 1989) Άλλες θέσεις:Λίστα
| ||
| Γιάννης Μπούτος
(56 ετών) |
Βουλευτής Μεσσηνίας
(1950 - 1967, 1974 - 1989) Άλλες θέσεις:Λίστα
| ||
Την υποψηφιότητα Αβέρωφ στήριξαν με την υπογραφή τους οι βουλευτές Κώστας Λάσκαρης, Γεώργιος Σταμάτης, Αθανάσιος Κανελλόπουλος, Γεώργιος Βογιατζής, Σταύρος Δήμας, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Ιωάννης Σεργάκης, Παναγιώτης Χατζηνικολάου, Νίκος Γκελεστάθης και Αριστείδης Τσιπλάκος. Προεξάρχοντες της κινήσης για την εκλογή Αβέρωφ ήταν, όπως και κατά την προηγούμενη εκλογή, οι Αντώνης Σαμαράς, Γεώργιος Τζιτζικώστας και Σωτήρης Χατζηγάκης. [5]
Την πρόταση για τον Κ. Στεφανόπουλο υπέγραψαν οι Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Μιλτιάδης Έβερτ, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, Βασίλης Μπεκίρης, Γιώργος Μισαηλίδης, Πανουργιάς Πανουργιάς, Στέλιος Μπλέτσας, Αριστοτέλης Παυλίδης, Ελευθέριος Κ. Παπαδημητρίου και Θεμιστοκλής Π. Σοφούλης. Τέλος, την πρόταση για την υποψηφιότητα Μπούτου υπέγραψαν οι Ιωάννης Παλαιοκρασσάς, Γεώργιος Παναγιωτόπουλος, Γιώργος Σουφλιάς, Σταύρος Ταταρίδης, Αλέξανδρος Αβραμίδης, Νικόλαος Αναστασόπουλος και Κωνσταντίνος Πρίντζος.[5]
Η κάλπη ανέδειξε νέο πρόεδρο του κόμματος με 67 ψήφους τον Ευάγγελο Αβέρωφ, έναντι 32 του Κ. Στεφανόπουλου και 12 του Γ. Μπούτου.[6] Οι 4 αγνοούμενες ψήφοι (επί 115 βουλευτών της ΚΟ), πιθανότατα ήταν των υποψηφίων και του απερχομένου προέδρου Ράλλη.
Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ΝΔ θα πορευτεί στις ευρωεκλογές του 1984 υπό την ηγεσία Αβέρωφ, σε ένα πολιτικό σκηνικό που χαρακτηρίζεται από την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ. Παρότι το κόμμα κατόρθωσε να αυξήσει το ποσοστό του σε 38,05%, παίρνοντας 9 από τις 24 ελληνικές έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, τον Αύγουστο του 1984, ο Ευάγγελος Αβέρωφ παραιτείται από πρόεδρος του κόμματος και το κόμμα οδηγείται στις εσωκομματικές του 1984.[7][8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Τα δέκα συνέδρια που σημάδεψαν την ιστορία της Νέας Δημοκρατίας». 10 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2024.
- ↑ Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης (Σεπτέμβριος 2017). «Κεφάλαιο πρώτο: Η συντριβή μας το 1981 και τα επακόλουθά της». Όπως τα έζησα. Βιβλίο Β΄ [1981 - 1993]. Αθήνα: Πατάκης. σελ. 24. ISBN 9789601671901.
Η πρώτη άμεση και σαφής διατύπωση αιτήματος προς τον Γ. Ράλλη να παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος ήρθε στις 27 Νοεμβρίου 1981, κατά τη συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής της ΝΔ, από τον Γεώργιο Σούρλα, που είχε εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής Μαγνησίας. Ο Γ. Σούρλας απέδωσε πλέον καθαρά την ευθύνη της ήττας στον Γ. Ράλλη και του υπέδειξε, σε έντονο ύφος, ότι το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να παραιτηθεί.
- ↑ 3,0 3,1 Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης. «Κεφάλαιο πρώτο: Η συντριβή μας το 1981 και τα επακόλουθά της». Όπως τα έζησα. Βιβλίο Β΄ [1981 - 1993]. Αθήνα: Πατάκης. σελ. 27.
- ↑ Κλαψης, Αντωνης (31 Οκτωβρίου 2023). «Ο Ευάγγελος Αβέρωφ πρόεδρος της Ν.Δ.». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2024.
- ↑ 5,0 5,1 Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης. Όπως τα έζησα. Βιβλίο Β΄ [1981 - 1993]. Αθήνα: Πατάκης. σελ. 30.
- ↑ Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης. Όπως τα έζησα. Βιβλίο Β΄ [1981 - 1993]. Αθήνα: Πατάκης. σελ. 31.
- ↑ «Σύγκρουση «Αλλαγής» και «Απαλλαγής» το 1984». ΤΑ ΝΕΑ. 26 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2024.
- ↑ «Ο Ευάγγελος Αβέρωφ και οι ευρωεκλογές του 1984». ΤΟ ΒΗΜΑ. 24 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2024.
| |||||||||||
