Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έμπαρος Ηρακλείου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον 2003:cc:971c:4e68:809e:e055:5af7:d5dc (συζήτηση) στις 15:06, 4 Οκτωβρίου 2021. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 35°6′0″N 25°23′0″E / 35.10000°N 25.38333°E / 35.10000; 25.38333

Έμπαρος
Έμπαρος is located in Greece
Έμπαρος
Έμπαρος
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΔήμοςΒιάννου
Γεωγραφία
ΝομόςΗρακλείου
Υψόμετρο430
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας703 00
Τηλ. κωδικός2895
http://www.embaros.gr

Η Έμπαρος είναι χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητος του Δήμου Βιάννου στο Νομό Ηρακλείου Κρήτης με 361 κατοίκους στην απογραφή του 2001. Βρίσκεται στην επαρχία Πεδιάδος σε υψόμετρο 430 μέτρων στις νοτιοδυτικές υπώρειες του όρους Δίκτη. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και κυρίως η παραγωγή ελαιολάδου. Ένα επίσης σημαντικό προϊόν της Εμπάρου είναι ο δίκταμος. Η απόστασή του από το Ηράκλειο είναι 51 χιλιόμετρα.

Ναοί

Η Έμπαρος έχει μέσα στο χωριό και στα περίχωρα 18 ιερούς ναούς. Στον οικισμό βρίσκονται μεταξύ άλλων ταχυδρομείο, αστυνομία, νηπιαγωγείο, Δημοτικό σχολείο, περιφερειακό ιατρείο και κεντρικό ναό τον Άγιο Γεώργιο, με τοιχογραφίες σε καλή κατάσταση, έργα του ζωγράφου Σταμάτη Φωκά. Επίσης, υπάρχουν οι εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου, ο Μιχαήλ Αρχάγγελος ο Φαλκιανός, οι Άγιοι Ανάργυροι, ο δίκλιτος Τίμιος Σταυρός και ο Άγιος Νικήτας, ο ναός της Παναγίας με στέμματα του 16ου αιώνα στο υπέρθυρο, η Αγία Τριάδα και ο νεότερος ναός της Αγίας Ειρήνης.

Ιστορικά στοιχεία

Στην περίοδο της Ενετοκρατίας ήταν το μεγαλύτερο χωριό της Πεδιάδος. Το 1583 αναφέρεται στον Καστροφύλακα με 939 κατοίκους και με την ονομασία Embaro. Το 1301 αναφέρεται σε συμβόλαιο και σε έγγραφο του 1307 βρίσκουμε το χωριό Lombari, το οποίο ήταν φέουδο του Ανδρέα Κορνάρου. Ο Κορνάρος αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει λόγω του πολέμου και πιθανότατα ήταν η Έμπαρος.

Στις αρχές του 17ου αιώνα η Έμπαρος αποτέλεσε φέουδο του ποιητή του «Φορτουνάτου» Μαρκαντόνιο Φώσκολου και δόθηκε από τον ίδιο ως προίκα στην κόρη του, Ντιάνα, το 1635.

Βιβλιογραφία

  • Το Ηράκλειον και ο Νομός του, έκδοση Νομαρχία Ηρακλείου.