Δημήτριος Στούρτζας

Δημήτριος Στούρτζας
	Ο Δημήτριος Στούρτζας, τέσσερις φορές πρωθυπουργός της Ρουμανίας.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Dimitrie Sturdza (Ρουμανικά)
Γέννηση	10 Μαρτίου 1833; Butea
Θάνατος	21 Οκτωβρίου 1914; Βουκουρέστι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρουμανικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Βόννης; Πανεπιστήμιο του Μονάχου; Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν; Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης; πολιτικός; κυβερνητικός υπάλληλος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα (Ρουμανία)
Οικογένεια
Γονείς	Boyar Alexandru 'Alecu' Sturdza, Lord of Miclauseni και Ecaterina 'Catinca' Sturdza
Οικογένεια	Οικογένεια Στούρτζα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1895–1896); Πρόεδρος της Γερουσίας της Ρουμανίας; Πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1897–1899); Πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1901–1906); Πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1907–1909); μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας; Minister of Foreign Affairs of Romania
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Δημήτριος Στούρτζας, ρουμανική προφορά: diˈmitri.e ˈsturza ( ακούστε), πλήρες όνομα Dimitrie Alexandru Sturdza-Miclăușanu (10 Μαρτίου 1833 - 21 Οκτωβρίου 1914) ήταν Ρουμάνος πολιτικός και συγγραφέας στα τέλη του 19ου αιώνα και πρόεδρος της Ρουμανικής Ακαδημίας μεταξύ 1882 και 1884.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Αλεξάνδρου Στούρτζα, κυρίου του Μικλαουζένι, και της Αικατερίνης Στούρτζα, κόρης του Κωνσταντίνου Β΄ Στούρτζα (ο Αλέξανδρος ήταν 2ος εξάδελφος του Κωνσταντίνου Β΄). Ο πατέρας του ήταν 2ος εξάδελφος του Μιχαήλ Στούρτζα πρίγκιπα της Μολδαβίας· έτσι ο ίδιος ο Δημήτριος ήταν 3ος εξάδελφος του Γρηγορίου Στούρτζα στρατηγού, γιου του Μιχαήλ.

Γεννήθηκε στο Iάσιο της Μολδαβίας και σπούδασε εκεί στην Ακαδημία Μιχαηλάνα. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία: στο Μόναχο, το Γκέτινγκεν, τη Βόννη και το Βερολίνο. ^[6] Συμμετείχε στα πολιτικά κινήματα της εποχής.

Ο Στούρτζας ήταν ιδιωτικός γραμματέας του Αλεξάνδρου Κούζα πρίγκιπα της Μολδαβίας και Βλαχίας ^[7], στη συνέχεια όμως στράφηκε εναντίον τής ολοένα και πιο αυθαίρετης εξουσίας του Κούζα. Είχε γίνει Υπουργός Δημόσιας Εκπαίδευσης το 1859, αλλά μετά έγινε ένας από τους πιο ζηλωτές υποστηρικτές της ανατροπής της Κούζα. Το 1866 προσχώρησε στον Ίον Μπρατιάνου και άλλους στην εκτόπιση του Κούζα και στην εκλογή του Καρόλου πρίγκιπα του Χοεντσόλερν (αργότερα Καρόλου Α΄ της Ρουμανίας). Έγινε μέλος της φιλελεύθερης κυβέρνησης. Κατά την πρωθυπουργία του Μπρατιάνου το διάστημα 1876–88, κατείχε επανειλημμένα υπουργικές θέσεις.

Το 1892 εξελέγη ηγέτης του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος ως διάδοχος του Μπρατιάνου και ήταν τέσσερις φορές πρωθυπουργός. ^[7] Για τελευταία φορά στο αξίωμά του, το 1907, ο Στούρτζας κλήθηκε από τον Κάρολο Α΄ της Ρουμανίας για να αντιμετωπίσει την κρίση, που δημιουργήθηκε από την εξέγερση των αγροτών του Μαρτίου. Αν και ήταν γνωστός για την ικανότητά του για εργασία, ήταν επίσης εθνικιστής, δυσαρεστημένος με τους "ξένους" ^[8] (σύμφωνα με τις αντι-εβραϊκές πολιτικές του κόμματός του) και υποστήριξε τον αποκλεισμό μη Ρουμάνων από μεγάλο αριθμό κοινωνικών θέσεων.

Διορίστηκε μόνιμος γραμματέας της Ρουμανικής Ακαδημίας και έγινε αναγνωρισμένη αυθεντία για τη Ρουμανική νομισματική. Ως γραμματέας της Ακαδημίας συνέβαλε σημαντικά στη δημοσίευση των συλλογών ιστορικών εγγράφων, που έκανε ο Κονσταντίν Χουρμουζάχι (30 τόμοι, Βουκουρέστι, 1876-1897) και άλλων πράξεων και εγγράφων· επίσης ενός αριθμού μικρών πολιτικών φυλλαδίων παροδικής αξίας. ^[7]

Ο γιος του Αλέξανδρος Στούρτζας, τότε συνταγματάρχης του Ρουμανικού στρατού, απέκλεισε τους Γερμανούς το 1916, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.