Επιθεωρητής Λεστράντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: Συντακτικά λάθη, εμφανής η χρήση της αυτόματης μετάφρασης. Σε αρκετά σημεία δεν βγάζει νόημα
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Ο επιθεωρητής Λεστράντ (αριστερά) συλλαμβάνοντας έναν ύποπτο στο «Η περιπέτεια του χάρτινου κουτιού», απεικονισμένος από τον Σίντνεϊ Παζέτ

Ο ντετέκτιβ επιθεωρητής G. Λεστράντ ή κύριος Λεστράντ,[1] είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που εμφανίζεται σε αρκετές από τις ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς γραμμένες από τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Η πρώτη εμφάνιση του Λεστράντ ήταν στην πρώτη ιστορία του Σέρλοκ Χολμς, το μυθιστόρημα Σπουδή στο Κόκκινο, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1887. Η τελευταία ιστορία στην οποία εμφανίζεται είναι το διήγημα «Η περιπέτεια των τριών Γκάριντεμπ», το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1924 και συμπεριλήφθηκε στην τελική συλλογή ιστοριών του Σέρλοκ Χολμς του Ντόιλ, Το Αρχείο του Σέρλοκ Χολμς.

Ο Λεστράντ είναι ένας αποφασιστικός αλλά συμβατικός ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιάρντ που συμβουλεύεται τον Σέρλοκ Χολμς σε πολλές υποθέσεις ενώ είναι ο πιο σημαντικός αστυνομικός χαρακτήρας της σειράς Σέρλοκ Χολμς. Ο Λεστράντ έχει απεικονιστεί από πολλούς ηθοποιούς σε διασκευές των ιστοριών του Σέρλοκ Χολμς στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και σε άλλα μέσα.

Εμφανίσεις στον κανόνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπόθεση Ημερομηνία δημοσίευσης Τοποθεσία
«Σπουδή στο Κόκκινο» 1887 Λονδίνο
«Το μυστήριο της κοιλάδας Μπόσκομπ» 1891 Χέρεφορντσάιρ
«Η Περιπέτεια του Ευγενούς Εργένη» 1892 Λονδίνο
«Η περιπέτεια του χάρτινου κουτιού» 1893 Κρόιντον
«Το λαγωνικό των Μπάσκερβιλ» 1901 Ντέβον
«Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού» 1903 Λονδίνο
«Η περιπέτεια του οικοδόμου από το Νόργουντ» 1903 Νότιο Νόργουντ
«Η Περιπέτεια του Τσαρλς Ογκάστους Μίλβερτον» 1904 Χάμπστεντ, Λονδίνο
«Η Περιπέτεια των Έξι Ναπολέοντων» 1904 Λονδίνο
«Η Περιπέτεια του Δεύτερου Λεκέ» 1904 Λονδίνο
«Η Περιπέτεια των Σχεδίων Μπρους-Πάρτινγκτον» 1908 Γούλγουιτς
«Η Εξαφάνιση της Λαίδης Φράνσις Κάρφαξ» 1911 Λοζάνη
«Η Περιπέτεια των Τριών Γκάριντεμπ» 1924 Έντζγουεαρ Ρόουντ,

Λονδίνο

Ο Λεστράντ αναφέρεται επίσης στο μυθιστόρημα Το σήμα των Τεσσάρων (1890), αν και δεν εμφανίζεται σε αυτό.

Βιογραφία φανταστικού χαρακτήρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορία και προσωπικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεστράντ αναφέρει την «εικοσαετή εμπειρία» του στην αστυνομία στο Σπουδή στο Κόκκινο.[2] Στην ιστορία, ο Χολμς λέει ότι ο Λεστράντ είναι «ένας πολύ γνωστός ντετέκτιβ».[3] Παρατηρείται από τον Χολμς ότι ο Λεστράντ και ένας άλλος ντετέκτιβ, ο Τόμπιας Γκρέγκσον, έχουν έναν συνεχή ανταγωνισμό, και ο ίδιος προσδιορίζει τους δύο ως «την επιλογή μιας κακής παρτίδας». Είναι και οι δύο γρήγοροι και ενεργητικοί, αλλά συγκλονιστικά συμβατικοί. [3] Ο Χολμς επιτρέπει τακτικά στα μέλη της αστυνομίας να παίρνουν τα εύσημα για τις επαγωγές του,[4] συμπεριλαμβανομένου του Λεστράντ σε περιπτώσεις όπως αυτές στο «Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού» [5] και «Η περιπέτεια του οικοδόμου από το Νόργουντ».[6] Ο Λεστράντ είναι σε θέση να γράφει συντομογραφικά.[3]

Ο Λεστράντ είναι αρχικά αμφίβολος για τις μεθόδους του Χολμς και προτείνει ότι ο Χολμς είναι «πολύ διατεθειμένος να είναι τρελός» στο «Η περιπέτεια του οικοδόμου του Νόργουντ».[4] Είναι «αδιάφορος και περιφρονητικός» για την έρευνα του Χολμς στο «Το μυστήριο της κοιλάδας Μπόσκομπ».[7] Ο Χολμς είναι ανοιχτά αγενής με τον Λεστράντ κατά καιρούς, όπως στο «Το Μυστήριο της Κοιλάδας Μπόσκομπ» όταν λέει στον Λεστράντ «με ταπεινότητα» ότι δεν είναι ικανός να χειρίζεται γεγονότα και αναφέρεται στον Λεστράντ ως ανόητο.[4] Στο Το σήμα των Τεσσάρων, ο Χολμς λέει ότι το να είναι έξω από τα νερά του είναι η φυσιολογική κατάσταση του Λεστράντ (μαζί με τους επιθεωρητές Γκρέγκσον και Άθελνεϊ Τζόουνς).[8] Ωστόσο, ο Χολμς είναι γενικά πιο θετικός για τον Λεστράντ σε μεταγενέστερες ιστορίες. Στο «Η περιπέτεια του χάρτινου κουτιού», ο Χολμς παρατηρεί ότι η επιμονή του Λεστράντ «τον έφερε στην κορυφή της Σκότλαντ Γιαρντ».[4] Στο Το λαγωνικό των Μπάσκερβιλ, λέει ότι ο Λεστράντ είναι «ο καλύτερος από τους επαγγελματίες» (εννοεί τους επαγγελματίες που απασχολούνται από τη Σκότλαντ Γιαρντ σε αντίθεση με τον ίδιο),[4] και στην ίδια ιστορία, ο Γουάτσον παρατηρεί «από τον ευλαβικό τρόπο με τον οποίο ο Λεστράντ κοίταξε τον σύντροφό μου φάνηκε ότι είχε μάθει πολλά από τις μέρες που είχαν πρωτοσυνεργαστεί».[9]

Την εποχή της ιστορίας «Η περιπέτεια των έξι Ναπολέοντων», ο Λεστράντ είναι τακτικός επισκέπτης το βράδυ στην οδό Μπέικερ 221B και «οι επισκέψεις του ήταν ευπρόσδεκτες από τον Σέρλοκ Χολμς» σύμφωνα με τον Γουάτσον. Στην ίδια ιστορία, ο Λεστράντ αποκαλύπτει το υψηλό σεβασμό που έχει τώρα ο Χολμς από τη Σκότλαντ Γιαρντ: «Δεν σε ζηλεύουμε στη Σκότλαντ Γιαρντ. Όχι, κύριε, είμαστε πολύ περήφανοι για σένα, κι αν κατέβεις αύριο, δεν θα υπάρξει άνθρωπος, από τον μεγαλύτερο επιθεωρητή μέχρι τον νεότερο αστυφύλακα, που να μην χαιρόταν να σου σφίξει το χέρι».[4] Ο Χολμς ευχαριστεί τον Λεστράντ για αυτό το σχόλιο και ο Γουάτσον σημειώνει ότι αυτή είναι μια από τις λίγες περιπτώσεις που ο Χολμς συγκινείται εμφανώς.[10] Στο «Η Εξαφάνιση της Λαίδης Φράνσις Κάρφαξ», ο Χολμς τον αναφέρει ως «φίλο μου Λεστράντ».[11] Η συμμετοχή του Λεστράντ στην έρευνα του «Η Περιπέτεια των Σχεδίων του Μπρους-Πάρτινγκτον» υποδηλώνει ότι έχει γίνει ένας από τους πιο έμπιστους ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιαρντ.[12]

Περιγράφηκε από τον Χ. Πολ Τζέφερς με τα ακόλουθα λόγια:

Είναι ο πιο διάσημος ντετέκτιβ που περπάτησε ποτέ στους διαδρόμους της Σκότλαντ Γιαρντ, ωστόσο υπήρχε μόνο στη γόνιμη φαντασία ενός συγγραφέα. Ήταν ο επιθεωρητής Λεστράντ. Δεν γνωρίζουμε το μικρό του όνομα, μόνο το αρχικό του: G . Αν και εμφανίζεται δεκατρείς φορές στις αθάνατες περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς, τίποτα δεν είναι γνωστό για τη ζωή του έξω από την αυλή του ντετέκτιβ που ο Δρ. Γουάτσον περιέγραψε χωρίς κολακεία ως χλωμό, με πρόσωπο αρουραίου και μαυρομάτη, τον οποίο ο Χολμς έβλεπε ως γρήγορο και ενεργητικό αλλά εντελώς συμβατικό, χωρίς φαντασία και συνήθως έξω από τα βάθη του – τον καλύτερο από μια κακή παρτίδα που είχε φτάσει στην κορυφή στο CID λόγω της επιμονής μπουλντόγκ που είχε.[13]

Εμφάνιση και ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο επιθεωρητής Λεστράντ περιγράφεται ως «ένας μικρός ωχρός αρουραίος, μαυρομάτης άνθρωπος» στο Σπουδή στο Κόκκινο.[3] Στο «Το μυστήριο της κοιλάδας Μπόσκομπ», ο Γουάτσον περιγράφει τον Λεστράντ ως «έναν αδύνατο, άντρα κουνάβι, κλεφτό και πονηρό» και λέει επίσης, «Παρά το ανοιχτό καφέ παλτό και τα δερμάτινα κολάν που φορούσε σε σεβασμό για το ρουστίκ περιβάλλον του, δεν δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω τον Λεστράντ, της Σκότλαντ Γιαρντ».[8] Ο Γουάτσον δηλώνει ότι ο Λεστράντ είναι «τόσο οξυδερκής, τόσο νωθρός και σαν κουνάβι όσο ποτέ» στο «Η περιπέτεια του χάρτινου κουτιού».[14] Περιγράφεται ως «ένα μικρό, νευρικό μπουλντόγκ» στο Το λαγωνικό των Μπάσκερβιλ, και υπάρχει μια περιγραφή του ότι έχει «χαρακτηριστικά μπουλντόγκ» στο «Η Υπόθεση της Δεύτερης Κηλίδας».[10] Σύμφωνα με τον Χολμς στο «Το Μυστήριο της Κοιλάδας Μπόσκομπ», τα ίχνη του Λεστράντ μπορούν να αναγνωριστούν λόγω της «εσωτερικής στροφής» του αριστερού του ποδιού.[15]

Η ηλικία του δεν δίνεται στις ιστορίες. Ο Λεστράντ συνεργάζεται με τον Χολμς ήδη από το Σπουδή στο Κόκκινο (που σύμφωνα με τον Λέσλι Σ. Κλίνγκερ διαδραματίζεται το 1881[16] ) και συνεχίζει να το κάνει μέχρι το «Η Περιπέτεια των Τριών Γκάριντεμπ» (που διαδραματίζεται το 1902) . Σύμφωνα με τον Κλίνγκερ, ο ΛΣ Χόλσταϊν χρησιμοποίησε αυτές τις πληροφορίες για να συμπεράνει ότι ο Λεστράντ είναι δέκα έως δώδεκα χρόνια μεγαλύτερος από τον Χολμς.[17][18] Ο Κλίνγκερ υπολόγισε ότι ο Χολμς γεννήθηκε το 1854.[16] μαζί με τη θεωρία του Χολστάιν, αυτό υποδηλώνει ότι ο Λεστράντ μπορεί να γεννήθηκε μεταξύ 1842 και 1844.

Προέλευση και προφορά του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντόιλ φαίνεται ότι απέκτησε το όνομα του Λεστράντ από έναν συμφοιτητή του στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, τον Τζόζεφ Αλεξάντρ Λεστράντ,[19] ο οποίος ήταν φοιτητής ιατρικής από την Αγία Λουκία.[20] Στο «Η περιπέτεια του χάρτινου κουτιού», το πρώτο αρχικό του Λεστράντ αποκαλύπτεται ότι είναι το G.[17] Αυτό το αρχικό μπορεί να ήταν εμπνευσμένο από τον Νομάρχη της αστυνομίας γνωστό μόνο ως «G—» στο διήγημα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε «Το κλεμμένο γράμμα» (1845).[19] Παρά το γεγονός ότι έχει ένα φαινομενικά γαλλικό επώνυμο (υπάρχει ένα χωριό με το όνομα Λεστράντ-ε-Τουέλ στη Γαλλία και το «l'estrade» σημαίνει «η υπερυψωμένη πλατφόρμα» στα γαλλικά), ο επιθεωρητής Λεστράντ δεν δείχνει φανερούς γαλλικούς δεσμούς.

Σύμφωνα με το English Pronouncing Dictionary της Everyman, το όνομα Λεστράντ μπορεί να προφερθεί είτε «Λε’Στρέιντ» (με ομοιοκαταληξία με το «trade»(τρέιντ)) είτε «Λε’Στραντ» [/ləˈstrɑːd/].[1] Στο The New Annotated Sherlock Holmes, ο Λέσλι Σ. Κλίνγκερ γράφει ότι δεν υπάρχει συναίνεση μεταξύ των μελετητών για την προφορά του «Λεστράντ».[17] Η αρχική γαλλική προφορά του ονόματος θα ήταν πιο κοντά στο «Λε’Στραντ». Ωστόσο, σύμφωνα με το βιβλίο The Sherlock Holmes Miscellany των Ρότζερ Τζόνσον και Ζαν Άπτον (Μελετητές του Χολμς και μέλη των The Baker Street Irregulars), η κόρη του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Ζαν Κόναν Ντόυλ, δήλωσε ότι ο πατέρας της πρόφερε το όνομα με μεγάλο ήχο (όπως «Λε’Στρέιντ»).[21]

Η προφορά του Λεστράντ ως «Λε’Στραντ» έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές προσαρμογές, όπως η σειρά ταινιών 1939–1946,[22] η ταινία του 2009 Sherlock Holmes,[23] και η τηλεοπτική σειρά Sherlock (2010–2017). Η προφορά του ονόματος ως "Λε’στρέιντ" έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε πολλές κανονικές προσαρμογές, συμπεριλαμβανομένης της σειράς ταινιών 1931-1937, [24] της τηλεοπτικής σειράς της Granada (1984-1994) και της ραδιοφωνικής σειράς του BBC ( 1989–1998), καθώς και σε ορισμένα μη κανονικά έργα, συμπεριλαμβανομένης της ταινίας του 2020 Enola Holmes.

Απεικόνιση σε παραγωγές και προσαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Άρθουρ Μπελ έπαιξε τον Λεστράντ σε πολλές μικρού μήκους ταινίες που κυκλοφόρησαν το 1921 ως μέρος της σειράς ταινιών Στολ. Ο Τομ Μπόμοντ έπαιξε τον Λεστράντ σε μια μικρού μήκους ταινία της σειράς το 1923.[25]
  • Ο Φίλιπ Χιούλαντ έπαιξε τον Λεστράντ στις ταινίες The Sleeping Cardinal (1931) και The Missing Rembrandt (1932).[26]
  • Ο Άλαν Μόουμπρεϊ έπαιξε τον Λεστράντ στο A Study in Scarlet (1933).[27]
  • Ο Τσαρλς Μόρτιμερ έπαιξε τον Λεστράντ στο The Triumph of Sherlock Holmes (1935).[27]
  • Τον Λεστράντ έπαιξε ο Τζον Τέρνμπολ στο Silver Blaze (1937).[27]
  • Ο Ντένις Χόι έπαιξε τον Λεστράντ σε έξι από τις ταινίες του Σέρλοκ Χολμς στη σειρά 1939–1946 της Universal Pictures με πρωταγωνιστή τον Μπέιζιλ Ράθμποουν ως Χολμς. Αυτή η εκδοχή είχε τον άντρα της αυλής ως έναν καλοπροαίρετο ανόητο που υποστηρίζεται από τον ντετέκτιβ, [28] [29] τη βοήθεια του οποίου εκτιμάει πολύ, μάλλον με τον τρόπο της εκδοχής της σειράς του Δρ. Γουάτσον (Νάιτζελ Μπρους). Ο Λεστράντ είναι παρόλα αυτά ένας ικανός αξιωματικός και ο Χολμς δεν αμφισβητεί ποτέ την ειλικρίνειά του ή την προθυμία του να λύσει μια υπόθεση.
  • Ο Φρανκ Φίνλεϊ έπαιξε τον Λεστράντ δύο φορές, στο A Study in Terror (1965) και στο Murder by Decree (1979), και τα δύο επικεντρώνονταν σε ιστορίες που δεν είναι κανονικές, με τον Χολμς να ερευνά τις δολοφονίες του Τζακ του Αντεροβγάλτη.[30]
  • Ο Ρόναλντ Λέισι έπαιξε τον Λεστράντ στην ταινία του 1983 The Hound of the Baskervilles, με πρωταγωνιστή τον Ίαν Ρίτσαρντσον ως Χολμς. [31] (Ο Λέισι θα έπαιζε αργότερα τους Αδερφούς Σόλτο στην τηλεοπτική παραγωγή της Γρανάδας του Το σήμα των Τεσσάρων με τον Τζέρεμι Μπρετ ως Χολμς.)
  • Ο Ρότζερ Άστον-Γκρίφιθς έπαιξε τον Λεστράντ στο Young Sherlock Holmes (1985),[31] το να παίρνει τα εύσημα για την επίλυση του μυστηρίου του κερδίζει μια προαγωγή από ντετέκτιβ σε επιθεωρητή.
  • Ο Τζέφρεϊ Τζόουνς έπαιξε τον Λεστράντ στο Without a Clue (1988).[32]
  • Ο Έντι Μάρσαν τον υποδύεται στην ταινία Σέρλοκ Χολμς της Warner Bros του Γκάι Ρίτσι, με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και Τζουντ Λο (2009).[33] Αυτή η ενσάρκωση του Λεστράντ εκφράζει ένα υψηλό επίπεδο εκνευρισμού για τον Χολμς, ο οποίος με τη σειρά του τον αντιμετωπίζει με στοργική κοροϊδία. Ωστόσο, ο Λεστράντ εξαρτάται από τον Χολμς, καλώντας τον σε σκηνές εγκλήματος και ακόμη και επιτρέποντας σε έναν δραπέτη Χολμς να ξεφύγει από την αστυνομική κράτηση. Επανέλαβε για λίγο τον ρόλο στο σίκουελ του 2011 Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών.

Τηλεοπτικές ταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Ιούστας Γουάιατ έπαιξε τον Λεστράντ στην τηλεοπτική παραγωγή του 1937 The Three Garridebs.[34]
  • Τον Λεστράντ έπαιξε ο Άλαν Καϊγιού στο The Hound of the Baskervilles (1972).[35]
  • Ο Μπόρισλαβ Μπρόντουκοφ έπαιξε τον Λεστράντ και στις πέντε τηλεοπτικές ταινίες της σοβιετικής σειράς The Adventures of Sherlock Holmes and Dr. Watson (1979–1986) με πρωταγωνιστή τον Βασίλυ Λιβάνο.[36]
  • Τον Λεστράντ έπαιξε ο Χιούμπερτ Ρις στο The Hound of the Baskervilles (1982).[31]
  • Ο Κένγουεϊ Μπέικερ υποδύεται τον Λεστράντ στην τηλεοπτική ταινία Incident at Victoria Falls (1992). [37] Κάνει μια σύντομη εμφάνιση στην ταινία.
  • Ο Γουίλιαμ Χουβ υποδύεται τον Λεστράντ στην ταινία (η οποία κυκλοφόρησε κατευθείαν σε DVD) της Asylum το 2010 Sherlock Holmes. Σε αυτή την ταινία, ο Λεστράντ δεν φαίνεται να αναγνωρίζει τον Γουάτσον (Γκάρεθ Ντέιβιντ Λόιντ) και συχνά παίρνει τα εύσημα για τα επιτεύγματα του Χολμς. Εμπλέκεται στην καταδίωξη ενός εγκληματία εγκέφαλου που ονομάστηκε «Spring-Heeled Jack», ο οποίος χρησιμοποιεί πολλά μηχανικά πλάσματα για να διαπράξει εγκλήματα σε όλο το Λονδίνο.

Τηλεοπτικές σειρές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στην τηλεοπτική σειρά Σέρλοκ Χολμς του 1951, τον Λεστράντ υποδύθηκε ο Μπιλ Όουεν.[38]
  • Ο Άρτσι Ντάνκαν έπαιξε τον Λεστράντ στη σειρά γαλλικής παραγωγής Σέρλοκ Χολμς την περίοδο 1954–55. Ο Ντάνκαν απεικόνισε τον Λεστράντ με τον ίδιο τρόπο όπως ο Ντένις Χόι στις ταινίες 1939–1946 της Universal Pictures.[39]
  • Τον Λεστράντ έπαιξαν δύο διαφορετικοί ηθοποιοί στη σειρά του BBC από το 1965 μέχρι το 1968 , Σέρλοκ Χολμς του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ: ο Πίτερ Μάντεν δίπλα στον Ντάγκλας Γουίλμερ ως Χολμς στην πρώτη σειρά το 1965 και ο Γουίλιαμ Λούκας απέναντι στον Πίτερ Κούσινγκ ως Χολμς στη δεύτερη σειρά το 1968.[40]
  • Ο Πάτρικ Νιούελ υποδύθηκε τον Λεστράντ στη σειρά του 1980 Σέρλοκ Χολμς και Δόκτωρ Γουάτσον που κυκλοφόρησε στην Πολωνία. Αυτό είχε τον Τζέφρεϊ Γουάιτχεντ ως Χολμς και τον Ντόναλντ Πίκερινγκ ως Γουάτσον.[41]
  • Ο Κόλιν Τζέβονς έπαιξε τον Λεστράντ σε πολλά επεισόδια στην τηλεοπτική μεταφορά των των ιστοριών του Σέρλοκ Χολμς από την Granada την περίοδο 1984–1994, ξεκινώντας με το «Η περιπέτεια του οικοδόμου από το Νόργουντ» στο Οι Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς.[42] Ο χαρακτήρας απεικονίστηκε ως ένας ικανός, αν και ελαφρώς ματαιόδοξος, αστυνομικός με μια τραχιά αλλά τελικά στοργική σχέση με τον Χολμς – όπως αποδεικνύεται στη δραματοποίηση της προαναφερθείσας σκηνής «Είμαστε περήφανοι για σένα».[εκκρεμεί παραπομπή] Τόσο γνώριμος έγινε ο Τζέβονς στο κομμάτι που όταν δεν ήταν διαθέσιμος για το «Ο Ευγενής Εργένης», ο Λεστράντ αντικαταστάθηκε από έναν άλλο από τους ACD's Yarders, τον Επιθεωρητή Μοντγκόμερι. Η απουσία του Λεστράντ εξηγήθηκε ότι είχε πάει στα λουτρά του Λέμινγκτον για διακοπές ενώ ο Χολμς εξοργίζεται όταν ακούει ότι η γυναίκα του είναι μαζί του. Αυτό είναι ένας εξωραϊσμό στον κανόνα, καθώς ο Λεστράντ δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι ήταν παντρεμένος ή δεσμευμένος.[εκκρεμεί παραπομπή] Σε άλλα επεισόδια, στον Τζέβονς δόθηκαν μέρη που αρχικά ανήκαν σε άλλους ντετέκτιβ, όπως στο «The Adventure of the Creeping Man» και επιπλέον σκηνές στο «The Master Blackmailer» (η εκδοχή του «The Adventure of Charles Augustus Milverton»).[εκκρεμεί παραπομπή] Ο Λεστράντ αναφέρθηκε ακόμη και εκτός οθόνης στα σενάρια, τονίζοντας τη στενή του σχέση με την οδό Μπέικερ 221Β.[εκκρεμεί παραπομπή] Η απεικόνιση του Τζέβονς θεωρείται η πιο πιστή στον κανόνα του Σέρλοκ Χολμς.[σύμφωνα με ποιον;] Στο βιβλίο Starring Sherlock Holmes ο Ντέιβιντ Στιούαρτ Ντέιβις έγραψε, «Ο Λεστράντ παίχτηκε με μεγάλη όρεξη σε όλη τη σειρά της Γρανάδα από τον Κόλιν Τζέβονς, ο οποίος εξανθρώπισε και βελτίωσε το σχηματικό πορτρέτο του Επιθεωρητή του Ντόιλ».[43]
  • Ο Τζων Κολίκος πιστώνεται ότι έπαιζε το «Λεστράντ/Μοριάρτυ» στο επεισόδιο του 1989 του Alfred Hitchcock Presents με τίτλο «My Dear Watson». Αργά στο επεισόδιο, αποκαλύπτεται ότι ο «Λεστράντ» είναι στην πραγματικότητα ο Μοριάρτυ μεταμφιεσμένος. Ο πραγματικός Λεστράντ δεν εμφανίζεται αυτοπροσώπως στο επεισόδιο.[44]
  • Στην τηλεοπτική εκπομπή Ο Σέρλοκ Χολμς στον 22ο αιώνα (1999–2001) ένας από τους κύριους χαρακτήρες ήταν η επιθεωρήτρια Μπεθ Λεστράντ, την οποία υποδύθηκε η Ακίκο Μόρισον.[45] Είναι μια απόγονος που είναι αρκετά αποτελεσματική με τον τρόπο της και έχει κληρονομήσει τα ημερολόγια του γιατρού Γουάτσον.
  • Στην τηλεοπτική σειρά του BBC Sherlock 2010–2017, ο ντετέκτιβ επιθεωρητής Γκρεγκ Λεστράντ υποδύεται ο Ρούπερτ Γκρέιβς. Σε αυτή τη σειρά που διαδραματίζεται στο σύγχρονο Λονδίνο, ο Λεστράντ απεικονίζεται ως ένας ικανός ντετέκτιβ που χρησιμοποιεί τον Σέρλοκ Χολμς ως σύμβουλο σε δύσκολες υποθέσεις.
  • Ο Σον Πέρτγουι παίζει τον Λεστράντ, στην πρεμιέρα της δεύτερης σεζόν του Elementary,[46] όπου το μικρό του όνομα λέγεται ότι είναι Γκάρεθ.[46] Ο χαρακτήρας του επανεμφανίζεται επίσης αργότερα στη σεζόν.[47]
  • Ο Μικαήλ Μπογιάρσκι έπαιξε τον ρόλο του επιθεωρητή Λεστράντ στη ρωσική τηλεοπτική μεταφορά, Sherlock Holmes (2013).
  • Στην τηλεοπτική σειρά κουκλοθέατρου του NHK του 2014 Sherlock Holmes, ο Λεστράντ είναι ένας ψηλός, λεπτός και ειλικρινής ξανθός μαθητής που ζει στο σπίτι Κούπερ του σχολείου Μπίτον. Συχνά λύνει ένα πρόβλημα με τον Χολμς γιατί είναι μέλος της επιτροπής καθοδήγησης ζωής. Αν και αυτός και ο Χολμς εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον, ο Γκρίμσμπι Ρόιλοτ, ο οποίος είναι επικεφαλής της επιτροπής μισεί τον Χολμς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ζητά από τον Χολμς να λύσει τα προβλήματα. Τη φωνή του παρείχε ο Νταϊσούκε Κίσιο.[48] Στο επεισόδιο 6 της σειράς, λέει στους Χολμς και Γουάτσον ότι το όνομά του είναι Γκόρντον.

Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Πολ Γκιλ έπαιξε τον επιθεωρητή Λεστράντ στο έργο του 1923 The Return of Sherlock Holmes.[49]
  • Ο Ντάνιελ Κέγιες έπαιξε τον Λεστράντ στο μιούζικαλ Baker Street του 1965.[50]
  • Στην πρεμιέρα του 1989 του Sherlock Holmes: The Musical, τον Λεστράντ έπαιξε ο Ρότζερ Λιούελιν.
  • Ο επιθεωρητής Λεστράντ είναι ένας από τους πολλούς χαρακτήρες που υποδύονται ένας μικρός αριθμός ηθοποιών στο έργο Baskerville: A Sherlock Holmes Mystery. Στην πρεμιέρα του 2015, τον έπαιξε ο Μάικλ Γκλεν.

Ραδιόφωνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Λεστράντ έχει παιχτεί από αρκετούς ηθοποιούς στις Νέες Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς, συμπεριλαμβανομένων των Φρέντερικ Γουόρλοκ και Μπέρναρντ Λένροου.[51]
  • Σε προσαρμογές που μεταδόθηκαν στο BBC Home Service και στο BBC Light Program, ο Λεστράντ υποδυόταν πολλούς ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Τζων Καζαμπόν και Χάμφρεϊ Μόρτον.[52]
  • Ο Ντόναλντ Τζι έπαιξε τον επιθεωρητή Γκάιλς Λεστράντ σε όλο το μεγαλύτερο μέρος του κανόνα του ραδιοφώνου του BBC απέναντι από τον Χολμς του Κλάιβ Μέρισον, ξεκινώντας με τη μετάδοση του Σπουδή στο Κόκκινο τον Νοέμβριο του 1989 και τελειώνοντας με την εκπομπή «The Second Stain» στις 13 Οκτωβρίου 1993. Ο Στέφεν Θορν ανέλαβε τον ρόλο ξεκινώντας με την εκπομπή «The Cardboard Box» στις 12 Ιανουαρίου του 1994 και τελειώνοντας με την εκπομπή «The Retired Colourman» στις 29 Μαρτίου 1995. επέστρεψε στον ρόλο στη σειρά του BBC Radio The Further Adventures of Sherlock Holmes, στις 15 Ιουνίου 2004, μετάδοση της εκπομπής «The Striking Success of Miss Franny Blossom», της εκπομπής «The Eye of Horus» στις 2 Ιανουαρίου του 2009 και της εκπομπής της 16ης Ιανουαρίου του 2009 του «The Ferrers Documents».
  • Ο Ρικ Μέι έκανε τη φωνή του Λεστράντ στην αμερικανική ραδιοφωνική σειρά The Further Adventures of Sherlock Holmes σε επεισόδια που κυκλοφόρησαν από το 1998 έως το 2020 και επίσης υποδύθηκε τον Lestrade στη σχετική ραδιοφωνική σειρά The Classic Adventures of Sherlock Holmes (2005–2016).
  • Ο Τζέιμς Φλιτ υποδύθηκε τον Λεστράντ ως τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα στη δραματική σειρά του BBC Radio 4 που ονομάζεται The Rivals το 2011. Κάθε επεισόδιο έκανε τον Λεστράντ να συνεργάζεται με έναν διαφορετικό φανταστικό βικτωριανό ντετέκτιβ, τους «Αντιπάλους» του Σέρλοκ Χολμς στο πεδίο του. Η σειρά επέστρεψε το 2013, αλλά ο ρόλος του Λεστράντ αναδιατυπώθηκε και τον έπαιξε ο Τιμ Πίγκοτ-Σμιθ λόγω της μη διαθεσιμότητας του Τζέιμς Φλιτ. Ο Φλιτ επέστρεψε για να παίξει το Λεστράντ όταν το The Rivals ανανεώθηκε για μια τρίτη σειρά το 2015 και μια τέταρτη σειρά το 2016.

Βιντεοπαιχνίδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Λεστράντ εμφανίζεται ως NPC στο παιχνίδι περιπέτειας υπολογιστή Sherlock του 1984.
  • Ο Λεστράντ είναι ένας από τους τέσσερις χαρακτήρες με τους οποίους κάποιος μπορεί να παίξει στην προσαρμογή βιντεοπαιχνιδιών του 1986 του επιτραπέζιου παιχνιδιού 221B Baker Street .
  • Ο επιθεωρητής Λεστράντ εμφανίζεται στα βιντεοπαιχνίδια Sherlock Holmes: Consulting Detective (1991–1993).
  • Ο Λεστράντ είναι ένας χαρακτήρας τόσο στο The Lost Files of Sherlock Holmes: The Case of the Serrated Scalpel (1992) όσο και στο sequel του The Lost Files of Sherlock Holmes: The Case of the Rose Tattoo (1996).
  • Ο Λεστράντ εμφανίζεται σε μερικούς από τους τίτλους της σειράς Sherlock Holmes από την Frogwares, όπως το Sherlock Holmes Versus Arsène Lupine (2007) και το Sherlock Holmes: Crimes & Punishments (2014), ενώ για λίγο είναι ικανός να παιχτεί στο πρώτο.
  • Μια νεαρή γυναίκα πορτοφολάς βασισμένη στον Λεστράντ, με το μικρό όνομα «Τζίνα», εμφανίζεται στο spin-off του Ace Attorney, The Great Ace Attorney: Adventures (2015). Εμφανίζεται ως μάρτυρας στην τρίτη υπόθεση του παιχνιδιού και ως ψευδώς κατηγορούμενη για φόνο στην πέμπτη υπόθεση του παιχνιδιού. Εντάσσεται στο αστυνομικό σώμα ως εκπαιδευόμενη και αυτοχαρακτηρίζεται ως «Επιθεωρητής Λεστράντ» στη συνέχεια του παιχνιδιού, The Great Ace Attorney 2: Resolve.
  • Στο παιχνίδι γνωριμιών otome και την εφαρμογή τηλεφώνου «Guard Me, Sherlock!», ο Λεστράντ εμφανίζεται ως «Τζορτζ» Λεστράντ, ο οποίος είναι επιθεωρητής στη φαινομενικά «άχρηστη» Σκότλαντ Γιαρντ. Υπάρχει μια διαδρομή ιστορίας για αυτόν. Το Επιθεωρητής Λεστράντ[53] είναι ένα λογικό παιχνίδι παζλ online μέσω του λογισμικού Everett Kaser.

Έντυπο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στο βιβλίο του 1979 Sherlock Holmes: The Man and His World του ΗΡΦ Κίτινγκ, ο Κίτινγκ σημειώνει ότι παρά τις κατηγορίες του Χολμς για την έλλειψη παρατηρητικών δεξιοτήτων του, ξέρει ότι ο Χολμς λαχταρά το outré και το χρησιμοποιεί για να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του για την υπόθεση «Η Περιπέτεια των Έξι Ναπολέοντων».[54]
  • Ο συγγραφέας Μ. ΤΖ. Τρόου έγραψε μια σειρά από δεκαεπτά βιβλία χρησιμοποιώντας τον Λεστράντ ως κεντρικό χαρακτήρα, ξεκινώντας με το The Adventures of Inspector Lestrade το 1985. Σε αυτές τις ιστορίες, ο Τρόου δείχνει τον Λεστράντ να είναι περισσότερο από ικανός ντετέκτιβ. Του δίνουν το μικρό όνομα «Σόλτο», μια νεαρή κόρη που σπάνια βλέπει, και μια σειρά από περιπέτειες σε ιστορικό φόντο. Σε ένα βιβλίο ο Λεστράντ συναντά τον ΓΚ. Κ. Τσέστερτον και σε ένα άλλο παθαίνει ένα κάταγμα στο πόδι σε πτώση από μία σανίδα του Τιτανικού.
  • Στο μυθιστόρημα The Canary Trainer (1993), ο Σέρλοκ Χολμς χρησιμοποιεί ως ψευδώνυμο το «Επιθεωρητής Λεστράντ» κατά τη διάρκεια της έρευνας του για το φάντασμα της Όπερας του Παρισιού ενώ είναι ινκόγκνιτο.
  • Ο Λεστράντ είναι ένας επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας στις εκδόσεις Moonstone Books των περιπετειών του Σέρλοκ Χολμς. Η ομιλία του «Είμαστε περήφανοι για σένα» είναι προσαρμοσμένη για μια σκηνή στα γενέθλια του Χολμς στο «Return of the Devil» (2004).
  • Εμφανίζεται στη σειρά βιβλίων The Boy Sherlock Holmes (2007–2012) ως γιος ενός επιθεωρητή με κουνάβι με το ίδιο όνομα που αντιπαθεί πολύ τον Σέρλοκ.
  • Ο Χολμς χρησιμοποίησε επίσης το ψευδώνυμο Επιθεωρητής Λεστράντ στο παστίλι, The Counterfeit Detective (2016) του Στιούαρτ Ντάγκλας.
  • Ο Λεστράντ αναφέρεται εν συντομία στο The League of Extraordinary Gentlemen, Volume I.
  • Στη σειρά κόμικς «Watson and Holmes», ο Λεστράντ επαναλαμβάνεται ως ντετέκτιβ Λέσλι Στρόντ, ένας από τους λίγους λευκούς επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες της σειράς. Εκτός από την αλλαγή φύλου και την αλλαγή ονόματος, μοιάζει πολύ με τον αρχικό χαρακτήρα.

Στη δημοφιλή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αγκάθα Κρίστι διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του αστυνομικού της ντετέκτιβ επιθεωρητή Τζαπ, ο οποίος εμφανίζεται στις ιστορίες με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό, με βάση τον επιθεωρητή Λεστράντ.[55] Παρόμοια με τον Λεστράντ, ο Τζαπ περιγράφεται ως «ένας μικρός, αιχμηρός, μελαχρινός, με πρόσωπο κουναβιού» στο μυθιστόρημα του 1920 της Κρίστι, Η Μυστηριώδης Υπόθεση στο Στάιλς.[56] Στην αυτοβιογραφία της, η Κρίστι δήλωσε ότι έγραψε τις πρώτες ιστορίες της για τον Πουαρό «κατά την παράδοση του Σέρλοκ Χολμς - εκκεντρικός ντετέκτιβ, βοηθός σατανάς, με έναν ντετέκτιβ τύπου Λεστράντ της Σκότλαντ Γιαρντ, τον επιθεωρητή Τζαπ».[57]

Μια μηχανή αναζήτησης, η Inspector Lestrade, χρησιμοποιείται από την MacIntosh, μία «γρήγορη, ελαφριά μετα-αναζήτηση».

Το «Βραβείο του Επιθεωρητή Λεστράντ» είναι ένας ανερχόμενος όρος μεταξύ των πινάκων μηνυμάτων για ένα άτομο που είναι «σχεδόν σωστό». Έχει εμφανιστεί στο zdnet και στο φόρουμ «Bad Astronomy and the Universe Today».[58]

Η εταιρεία Peterson Pipes διαθέτει μια σειρά χειροποίητων πιπών (της Επιστροφής) του Σέρλοκ Χολμς με ασημοκατασκευές. Στη συλλογή υπάρχουν δύο πίπες Λεστράντ.[59]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Jones, Daniel· Gimson, Alfred C. (1977) [1917]. Everyman's English Pronunciation Dictionary. Everyman's Reference Library (14η έκδοση). London: J. M. Dent & Sons. ISBN 0-460-03029-9. 
  2. ↑ A Study in Scarlet by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 'The Boots pointed out the door to me, and was about to go downstairs again when I saw something that made me feel sickish, in spite of my twenty years’ experience.' 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 A Study in Scarlet by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Smith, Daniel (2014) [2009]. The Sherlock Holmes Companion: An Elementary Guide (Updated έκδοση). Aurum Press. σελίδες 72–73. ISBN 978-1-78131-404-3. 
  5. ↑ The Return of Sherlock Holmes by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 'Not so, Lestrade. I do not propose to appear in the matter at all. To you, and to you only, belongs the credit of the remarkable arrest which you have effected.' 
  6. ↑ The Return of Sherlock Holmes by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 'And you don’t want your name to appear?' 'Not at all. The work is its own reward.' 
  7. ↑ The Adventures of Sherlock Holmes by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Cawthorne, Nigel (2011). A Brief History of Sherlock Holmes. Running Press. σελ. 250. ISBN 978-0762444083. 
  9. ↑ The Hound of the Baskervilles by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 The Return of Sherlock Holmes by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  11. ↑ Cawthorne, Nigel (2011). A Brief History of Sherlock Holmes. Running Press. σελ. 255. ISBN 978-0762444083. 
  12. ↑ Cawthorne, Nigel (2011). A Brief History of Sherlock Holmes. Running Press. σελ. 254. ISBN 978-0762444083. 
  13. ↑ H.P. Jeffers (1992). Bloody Business: An anecdotal history of Scotland Yard. New York: Barnes & Noble. σελ. 95. 
  14. ↑ The Memoirs of Sherlock Holmes by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ The Adventures of Sherlock Holmes by Arthur Conan Doyle. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2020. 'That left foot of yours with its inward twist is all over the place. A mole could trace it...' 
  16. ↑ 16,0 16,1 Leslie Klinger, επιμ. (2005). The New Annotated Sherlock Holmes, Volume I. New York: W. W. Norton. σελ. 760. ISBN 0-393-05916-2. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Leslie Klinger, επιμ. (2006). The New Annotated Sherlock Holmes, Volume III. New York: W. W. Norton. σελίδες 38–39. ISBN 978-0393058000. 
  18. ↑ Holstein, L. S. (1989). «Inspector G. Lestrade». Στο: Shreffler, Philip A. Sherlock Holmes by Gas-lamp: Highlights from the First Four Decades of the Baker Street Journal. Fordham Univ Press. σελ. 236. ISBN 9780823212217. 
  19. ↑ 19,0 19,1 DK Publishing (2019). The Sherlock Holmes Book: Big Ideas Simply Explained. Penguin. ISBN 9781465499448. 
  20. ↑ «Edinburgh Medical Journal, Volume 29, Part 1». Edinburgh Medical Journal (Y. J. Pentland). 1884. https://books.google.com/books?id=sts1AQAAMAAJ&q=Lestrade&pg=PA191. 
  21. ↑ Johnson, Roger· Upton, Jean (2012). The Sherlock Holmes Miscellany. The History Press. σελ. 155. ISBN 9780752483474. 
  22. ↑ Για παράδειγμα, στο 22:40 στην ταινία: Sherlock Holmes and the Secret Weapon (Motion picture). Universal Pictures. 25 Δεκεμβρίου 1942. 
  23. ↑ Για παράδειγμα, περίπου στο 5:43 της ταινίας. Sherlock Holmes (Motion picture). Warner Bros. Pictures. 25 Δεκεμβρίου 2009. 
  24. ↑ Για παράδειγμα, στο 20:11 της πρώτης ταινίας: The Sleeping Cardinal (Motion picture). Julius Hagen Productions. Φεβρουάριος 1931. 
  25. ↑ Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 130–132. ISBN 0-06-015620-1. 
  26. ↑ Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 132–133. ISBN 0-06-015620-1. 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 133. ISBN 0-06-015620-1. 
  28. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 211. ISBN 9780857687760. 
  29. ↑ Bunson, Matthew (1997). Encyclopedia Sherlockiana. Simon & Schuster. σελ. 104. ISBN 0-02-861679-0. 
  30. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 283. ISBN 9780857687760. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 140. ISBN 0-06-015620-1. 
  32. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 298. ISBN 9780857687760. 
  33. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 192. ISBN 9780857687760. 
  34. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 290. ISBN 9780857687760. 
  35. ↑ Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 139. ISBN 0-06-015620-1. 
  36. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελίδες 139–140. ISBN 9780857687760. 
  37. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 102. ISBN 9780857687760. 
  38. ↑ Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 136. ISBN 0-06-015620-1. 
  39. ↑ Barnes), Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 181. ISBN 9780857687760. 
  40. ↑ Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 138. ISBN 0-06-015620-1. 
  41. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 196. ISBN 9780857687760. 
  42. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 22. ISBN 9780857687760. 
  43. ↑ Davies, David Stuart (2007). Starring Sherlock Holmes. Titan Books. σελ. 155. ISBN 9781845765378. 
  44. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελίδες 29–30. ISBN 9780857687760. 
  45. ↑ Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελ. 225. ISBN 9780857687760. 
  46. ↑ 46,0 46,1 Slayton, Christopher (26 Σεπτεμβρίου 2013). «Elementary Keeps Getting Sherlock Holmes Right». The Atlantic. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2019. 
  47. ↑ McNutt, Myles (6 Μαρτίου 2014). «Elementary: "Ears To You"». The A.V. Club. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2019. 
  48. ↑ Shinjiro Okazaki and Kenichi Fujita (ed.), "シャーロックホームズ冒険ファンブック Shārokku Hōmuzu Bōken Fan Bukku", Tokyo: Shogakukan, 2014, p. 11, p. 32 and p. 53.
  49. ↑ Wearing, J. P. (2014). The London Stage 1920-1929: A Calendar of Productions, Performers, and Personnel (2η έκδοση). Rowman & Littlefield. σελ. 251. ISBN 9780810893023. 
  50. ↑ Eyles, Alan (1986). Sherlock Holmes: A Centenary Celebration. Harper & Row. σελ. 137. ISBN 0-06-015620-1. 
  51. ↑ Dickerson, Ian (2019). Sherlock Holmes and His Adventures on American Radio. BearManor Media. σελίδες 149, 268, 269. ISBN 978-1629335070. 
  52. ↑ De Waal, Ronald Burt (1974). The World Bibliography of Sherlock Holmes. Bramhall House. σελ. 383–392. ISBN 0-517-217597. 
  53. ↑ «Inpsector Lestrade - Everett Kaser Software». Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2016. 
  54. ↑ H. R. F. Keating (1979). Sherlock Holmes: The Man and His World. New York: Charles Scribner's Sons. σελ. 112. ISBN 0-684-16269-5. 
  55. ↑ Maida, Patricia D.· Spornick, Nicholas B. (1982). Murder She Wrote: A Study of Agatha Christie's Detective Fiction. Popular Press. σελ. 167. ISBN 9780879722159. 
  56. ↑ The Mysterious Affair at Styles by Agatha Christie. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020. 
  57. ↑ Brunsdale, Mitzi M. (2010). Icons of Mystery and Crime Detection: From Sleuths to Superheroes [2 volumes]: From Sleuths to Superheroes. ABC-CLIO. σελ. 146. ISBN 9780313345319. 
  58. ↑ «Bad Astronomy and Universe Today Forum – View Single Post – Alert! Zetatalk gives exact date of pole shift!». 
  59. ↑ «Peterson SH Squire - Pipes and Cigars». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2016. 


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Επιθεωρητής_Λεστράντ&oldid=10325931"