Κωνσταντίνος Λάσκαρης
| Κωνσταντίνος Λάσκαρης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Μαΐου 1918 Αθήνα |
| Θάνατος | 20 Μαρτίου 1989 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Νέα Δημοκρατία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών)[1] Υπουργός Απασχολήσεως της Ελλάδας (1974–1977) |
Ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης, του Γεωργίου (1918-1989)[2], ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός που χρημάτισε και υπουργός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Μαΐου 1918.[3] Ο πατέρας του, Γεώργιος, ήταν ιδρυτικό μέλος της ΓΣΕΕ.[4] Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το οποίο και αποφοίτησε το 1940. Στη διάρκεια της κατοχής που ακολούθησε εντάχθηκε στη βρετανική ομάδα δολιοφθορών. Μετά τη σύλληψή του όμως κατάφερε να δραπετεύσει και να καταφύγει στη Μέση Ανατολή όπου και υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στις εκεί ελληνικές ένοπλες δυνάμεις με τις οποίες και επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση.
Ήταν δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω.[3]
Στη δεκαετία του 1950 φέρεται ν΄ ασχολήθηκε με την εργατική νομοθεσία και το εργατικό κίνημα χωρίς να έχει καταγραφεί κάποια ιδιαίτερη δράση. Το 1963 εντοπίζεται ως καθηγητής εργατικού δικαίου και οργάνωσης στη Σχολή Επιμόρφωσης Ανωτέρων Αξιωματικών της τότε Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, θέση που διατήρησε μέχρι το 1967. Λίγες ημέρες μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας στην Ελλάδα, τον Απρίλιο του 1967, ίδρυσε μαζί με άλλους εργατική οργάνωση "Δημοκρατικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδας", συσπειρώνοντας συνδικαλιστές του δεξιού και του κεντρώου χώρου[4], με σκοπό να συμβάλει στην αποκατάσταση της δημοκρατίας[5]. Με τον τρόπο αυτό πέτυχε να απομονώσει τη χούντα σε συνδικαλιστικό επίπεδο (Διεθνής Ελευθέρων Συνδικάτων, Διεθνές Γραφείο Εργασίας) κλπ.[4]
Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη του Ιουλίου του 1974, όταν συγκλήθηκε από τον νεοδιορισμένο πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή η λεγόμενη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974 ο Κ. Λάσκαρης διορίστηκε απευθείας υπουργός Απασχολήσεως[6]. Στη συνέχεια στις εκλογές που ακολούθησαν εξελέγη βουλευτής Β΄ Περιφέρειας Αθηνών με το κόμμα της ΝΔ όπου και ανέλαβε στη Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1974 και πάλι υπουργός Απασχόλησης (21.11.1974 - 28.11.1977).
Στις εκλογές του 1977 επανεξελέγη βουλευτής στην ίδια εκλογική περιφέρεια, όπου και συνέχισε έκτοτε να εκλέγεται, αναλαμβάνοντας υπουργός Εργασίας στη Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1977 (28.11.1977 - 10.5.1980). Θέση που διατήρησε επίσης στη Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη 1980 (10.5.1980 - 21.10.1981). Σημειώνεται ότι σε όλες τις παραπάνω υπουργοποιήσεις του έτυχε χωρίς διορισμό αναπληρωτή υπουργό ή υφυπουργό.
Ο Κ. Λάσκαρης είχε κάνει αρκετές μελέτες σε θέματα εργατοοικονομικής πολιτικής. Πραγματοποίησε πολλές επισκέψεις κατόπιν πρόσκλησης του αμερικανικού και βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης αλλά και του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ, στις ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία και Βέλγιο. Είχε διατελέσει επί εννέα χρόνια σύμβουλος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι και επί τρία χρόνια μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Εργατικού Συμβουλίου της ΕΟΚ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Συλλόγου του ΝΑΤΟ καθώς και του Ευρωπαϊκού Κινήματος, αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας στις παγκόσμιες διασκέψεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (1975, 1976 και 1977), καθώς και αντιπρόεδρος της διάσκεψης των υπουργών Εργασίας των κρατών μελών του ΟΟΣΑ στη σύνοδο του 1976. Ο Κ. Λάσκαρης μιλούσε επίσης αγγλικά και γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα.[3]Ο Λάσκαρης πέθανε εν ενεργεία στις 20 Μαρτίου 1989, λίγο πριν διεξαχθούν οι εκλογές του Ιουνίου του 1989. Τάφηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.[4] Αντικαταστάθηκε από τον Γεώργιο Βολουδάκη στην έδρα του στη Β΄ Αθηνών[2].
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Κ. Λάσκαρης την περίοδο 1977 - 1978 ενεπλάκη στο τότε "σκάνδαλο της Αγίας Αθανασίας", της φερόμενης ως Αγίας στη περιοχή του Αιγάλεω, παρέχοντάς της για μεγάλο χρονικό διάστημα προστασία για λόγους ψηφοθηρικούς. [εκκρεμεί παραπομπή]
- Επίσης την ίδια περίοδο είχε προκαλέσει μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση με τον περιβόητο αντισυνδικαλιστικό εργατικό νόμο 330 που προώθησε. Στις απεργιακές εκείνες κινητοποιήσεις σε κάποια συμπλοκή με τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής (25 Μαΐου 1976) υπήρξαν 100 τραυματίες και ένα θύμα, η 67χρονη μικροπωλήτρια Αναστασία Τσιβίκα. Ο τύπος της εποχής έγραφε "αιματοκύλισμα στην Αθήνα". [εκκρεμεί παραπομπή]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Βουλή των Ελλήνων. e8a60950-2034-4d3b-9f84-8246f5d36b4c. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 Αντικαταστάσεις βουλευτών κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής περιόδου Ιουνίου 1985- Ιουνίου 1989
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Ολύμπιο Βήμα, Πέθανε ο βουλευτής της ΝΔ Κ. Λάσκαρης, 21 Μαρτίου 1989.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 "Αύριο η κηδεία του Κώστα Λάσκαρη", Τα Νέα, 21 Μαρτίου 1989, σελ. 3.
- ↑ Ίσως να πρόκειται για την οργάνωση Αντιδικτατορικό Εργατικό Μέτωπο (ΑΕΜ), που την ιδρυτική του διακήρυξη κυκλοφόρησε όμως τον Αύγουστο του 1967. Δεν έγινε δυνατή η διασταύρωση, αν ανήκε σ΄ αυτήν την ομάδα.
- ↑ Ο Κ. Λάσκαρης δεν φέρεται να είχε προγενέστερη πολιτική δράση, παρά ταύτα ποτέ δεν έγινε γνωστό από ποιόν προτάθηκε τότε για ανάληψη υπουργείου.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Who's Who 1979, σελ.358.