Δημήτριος Καλαποθάκης
Δημήτριος Καλαποθάκης | |
---|---|
Ο Δημήτριος Καλαποθάκης σε έργο του Γεωργίου Ιακωβίδη | |
Γέννηση | 20 Αυγούστου 1867 Αθήνα |
Θάνατος | 2 Ιουλίου 1946 Αθήνα |
Επάγγελμα/ ιδιότητες | δημοσιογράφος και συγγραφέας |
Υπηκοότητα | Ελλάδα |
Σχολές φοίτησης | Roxbury Latin School, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα και Πανεπιστήμιο Χούμπολτ |
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Δημήτριος Καλαποθάκης του Οικονόμου (1865 - 27 Μαΐου 1921[1]), ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας, ιδρυτής της εφημερίδας Εμπρός.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1865 στην Αρεόπολη και πέθανε στη Γερμανία το Μάιο του 1921 κατά τη διάρκεια εγχείρησης.
Εγκαταλείποντας τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Αθήνα, όταν καταλήφθηκε η Θεσσαλία, μετέβη στο Βόλο όπου και εξέδωσε την εβδομαδιαία πολιτικοσατιρική εφημερίδα Σατανάς (1881). Η εφημερίδα εκδιδόταν κάθε Κυριακή έως το 1885, οπότε διέκοψε την κυκλοφορία της. Παράλληλα με τον Σατανά εξέδιδε και άλλη μια πολιτικοσατιρική εφημερίδα, τα Άβδηρα, η οποία κυκλοφορούσε κάθε Τρίτη, άγνωστο μέχρι πότε.
Στις 26 Ιουνίου 1885, ο Καλαποθάκης εξέδωσε την εφημερίδα Σημαία, η οποία κυκλοφορούσε κάθε Τετάρτη και Σάββατο και ήταν αμιγώς πολιτική και υποστήριζε την πολιτική του Χαρίλαου Τρικούπη χωρίς να έχει αξιόλογη κυκλοφορία.
Βασικός χρηματοδότης της ήταν ο τραπεζίτης και μετέπειτα πρωθυπουργός Στέφανος Σκουλούδης ο οποίος υπήρξε και βουλευτής του κόμματος το 1881. Η Σημαία διέκοψε την κυκλοφορία της το 1889, όταν ο Σκουλούδης διέκοψε τη χρηματοδότησή της εφημερίδας, εξαιτίας των άσχημων οικονομικών της. Ο Καλαποθάκης έγραψε τότε στον Σκουλούδη: «Η Σημαία αποθνήσκει». «Αφήσατέ τη να πεθάνει εν ειρήνη» απάντησε ο Σκουλούδης. Ο Καλαποθάκης συνέχισε: «Ευαρεστηθήτε τουλάχιστον να αποστείλητε τα έξοδα της ταφής». Και ο Σκουλούδης σε αυστηρό τόνο: «Επιθυμώ να παραμείνη άταφος». Αυτό ήταν το τέλος της Σημαίας.
Ο Καλαποθάκης δεν το έβαλε κάτω και τον επόμενο χρόνο, εξέδωσε την εφημερίδα "Σύνταγμα", που απηχούσε, όπως και η Σημαία, τις απόψεις του Χαρίλαου Τρικούπη. Αποτέλεσε την πιο βραχύβια έκδοσή του, καθώς κυκλοφόρησε για δύο μήνες, από τον Δεκέμβριο του 1890 έως τον Φεβρουάριο του 1891. Μετά την αποτυχία και της νέας του εκδοτικής προσπάθειας ανέλαβε ιδιαίτερος γραμματέας του Χαρίλαου Τρικούπη, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε στην «Ακρόπολις» του Βλάση Γαβριηλίδη. Μετά την ήττα του Τρικούπη και την αποχώρηση του από την πολιτική άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα Εμπρός (10 Νοεμβρίου 1896) μία από τις σημαντικότερες της εποχής του, με μαχητική αρθρογραφία και με μεγάλη κυκλοφορία για τουλάχιστον 25 χρόνια που κυμαινόταν περίπου 15000 με 20000 φύλλα και βρισκόταν σε αντιπαλότητα με την εφημερίδα Σκριπ και τον εκδότη Ευάγγελο Κουσουλάκο. Το «Εμπρός» και ο Καλαποθάκης, υπέπεσαν σε δημοσιογραφική γκάφα στις 12 Σεπτεμβρίου 1906, όταν εξέθεσαν τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη στις τουρκικές αρχές, ανακοινώνοντας την υποτιθέμενη δολοφονία του και πλέκοντας του το εγκώμιο ως Μακεδονομάχου, όμως στην πραγματικότητα είχε δολοφονηθεί ο μητροπολίτης Κορυτσάς Φώτιος.Και αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 1907.
Ηταν ο πρώτος που καθιέρωσε το χρονογράφημα και τις σελίδες πολιτισμού, εξασφαλίζοντας τις πιο σπουδαίες πένες της εποχής, ανάμεσά τους οι Ιωάννης Κονδυλάκης, Εμμανουήλ Ροΐδης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και Γρηγόριος Ξενόπουλος.
Υπήρξε μια από τις σημαίνουσες φυσιογνωμίες της τότε ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά και ένας από τους κύριους διοργανωτές του Μακεδονικού Κομιτάτου, το 1904, προκειμένου ν΄ ανακοπεί ο εκβουλγαρισμός της Μακεδονίας και να βοηθήσει με όπλα, χρήματα και εφόδια τους Έλληνες Μακεδονομάχους. Υπήρξε πρόεδρος του Κομιτάτου μέχρι τη διάλυσή του ασκώντας πιέσεις στον Ράλλη και τον Θεοτόκη. Ενώ είχε προηγηθεί η ίδρυση της Εθνικής Εταιρείας με παρόμοιος στόχους.
Το 1909 υποστήριξε τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και την Επανάσταση στου Γουδή, αλλά στάθηκε επιφυλακτικός απέναντι στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Στον Εθνικό Διχασμό τάχθηκε με το μέρος του βασιλιά, αλλά μετά τις επιτυχίες του Βενιζέλου στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, υποστήριξε τον Κρητικό πολιτικό.
Μετά την έκρηξη της Οκτωβριανής Επανάστασης πήρε σαφή θέση κατά των μπολσεβίκων. Υποστήριζε πως ο σοσιαλισμός, προσπαθώντας να καταστήσει ελεύθερο τον άνθρωπο, καταλήγει να τον υποδουλώνει στον χειρότερο δυνάστη, το κράτος. Η οικονομική εξάρτηση από το κράτος, προσέθετε, συνεπαγόταν και την ηθική και την πνευματική του υποδούλωση. Επομένως, δεν υπήρχε λόγος να προσπαθήσει κανείς να υλοποιήσει τις επιταγές του σοσιαλισμού, καθώς αυτές περιόριζαν τελικά την ελευθερία του ατόμου.
Παράλληλα επί σειρά ετών ο Δ. Καλαποθάκης είχε επιδοθεί στη συγγραφή θεατρικών έργων, μεταξύ των οποίων είναι: η "Άλωση" (της Κωνσταντινούπολης), "Φωκάς ο Βουλγαροκτόνος", "Σαπφώ" (που ανεβάστηκε από το Εθνικό Θέατρο), ο "Προικοθήρας" κ.ά.
Ο Δημήτριος Καλαποθάκης πέθανε στη Γερμανία στις 27 Μαΐου 1921, κατά τη διάρκεια εγχείρησης. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε από το Εμπρός στις 3 Ιουνίου: Συντετριμμένοι υπό της οδύνης αγγέλλομεν τον θάνατον του ιδιοκτήτου και διευθυντού του Εμπρός ΔΗΜ. ΟΙΚ. ΚΑΛΑΠΟΘΑΚΗ επελθόντα εις Μόναχον τη μεσημβρία της 27ης Μαΐου. Η κηδεία του έγινε στην Αθήνα στις 25 Ιουνίου.
Την έκδοση του Εμπρός συνέχισε η χήρα του Αικατερίνη Καλαποθάκη και από το 1928 ο Πέτρος Γιάνναρος της Εσπερινής. Η εφημερίδα ανέστειλε την έκδοσή της λίγο πριν από την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και επανεκδόθηκε το 1945 από τον Αλκιβιάδη Καλαποθάκη (γιο του Δημητρίου Καλαποθάκη) ως ημερήσια εφημερίδα και από το 1953 ως εβδομαδιαία. Το 1959 ο τίτλος του Εμπρός αγοράστηκε από τον εκδότη του Εθνικού Κήρυκα Αθανάσιο Παράσχο, ενώ αργότερα πέρασε στα χέρια της οικογένειας Βαρδινογιάννη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ εφ. Εμπρός, 3/6/1921, σελ. 1
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- sansimera.gr
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.10ος, σελ.88
- https://www.efsyn.gr/nisides/mnimeia-tis-polis/61226_i-ponemeni-istoria-toy-empros Αρχειοθετήθηκε 2021-05-19 στο Wayback Machine.
- http://ikee.lib.auth.gr/record/123153/files/raitsin.pdf