Νίκαια (Γαλλία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 43°42′7″N 7°16′6″E / 43.70194°N 7.26833°E / 43.70194; 7.26833

Νίκαια

Σημαία

Σφραγίδα

Έμβλημα
Διοίκηση
ΧώραΓαλλία[1]
Διοικητική υπαγωγήδιαμέρισμα της Νις
 • Δήμαρχος της ΝιςΚριστιάν Εστροζί (από 2017)
Ταχυδρομικός κώδικας06000[2], 06200[2], 06100[2] και 06300[2]
Κωδικός Κοινότητας06088
Πληθυσμός348.085 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση71,92 km²[4]
Υψόμετρο0 μέτρο και 520 μέτρα
Ζώνη ώραςώρα Κεντρικής Ευρώπης
UTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Νίκαια
43°42′7″N 7°16′6″E
Ιστότοποςhttps://www.nice.fr/[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram
Πανοραμική άποψη της πόλης της Νίκαιας
Η προκυμαία της Νίκαιας με τη λεωφόρο Προμενάντ ντεζ Ανγκλαί

Η Νίκαια (γαλλικά: Nice, προφέρεται: [nis], οξιτανικά: Niça ή Nissa, προφέρεται: [ˈnisa], ιταλικά: Nizza, προφέρεται: [ˈnittsa]) είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας και πρωτεύουσα του διαμερίσματος Αλπ-Μαριτίμ. Η αστική περιοχή της Νίκαιας εκτείνεται πέραν των διοικητικών ορίων της πόλης, με πληθυσμό που ξεπερνά το 1 εκατομμύριο κατοίκους[6][7] σε μια έκταση 721 χλμ2.[6] Βρισκόμενη στη Γαλλική Ριβιέρα, στις νοτιοανατολικές ακτές της Γαλλίας επί της Μεσογείου Θάλασσας, καθώς και στις παρυφές των Άλπεων, η Νίκαια αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη γαλλική πόλη στις μεσογειακές ακτές και στην περιφέρεια Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή μετά τη Μασσαλία. Η Νίκαια απέχει 13 χιλιόμετρα από το πριγκιπάτο του Μονακό και το αεροδρόμιό της χρησιμοποιείται και για τις ανάγκες του πριγκιπάτου.

Η πόλη έχει το προσωνύμιο Nice la Belle (Nissa La Bella στη νικαϊκή διάλεκτο), που θα πει Νίκαια η Όμορφη, κάτι που αποτελεί και τον τίτλο του ανεπίσημου ύμνου της Νίκαιας, γραμμένος το 1912 από τον Μενίσα Ροντέλι.

Η περιοχή της σημερινής Νίκαιας περιλαμβάνει την Τέρα Αμάτα, ένα αρχαιολογικό σημείο που παρουσιάζει ενδείξεις πρώιμης χρήσης φωτιάς στην περιοχή. Γύρω στο 350 π.Χ., Έλληνες από τη Μασσαλία ίδρυσαν την πόλη της Νίκαιας, προς τιμήν της Νίκης, θεάς που προσωποποιούσε τη νίκη.[8] Ανά τους αιώνες η πόλη άλλαξε χέρια πολλές φορές. Η στρατηγική της θέση και το λιμάνι της συνέβαλαν σημαντικά στη θαλάσσια ισχύ της. Για πολλούς αιώνες αποτελούσε κτήση της Σαβοΐας, με εξαίρεση τη γαλλική κατοχή μεταξύ των ετών 1792 με 1815. Η Γαλλία κατέλαβε ξανά την πόλη το 1860 και την κατέχει ως σήμερα.

Η φυσική ομορφιά της περιοχής της Νίκαιας και το ήπιο μεσογειακό της περιβάλλον προσέλκυσαν την προσοχή αγγλικών ανώτερων στρωμάτων στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, όταν ένας αυξανόμενος αριθμός αριστοκρατικών οικογενειών περνούσε τους χειμώνες του εκεί. Ο κεντρικός παραλιακός δρόμος της πόλης, η Προμενάντ ντεζ Ανγκλαί, οφείλει το όνομά του στους Άγγλους επισκέπτες της.[9]

Η καθαρή ατμόσφαιρα και η ηλιοφάνεια έχουν προσελκύσει στην περιοχή αξιοσημείωτους ζωγράφους, όπως ο Μαρκ Σαγκάλ, ο Ανρί Ματίς, η Νίκη ντε Σαιν Φαλ και ο Αρμάν Φερναντέζ. Το έργο τους έχει τιμηθεί σε πολλά μουσεία της πόλης, όπως το Μουσείο Μάρκ Τσαγκάλ, το Μουσείο Ματίς και το Μουσείο Τέχνης της Νίκαιας.[10]

Η Νίκαια διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη ξενοδοχειακή χωρητικότητα στη χώρα και είναι μια από τις πιο δημοφιλείς πόλεις της, λαμβάνοντας 4 εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο.[11][12] Έχει επίσης το τρίτο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο στη Γαλλία, μετά τα δύο κύρια αεροδρόμια του Παρισιού.[13] Είναι η ιστορική πρωτεύουσα της Κομητείας της Νίκαιας (Comté de Nice).

Η πόλη χαρακτηρίστηκε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 2021.[14]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το λιμάνι της Νίκαιας.

Ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες γνωστές ανθρώπινες εγκαταστάσεις στην περιοχή της Νίκαιας χρονολογούνται από τα προϊστορικά χρόνια.[15] Ο αρχαιολογικός χώρος Τέρα Αμάτα εμφανίζει μια πρώιμη χρήση της φωτιάς, κατασκευή οικιμάτων και ευρήματα πυριτίας.[16] Η Νίκαια ιδρύθηκε γύρω στο 350 π.Χ. από Έλληνες της Μασσαλίας και δόθηκε το όνομά της προς τιμήν της Νίκης, θεάς που προσωποποιούσε τη νίκη. Η πόλη σύντομα έγινε ένα από τα πιο σημαντικά εμπορικά λιμάνια της ακτής της Λιγουρίας, με κύριο ανταγωνιστή της τη ρωμαϊκή πόλη Τσεμενέλουμ, η οποία συνέχισε να υπάρχει ως ξεχωριστή πόλη μέχρι την εποχή της λομβαρδικής εισβολής. Τα ερείπια του Τσεμενέλουμ βρίσκονται στο Σιμιέ, σήμερα συνοικία της Νίκαιας.

Πρώιμη ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον 7ο αιώνα, η Νίκαια προσχώρησε στη Γενουάτικη Λίγκα, που σχηματίστηκε από τις πόλεις της Λιγουρίας. Το 729 η πόλη απώθεισε τους Σαρακηνούς, όμως το 859 και πάλι το 880 οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν και πυρπόλησαν την πόλη και για το μεγαλύτερο μέρος του 10ου αιώνα παρέμεναν κύριοι της ευρύτερης περιοχής.[17]

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η Νίκαια συμμετείχε στους πολέμους και στην ιστορία της Ιταλίας. Ως σύμμαχος της Πίζας ήταν εχθρός της Γένοβας, και τόσο ο βασιλιάς της Γαλλίας όσο και ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προσπάθησαν να την υποτάξουν, αλλά παρόλα αυτά διατήρησε την τοπική της ελευθερία. Κατά τη διάρκεια του 13ου και του 14ου αιώνα, η πόλη έπεσε πολλές φορές στα χέρια των Κόμιδων της Προβηγκίας, αλλά ξανακέρδισε την ανεξαρτησία της μολονότι συνδέθηκε στενά με τη Γένοβα.

Το 1860 δόθηκε στη Γαλλία με τη Συνθήκη του Τορίνο.

Το βράδυ της Πέμπτης, 14ης Ιουλίου 2016, κατά την επέτειο της γαλλικής εθνικής εορτής, Γάλλος υπήκοος τυνησιακής καταγωγής (πιθανόν φανατικός ισλαμιστής) έπεσε με το φορτηγό του επάνω σε πολίτες που γιόρταζαν και σκότωσε τουλάχιστον 84 από αυτούς -πάνω από 100 οι τραυματίες.

Η πόλη σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σημερινή πόλη έχει πληθυσμό περίπου 350.000 κατοίκων και περιλαμβάνει την παλιά, γραφική πόλη με τους στενούς δρόμους, το λόφο Le Château, το εμπορικό λιμάνι και τη νέα πόλη, με την εντυπωσιακή προκυμαία και τη λεωφόρο Προμενάντ ντεζ Ανγκλαί (Promenade des Anglais). Κύρια οικονομική δραστηριότητα της πόλης, χειμώνα και καλοκαίρι, είναι ο τουρισμός. Στα αξιοθέατά της περιλαμβάνονται Μουσεία, ναοί, η υπαίθρια αγορά, καθώς και το Καρναβάλι της Νίκαιας, το οποίο διεξάγεται από το 1873.

Είναι έδρα Πανεπιστημίου, Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ το λιμάνι της και το αεροδρόμιό της είναι από τα σημαντικότερα διαμετακομιστικά κέντρα της Γαλλίας.

Παρέλαση λουλουδιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αξιοσημείωτοι κάτοικοι της Νίκαιας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 589. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  3. «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  4. 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  5. Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 24  Σεπτεμβρίου 2023.
  6. 6,0 6,1 Demographia: World Urban Areas, April 2016
  7. INSEE – Résultats du recensement de la population de 2008 – Aire urbaine de Nice Αρχειοθετήθηκε 5 February 2013 στο Wayback Machine. – INSEE, 2008
  8. Ruggiero, Alain, επιμ. (2006). Nouvelle histoire de Nice. Toulouse: Privat. σελίδες 17–18. ISBN 978-2-7089-8335-9. 
  9. Alain Ruggiero, op. cit., p. 137
  10. «Nice, France travel. Comprehensive guide to Nice». Europe-cities.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2011. 
  11. Un savoir-faire et un équipement complet en matière d'accueil, Urban community of Nice Côte d'Azur website Αρχειοθετήθηκε 24 February 2009 στο Wayback Machine.
  12. Les chiffres clés du tourisme à Nice, site municipal Αρχειοθετήθηκε 17 December 2007 στο Wayback Machine.
  13. «Union des aéroports français – Résultats d'activité des aéroports français 2007 – Trafic passagers 2007 classement – page 8» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2011. 
  14. «Nice, Winter Resort Town of the Riviera». UNESCO World Heritage Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  15. «Le Nouveau venu» (στα Γαλλικά). Musée de Paléontologie Humaine de Terra Amata. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2009. 
  16. A. G. Wintle; M. J: Aitken (July 1997). «Thermoluminescence dating of burnt flint: application to a Lower Paleolithic site, Terra Amata». Archaeometry 19 (2): 111–130. doi:10.1111/j.1475-4754.1977.tb00189.x. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-06-29. https://web.archive.org/web/20170629205458/http://www.bcin.ca/Interface/openbcin.cgi?submit=submit&Chinkey=51437. Ανακτήθηκε στις 2018-01-29. 
  17. A Traveler's History of Cote D'Azur, Arnold G. Danielson, SDP Publishing LLC, 2012
  18. https://www.britannica.com/biography/Giuseppe-Garibaldi
  19. http://medarus.org/Medecins/MedecinsTextes/calmette_albert.htm
  20. http://www.patrimoinehospitalierdunord.fr/_media/bv000006.lkdoc.diaporama-albert-calmette.pdf
  21. https://www.theguardian.com/world/2017/jul/05/french-rights-champion-simone-veil-place-pantheon-mausoleum-paris
  22. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nice στο Wikimedia Commons