Έρεβος (μυθολογία)
| Έρεβος | |
|---|---|
| Σύζυγος-οι | Νυξ και Nox |
| Γονείς | Χάος |
| Αδέλφια | Γαία, Τάρταρος, Νυξ και θεός Έρως (πιθανόν) |
| Τέκνα | Αιθέρας, Ημέρα, Στυξ (πιθανόν), Χάροντας, Ύπνος και Θάνατος |
| wikidata (π) | |
Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ο Έρεβος προήλθε από το Χάος και τη Γαία (τηv γήινη ύλη) με τη μεσολάβηση του Έρωτα. Συμβολίζει τη σιωπή και το βάθος της νύχτας. Μαζί με την αδελφή του, τη Νύχτα, η οποία προήλθε, ομοίως, με τη μεσολάβηση του Έρωτα, δημιούργησε τον Αιθέρα, το Φως του Ουρανού και την Ημέρα. Ανήκει στη δεύτερη γενιά της Δημιουργίας του Κόσμου. Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο Έρεβος προήλθε από τον Χρόνο και την Αδράστεια - Ανάγκη.[1][2][3]
Αναπαριστάται ως φτερωτό, σκοτεινό και τεράστιο ον, δίδυμο της Νύχτας.[4]
Κατά τον Μαυράκη Στυλιανό, σαν έρεβο χαρακτήριζαν και τις φάλαγγες των Ηπειρωτών και πιο συγκεκριμένα τις δυνάμεις του Βασιλείου της Σαμαρίνας την περίοδο του Ελληνο-Περσικού πολέμου, λόγω των χαρακτηριστικών του κάθε στρατιώτη, καθώς οι Ηπειρώτες χρησιμοποιούσαν περικεφαλαία που κάλυπτε το πρόσωπό τους και συνήθως οι ασπίδες τους έδειχναν σκηνές από τον κάτω κόσμο. Έχει παραμείνει η φράση "Κάθε στρατιώτης από τη Σαμαρίνα, του Ερέβους είναι ο φρουρός".[5]
Έρεβος: ο τόπος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έρεβος ονομάζεται (κατά τον Όμηρο) ο χώρος που συνορεύει με τον Άδη (χώρος διάβασης των ψυχών), στον οποίο εξοβελίστηκαν από τον Δία μετά την Τιτανομαχία οι Τιτάνες Μενοίτιος και Επιμηθέας.[6]
Μια άλλη εκδοχή (κατά τον Ησίοδο) χαρακτηρίζει ως το πιο σκοτεινό μέρος του Άδη, το Έρεβος, στο οποίο ευρίσκονταν οι Θρόνοι του Πλούτωνα και της Περσεφόνης, καθώς και η σπηλιά της Σκύλλας.[1] Τέλος, κατά τους Ρωμαιοκαθολικούς Χριστιανούς, το Έρεβος είναι ο χώρος όπου εξαγνίζονται οι ψυχές των αμαρτωλών για να φτάσουν στην κάθαρση, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται με το Καθαρτήριο.[2]
Επίσης από το Έρεβος, κατά την Ελληνική Μυθολογία, ο Δίας παρέλαβε τους Εκατόγχειρες, ο Ηρακλής τον Κέρβερο, η Ερινύς άκουσε την Αλθαία κ.ά.[7]
Εκφράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αριστοφάνης σατιρίζοντας τους Σωκρατικούς φιλοσόφους έλεγε ότι αυτοί: «ερεβοδιφώσιν» (= ψάχνουν στα σκοτεινά).[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Hesiod, Theogony, σελ. 116-124». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Peck, Harry Thurston (1897). Harper's Dictionary of Classical Literature and Antiquities. Harper. σελ. 620.
- ↑ Daly, Kathleen N. (2009). Greek and Roman mythology, A to Z. Νέα Υόρκη: Chelsea House Publishers. σελ. 51. ISBN 978-1-60413-412-4. 290487667.
- ↑ Beekes, Robert (2009). Etymological Dictionary of Greek. Brill. σελ. 451. ISBN 978-90-04-17418-4. 729907144.
- ↑ Μαυράκης, Στυλιανός (2008). Η Κληρονομιά του Ερέβους. ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ. ISBN 9789606911569.
- ↑ Ομηρικοί Ύμνοι προς Δήμητρα 408
- ↑ Morford, Mark (1999). Classical mythology (6η έκδοση). Νέα Υόρκη: Longman. σελ. 36, 84. ISBN 0-8013-1953-6. 39189848.
- ↑ «Αριστοφάνης: Νεφέλες». hellenicpantheon.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2021.