Βίκτωρ Βοναπάρτης
| Βίκτωρ | |
|---|---|
| Ναπολέων (Ε΄) | |
 | |
τιτουλ. αυτοκρ. των Γάλλων (Βοναπαρτιστές) τιτουλ. βασιλ. της Βεστφαλίας αρχηγός του Οίκου του Βιναπάρτη | |
| Περίοδος | 1879 - 1926 |
| Προκάτοχος | Ναπολέων Ιωσήφ Βοναπάρτης |
| Διάδοχος | Λουδοβίκος (ως Ναπολέων ΣΤ΄) |
| Γέννηση | 18 Ιουλίου 1862 Παλαί Ρουαγιάλ, Παρίσι |
| Θάνατος | 3 Μαΐου 1926 (64 ετών) 3 Μαΐου 1926 |
| Σύζυγος | Κλημεντίνη του Βελγίου |
| Επίγονοι | Λουδοβίκος |
| Οίκος | Οικογένεια Βοναπάρτη |
| Πατέρας | Ναπολέων Ιωσήφ Βοναπάρτης |
| Μητέρα | Μαρία Κλοτίλδη της Σαβοΐας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ναπολέων Βίκτωρ (γαλλ. Napoléon Victor, 18 Ιουλίου 1862 - 3 Μαΐου 1926) από τον Οίκο του Βοναπάρτη ήταν τιτουλάριος 4ος πρίγκιπας του Μονφόρ, ως Ναπολέων Ε΄ τιτουλάριος αυτοκράτορας των Γάλλων και τιτουλάριος βασιλιάς της Βεστφαλίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ναπολέοντα Ιωσήφ, Πρίγκιπα του Μονφόρ & τιτουλάριου Βασιλιά της Βεστφαλίας και της Μαρίας Κλοτίλδης της Σαβοΐας, κόρης του Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄ της Σαρδηνίας και μετέπειτα της Ιταλίας. Ο πατέρας του ήταν εξάδελφος του Ναπολέοντα Γ΄ των Γάλλων.
Ο Ναπολέων Βίκτωρ Ιερώνυμος Φρειδερίκος γεννήθηκε στο Βασιλικό Ανάκτορο του Παρισιού (πρώην Καρδιναλίου Ρισελιέ) κατά τη διάρκεια που ο Ναπολέων Γ΄ ήταν αυτοκράτορας, ο οποίος παραιτήθηκε το 1870. Το 1873 απεβίωσε ο Ναπολέων Γ΄ και το 1879 ο γιος του Ναπολέων Ευγένιος, Ναπολέων Γ΄ ως διεκδικητής αυτοκράτορας των Γάλλων, ο οποίος όριζε με τη διαθήκη του διάδοχο τον 2ο εξάδελφό του Βίκτωρα. Μερικοί Βοναπαρτιστές τον θεωρούσαν, ως Ναπολέοντα Ε΄, επόμενο διεκδικητή, ενώ μερικοί άλλοι Βοναπαρτιστές τον νεότερο αδελφό του Λουδοβίκο συνταγματάρχη της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Φρουράς[1]. Κανονικά επόμενος στη διαδοχή ήταν ο πατέρας του, που ήταν σε διένεξη με τον γιο του για το θέμα αυτό ως το τέλος της ζωής του· μάλιστα ο Ναπολέων-Ιωσήφ τον αποκλήρωσε, αφήνοντας με τη διαθήκη του κληρονόμο τον εγγονό του Λουδοβίκο (γιο του Βίκτωρα). Το 1886 νόμος εξόρισε τα μέλη των προηγουμένων δυναστειών και ο Βίκτωρ μετέβη στο Βέλγιο[2].
Η υπόθεση Ντρεϋφύς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της υπόθεσης Ντρεϋφύς (1894-1906) απεβίωσε το 1899 ο Πρόεδρος Φελίξ Φωρ και πολιτικά κόμματα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την αταξία που δημιουργήθηκε. Ο Βίκτωρ ως εκπρόσωπος των Βοναπαρτιστών δήλωσε, ότι θα μπορούσε να αναλάβει την αρχή και με τη στρατιωτική ικανότητα του αδελφού του να αποκαταστήσει την τάξη. Ταυτόχρονα ο Φίλιππος, Δούκας της Ορλεάνης, δισεγγονός του τελευταίου βασιλιά και διεκδικητής της εξουσίας, είχε επίσης στρατό στα σύνορα έτοιμο να τα περάσει. Τίποτε από αυτά δεν υλοποιήθηκε και η Γ΄ Δημοκρατία επέζησε της κρίσης[1].
Το 1926 απεβίωσε στις Βρυξέλλες. Ο συγγραφέας Σαρλ Μωρράς αναφέρει ότι ο Βίκτωρ δεν έφερε νέες ιδέες ή εναλλακτικές προτάσεις[3]. Τον διαδέχθηκε στους Βοναπαρτιστές ο μόνος γιος του Λουδοβίκος.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε το 1910[4] την Κλημεντίνα των Βέττιν-Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, κόρη του Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου, και είχε τέκνα:
- Μαρία Κλοτίλδη 1912-1996, παντρεύτηκε τον Σερζ κόμη ντε Βιττ.
- Λουδοβίκος 1914-1997, πρίγκιπας.
Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 The Great Round World. Universe Publishing company. 1899.
- ↑ Israel Smith Clare (1897). Library of Universal History. R. S. Peale, J. A. Hill.
- ↑ Gildea, Robert (1994). The Past in French History. Yale University Press. σελ. 78.
- ↑ Hugh Montgomery-Massingberd, editor, Burke's Royal Families of the World, Volume 1: Europe & Latin America (London, U.K.: Burke's Peerage Ltd, 1977), page 41
|
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Victor, Prince Napoléon της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |