Βέργη Σερρών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 40°57′14.96″N 23°23′55.98″E / 40.9541556°N 23.3988833°E / 40.9541556; 23.3988833 Για την αρχαία πόλη δείτε το λήμμα: Αρχαία Βέργη

Βέργη
Τοποθεσία στον χάρτη
Τοποθεσία στον χάρτη
Βέργη
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚεντρικής Μακεδονίας
ΔήμοςΒισαλτίας
Δημοτική ΕνότηταΒισαλτίας
Γεωγραφία και στατιστική
Γεωγραφικό διαμέρισμαΜακεδονίας
ΝομόςΣερρών
Υψόμετρο55 μ.
Πληθυσμός699 (2011)
Άλλα
Παλαιά ονομασίαΚοπάτσι
Ταχ. κωδ.62200
Τηλ. κωδ.+30 23220

Η Βέργη είναι πεδινό χωριό της Κεντρικής Μακεδονίας στην Περιφερειακή Ενότητα Σερρών με υψόμετρο 20 μέτρα.[1]

Κοινότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βέργη



Διοίκηση
Κοινοτάρχης Ηλίας Βαρσαμούδης
Γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονία Greek Macedonia
Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας
Νομός Σερρών
Δήμος Βισαλτίας
Δημοτική Ενότητα Βισαλτίας
Πληροφορίες
ΈτοςΊδρυσης 1920
Μόνιμος πληθυσμός 699 (2011)
Τηλεφωνικός κωδικός 23220

Γεωγραφία - Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βέργη βρίσκεται προς τα δυτικά όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης σε απόσταση 11,5 χλμ. ΒΔ. της Νιγρίτας και 21,5 ΝΔ. των Σερρών. Είναι κτισμένη στον κάμπο των Σερρών και νότια του Κοπατσιανού (ή Σκαπάνη), παραπόταμου του Στρυμόνα, ανάμεσα στα χωριά Σησαμία (Α.), Νικόκλεια (ΝΑ.), Τριανταφυλλιά (ΒΔ.) και Δημητρίτσι (Β.-ΒΑ.). Το χωριό αναφέρεται επίσημα το 1920 στο ΦΕΚ 2Α - 04/01/1920 ως Κοπάτσι να ορίζεται έδρα της τότε ομώνυμης κοινότητας. Το 1927 με το ΦΕΚ 7Α - 14/01/1927 μετονομάστηκε σε Βέργη[2]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την Τοπική Κοινότητα Βέργης που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Βισαλτίας του Δήμου Βισαλτίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 699 κατοίκους[3].

Προσωπικότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκαν στην Βέργη
Κατάγονται από την Βέργη
  • Άρης Μουσιώνης, Έλληνας ιατρός και πρώην Βουλευτής, Αντιπρόεδρος της Πνοής Δημοκρατίας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 100, τομ. 1. 
  2. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2019. 
  3. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10528 (σελ. 54 του pdf)