Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκούνχιλντ, μητέρα των βασιλέων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκούνχιλντ, μητέρα των βασιλέων
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση910 (περίπου)
Θάνατος980 (περίπου)
Χώρα πολιτογράφησηςΝορβηγία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΈρικ Χάραλντσον
ΤέκναGamle Eirikssen
Χάραλντ Γκράφελντρ
Ragnhild Eriksdotter
ΓονείςΓκορμ ο Παλαιός
ΑδέλφιαΚνούτος Α΄ της Δανίας
Χάραλντ Α΄ της Δανίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλική σύζυγος (995–1000, Νορβηγία)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Γκούνχιλντ, μητέρα των βασιλέων (Gunnhild Gormsdottir[1], περί το 910 - περί το 980) είναι μια ημιμυθική προσωπικότητα που εμφανίζεται στα Ιρλανδικά Σάγκας σαν σύζυγος του δεύτερου βασιλιά της Νορβηγίας Έρικ Χάραλντσον. Τα Σάγκας συσχετίζουν την Γκούνχιλντ με μια εποχή που ξέσπασε μεγάλη περίοδος αλλαγών στη Νορβηγία, ο πεθερός της Χάραλντ Χορφάγκρε ένωσε ολόκληρη τη χώρα σε ένα βασίλειο υπό την εξουσία του. Σύντομα η ίδια και ο σύζυγος της ανατράπηκαν και εξορίστηκαν λόγω της σκληρότητας τους, πέρασαν το υπόλοιπο διάστημα της ζωής τους στη Δανία και στις Ορκάδες. Πολλές από τις πληροφορίες που παρέχουν τα Σάγκας σχετικά με την Γκούνχιλντ αμφισβητούνται και γίνονται σοβαρό θέμα συζήτησης.[2] Οι Ισλανδοί κατάγονται από Νορβηγούς οι οποίοι έφυγαν από τη χώρα και εγκαταστάθηκαν στο νησί για να αποφύγουν την τυραννία του πεθερού της με αποτέλεσμα οι Ισλανδοί να γράφουν ανακρίβειες με προκατάληψη εναντίον του Έρικ γιου του Χάραλντ και της συζύγου του. Ο ιστορικός Γκουύν Τζόουνς (1907 - 1999) βλέπει πολύ ύποπτες αυτές τις πληροφορίες.[3] Σύμφωνα με τον ιστορικό Τζέννυ Γιοτσέμς (γεν. το 1928) η Γκούνχιλντ εμφανίζεται στα Ισλανδικά Σάγκας σαν μια γυναίκα φωτεινή, αιμοβόρα, να ασχολείται με τη μαγεία και με τάσεις έντονης σεξουαλικότητας.[4]

Απόψεις για την καταγωγή της

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γκούνχιλντ μαθαίνει για τον θάνατο του Έρικ - έργο του Κρόγκ (19ος αιώνας).

Οι πρώτες πηγές σχετίζονται με την καταγωγή της Γκούνχιλντ από τη Φίνμαρκ στη βόρεια Νορβηγία στα σύνορα με τη Φινλανδία γεγονός που της δημιούργησε πολλές επαφές με Φινλανδούς μάγους, τα Ισλανδικά Σάγκας πιθανότατα να αποδίδουν σε αυτό το γεγονός τις σχέσεις της με τη μαγεία.[5] Σύμφωνα με τα Νορβηγικά χρονικά του 12ου αιώνα η Γκούνχιλντ ήταν κόρη του Γκόρμ του Παλαιού βασιλιά της Δανίας, η πρόταση για τον γάμο της με τον Έρικ έγινε ύστερα από ένα συμπόσιο το οποίο οργάνωσε ο ίδιος ο πατέρας της, οι σύγχρονοι ιστορικοί αποδέχονται αυτή την άποψη.[6] Ο γάμος της με τον Έρικ Μπλοόξ οφείλεται σε μια προσπάθεια να ενδυναμώσουν οι σχέσεις των πρώιμων βασιλικών οίκων της Δανίας και της Νορβηγίας και να ενωθούν τα δυο βασίλεια, ο γάμος του πεθερού της Χάραλντ με την πεθερά της Ράγκνχιλντ Σίγκουρντσντάττερ μια Δανίδα πριγκίπισσα από τη Γιουτλάνδη εξυπηρετούσε τους ίδιους στόχους.[7] Ο Σνόρρι Στούρλουσον από την άλλη πλευρά και τα Σάγκας του Εγκίλ αναφέρουν ότι η Γκούνχιλντ ήταν κόρη ενός μάγου του Οζούρ ο οποίος ζούσε στο Φίνμαρκ.[8] Τα Σάγκα του Έγκιλ ισχυρίζονται ότι ο Έρικ πολέμησε γενναία σε μια μάχη στο βόρειο Ντβινά στην οποία πολλά ποιήματα γράφτηκαν για να υμνήσουν τα κατορθώματα του, στη μάχη αυτή συνάντησε την Γκούνχιλντ κόρη του Οζούρ και την πήρε σύζυγο.[9] Ο Γκουύν Τζόουνς αναφέρει τις πηγές που εμφανίζονται στα Ισλανδικά Σάγκας ως μυθιστορηματικές.[5] Ο Θεοδώριχος ο μοναχός και τα Σάγκας του Αγκρίπ αναφέρουν ότι η Γκούνχιλντ βρέθηκε στη Δανία μετά τον θάνατο του Έρικ και ο βασιλιάς Χάραλντ Α΄ της Δανίας τη ζήτησε σε γάμο, αν αληθεύει η πληροφορία η ταυτότητα της σαν αδελφή του Χάραλντ είναι άκυρη ωστόσο σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν την άποψη του Τζόουνς αναξιόπιστη.[10] Ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι η Γκούνχιλντ ζούσε για ένα διάστημα σε μια καλύβα μαζί με δυο μάγους οι οποίοι της είχαν μεταδώσει την τέχνη της μαγείας, έκαναν μάγια στον Έρικ να την ερωτευτεί και όταν επέστρεψε από την εκστρατεία πήγε να τους σκοτώσει. Ο Έρικ ωστόσο πήγε στην καλύβα του πατέρα της Οζούρ και τη ζήτησε σε γάμο.[11] Άλλες πληροφορίες ωστόσο αναφέρουν ότι ο Έρικ έζησε για κάποιο χρονικό διάστημα στη Φινλανδία και εκπαιδεύτηκε από τον βασιλιά των Φινλανδών.[12] Ο Μαρλέν Κικλαμινί τέλος παρουσιάζει την καταγωγή της Γκούνχιλντ από τη Φινλανδία και τις σχέσεις της με τη μαγεία ως μύθο ο οποίος κατασκευάστηκε για να δικαιολογήσει τις βιαιότητες του συζύγου της χάρη στη μαγεία της.[13]

Ανατροπή απο τον θρόνο της Νορβηγίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η βάπτιση της Γκούνχιλντ - έργο του Κρόγκ (19ος αιώνας).

Η Γκούνχιλντ έμεινε ευρύτατα γνωστή ως μάγισσα.[14] Πριν τον θάνατο του πεθερού της ο δημοφιλέστατος ετεροθαλής αδελφός του συζύγου της Χάλφνταν Χάραλντσον ο μελανός πέθανε μυστηριωδώς, όλοι χρέωσαν τον θάνατο του σε μάγια της Γκούνχιλντ. Μετά τον θάνατο του Χάραλντ Χορφάγκρε ο σύζυγος της επιβλήθηκε με αιματηρό τρόπο στα ετεροθαλή αδέλφια του σκοτώνοντας αρχικά τον Μπζόρν Φαρμάν στη συνέχεια τον Όλαφ Χάραλντσον Γκέιρστανταλφ και τον Σίγκρουρντ στη μάχη του Τένσμπεργκ.[15] Σαν αποτέλεσμα της τυραννικής διακυβέρνησης του συζύγου της ανατράπηκαν από τον θρόνο, εξορίστηκαν και νέος βασιλιάς της Νορβηγίας εξελέγη ο μικρότερος ετεροθαλής αδελφός του συζύγου της Χάακον ο Αγαθός.[7] Σύμφωνα με τα Ισλανδικά Σάγκας ο Έρικ και η Γκούνχιλντ κατέφυγαν στις Ορκάδες στις οποίες παρέμειναν πολλά χρόνια όπου έμεινε γνωστός ως βασιλεύς των Ορκάδων.[16] Στη συνέχεια πήγαν στο Τζόρβικ, εκεί βαπτίστηκαν χριστιανοί από τον επίσκοπο Βούλφσταν.[17] Στη συνέχεια έγιναν για σύντομο χρονικό διάστημα βασιλείς σε μια περιοχή της κεντρικής Αγγλίας.[18] Μετά την απώλεια του Τζόρβικ από τον Ερρίκο και στη συνέχεια τον θάνατο του στη μάχη του Σταίνμορ (954) οι επιζήσαντες από τη μάχη μετέφεραν στην Γκούνχιλντ τη δυσάρεστη είδηση, δραπέτευσε στη συνέχεια μαζί με όλους τους γιους της στη Νορθάμπερλαντ.[19]

Μαζί με όλα τα υπάρχοντα της κατέφυγε στη συνέχεια στις Ορκάδες στις οποίες έδωσε όρκο υποτέλειας στον νέο Γιαρλ Θορφίν Σκάλσπλιττερ.[20] Τελικά η Γκούνχιλντ αποφάσισε να παντρέψει την κόρη της Ραγκχίλντ με τον γιο του Θορφίν Αρνφίν και η ίδια μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της επέστρεψε στη Δανία.[21] Πολλοί ιστορικοί αμφισβητούν έντονα το γεγονός να είναι ο Έρικ της Νορθουμπρίας το ίδιο πρόσωπο με τον Έρικ Μπλοόξ ο οποίος είχε εξοριστεί από τη Νορβηγία. Σε ένα γράμμα το οποίο έστειλε ο Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας στον πάπα Βονιφάτιο Η΄ αναφέρει ότι ο Έρικ ήταν Σκωτσέζικης καταγωγής.[22] Οι ιστορικοί του 19ου αιώνα ωστόσο αναφέρουν ότι είναι αδύνατο να ήταν ο Έρικ γιος του Χάραλντ του Κυανόδους. Ο Νταουνχάμ τελικά ταυτίζει τους δυο βασιλείς σχετίζοντας την παραμονή της Γκούνχιλντ με τις Ορκάδες συγκρίνοντας τις πληροφορίες των συγγραφέων του 13ου αιώνα με αυτές του 19ου.[23]

Σύγκρουση με τον Εγκίλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια η Γκούνχιλντ απέκτησε σε θανάσιμο βαθμό εχθρικές σχέσεις με τον Εγκίλ Σκάλλαγκριμσον με τον οποίο αρχικά η ίδια και ο σύζυγος της είχαν καλές σχέσης λόγω μιας παλιάς θερμής φιλίας του με τον μεγαλύτερο αδελφό του Έγκιλ Θορόλφ.[24] Αργότερα ήρθαν σε σύγκρουση, ο Εγκίλ ύστερα από ένα μεθύσι επιτέθηκε στους ακόλουθους του βασιλικού ζεύγους και σκότωσε έναν σκότωσε έναν από αυτούς.[25] H Γκούνχιλντ δεν του το συγχώρεσε ποτέ και ζήτησε από τους δυο αδελφούς της να σκοτώσουν τόσο τον ίδιο όσο και τον μεγαλύτερο αδελφό του Θορόλφ.[26] Ο Εγκίλ δεν έπεσε στην παγίδα και σκότωσε τους δυο αδελφούς κάτι που έκανε το μίσος της βασίλισσας πολύ μεγαλύτερο, τα γεγονότα έγιναν πριν τον θάνατο του Χάραλντ Χορφάγκρε και τον φόνο των αδελφών του Έρικ Έρικ Μπλοόξ από τον ίδιο για να εξασφαλίσει τον θρόνο του. Ο Έρικ επικήρυξε τον Εγκίλ αλλά εκείνος κατόρθωσε να δραπετεύσει, πριν γίνει σκότωσε τον Ραγκνάλντ γιο του Έρικ Έρικ Μπλοόξ, στη συνέχεια καταράστηκε τον βασιλιά και τη βασίλισσα βάζοντας ένα κεφάλι αλόγου πάνω σε έναν πάσσαλο και είπε:[27]

"Προκαλώ όλα τα πνεύματα του τόπου να μην μπορέσουν να βρουν ποτέ την κατοικία τους αν δεν φύγουν ο βασιλιάς Έρικ και η βασίλισσα Γκούνχιλντ από τη χώρα".[28]

Στη συνέχεια τοποθέτησε τον πάσσαλο πάνω σε έναν βράχο επαναλαμβάνοντας τις ίδιες κατάρες. Η Γκουχίλντ από την άλλη πλευρά έκανε μάγια στον Εγκίλ να είναι πάντοτε καταθλιπτικός και ανήσυχος. Ο Έρικ Έρικ Μπλοόξ συναντήθηκε με τον Εγκίλ όταν βρέθηκαν μαζί στην Αγγλία, ο Έρικ τον καταδίκασε σε θάνατο. Ο Εγκίλ μέσα από τη φυλακή συνέθεσε ένα εγκωμιαστικό ποίημα για τον ίδιο τον Έρικ τον οποίο απήγγειλε λίγο πριν την εκτέλεση του,[29] ο Έρικ όταν το άκουσε ενθουσιάστηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό που ο Έρικ του χάρισε τη ζωή και του συγχώρεσε τον φόνο του γιου του.[30]

Επιστροφή στη Νορβηγία και αντιβασίλισσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μάχη των γιων της Γκούνχιλντ με τον Χάακον τον Αγαθό - έργο του Κρόγκ (19ος αιώνας).

Μετά τον φόνο του συζύγου της η Γκουχίλντ βρήκε μαζί με τους γιους της καταφύγιο στην αυλή του βασιλιά της Δανίας Χάραλντ του Κυανόδους.[31] Συνέθεσε το διάστημα αυτό ένα επικό ποίημα για τον σύζυγο της ο οποίος έπεσε στη μάχη.[32] Στη Δανία ευνοήθηκε σημαντικά ο γιος της Γκουχίλντ Χάραλντ και όλοι οι υπόλοιποι γιοι της πήραν πολλούς τίτλους και αξιώματα.[33] Ο βασιλιάς Χάραλντ βρέθηκε σε πόλεμο με τον Χάακον τον Αγαθό γι'αυτό ευνόησε σημαντικά την ίδια και τους γιους της προκειμένου να τους αποκτήσει συμμάχους.[34] Ένας από τους γιους της ο Γκάμλ σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον του αδελφού του πατέρα του Χάακον.[35] Η Γκουχίλντ επέστρεψε θριαμβευτικά στη Νορβηγία μαζί με τους υπόλοιπους γιους της οι οποίοι σκότωσαν τον Χάακον τον Αγαθό στη μάχη του Φιτζάρ (961) αν και όλα έδειχναν ότι τη μάχη θα την κερδίσει ο Χάακον.[36] Εκμεταλλεύτηκε το κενό που δημιουργήθηκε στη Νορβηγία με τον θάνατο του Χάακονος και με τη βοήθεια του Δανού βασιλιά έγιναν βασιλείς οι γιοι της, η ίδια πήρε γι'αυτόν τον λόγο το προσωνύμιο "η μητέρα των βασιλέων".[37]

Στη διάρκεια της βασιλείας του Χάραλντ Γκράφελντρ η Γκουχίλντ είχε ενεργό πολιτικό ρόλο και είχε αναλάβει η ίδια τις περισσότερες εξουσίες.[38] Οι γιοι της στη συνέχεια σκοτώθηκαν ή εκθρονίστηκαν από τους τοπικούς κόμητες, η πείνα στη συνέχεια που θέρισε τη Νορβηγία δημιούργησε τεράστια προβλήματα στη βασιλεία του Χάραλντ.[39] Ένας από τους βασιλείς που δολοφονήθηκαν ήταν ο Τρίγκβε Όλαφσον (γύρω στο 963), η χήρα του Άστριντ Έρικσνταττερ δραπέτευσε με τον γιο της Όλαφ Τρίγκβασον στη Σουηδία και στη συνέχεια στη Βαλτική.[40] Ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι ένας από τους λόγους τους οποίους δραπέτευσε ήταν ότι η Γκουχίλντ είχε στείλει στρατιώτες να σκοτώσουν το βρέφος της.[41]

Ερωτικές σχέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκουχίλντ είχε εραστή τον Χρουτ Χέρτζολφσον έναν Ισλανδό οπλαρχηγό ο οποίος επισκέφτηκε τη Νορβηγία κατά τη διάρκεια που ήταν βασιλιάς ο γιος της Χάραλντ.[42] Η σχέση της με τον Χρουτ θεωρήθηκε μεγάλο σκάνδαλο αφού η ίδια ήταν περίπου σχεδόν μια γενιά μεγαλύτερη του.[43] Η συμπεριφορά της με τον Χρουτ δεν διέφερε σε τίποτα με τη συμπεριφορά που έδειχναν εκείνη την εποχή τα παντρεμένα ζευγάρια, ακόμα και στον χορό του έπιανε με τα χέρια της τον λαιμό.[44] Η διαμονή του Χρουτ βρισκόταν στους ανώτερους βασιλικούς θαλάμους.[45] Η Γκουχίλντ τον αγάπησε τόσο πολύ που απαγόρευσε σε οποιονδήποτε άλλον στρατιώτη να δηλώσει ότι είναι όμοιος του με την απειλή ότι μια τέτοια δήλωση θα τον κάνει αυτόματα εχθρό της.[46] Βοήθησε τον Χρουτ να πάρει σημαντικό μερίδιο κληρονομιάς αφού τακτοποίησε τον θάνατο ενός άντρα του Σότι από τα χέρια του υπηρέτη της Αουγκμούντ και του γιου της Γκουντρόντ.[47] Όταν ο Χρουτ επέστρεψε του έδωσε πολλά δώρα αλλά τον διέταξε να χωρίσει τη νόμιμη σύζυγο του Ουν κάτι που τελικά έγινε.[48] Η Γκουχίλντ είχε δείξει μεγάλη εύνοια και σε έναν άλλο άντρα τον Όλαφ ανιψιό του Χρουτ ο οποίος επισκέφτηκε τη Νορβηγία μαζί με τον θείο του όταν επέστρεψε στη χώρα τη δεύτερη φορά, του ανέθεσε τις περισσότερες εμπορικές αποστολές.[49]

Δολοφονία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γκούνχιλντ και οι γιοι της - έργο του Κρόγκ (19ος αιώνας).

Ο Χάακον Σίγκουρντσον τακτοποίησε τον θάνατο του Χάραλντ Γκράφελντρ (971) με τη σύμφωνη γνώμη του Χάραλντ του Κυανόδου ο οποίος είχε προσκαλέσει τον θετό γιο του στη Δανία και του είχε προσφέρει πλούσια δώρα. Εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε στη συνέχεια ανάμεσα στον Γιαρλ Χάακον και τους επιζήσαντες γιους του Έρικ και της Γκουχίλντ οι οποίοι ηττήθηκαν, η ίδια δραπέτευσε στη Νορβηγία μαζί με τους γιους της Γκουντρόντ και Ράγκφρεντ.[50] Κατέφυγαν στις Ορκάδες, εκεί μπήκαν υπό την υπηρεσίες του Γιαρλ Θορφίν.[51] Ο στόχος της Γκουχίλντ ωστόσο δεν παρέλειψε ποτέ να είναι ο θρόνος της Νορβηγίας γι'αυτό χρησιμοποίησε τις Ορκάδες σαν βάση για τις επιδρομές της.[52] Σύμφωνα με τα Σάγκας η Γκουχίλντ επέστρεψε στη Δανία γύρω στα 977 και δολοφονήθηκε υπό τις διαταγές του βασιλιά Χάραλντ με πνίξιμο σε έναν βάλτο, ο Θεοδώριχος ο μοναχός και τα Χρονικά του Αγκρίπ περιγράφουν το συγκεκριμένο γεγονός με στίχους.[53] Το 1835 το κακοποιημένο σώμα μιας ηλικιωμένης γυναίκας βρέθηκε σε έναν βάλτο στη Γιουτλάνδη, ο Φρειδερίκος ΣΤ΄ της Δανίας πιστεύοντας ότι είναι η Γκουχίλντ διέταξε την κατασκευή μιας σαρκοφάγου προκειμένου να τοποθετηθεί. Οι έρευνες παρόλα αυτά αργότερα απέδειξαν ότι το σώμα δεν ήταν της Γκουχίλντ αλλά κάποιας άλλης γυναίκας που έζησε τον 6ο αιώνα π.χ.[54]

Αναφορές για μαγεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γκούνχιλντ αναφέρεται ότι ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την τέχνη της μαγείας, την ικανότητα την απέκτησε σύμφωνα με τον Σνόρρι Στούρλουσον σε μια καλύβα μάγων Φινλανδών στην οποία ζούσε μαζί τους. Οι αναφορές λένε ότι οι άντρες που την είδαν την περιγράφουν σαν «την πιο πανέμορφη γυναίκα που έχουν δει στη ζωή τους».[55] Μια αναφορά λέει ότι ζήτησε από τους Φινλανδούς που είχαν καταφύγει στην καλύβα της να χύσουν το περιεχόμενο ενός σάκου έξω από την καλύβα, αυτό θεωρήθηκε σαν σημάδι μαγείας αφού οι Φινλανδοί που τους βρήκαν στη συνέχεια κοιμόντουσαν ναρκωμένοι. Η Γκούνχιλντ κάλυψε το κεφάλι τους με δέρμα φώκιας και στη συνέχεια τους έστειλε στον Έρικ με παραγγελία να τους σκοτώσει. Ο συγγραφέας Μαρλέν Κικλαμινί αναφέρει ότι η σχέση της Γκούνχιλντ με τη μαγεία ήταν μυθεύματα προκειμένου να δικαιολογήσουν τη βιαιότητα του συζύγου της.[56] Άλλες πηγές συσχετίζουν τη μαγεία της με τον θάνατο του βασιλιά Χάακον όπως περιγράφεται από τον Σνόρρι Στούρλουσον και τα Εγκίλ Σάγκα, σχετίζεται επίσης με τον θάνατο του Χάλφνταν Χάραλντσον. Ο Χάακον σύμφωνα με τον Σνούρλουσον ανέβηκε στον θρόνο της Νορβηγίας ύστερα από επανάσταση λόγω της βιαιότητας του αδελφού του Έρικ, ο Έρικ και η σύζυγος του δραπέτευσαν στην Αγγλία. Από τότε ακολούθησαν πολλές μάχη μέχρι τον περίεργο θάνατο του Χάακον με ένα βέλος στο μπράτσο στη διάρκεια της μάχης, την ίδια στιγμή ακούγεται ότι η Γκούνχιλντ φώναξε "Κάντε χώρο να περάσει ο φονιάς του βασιλιά"[57]. Οι διαμάχες της με τον Εγκίλ είναι άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση στην οποία κατηγορείται για μαγεία, αν και είχαν καλές σχέσεις στην αρχή ύστερα από κάποιο μεθύσι σκότωσε έναν συνοδό της με αποτέλεσμα να εξοργιστεί η Γκούνχιλντ και να τον καταραστεί "να μην δει ποτέ ειρήνη η Ισλανδία όταν επιστρέψει ο ίδιος.[58] Ο Εγκίλ το κατάλαβε και πήγε στην Αγγλία να τους συναντήσει, ο Έρικ τον καταδίκασε σε θάνατο αλλά στη συνέχεια ύστερα από κάποιον ύμνο τον οποίο του απήγγειλε τον συγχώρησε και του χάρισε τη ζωή. Μια περίπτωση ενός περίεργου πουλιού που εμφανίστηκε στον Εγκίλ την ώρα που έγραφε καταγράφεται σαν μια μεταμόρφωση της Γκούνχιλντ.[59]

Θρύλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο πρώιμο Νορβηγικό βασίλειο τον σημαντικότερο ρόλο τον είχαν οι μητέρες των βασιλιάδων αντί για τις ίδιες τις βασίλισσες, η Γκούνχιλντ αποτελούσε την εξαίρεση γιατί είχε κορυφαίο ρόλο όχι μόνο την εποχή της βασιλείας των γιων της αλλά και του συζύγου της. Μετά τον φόνο του συζύγου της τοποθέτησε τους γιους της στον θρόνο ενώ είχε η ίδια την εξουσία, τακτοποίησε και τον γάμο της κόρης της με τον κόμη των Ορκάδων.[60]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Or, alternatively, Gunnhild Özurardóttir.
  2. ↑ Downham 112-120; Jones & (1968) 121–24; Bradbury 38; Orfield 129; Ashley 444; Alen 88; Driscoll 88, note 15.
  3. ↑ Jones & (1968) 121–24.
  4. ↑ Jochens, Jenny. Old Norse Images of Women. p. 180.
  5. ↑ 5,0 5,1 Jones & (1968) 121–22.
  6. ↑ Bradbury 38; Orfield 129; Ashley 444; Alen 88; Driscoll 88, note 15.
  7. ↑ 7,0 7,1 Jones & (1968) 94–95.
  8. ↑ For example, Harald Fairhair's Saga § 34. The Agrip af Noregskonungasogum calls her father Ozurr lafskegg [dangling beard], thus also Fagrskinna; Driscoll § 5 & p. 88, note 15.
  9. ↑ Egil's Saga § 37.
  10. ↑ Theodoricus, § 6 & p. 64, note 54; Driscoll, § 11 & p. 91, note 39.
  11. ↑ Harald Fairhair's Saga § 34.
  12. ↑ Fagrskinna § 8.
  13. ↑ Ciklamini 210-211
  14. ↑ E.g., Harald Fairhair's Saga § 34; Njal's Saga §§ 5–8; Fox 289–310.
  15. ↑ Harald Fairhair's Saga §§ 45–46.
  16. ↑ E.g., Ashley 443–44.
  17. ↑ Saussaye 183.
  18. ↑ According to the "Saga of Haakon the Good", it was King Athelstan of England who appointed Erik as ruler of Jorvik, but this is chronologically problematic; Athelstan died in 939. Ashley, among others, proposes that Erik received his commission from Athelstan but did not take it up until later. Ashley 443–44.
  19. ↑ Haakon the Good's Saga §§ 4–5.
  20. ↑ Haakon the Good's Saga § 5.
  21. ↑ Ashley 443; see also Haakon the Good's Saga § 5; Fagrskinna §§ 8–9. Ragnhild would later, according to the Orkneyinga Saga, murder Arnfinn, marry his brother Havard, murder him in turn, and then marry their brother Ljot. Ashley 443–44.
  22. ↑ Downham 116.
  23. ↑ Downham 118.
  24. ↑ Egil's Saga § 36.
  25. ↑ Egil's Saga §§ 56–58.
  26. ↑ Egil's Saga §§ 59–60.
  27. ↑ Egil's Saga § 60.
  28. ↑ Egil's Saga § 60. the Icelandic source is, essentially, giving Egil credit for the ouster of Gunnhild and Erik from Norway.
  29. ↑ He did so despite being pestered by the noise of a bird, which he believed was Gunnhild disguised with magic. Egil's Saga § 62
  30. ↑ Egil's Saga § 64.
  31. ↑ Haakon the Good's Saga § 10. As noted above, Harald may have been Gunnhild's brother or half-brother.
  32. ↑ Jones & (1968) 123; Fagrskinna § 8; Haakon the Good's Saga § 10.
  33. ↑ Fagrskinna § 9; Haakon the Good's Saga § 10.
  34. ↑ Haakon the Good's Saga § 10.
  35. ↑ Haakon the Good's Saga § 26.
  36. ↑ Jones & (1968) 122. A story recorded in the Saga of Haakon the Good, regarded by Ciklamini as a fable, relates that Gunnhild brought about King Haakon's death through the use of a magic arrow shot by one of her servants. Ciklamini 211.
  37. ↑ Jones & (1968) 123–24.
  38. ↑ Jones & (1968) 123–25; Harald Grafeld's Saga § 1.
  39. ↑ Jones & (1968) 123–25; Harald Grafeld's Saga §§ 2–17.
  40. ↑ Jones & (1968) 124–25; Olaf Tryggvason's Saga §§ 2–3.
  41. ↑ Jones & (1968) 131–32; Olaf Tryggvason's Saga § 3.
  42. ↑ Ordower 41–61; Njal's Saga § 3.
  43. ↑ Jochens 204 at n. 56.
  44. ↑ Jochens 71.
  45. ↑ Jochens 73.
  46. ↑ Laxdaela Saga § 19.
  47. ↑ Njal's Saga § 5.
  48. ↑ Njal's Saga §§ 5–8; Fox 289–310. In describing the problem to her father, Unn says "when he comes to me his penis is so large that he can't have any satisfaction from me, and we've both tried every possible way to enjoy each other, but nothing works." Njal's Saga § 7. Earlier, more prudish translations such as Sir George W. DaSent's 1861 edition merely reported cryptically that Hrut and Unn "did not pull together well as man and wife" and that Hrut "was not master of himself."
  49. ↑ Laxdaela Saga § 21.
  50. ↑ Olaf Tryggvason's Saga §§ 16–18.
  51. ↑ Ashley 443; Olaf Tryggvason's Saga §§ 16–18.
  52. ↑ Ashley 443.
  53. ↑ See, generally, Ashley 443; Jomsvikinga Saga §§ 4–8.
  54. ↑ "Haraldskaer Woman: Bodies of the Bogs", Archaeology, Archaeological Institute of America, 10 December 1997. Radiochemical dating methods were not available until well into the twentieth century
  55. ↑ Sturluson, Snorri. Heimskringla. p. 86.
  56. ↑ Ciklamini, Marlene. The Folktale in Heimskringla (Halfdanar Saga Svarta. Hakonar Saga Go?a).
  57. ↑ Sturluson, Snorri. Heimskringla. p. 123.
  58. ↑ Egil's Saga. p. 122.
  59. ↑ Egil's Saga. p. 126.
  60. ↑ Larrington, Carolyne. "Queens and Bodies: The Norwegian Translated lais and Hakon IV's Kinswomen". The Journal of English and Germanic Philology.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Alen, Rupert; Dahlquist, Anna Marie (1997). Royal Families of Medieval Scandinavia, Flanders, and Kiev. Kingsburg: Kings River Publications.
  • Ashley, Michael (1998). The Mammoth Book of British Kings and Queens. New York: Carroll & Graf Publishers.
  • Bradbury, Jim (2007). The Routledge Companion to Medieval Warfare. New York: Routledge.
  • Chantepie de la Saussaye, Pierre Daniël (1902). The Religion of the Teutons. Handbooks on the History of Religions. Translated by Bert John Vos. Boston and London: Ginn & Co.
  • Ciklamini, Marlene (1979). "The Folktale in Heimskringla (Hálfdanar saga svarta – Hákonar saga góða". Folklore. 90 (2): 204–216.
  • Driscoll, Matthew J. (1995). Ágrip af Nóregskonungasǫgum a Twelfth-Century Synoptic History of the Kings of Norway. London: Viking Society for Northern Research.
  • Finlay, Alison (2003). Fargrskinna, a Catalogue of the Kings of Norway: a Translation with Introduction and Notes. Boston: Brill Academic Publishers.
  • Forte, Angelo; Oram, Richard; Pedersen, Frederik (2005). Viking Empires. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Downham, Clare (2007). Viking Kings of Britain and Ireland. Dunedin.
  • Fox, Denton (Autumn 1963). "Njals Saga and the Western Literary Tradition". Comparative Literature. 15 (4): 289–310.
  • Jochens, Jenny (1995). Women in Old Norse Society. Cornell University Press.
  • Jones, Gwyn (1984) [1968]. A History of the Vikings. Oxford: Oxford University Press.
  • Magnusson, Magnus; Hermann Pálsson (1960). Njal's Saga. New York: Penguin Books.
  • Ordower, Henry. Exploring the Literary Function of Law and Litigation in 'Njal's Saga. Cardozo Studies in Law and Literature. 3. pp. 41–61.
  • Orfield, Lester B. (2002). The Growth of Scandinavian Law. Union: Lawbook Exchange Ltd.
  • Kellogg, Robert; Smiley, Jane (2001). "Laxdaela Saga". The Sagas of Icelanders. New York: Penguin Books.
  • Sturluson, Snorri (1964). Heimskringla: History of the Kings of Norway. Lee M. Hollander (trans.). Austin: Published for the American-Scandinavian Foundation by the University of Texas Press.
  • Theodoricus monachus; Foote, Peter (1998). Historia De Antiquitate Regum Norwagiensuim. London: Viking Society for Northern Research, University College London.
  • Thorsson, Örnólfur (2000). "Egil's Saga". The Sagas of Icelanders: a Selection. New York: Viking Penguin Classics.
  • Tunstall, Peter, trans. (2004). "The Tale of Ragnar's Sons (Translation)". Northvegr. Archived from the original on July 5, 2008. Retrieved 2008-12-30.
  • Jochens, Jenny (1928). Old Norse Images of Women. Ithaca, New York: Cornell University Press.
  • Larrington, Carolyne (2009). Queens and Bodies: The Norwegian Translated lais and Hákon IV's Kinswomen, The Journal of English and Germanic Philology, Vol. 108, No. 4, pp. 506–527. Champaign, IL: University of Illinois Press.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκούνχιλντ,_μητέρα_των_βασιλέων&oldid=10748643"