Αυτοκρατορικό Κάστρο του Πόζναν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτοκρατορικό Κάστρο του Πόζναν
Χάρτης
Είδοςαρχιτεκτονική κατασκευή και ανάκτορο
Αρχιτεκτονικήνεορομανική αρχιτεκτονική
Διεύθυνσηul. Aleksandra Fredry 7
Γεωγραφικές συντεταγμένες52°24′28″N 16°55′7″E
Διοικητική υπαγωγήΠόζναν
ΤοποθεσίαDzielnica Cesarska w Poznaniu
ΧώραΠολωνία
Έναρξη κατασκευής1910
Χρήσηhouse of culture, βασιλική κατοικία, κυβερνητικό κτίριο, βασιλική καθέδρα, στρατώνας και δημαρχείο
Ένοικοιd:Q24947702
ΙδιοκτήτηςΣυμβούλιο Υπουργών (Πολωνία)
Διαχειριστήςd:Q24947702
ΑρχιτέκτοναςΦραντς Σβέχτεν
ΧρηματοδότηςΓουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας
Προστασίααμετακίνητο μνημείο[1]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Το Αυτοκρατορικό Κάστρο στο Πόζναν, (πολωνικά: Zamek Cesarski w Poznaniu‎‎, γερμανικά: Königliches Residenzschloss Posen‎‎), που αποκαλείται ευρέως το Κάστρο (Zamek), είναι ένα ανάκτορο στο Πόζναν της Πολωνίας. Κτίστηκε υπό γερμανική κυριαρχία το 1910 από τον Φραντς Σβέχτεν για τον Γουλιέλμο Β' αυτοκράτορα της Γερμανίας, με ουσιαστικές προτάσεις από τον αυτοκράτορα.

Από την ολοκλήρωσή του, το κτίριο στεγάζει κυβερνητικά γραφεία της Γερμανίας (έως το 1918 και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) και της Πολωνίας (1918–1939, 1945–σήμερα).

Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα αυτού του οικοδομήματος είναι παραπλανητικό, καθώς το κτίριο είναι ένα ανάκτορο και όχι ένα κάστρο. Μία άλλη διαφορά προκύπτει από το επίθετο αυτοκρατορικό (cesarski), που προτιμούν οι Πολωνοί και βασιλικό (königliches), που χρησιμοποιούν οι Γερμανοί. Το γερμανικό όνομα αναφέρεται στον Γουλιέλμο Β' ως βασιλιά της Πρωσίας, καθώς με αυτό το αξίωμα έκτισε το ανάκτορο ως επαρχιακή του κατοικία, ενώ το πολωνικό όνομα αναφέρεται σε αυτόν ως αυτοκράτορα της Γερμανίας, επειδή ο όρος "βασιλικό" προορίζεται για το Βασιλικό Κάστρο του Πόζναν, κατοικία των πρώιμων μεσαιωνικών βασιλέων της Πολωνίας.

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η τοποθεσία του κάστρου δεν ήταν τυχαία. Μετά την αποδόμηση του πολυγωνικού τμήματος του Οχυρού του Πόζναν, το Πόζναν μετατράπηκε σε οικιστική πόλη (Haupt-und Residenzstadt). Στα νέα εδάφη, οι πρωσικές αρχές -οι οποίες προσάρτησαν την πόλη στη Β΄ Διαίρεση της Πολωνίας το 1793- αποφάσισαν να οικοδομήσουν έναν νέο γερμανικό αστικό πυρήνα, γνωστό ως «Αυτοκρατορική Περιφέρεια». Τα έργα για τη νέα περιοχή προετοιμάστηκαν από τον Γιόζεφ Στύμπεν. Μνημειακά κτίρια των Αυτοκρατορικών Συνοικιών που περιβάλλουν το κάστρο περιελάμβαναν:

  • Κτίριο Ταχυδρομείου
  • έδρα της Πρωσικής Επιτροπής Διακανονισμού (τώρα Collegium Maius)
  • Βασιλική Ακαδημία (Königliche Akademie in Posen) (σήμερα Aula του Πανεπιστημίου Άνταμ Μικιέβιτς, Collegium Minus και Collegium Iuridicum)
  • Θέατρο Πόλης (σήμερα η όπερα)
  • Ακαδημία Μουσικής (Akademia Muzyczna w Poznaniu)
  • Ευαγγελική-Άουγκσμπουργκ Εκκλησία του Αγίου Παύλου (σήμερα Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Αγίου Σωτήρος)
  • Μνημείο του Όττο φον Μπίσμαρκ

Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο κτίστηκε σε νεο-ρωμανικό στυλ, που εθεωρείτο από τον Γουλιέλμο Β΄ ως το πιο «γερμανικό» και αντιπροσωπεύει τη δόξα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η νέα κατοικία προοριζόταν να αντικατοπτρίζει τον έλεγχο της Μεγάλης Πολωνίας από το Βασίλειο της Πρωσίας και τη Γερμανική Αυτοκρατορία.

Το κεντρικό κτίριο που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του έχει δύο πτέρυγες: τη δυτική —μεγαλύτερη— που αποτελείται από διαμερίσματα και την ανατολική με αντιπροσωπευτικά δωμάτια. Στο ισόγειο της δυτικής πτέρυγας υπήρχαν δωμάτια του Στρατάρχη της Αυλής, του Καγκελάριου και άλλων μελών της αυτοκρατορικής αυλής. Στον πρώτο όροφο ήταν τα διαμερίσματα του αυτοκράτορα και της συζύγου του. Ένα ιδιωτικό παρεκκλήσιο σε βυζαντινό ρυθμό (έργο του Άουγκουστ Έτκεν) βρισκόταν σε έναν πύργο. Κάτω από το παρεκκλήσιο, στη δυτική πλευρά του πύργου, υπήρχε η είσοδος που προοριζόταν για τον αυτοκράτορα. Από την είσοδο, σκάλες οδηγούν κατευθείαν στον πρώτο όροφο. Τα υπνοδωμάτια του αυτοκράτορα και της αυτοκράτειρας συνδέονταν με έναν διάδρομο με τέσσερα αγάλματα των ακόλουθων ηγεμόνων: μαργράβου Γκέρο, αυτοκράτορα Όθωνα Α', αυτοκράτορας Φρειδερίκου Α΄ και δούκας Βλαντίσλαφ Β' του Εξόριστου. Ο δεύτερος όροφος σχεδιάστηκε να χρησιμοποιηθεί από τον διάδοχο (τα λεγόμενα δωμάτια του πρίγκιπα). Τα περισσότερα δωμάτια συνδέονταν με ένα φουαγιέ, που περιβάλλει την εσωτερική αυλή.

Η πιο εντυπωσιακή αίθουσα της αντιπροσωπευτικής πτέρυγας ήταν η αίθουσα του θρόνου σε βυζαντινό ρυθμό. Το δωμάτιο φωτιζόταν από τεράστια παράθυρα από τρεις πλευρές, τοποθετημένα ανάμεσα στις κολώνες και τις αψίδες. Κάτω από τις αψίδες τοποθετήθηκαν οκτώ αγάλματα Αγίων Ρωμαίων Αυτοκρατόρων. Ο θρόνος, σχεδιασμένος σε ανατολικό στυλ, βρισκόταν κάτω από τη μεσαία αψίδα. Επάνω από τα παράθυρα υπήρχε μια στοά για τους καλεσμένους και την ορχήστρα. Η είσοδος σε αυτό το τμήμα του κάστρου ήταν από την οδό Βαλόβα (σήμερα οδό Kοστσιούσκι).

Το βόρειο τμήμα του συγκροτήματος, με θέα στην οδό Βερολίνου (τώρα οδός Φρέντρυ), περιλάμβανε δωμάτια εξυπηρέτησης, χώρο στάθμευσηςζ, στάβλο και χώρο για τις άμαξες. Αυτές οι κατασκευές και οι δύο πτέρυγες του κεντρικού κτηρίου περιβάλλουν έναν κήπο με τριαντάφυλλα, που περιέχει ένα αναβρυτήριο με πρότυπο το Αναβρυτήριο των Λεόντων στην Αυλή των Λεόντων στην Αλάμπρα της Γρανάδας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κάστρο με την αρχική του πυργωτή στέγη το 1929.

Η κατασκευή ξεκίνησε το 1905 (τα σχέδια ήταν έτοιμα το 1904) και πέντε χρόνια αργότερα, στις 21 Αυγούστου 1910, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης του αυτοκράτορα στο Πόζναν (που ονομάζεται Posener Kaisertage), ο αρχιτέκτονας παρουσίασε τα κλειδιά της νέας κατοικίας στον Γουλιέλμο. Το συνολικό κόστος του κτιρίου ήταν πέντε εκατομμύρια γερμανικά μάρκα και το κάστρο είναι το νεότερο στην Ευρώπη. [2] Ο πρώτος, και μοναδικός, μπουργκράβος του Γουλιέλμου (Schlosshauptmann) το 1906–1918 ήταν ο Πολωνός ευγενής, κόμης Μπογκντάν Χούτεν-Τσάπσκι.

Μετά την εξέγερση της Μεγάλης Πολωνίας (1918-1919) και την αποκατάσταση της ανεξάρτητης Πολωνίας, το κάστρο έγινε ιδιοκτησία της Β΄ Πολωνικής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με απόφαση της πολωνικής κυβέρνησης το 1921, το κάστρο έγινε η κατοικία του Αρχηγού του Κράτους και αργότερα του Προέδρου της Πολωνίας. Το κτίριο χρησιμοποιήθηκε επίσης από το Υπουργείο Πρώην Πρωσικής Διαίρεσης (Ministrystwo byłej Dzielnicy Pruskiej). Ορισμένα δωμάτια χρησιμοποιήθηκαν επίσης από το Πανεπιστήμιο του Πόζναν, την Ένωση Προσκόπων Πολωνίας (Związek Harcerstwa Polskiego) και άλλους οργανισμούς.

Μετά την εισβολή στην Πολωνία και την προσάρτηση της Μεγάλης Πολωνίας από τη Ναζιστική Γερμανία το 1939 με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί κατακτητές αποφάσισαν να μετατρέψουν το κάστρο σε κατοικία του Αδόλφου Χίτλερ. Χρησιμοποιήθηκε επίσης από τον διαχειριστή της Βάτερλαντ, Άρτουρ Γκράιζερ. Σύμφωνα με αυτή την απόφαση, ο Άλμπερτ Σπέερ ετοίμασε το έργο της ανοικοδόμησης, που άλλαξε εντελώς τα δωμάτια του κάστρου. Τα περισσότερα δωμάτια άλλαξαν στο στυλ του Γ΄ Ράιχ. Το παρεκκλήσιο μετατράπηκε σε ιδιωτικό δωμάτιο του Χίτλερ, με χαρακτηριστικό μπαλκόνι με ηλεκτρικό θερμαινόμενο δάπεδο. Το υπουργικό συμβούλιο ήταν ένα αντίγραφο του δωματίου του Χίτλερ στην Καγκελαρία του Ράιχ. Οι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες αυτού του δωματίου επέζησαν του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και χρησιμοποιούνται συχνά σε ταινίες. Το δωμάτιο του θρόνου μετατράπηκε επίσης σε αίθουσα ακροατηρίου. Κάτω από το κάστρο κατασκευάστηκε ένα καταφύγιο για 375 άτομα. Η ανοικοδόμηση σταμάτησε το 1943, λόγω της αναβλητικότητας των Γερμανών από τις δυσκολίες στο Ανατολικό Μέτωπο.

Κατά τη διάρκεια των μαχών το 1945, το κάστρο ήταν ένα προσωρινό στρατόπεδο για Γερμανούς Αιχμαλώτους, και αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως στρατώνας από τον Πολωνικό Λαϊκό Στρατό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η κομμουνιστική κυβέρνηση θεώρησε την κατεδάφιση του κάστρου, καθώς ήταν σύμβολο της γερμανικής κατοχής και του αστικού στυλ. Λόγω έλλειψης πόρων, μόνο μερικά από τα γερμανικά σύμβολα αφαιρέθηκαν και το επάνω μέρος του κατεστραμμένου πύργου κατεδαφίστηκε.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το δημαρχείο και η έδρα των αρχών της πόλης καταστράφηκαν. Το κάστρο μετονομάστηκε σε «Νέο Δημαρχείο» (Nowy Ratusz) και αργότερα μετατράπηκε σε κέντρο πολιτισμού. Στις 6 Ιουνίου 1979, το κάστρο ανακηρύχθηκε ιστορικό μνημείο υπό την προστασία του νόμου.

Μοντέρνο λογότυπο του Κέντρου Πολιτισμού Zamek.

Σήμερα, η Αίθουσα του Θρόνου χρησιμοποιείται ως αίθουσα κινηματογράφου. Άλλα διαμερίσματα περιλαμβάνουν πινακοθήκες τέχνης, κουκλοθέατρο, παμπ, μουσικά κλαμπ και εστιατόρια. Η αυλή είναι συχνά ένα μέρος για συναυλίες και υπαίθριες παραστάσεις ταινιών κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ο δεύτερος όροφος είναι ακόμη άδειος και δεν έχει ανακαινιστεί.

Το κάστρο είναι η έδρα των επίτιμων προξενείων των Φιλιππίνων, [3] της Γουατεμάλας, [4] και της Σλοβακίας. [5]

Η πλατεία μπροστά από το κτήριο είναι ο κύριος χώρος για την παρέλαση και τους εορτασμούς της Ημέρας του Αγίου Μαρτίνου, που πραγματοποιούνται στο Πόζναν κάθε χρόνο στις 11 Νοεμβρίου (βλ. Święty Marcin).

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. register of objects of cultural heritage in Poland. www.nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/rejestr-zabytkow/zestawienia-zabytkow-nieruchomych/. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2023.
  2. Document :: Facts and figures :: Multimedia City Guide
  3. «Konsulat Republiki Filipin». Poznan.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021. 
  4. «Konsulat Republiki Gwatemali». Poznan.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021. 
  5. «Konsulat Republiki Słowackiej». Poznan.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2021. 
  • Κέντρο Πολιτισμού «Zamek
  • Jerzy Topolski, Lech Trzeciakowski (κόκκινο) Dzieje Poznania, tom II cz. 1 1793-1918, Warszawa-Poznań 1994, Państwowe Wydawnictwo Naukowe(ISBN 83-01-11393-6)
  • Jerzy Topolski, Lech Trzeciakowski (κόκκινο) Dzieje Poznania, tom II cz. 2 1918-1945, Warszawa-Poznań 1998, Państwowe Wydawnictwo Naukowe(ISBN 83-01-12401-6)
  • Franciszek Jaśkowiak, Włodzimierz Łęcki, Poznań i okolice. Przewodnik, Warszawa 1983, Sport i Turystyka(ISBN 83-217-2434-5)
  • Zbigniew Szymanowski, Marta Tomczyszyn, Poznań, Bielsko-Biała 1999, Pascal(ISBN 83-87696-24-2)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]