Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου

Λεοπόλδος Β'
Ο Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου
Βασιλιάς των Βέλγων
Περίοδος εξουσίας	17 Δεκεμβρίου 1865 - 17 Δεκεμβρίου 1909
Προκάτοχος	Λεοπόλδος Α΄
Διάδοχος	Αλβέρτος Α΄
Σύζυγος	Μαρία Εριέττα
Επίγονοι	Λουίζα Μαρία Στεφανία Κλημεντίνη
Οίκος	Σάξεν-Κόμπουργκ και Γκότα
Πατέρας	Λεοπόλδος
Μητέρα	Λουίζα Μαρία
Γέννηση	9 Απριλίου 1835 Βρυξέλλες, Βέλγιο
Θάνατος	17 Δεκεμβρίου 1909 (74 ετών) Βέλγιο
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα
δεδομένα (  )

Ο Λεοπόλδος Λουδοβίκος Φίλιππος Μαρία Βίκτωρ (9 Απριλίου 1835 - 17 Δεκεμβρίου 1909 ήταν βασιλιάς του Βελγίου (17 Δεκεμβρίου 1865 - 17 Δεκεμβρίου 1909), δεύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά Λεοπόλδου Α' και της Λουίζας Μαρίας της Ορλεάνης. Αναφέρεται ως ο ιδρυτής και προσωπικός ιδιοκτήτης του ελεύθερου κρατιδίου του Αφρικανικού Κονγκό. Από νωρίς είχε εντυπωσιαστεί από τα φυσικά πλούτη της περιοχής όπως του τα είχε περιγράψει ο Αμερικάνος εξερευνητής Χένρι Μόρτον Στάνλει αναζητώντας την απόκτηση τους. Χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικές διπλωματικές του ικανότητες εκμεταλλεύτηκε την έκρυθμη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη εκείνη την εποχή.

Παρέλαβε το Αφρικανικό Κονγκό ως ιδιοκτησία του

Στη διάσκεψη του Βερολίνου (1885) πέτυχε να παραχωρηθεί το Κονγκό στον ίδιο όχι ως αποικία του βασιλείου του Βελγίου αλλά ως ατομική ιδιοκτησία του ιδίου του Λεοπόλδου. Η έκταση του εκτιμάται 76 φορές μεγαλύτερη από το ίδιο το βασίλειο του στο Βέλγιο. Ο ίδιος είχε σκοπό να κατασκευάσει στην περιοχή ένα εκτεταμένο σιδηροδρομικό δίκτυο. Το Κονγκό ήταν εκείνη την εποχή πλούσιο σε κοιτάσματα καουτσούκ το οποίο ήταν περιζήτητο εκείνη την εποχή λόγω της εφεύρεσης του τροχού με συμπιεσμένο αέρα. Ανέθεσε την εκμετάλλευση του καουτσούκ σε ιδιωτικές εταιρείες με αντάλλαγμα να του χρηματοδοτήσουν τα σιδηροδρομικά έργα ενώ δημιούργησε και την δική του ιδιωτική εταιρεία που χρειάζονταν επειγόντως πολλά εργατικά χέρια σκλάβων για την εξαγωγή του καουτσούκ. Τα κέρδη στην αρχή ήταν τεράστια και χρησιμοποιήθηκαν εκτός από την κατασκευή του σιδηροδρόμου και για μεγάλα έργα στο ίδιο το Βέλγιο.

Απίστευτα εγκλήματα του Λεοπόλδου σε βάρος των ιθαγενών στο Κονγκό

Η ατομική κυριαρχία του Λεοπόλδου στο Κονγκό διατηρήθηκε ως το 1908. Οι μέθοδοι εκμετάλλευσης που χρησιμοποίησε απέναντι στους ιθαγενείς εργάτες ξεπέρασε κάθε όριο βαναυσότητας. Χιλιάδες ιθαγενείς εργάτες, καθημερινά εκτελούνταν ή ακρωτηριάζονταν με διαταγή του ίδιου του Λεοπόλδου με την αστεία δικαιολογία ότι δεν ήταν αρκετά παραγωγικοί στη δουλειά τους. Ο συνολικός αριθμός των εκτελέσεων του Λεοπόλδου απέναντι στους ιθαγενείς του Κονγκό κατά τη διάρκεια της ατομικής του κυριαρχίας εκτιμάται σε 10 εκατομμύρια οι περισσότεροι με τα χειρότερα βασανιστήρια. Ο αριθμός των κομμένων άκρων των ιθαγενών σκλάβων ήταν τόσο μεγάλος που έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιείται ως μετρικό σύστημα. Ο Λεοπόλδος προσπάθησε να κρύψει τις φρικαλεότητες του στους ιθαγενείς του Κονγκό από την παγκόσμια κοινή γνώμη. Σταδιακά τα εγκλήματα των ανθρώπων του Λεοπόλδου έγιναν γνωστά στη Δύση, ο ιεραπόστολος Τζων Χάρρις του Μπαρίγκα σοκαρίστηκε από τις εικόνες που είδε. Ο Ιρλανδός διπλωμάτης Ρότζερ Κέισμεντ κατέγραψε αναλυτικότερα τους θανάτους των ιθαγενών που οφείλονταν εκτός από τις φρικαλεότητες του Λεοπόλδου και στις αρρώστιες όπως η ευλογιά και η ασθένεια του ύπνου. Οι εκθέσεις του Κέισμεντ για τις απίστευτες παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων οδήγησε σε παγκόσμια κατακραυγή κατά του Λεοπόλδου στις αρχές του 20ου αιώνα. Κατάφεραν με φωτογραφίες ακρωτηριασμένων ιθαγενών να στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και όλες τις ανθρωπιστικές οργανώσεις στις αρχές του 20ου αιώνα εναντίον του Λεοπόλδου.

Απόσπαση του Κονγκό από ιδιοκτησία του Λεοπόλδου στη Βελγική κυβέρνηση

Τα κινήματα εναντίον του Λεοπόλδου και υπέρ των Κονγκολέζων βρήκαν πολλούς υποστηρικτές όπως ο διάσημος συγγραφέας Μαρκ Τουέιν. Στις 15 Νοεμβρίου/1902 έγινε εναντίον του απόπειρα δολοφονίας από τον Ιταλό αναρχικό Ρουμπινό. Όταν ολόκληρη η κοινή γνώμη στην δύση εξεγέρθηκε μαζικά εναντίον του ο ίδιος σε μεγάλη ηλικία αναγκάστηκε να παραδώσει το Κονγκό στο Βελγικό κράτος (1908). Πέθανε στα τέλη του επόμενου χρόνου , στην κηδεία του εκδηλώθηκε το μίσος του κόσμου εναντίον του.Τον διαδέχθηκε στο βασίλειο του Βελγίου ο ανιψιός του Αλβέρτος δεύτερος γιος του αδελφού του Φιλίππου αφού ο ίδιος δεν είχε νόμιμους γιούς παρά μόνο νόθους. Ήταν αδελφός της αυτοκράτειρας του Μεξικού Καρλόττας και πρώτος ξάδελφος της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτορίας. Παρά την βιαιότητα του πολλοί τον χαρακτήρισαν ως βασιλιά οικοδομητή λόγω των μεγάλων δημοσίων έργων που έκανε στο Βέλγιο από τα χρήματα που κέρδιζε στις επιχειρήσεις του στο Κονγκό. Ακόμα και στο Κονγκό παρά τα απίστευτα εγκλήματα του πολλοί τον χαρακτήρισαν αργότερα ως τον άνθρωπο που έβαλε την Αφρικανική χώρα στον σύγχρονο κόσμο.