Σέγκεντ

Σέγκεντ
; Σημαία	; Έμβλημα
	Σέγκεντ 46°15′0″N 20°10′0″E
Χώρα	Ουγγαρία
Διοικητική υπαγωγή	Szeged District
Διοίκηση
• Δήμαρχος	László Botka (από 2002)
Έκταση	28.100 εκτάριο
Υψόμετρο	75 μέτρα
Πληθυσμός	157.930 (1 Ιανουαρίου 2024)
Ταχ. κωδ.	6720
Τηλ. κωδ.	62
Ζώνη ώρας	ώρα Κεντρικής Ευρώπης; UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 46°15′18″N 20°08′42″E / 46.255°N 20.145°E / 46.255; 20.145

Αεροφωτογραφία του καθεδρικού ναού του Σέγκεντ.

Η πλατεία του καθεδρικού ναού με σκηνές έτοιμες για υπαίθριες παραστάσεις.

Το Σέγκεντ (Szeged) (στα γερμανικά Szegedin, στα πολωνικά Segedyn, στα ρουμανικά Seghedin, στα ιταλικά Seghedino και στα λατινικά Partiscum) είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ουγγαρίας, η μεγαλύτερη πόλη και το περιφερειακό κέντρο της Νότιας Μεγάλης Πεδιάδας και η έδρα της περιφέρειας Τσόνγκραντ-Τσάναντ. Το Πανεπιστήμιο του Σέγκεντ είναι ένα από τα διακεκριμένα της Ουγγαρίας.

Το Υπαίθριο Φεστιβάλ (Θεάτρου) του Σέγκεντ (που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1931) είναι ένα από τα κύρια θεάματα και διοργανώνεται κάθε καλοκαίρι και γιορτάζεται ως Ημέρα της Πόλης στις 21 Μαΐου.

Ετυμολογία

Το όνομα Σέγκεντ μπορεί να προέρχεται από μια παλιά ουγγρική λέξη για τη «γωνία» (szeg), παραπέμποντας στη στροφή του ποταμού Τίσα που ρέει μέσα από την πόλη. Άλλοι λένε ότι προέρχεται από την ουγγρική λέξη sziget, που σημαίνει «νησί». Άλλοι υποστηρίζουν ακόμη ότι το szeg σημαίνει «σκούρο ξανθό» (sötétszőkés) - μια αναφορά στο χρώμα του νερού όπου συγχωνεύονται οι ποταμοί Τίσα και Mάρος. ^[5]

Η πόλη έχει το δικό της όνομα σε πολλές ξένες γλώσσες, συνήθως προσθέτοντας το επίθεμα -in στο ουγγρικό όνομα: Ρουμανικά Seghedin, Γερμανικά Szegedin ή Segedin, Σερβικά Сегедин, Αρχαία Ελληνικά Παρτίσκον, Ιταλικά Seghedino, Λατινικά Partiscum, Λετονικά Segeda, Λιθουανικά Segedas, Πολωνικά Segedyn, Κροατικά Segedin, Σλοβακικά και Τσεχικά Segedín, Τουρκικά Segedin.

Γεωγραφία

Το Σέγκεντ βρίσκεται κοντά στα νότια σύνορα της Ουγγαρίας και είναι κτισμένο σε αμφότερες τις όχθες του ποταμού Τίσα, λίγο μετά την εκβολή του παραποτάμου του Μούρες ή Μάρος (ο ίδιος ο Τίσα είναι ο σημαντικότερος ίσως παραπόταμος του Δούναβη), σχεδόν στο κέντρο της Λεκάνης των Καρπαθίων. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες της πόλης είναι 46° 15΄ βόρειο πλάτος και 20° 9΄ ανατολικό μήκος. Η έκτασή της ανέρχεται σε 280,84 τ.χλμ. και επομένως η μέση πυκνότητα πληθυσμού είναι 582 κάτοικοι ανά τ.χλμ. Εξαιτίας των πολλών ωρών μέσης ετήσιας ηλιοφάνειας (για την Ουγγαρία βέβαια), το Σέγκεντ αποκαλείται συχνά «Πόλη της λιακάδας», όπως και μία άλλη ουγγρική πόλη, το Ντέμπρετσεν.

Ιστορία

Ο Μπέλα Δ΄ έδωσε τον τίτλο της πόλεως στο Σέγκεντ.

Ταχυδρομική κάρτα των αρχών του 20ού αιώνα

Το Σέγκεντ και η περιοχή του έχουν κατοικηθεί από την αρχαιότητα. Ο Πτολεμαίος αναφέρει το παλαιότερο γνωστό όνομα της πόλης στα Αρχαία Ελληνικά: Παρτίσκον (Λατινικά Partiscum) ^[6]. Είναι πιθανό ο Αττίλας, ο βασιλιάς των Ούννων να είχε τη θέση του κάπου σε αυτήν την περιοχή. Το όνομα Σέγκεντ αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1183, σε έγγραφο του Βασιλιά Μπέλα Γ΄.

Τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. υπήρχε ένα ρωμαϊκό εμπορικό κέντρο που ιδρύθηκε σε ένα νησί στο Τίσα, και τα θεμέλια του κάστρου του Σέγκεντ υποδηλώνουν ότι η κατασκευή του μπορεί να έχει γίνει πάνω σε ένα ακόμη παλαιότερο φρούριο. Σήμερα διατηρείται μόνο μία γωνία του κάστρου.^[7]

Κατά την εισβολή των Μογγόλων η πόλη καταστράφηκε και οι κάτοικοί της κατέφυγαν στα γειτονικά έλη, αλλά σύντομα επέστρεψαν και ανοικοδόμησαν την πόλη τους. Το 14ο αιώνα, κατά τη βασιλεία του Λουδοβίκου του Μεγάλου, το Σέγκεντ έγινε η πιο σημαντική πόλη της Νότιας Ουγγαρίας και - καθώς οι τουρκικές στρατιές πλησίαζαν την Ουγγαρία - η στρατηγική σημασία του αυξήθηκε. Ο βασιλιάς Σιγισμούνδος του Λουξεμβούργου κατασκεύασε ένα τείχος γύρω από την πόλη. Το Σέγκεντ αναβαθμίστηκε σε καθεστώς ελεύθερης βασιλικής πόλης το 1498.

Το Σέγκεντ λεηλατήθηκε για πρώτη φορά από τον τουρκικό στρατό στις 28 Σεπτεμβρίου 1526, αλλά καταλήφθηκε μόνο το 1543 και έγινε διοικητικό κέντρο των Οθωμανών. Η πόλη ήταν κέντρο σαντζακίου πρώτα του Εγιαλετίου της Βούδας (1543–1596) και στη συνέχεια του Έγκερ. Η πόλη απελευθερώθηκε από την τουρκική κυριαρχία στις 23 Οκτωβρίου 1686 και ανέκτησε το καθεστώς ελεύθερης βασιλικής πόλης το 1715. Το 1719 το Σέγκεντ απέκτησε το εθνόσημό του (εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα) από τον Κάρολο Γ΄. Τα επόμενα χρόνια η πόλη μεγάλωσε και ευημερούσε. Οι Πιαρίστες μοναχοί έφτασαν στο Σέγκεντ το 1719 και άνοιξαν μια νέα σχολή γραμματικής το 1721. Στην πόλη γίνονταν επίσης επιστημονικές διαλέξεις και θεατρικά έργα. Αυτά τα χρόνια δεν έφεραν μόνο ευημερία αλλά και το Διαφωτισμό. Μεταξύ 1728 και 1744 ήταν συχνό στην πόλη το κυνήγι μαγισσών, με τις δίκες μαγισσών του Σέγκεντ του 1728–29 ίσως να ήταν οι μεγαλύτερες. Οι δίκες αυτές υποκινούντο από τις αρχές, που κατέφευγαν σε αυτό το μέτρο για να εξαλείψουν το πρόβλημα των δημόσιων καταγγελιών σχετικά με την ξηρασία και τις συνέπειές της, την πείνα και τις επιδημίες, ρίχνοντας την ευθύνη σε άτομα ανάμεσά τους, που είχαν υποτίθεται αδελφοποιηθεί με τον Διάβολο. Το 1720 ο ουγγρικός πληθυσμός της πόλης αριθμούσε περίπου 13000 έως 16000, ενώ ο αριθμός των Σέρβων κατοίκων ήταν 1300. .^[8]

Το Σέγκεντ είναι γνωστό ως πατρίδα της πάπρικας, ενός μπαχαρικού από αποξηραμένες κόκκινες πιπεριές, τριμμένες σε σκόνη. Η κόκκινη πιπεριά έφτασε στην Ουγγαρία το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα ως διακοσμητικό φυτό. Περίπου 100 χρόνια αργότερα το φυτό καλλιεργήθηκε ως βότανο και για την πάπρικα όπως τη γνωρίζουμε. ^[9] Το Σέγκεντ είναι επίσης διάσημο για το szekelygulyas του, ένα γκούλας με χοιρινό, λάχανο τουρσί και ξινή κρέμα, ^[10] και το halászlé, ψαρόσουπα από κυπρίνο και γατόψαρο.

Οι πολίτες του Σέγκεντ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην Ουγγρική Επανάσταση του 1848. Ο Λάγιος Κόσουτ εκφώνησε τον περίφημο λόγο του εδώ. Το Σέγκεντ ήταν η τελευταία έδρα της επαναστατικής κυβέρνησης τον Ιούλιο του 1849. Οι ηγεμόνες των Αψβούργων τιμώρησαν τους ηγέτες της πόλης, αλλά αργότερα το Σέγκεντ άρχισε να ευημερεί ξανά. Ο σιδηρόδρομος έφτασε στην πόλη το 1854, που έλαβε πάλι το καθεστώς της ελεύθερης βασιλικής πόλης το 1860. Το 1869 άνοιξε το κατάστημα του Μαρκ Πικ - προκάτοχός του σημερινού Εργοστασίου Σαλαμιού Πικ.

Σήμερα η πόλη του Σέγκεντ έχει φαρδιές λεωφόρους. Αυτό οφείλεται κυρίως στη μεγάλη πλημμύρα του 1879, που εξαφάνισε ολόκληρη την πόλη (μόνο 265 από τα 5723 σπίτια διασώθηκαν και 165 άτομα πέθαναν). Ο Αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ επισκέφθηκε την πόλη και υποσχέθηκε ότι «το Σέγκεντ θα γίνει πιο όμορφο από ό, τι στο παρελθόν». Διατήρησε την υπόσχεσή του και τα επόμενα χρόνια μια νέα, σύγχρονη πόλη αναδύθηκε από τα ερείπια, με μέγαρα και φαρδιούς δρόμους.

20ός αιώνας

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ουγγαρία έχασε τα νότια της εδάφη υπέρ της Σερβίας, με αποτέλεσμα το Σέγκεντ να γίνει μια παραμεθόρια πόλη και η σημασία του μειώθηκε, αλλά καθώς ανέλαβε ρόλους που ανήκαν στο παρελθόν στις πλέον απωλεσθείσες πόλεις, σταδιακά ανέκαμψε. Μετά την απώλεια της Τρανσυλβανίας υπέρ της Ρουμανίας το Πανεπιστήμιο του Κόλοσβαρ (σήμερα Κλουζ-Ναπόκα) μετακόμισε στο Σέγκεντ το 1921. Το 1923 το Σέγκεντ ανέλαβε τον ρόλο της επισκοπικής έδρας του Τέμεσβαρ (σήμερα Τιμισοάρα της Ρουμανίας). Καταλήφθηκε για λίγο από το Ρουμανικό στρατό κατά τον Ουγγρορουμανικό πόλεμο το 1919. Κατά τη δεκαετία του 1920 ο Εβραϊκός πληθυσμός του Σέγκεντ αυξήθηκε και έφτασε στο μέγιστό του.

Η πόλη υπέφερε σοβαρά κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 6.000 κάτοικοί του σκοτώθηκαν. Το 1941 ζούσαν στο Σέγκεντ 4.161 Εβραίοι. Στις 19 Μαρτίου 1944, κατά τη γερμανική κατοχή, περιορίστηκαν σε ένα γκέτο μαζί με τους Εβραίους από τα γύρω χωριά. Τον Ιούνιο του 1944 το γκέτο εκκαθαρίστηκε. Οι Ναζί δολοφόνησαν το μεγαλύτερο μέρος των 8.500 Εβραίων και μερικοί υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία στο στρατόπεδο εργασίας του Στράσοφ της Αυστρίας. ^[11] Το Σέγκεντ καταλήφθηκε από τα Σοβιετικά στρατεύματα του 2ου Ουκρανικού Μετώπου στις 11 Οκτωβρίου 1944 μετά τη Μάχη του Ντέμπρετσεν. Κατά την κομμουνιστική εποχή το Σέγκεντ έγινε κέντρο της ελαφράς βιομηχανίας και της βιομηχανίας τροφίμων. Το 1965 βρέθηκε κοντά στην πόλη πετρέλαιο.

Το 1962 το Σέγκεντ έγινε έδρα της περιφέρειας Τσόνγκραντ. Ολόκληρες νέες περιοχές χτίστηκαν και πολλά κοντινά χωριά (π.χ. Tápé, Szőreg, Kiskundorozsma, Szentmihálytelek, Gyálarét) προσαρτήθηκαν στην πόλη το 1973 (όπως ήταν η τάση κατά την κομμουνιστική εποχή).

Το σημερινό Σέγκεντ είναι σημαντική πανεπιστημιακή πόλη και τουριστικό αξιοθέατο.

Η Συμφωνική Ορχήστρα του Σέγκεντ (Szegedi Szimfonikus Zenekar) δίνει τακτικές συναυλίες στο Szegedi Nemzeti Színház. ^[12]

Κλίμα

Το κλίμα του Σέγκεντ είναι μεταβατικό μεταξύ του ωκεάνιου Κέππεν "Cfb" (Κλίμα Θαλάσσιο Δυτικής Ακτής / Ωκεάνιο κλίμα) και του ηπειρωτικού (Κέππεν Dfb), με κρύους χειμώνες, ζεστά καλοκαίρια και αρκετά χαμηλές βροχοπτώσεις. Λόγω των πολλών ωρών ηλιοφάνειας το Σέγκεντ ονομάζεται συχνά Πόλη της Λιακάδας (Napfény városa). ^[13]

Κλιματικά δεδομένα Szeged (1971–2000)
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μάρ	Απρ	Μάι	Ιούν	Ιούλ	Αύγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F)	2.8	5.7	11.6	16.9	22.4	25.5	27.7	27.6	23.3	17.2	8.9	4.1	16,14
Μέση Μηνιαία °C (°F)	−0.8	1.2	5.9	10.8	16.3	19.2	20.8	20.8	16.4	11.0	4.7	0.9	10,60
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	−3.8	−2.6	0.5	5.2	10.3	13.0	14.3	14.0	10.3	5.6	1.2	−2	5,50
Υετός mm (ίντσες)	24	23	25	40	51	68	53	56	37	35	38	39	489
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας	59	94	143	173	234	252	278	263	199	153	77	53	1.978
Πηγή: Hungarian Meteorological Service^[14]

Δημογραφία

Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος	Πληθ.	±%
1870	56.901	—
1880	59.143	+3.9%
1890	68.924	+16.5%
1900	82.803	+20.1%
1910	96.063	+16.0%
1920	100.175	+4.3%
1930	108.448	+8.3%
1941	110.740	+2.1%
1949	104.867	−5.3%
1960	117.515	+12.1%
1970	145.312	+23.7%
1980	164.437	+13.2%
1990	169.930	+3.3%
2001	168.273	−1.0%
2011	168.048	−0.1%
2020	160.258	−4.6%

Εκπαίδευση

Η πόλη διαθέτει 62 νηπιαγωγεία, 32 δημοτικά και 18 δευτεροβάθμια σχολεία. Τα δύο πιο εξέχοντα από τα τελευταία (Ságvári Endre Gyakorló Gimnázium και Radnóti Miklós Kísérleti Gimnázium) βρίσκονται στα κορυφαία δεκαπέντε της χώρας.

Το Σέγκεντ είναι το κέντρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Νότιας Μεγάλης Πεδιάδας και έχει δημιουργήσει μεγάλη φήμη. Χιλιάδες μαθητές σπουδάζουν εδώ, πολλοί από τους οποίους είναι αλλοδαποί. Το Πανεπιστήμιο του Σέγκεντ είναι, ως προς τον αριθμό των φοιτητών το δεύτερο μεγαλύτερο και το 4ο παλαιότερο πανεπιστήμιο της Ουγγαρίας και ιδρύθηκε το 1581. Κατατάχθηκε ως το κορυφαίο πανεπιστήμιο της χώρας στην Ακαδημαϊκή Παγκόσμια Κατάταξη Πανεπιστημίων του 2005 και στα 100 κορυφαία της Ευρώπης, προσφέρει πολλά προγράμματα σε διαφορετικούς τομείς σπουδών.

Το Βιολογικό Ερευνητικό Κέντρο της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, που κατασκευάστηκε με τη βοήθεια κονδυλίων της UNESCO, αποτέλεσε επίσης σημαντική πηγή προηγμένης έρευνας. Οι επιστήμονες σε αυτό το εργαστήριο ήταν οι πρώτοι στον κόσμο που παρήγαγαν τεχνητό υλικό κληρονομικότητας το 2000. Το κτίριο έχει φιλοξενήσει πολλά γνωστά συνέδρια και συνεχίζει να συνεισφέρει στον κόσμο της επιστήμης.

Το Szent-Györgyi Albert Agóra είναι ένα πολιτιστικό επιστημονικό κέντρο του Σέγκεντ, που φιλοξενεί εργαστήρια του Βιολογικού Ερευνητικού Κέντρου και εκθέσεις της Εταιρείας Υπολογιστών John von Neumann, ειδικά την ιστορική τους έκθεση.

Το 2018 λειτούργησε στο Σέγκεντ το νέο επιστημονικό ίδρυμα, το ELI Attosecond Light Pulse Source (ELI-ALPS), δημιουργώντας μια μοναδική εγκατάσταση με πηγές φωτός εξαιρετικά ευρέως φάσματος συχνοτήτων με τη μορφή υπερβραχέων παλμών με υψηλό ρυθμό επανάληψης, που απαιτείται για διαφορετικά είδη φυσικών πειραμάτων, ειδικά στον τομέα της φυσικής των ατοδευτερολέπτων (1×10−18 sec). ^[15]

Είναι επίσης μια από τις κύριες επιλογές για φοιτητές Ιατρικής που προέρχονται από όλη την Ευρώπη για να σπουδάσουν Ιατρική στην αναγνωρισμένη διεθνή πανεπιστημιούπολή του.

Δημογραφικά

Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος	Πληθ.	±%
1870	56.901	—
1880	59.143	+3.9%
1890	68.924	+16.5%
1900	82.803	+20.1%
1910	96.063	+16.0%
1920	100.175	+4.3%
1930	108.448	+8.3%
1941	110.740	+2.1%
1949	104.867	−5.3%
1960	117.515	+12.1%
1970	145.312	+23.7%
1980	164.437	+13.2%
1990	169.930	+3.3%
2001	168.273	−1.0%
2011	168.048	−0.1%
2020	160.258	−4.6%

Εθνικές ομάδες (απογραφή 2001):

Ούγγροι – 93.5%
Ρομά – 0.7%
Γερμανοί – 0.5%
Σέρβοι – 0.2%
Ρουμάνοι – 0.2%
Κροάτες – 0.1%
Σλοβάκοι – 0.1%
Χωρίς απάντηση (άγνωστο) – 4.7%

Θρησκείες (απογραφή 2001):

Ρωμαιοκαθολικοί – 54.5%
Καλβινιστές – 6.7%
Λουθηρανοί – 1.6%
Ελληνοκαθολικοί – 0.6%
Αλλοι (Χριστιανοί) – 1.3%
Αλλοι (μη Χριστιανοί) – 0.4%
Αθεοι – 21.8%
Χωρίς απάντηση (άγνωστο) – 13.1%

Οικονομία

Το Σέγκεντ είναι ένα από τα κέντρα της βιομηχανίας τροφίμων της Ουγγαρίας, ιδιαίτερα γνωστό για την πάπρικά του και εταιρείες όπως οι Pick Szeged, Sole-Mizo, Bonafarm κ.λπ. Άλλες αξιοσημείωτες εταιρείες που έχουν την έδρα τους στην πόλη είναι οι AMSY International,^[16] RRE – Szeged,^[17] Optiwella,^[18] Generál Printing House,^[19] RotaPack,^[20] Sanex Pro,^[21] Agroplanta,^[22] Karotin,^[23] Florin,^[24] Quadrotex^[25] και SZEPLAST.^[26]

Άλλες όπως οι ContiTech,^[27] Duna-Dráva Cement, Szatmári Malom^[28] και Europe Match,^[29] δεν εδρεύουν στην πόλη, αλλά διαθέτουν εγκαταστάσεις παραγωγής εκεί.

Το Εκθεσιακό και Συνεδριακό Κέντρο Hangár ^[30] διαθέτει χώρους για διεθνείς εκθέσεις και συνέδρια.

Μεγαλύτεροι εργοδότες

#	Εργοδότης	# Υπάλληλοι
1	Πανεπιστήμιο του Σέγκεντ	5,000 <
2	Πικ Σέγκεντ	2,000–4,999
3	Sole-Mizo	1,000–1,999
4	Tisza-Volán	1,000–1,999
5	EDF-Démász	500–999
6	Suli-Host	500–999
7	Szegedi Közlekedési Társaság	500–999
8	Szegedi Szefo	500–999
9	Coop	300–499
10	GDF Suez	300–499

Ποσοστό ανεργίας από 2000 ως 2016^[32]
Ετος	Ποσοστό ανεργίας
2000	5.17%
2001	4.83%
2002	4.22%
2003	4.32%
2004	4.67%
2005	5.01%
2006	4.89%
2007	4.25%
2008	4.60%
2009	4.91%
2010	6.26%
2011	6.50%
2012	6.42%
2013	6.89%
2014	4.17%
2015	4.42%
2016	4.14%

Μεταφορές

Η Εδρα της MÁV (Ουγγρικοί Σιδηρόδρομοι) στο Σέγκεντ (σχεδιάστηκε από τον Φέρεντς Πφαφ το 1894)

Το Σέγκεντ είναι ο σημαντικότερος κόμβος μεταφορών της Νότιας Μεγάλης Πεδιάδας. Δύο αυτοκινητόδρομοι, οι M5 και M43, διέρχονται κατά μήκος των ορίων της πόλης. Μέσω του αυτοκινητόδρομου M5 το Σέγκεντ συνδέεται με το Κέτσκεμετ, το Κίσκουνφελεγκιχάζα και τη Βουδαπέστη προς βορρά και με τη Σουμπότιτσα, το Νόβι Σαντ και το Βελιγράδι της Σερβίας προς νότο. Χάρη στον αυτοκινητόδρομο M43 - που διαχωρίζεται από τον αυτοκινητόδρομο M5 κοντά στο Σέγκεντ- συνδέεται με το Mάκο προς το Αράντ και την Τιμισοάρα της Ρουμανίας. Επιπλέον υπάρχουν και άλλοι δρόμοι που οδηγούν από την πόλη προς το Mάκο και το Nάγκιλακ (Εθνική οδός 43), το Ρέσκε (Εθνική οδός 5), το Κίσκουνφελεγκιχαζα (Εθνική οδός 5), το Ασοταλόμ και το Μπάγια (Εθνική οδός 55) και το Χοντμεζοβάσαρχεϊ, το Οροσχαζα και το Μπέκεστσαμπα ( Εθνική οδός47).

Η σιδηροδρομική γραμμή Βουδαπέστη-Σέγκεντ είναι μια σημαντική σιδηροδρομική σύνδεση, όπως και οι σιδηροδρομικές γραμμές 121 (προς Mάκο), 135 (προς Χοντμεζοβάσαρχεϊ), 136 (προς Ρέσκε) και 140 (προς Κίσκουνφελεγκιχαζα).[33]

Ένα σύστημα τραμ-τρένου είναι υπό κατασκευή για να συνδέσει το Σέγκεντ με το γειτονικό Χοντμεζοβάσαρχεϊ και ενδεχομένως το Mάκο, δημιουργώντας έτσι το δεύτερο πολυπληθέστερο αστικό οικισμό της χώρας, μετά την πρωτεύουσα. Υπήρξε πρόταση για επέκτασή του ακόμη και στη Σουμπότιτσα της Σερβίας.

Η πόλη είναι επίσης συνήθης στάση για εθνικά και διεθνή υπεραστικά λεωφορεία.

Το Αεροδρόμιο του Σέγκεντ είναι το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης.

Τον Μάιο του 2018 το Σέγκεντ είχε 39 τοπικές γραμμές λεωφορείων - 15 στο κέντρο της πόλης και 24 στα προάστια, ενώ υπήρχαν επίσης 5 γραμμές τραμ. [34]

Αθλητισμός

Το δημοφιλέστερο άθλημα στην πόλη είναι το χάντμπολ. Η πόλη έχει ένα πολύ γνωστό σύλλογο τον SC Pick Szeged, νικητή του Κύπελλου Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Χάντμπολ Ανδρών 2013–14.

Το δεύτερο δημοφιλέστερο άθλημα είναι το ποδόσφαιρο. Το Σέγκεντ είχε αρκετούς συλλόγους που αγωνίζονταν στην πρώτη κατηγορία, όπως οι Szegedi AK και Szegedi Honvéd SE. Η μόνη ομάδα σήμερα, η Szeged 2011 αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία.

Αξιοθέατα

Καθεδρικός Ναός (1930)	Πύργος Ντέμετερ (11ος αιώνας)	Ο Υδατόπυργος της Πλατείας Σεντ Ιστβαν (1904)
Εκκλησία των Φραγκισκανών (Γοτθική, 15ος αιώνας)	Μουσείο Φέρεντς Μόρα (1896)	Μέγαρο Ρέεκ (1907)
Δημαρχείο (1728, 1804, 1883)	Συναγωγή του Σέγκεντ	Εθνικό Θέατρο του Σέγκεντ
Μέγαρο Γκρεφ (1913)	Το Κεντρικό Κτίριο του Πανεπιστημίου	Η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1781)

Σημαντικοί άνθρωποι

Γεννήθηκαν στο Σέγκεντ

Μνημείο για της Χρυσή Ομάδα, της θρυλικής ποδοσφαιρικής ομάδας της Ουγγαρίας

Αντριαν Ανους (1975), σφυροβόλος
Μπέλα Μπάλαζ (1884–1949), συγγραφέας, ποιητής, κριτικός κινηματογράφου
Γιόζεφ Τσάκι (1888–1971), γλύπτης
Ατιλα Τσένε (1974), Ολυμπιακός πρωταθλητής μικτής κολύμβησης
Ράιμουντ Φόντορ (1976), Ολυμπιακός πρωταθλητής υδατοσφαίρισης
Εβα Γιάνικοφσκι (1926–2003), συγγραφέας
Γκιούλα Γιούχας (1883–1937), ποιητής
Γκέζα Μάροτσι (1870–1951), γκραν μετρ στο σκάκι
Ανίτα Μάρτον (1989), σφαιροβόλος
Τάμας Μόλναρ (1975), Ολυμπιακός πρωταθλητής υδατοσφαίρισης
Νίκολας Μάρεϊ (γεν. Μίκλος Μαντλ, 1892–1965), γεννημένος στην Ουγγαρία Αμερικανός φωτογράφος και Ολυμπιακός αθλητής ξιφασκίας
Λάσλο Πάσκαϊ (1927–2015), Αρχιεπίσκοπος του Εστερχομ
Γκέργκι Σέμπεκ (1922–1999), πιανίστας
Χάνα Τέταχ (1967), Υπουργός Εξωτερικών της Γκάνα
Ατιλα Βάιντα (1983), Ολυμπιακός πρωταθλητής κανό
Βίλμος Ζίγκμοντ (1930), κινηματογραφιστής