Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ταρκύνιος ο Υπερήφανος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ταρκύνιος ο Υπερήφανος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		L. Tarquinius Superbus (Λατινικά)
Γέννηση6ος αιώνας π.Χ.
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος495 π.Χ.
Κύμη
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤύλλια η πρεσβύτερη
Τύλλια η νεώτερη
ΤέκναΣέξτος Ταρκύνιος
Αρρούν Ταρκύνιος
Τίτος Ταρκύνιος
Ταρκυνία του Τούσκουλου
ΓονείςΓνάιος Ταρκύνιους[2][3] και Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος[4][5] και Τανανκύλλα[4][5]
ΑδέλφιαΑρούνς Ταρκύνιους
Ταρκυνία
Ταρκυνία η πρεσβύτερη
ΟικογένειαΔυναστεία Ταρκύνιου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλιάς της Ρώμης (534 π.Χ.–509 π.Χ.)[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λεύκιος Ταρκύνιος ο Υπερήφανος, λατιν.: Lucius Tarquinius Superbus (απεβ. 495 π.Χ.) ήταν ο θρυλικός έβδομος και τελευταίος βασιλιάς στη Ρώμη από τον Οίκο των Ταρκύνιων (535 π.Χ.. - 509 π.Χ..). Ανατράπηκε με επανάσταση (509 π.Χ.) και ακολούθησε η Ρωμαϊκή δημοκρατία. Το προσωνύμιό του προέρχεται από τον χαρακτήρα του, καθώς ήταν σε ακραίο βαθμό υπερήφανος και αλαζόνας.[7] Οι ιστορικές πηγές τον τοποθετούν μεταξύ μύθου και φαντασίας· πιθανότατα ήταν γιος ή εγγονός του πέμπτου βασιλιά της Ρώμης Ταρκύνιου του Πρεσβύτερου και της Τανανκύλλας. Όταν απεβίωσε ο προκάτοχός του Σέρβιος Τύλλιος, ακολούθησε μία σειρά από δολοφονίες μελών της οικογένειας του Σέρβιου, όπως της συζύγου και του μεγαλύτερου αδελφού του, που επέφεραν την άνοδο του Ταρκύνιου στον θρόνο. Η βασιλεία του Ταρκύνιου χαρακτηρίζεται πολύ αυταρχική και τυραννική· αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ανατροπή του, όπως και του πολιτεύματος και την εγκατάσταση της δημοκρατίας.

Σέρβιος Τύλλιος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σύζυγος του Ταρκύνιου του Πρεσβύτερου Τανανκύλλα, όταν πέθανε ο τέταρτος βασιλιάς της Ρώμης Άνκος Μάρκιος, επέτυχε να οριστεί διάδοχος ο σύζυγός της αντί για τους νόμιμους γιους του. Οι γιοι του Άνκου Μάρκιου δολοφόνησαν τον Ταρκύνιο τον Πρεσβύτερο (579 π.Χ.) αλλά η Τανακύλλα προτίμησε να τον διαδεχτεί ένας υπηρέτης και γαμπρός της ο Σέρβιος Τύλλιος αντί για τους δικούς της γιους.[8] Οι Ετρούσκοι σύμφωνα με έναν θρύλο περιγράφουν έναν ήρωα που ταυτίζεται με τον Σέρβιο Τύλλιο να δολοφονεί τον Γνάιο Ταρκύνιο και να σώζει τους αδελφούς Βιμπέννα από την αιχμαλωσία, αυτό δείχνει τις προσπάθειες των γιων του Ταρκύνιου του πρεσβύτερου να κατακτήσουν τον θρόνο. Με στόχο να σταματήσουν οι συγκρούσεις ο Σέρβιος Τύλλιος πάντρεψε τις κόρες του Τύλλια την πρεσβύτερη και Τύλλια τη νεότερη με τον Ταρκύνιο τον υπερήφανο και τον μικρότερο αδελφό του Αρρούν αντίστοιχα.[9] Η αδελφή του Ταρκύνιου Ταρκυνία παντρεύτηκε τον Μάρκο Ιούνιο Βρούτο και απέκτησε τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο (545 π.Χ. - 509 π.Χ.), που ήταν ο αρχηγός της εξέγερσης που έφερε τη Ρωμαϊκή δημοκρατία.[10] Η Τύλλια η πρεσβύτερη ήταν αδύναμος χαρακτήρας, η μικρότερη αδελφή της Τύλλια η νεότερη ήταν αντίθετα πανούργα και δυναμική αλλά ήταν άβουλος ο σύζυγος της Αρρούν. Η Τύλλια η νεότερη αποφάσισε τελικά σε συνεργασία με τον Ταρκύνιο τον υπερήφανο να θανατώσουν τους συντρόφους τους και να παντρευτούν μεταξύ τους.[11] Απέκτησαν τρεις γιους τον Τίτο, τον Αρρούν και τον Σέξτο και μία κόρη την Ταρκυνία που παντρεύτηκε τον Οκτάβιο Μαμίλιο, τον πρίγκιπα του Τούσκουλου.

Ανατροπή του Σέρβιου Τύλλιου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τύλλια η νεώτερη πρότεινε στον νέο της σύζυγο να ανατρέψει τον Σέρβιο και να ανέβει ο ίδιος στον θρόνο, ο Ταρκύνιος το δέχτηκε πρόθυμα και προσπάθησε να κερδίσει την υποστήριξη των Γερουσιαστών, ιδιαίτερα αυτών που είχαν υπηρετήσει τον Ταρκύνιο τον πρεσβύτερο. Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος δωροδόκησε στη συνέχεια πλούσια τους Γερουσιαστές και άρχισε να ασκεί έντονη κριτική στον βασιλιά Σέρβιο.[12] Ο Ταρκύνιος αποφάσισε στη συνέχεια να πάρει τον θρόνο με τη βία, συγκέντρωσε μια ομάδα από οπλισμένους άντρες, βάδισε για τη Γερουσία, κάθισε στον θρόνο και ζήτησε να μιλήσει επίσημα στους Γερουσιαστές. Η κριτική του στον Σέρβιο ήταν αρκετά σκληρή, είπε ότι ήταν γιος δούλας που ανέβηκε στον θρόνο χωρίς κανένα δικαίωμα, η Ταρανκύλλα που τον έκανε βασιλιά έκανε παραβίαση του Ρωμαϊκού νόμου. Πρότεινε επαναστατικά μέτρα όπως κατάσχεση της περιουσίας των πλουσίων και διανομή στους φτωχούς, θα προχωρούσε σε καταγραφή του πληθυσμού και της περιουσίας του ώστε να μην υπάρχουν καταχρήσεις από τους πλούσιους.[12]

Ο Σέρβιος έμαθε τα νέα και έσπευσε να τον αντιμετωπίσει, ο Ταρκύνιος εκμεταλλεύτηκε τη νεότητα και τη σωματική του δύναμη πέταξε τον πεθερό του από τις σκάλες στον δρόμο και οι οπαδοί του βγήκαν με τη βία έξω από τα ανάκτορα. Ο Σέρβιος Τύλλιος δολοφονήθηκε στη συνέχεια από τους οπαδούς του Ταρκύνιου του υπερήφανου με διαταγή της ίδιας της κόρης του.[13] Η Τύλλια ήταν η πρώτη που πήγε να χαιρετήσει τον σύζυγο της σαν νέο βασιλιά, εκείνος της πρότεινε να επιστρέψει αμέσως στο σπίτι για την ασφάλεια της. Ο οδηγός ενώ έτρεχε με το άλογο προς το Καπιτώλιο με την Τύλλια συνάντησε την αιματοβαμμένη σορό του Σέρβιου Τύλλιου, τρομοκρατήθηκε και σταμάτησε απότομα. Η αδίστακτη Τύλλια πήρε η ίδια τα ηνία του άρματος και πέρασε πάνω από το πτώμα του πατέρα της, ολόκληρο το άρμα γέμισε αίματα όπως και τα ρούχα της, αυτό της άφησε το στύγμα της πατροκτονίας όταν επέστρεψε σπίτι της. Ο δρόμος αυτός έμεινε γνωστός ιστορικά σαν "Οδός Εγκλήματος".[13]

Βασιλεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος ανακυρήσεται βασιλιάς, από την "Κωμική ιστορία της Ρώμης" - έργο του Γκίλμπερτ Άμποτ Α Μπέκεττ, 19ος αιώνας.

Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος ξεκίνησε προκλητικά τη βασιλεία του, αρνήθηκε να θάψει τον πεθερό του και προχώρησε σε μία σειρά από εκτελέσεις Γερουσιαστών που του είχαν μείνει πιστοί, αρνήθηκε να τους αντικαταστήσει με αποτέλεσμα ο αριθμός και η εξουσία των Γερουσιαστών να ελαττωθούν σημαντικά. Ο Ταρκύνιος συνέχισε με προκλητικότερη συμπεριφορά βγάζοντας δικαστικές αποφάσεις χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη γνώμη των συμβούλων του, πάντρεψε την κόρη του Ταρκυνία με τον Οκτάβιο Μαμίλιο του Τούσκουλου, τον πιο διάσημο Λατίνο οπλαρχηγό.[14]

Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του ο Ταρκύνιος συγκάλεσε συνέλευση των Λατίνων ευγενών για να συζητήσει τους δεσμούς ανάμεσα στη Ρώμη και τις υπόλοιπες Λατινικές πόλεις. Στη συνάντηση που ακολούθησε ο Τούρνος κατηγόρησε τον βασιλιά για αυταρχισμό και του δήλωσε ότι οι αγρότες της πόλης του δεν τον εμπιστεύονται. Ο Ταρκύνιος συνάντησε στη συνέχεια μυστικά έναν υπηρέτη του Τούρνου και του ζήτησε να τοποθετήσει μια σειρά από λεπίδες στο βασιλικό κρεβάτι, στη συνέχεια κατηγόρησε τον Τούρνο ότι σχεδίαζε να τον δολοφονήσει. Οι Λατίνοι ευγενείς συνόδευσαν τον Ταρκύνιο στην κλίνη του, εκεί βρήκαν τις λεπίδες που τοποθέτησε μυστικά ο υπηρέτης και οι ευγενείς πίστεψαν ότι πραγματικά ο Τούρνος είχε στόχο να δολοφονήσει τον βασιλιά. Ο Τούρνος καταδικάστηκε σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες, τον έριξαν σε μία λίμνη με ένα κασόνι από πέτρες στο κεφάλι του και πνίγηκε. Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος έπεισε στη συνέχεια τους ευγενείς για μια μεγάλη Ρωμαϊκή συμμαχία, συγκέντρωσαν τους στρατιώτες στο άλσος δημιουργώντας έναν ισχυρό στρατό.[15]

Ο Ταρκύνιος στη συνέχεια κατέλαβε την πλούσια πόλη Σούεσσα Πωμεντιάνη, στη σημερινή Πομέτζια, γιόρτασε την κατάκτηση με θρίαμβο με τα λάφυρα και ολοκλήρωσε την ανέγερση του Ναού του Καπιτωλινού Διός που είχε υποσχεθεί ο Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος.[16] Συγκρούστηκε στη συνέχεια με τη λατινική πόλη Γάβια που είχε αρνηθεί την υποταγή της, προσπάθησε να καταλάβει την πόλη δε τα κατάφερε και προχώρησε σε τέχνασμα. Έστειλε τον γιο του Σέξτο με γάζες στην πόλη να ζητήσει προστασία από τους κατοίκους επειδή είχε κακοποιηθεί υποτίθεται από τον πατέρα του. Οι κάτοικοι τον εμπιστεύτηκαν, του ανέθεσε την ηγεσία του στρατού της Γάβιας και τον έκαναν βασιλιά της πόλης. Ο Σέξτος ασφαλής πλέον έστειλε μήνυμα στον πατέρα του να την καταλάβει, ο Ταρκύνιος παρίστανε ότι ήταν απασχολημένος κλαδεύοντας τις παπαρούνες του κήπου του για να μην προκαλέσει υποψίες. Ο Σέξτος εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία θανάτωσε ή εξόρισε όλους τους ευγενείς της πόλης που είχαν αντισταθεί στον πατέρα του, ο Ταρκύνιος την κατάλαβε εύκολα, ο Σέξτος παρέμεινε βασιλιάς αλλά δολοφονήθηκε μετά την ανακήρυξη της δημοκρατίας από τους κατοίκους για τις πράξεις του.[17] Οι Αίκουοι και οι Ετρούσκοι έκλεισαν ειρήνη με τον Ταρκύνιο, οι Σαβίνοι αντιστάθηκαν αλλά ηττήθηκαν και οι πόλεις τους έγιναν Ρωμαϊκές αποικίες.[18] Ο Ταρκύνος πήγε κατόπιν στην Ταρπηία Πέτρα έναν απόκρημνο βράχος στη νότια κορυφή του Καπιτωλίνου Λόφου που δέσποζε πάνω από τη Ρωμαϊκή Αγορά. Κατέστρεψε όλα τα ιερά των Σαβίνων, οικοδόμησε τον Ναό του Καπιτωλινού Διός, μια σειρά κυκλικών καθισμάτων και αγωγό αποχέτευσης.[19]

Η υπόθεση της Λουκρητίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο βιασμός της Λουκρητίας από τον γιο του Ταρκύνιου Σέξτο.

Μιά ιστορία περιγράφει ότι πλησίασε τον Ταρκύνιο η Κυμαία Σίβυλλα που του πρόσφερε εννιά βιβλία της με προφητείες σε μιά εξωφερνικά ψηλή τιμή. Ο Ταρκύνιος αρνήθηκε, η ιέρεια έκαψε τα τρία βιβλία και του πρόσφερε τα υπόλοιπα έξι στην ίδια τιμή, η ιέρεια έκαψε άλλα τρία και του πρόσφερε τα υπόλοιπα τρία πάλι στην ίδια τιμή. Ο Ταρκύνιος δέχτηκε τελικά και από τότε θεωρείται κάτοχος των βιβλίων της Σιβύλλας.[20][21][22] Ο Ταρκύνος είχε εξοργίσει τον λαό του από τα πολλά βάρη και αποφάσισε να προχωρήσει σε εκστρατεία εναντίον των Ρούτουλων που ήταν γνωστοί για τα πλούτη τους, απέτυχε να καταλάβει την πρωτεύουσα τους με την καταιγίδα και αποφάσισε να το κάνει με πολιορκία.[23] Οι νέοι ευγενείς στον βασιλικό στρατό προσκλήθηκαν σε γεύμα από τον γιο του βασιλιά Σέξτο, ύστερα από μεθύσι άρχισαν να υπερηφανεύονται για τις συζύγους τους, ο Λεύκιος Ταρκύνιος Κολλατίνος δήλωσε ότι έχει την πιο πιστή σύζυγο.

Οι ευγενείς επισκέφτηκαν στη συνέχεια τα σπίτια τους και ανακάλυψαν ότι πραγματικά μόνο η Λουκρητία σύζυγος του Λεύκιου Ταρκύνιου Κολλατίνου είχε οικιακή ασχολία, οι υπόλοιπες προετοιμαζόντουσαν για έξοδο. Η Λουκρητία δέχτηκε τους πρίγκιπες με μεγάλη ευγένεια, η ομορφιά της ερέθισε έντονα τον γιο του βασιλιά Ταρκύνιου Σέξτο που ήταν και ξάδελφος του συζύγου της Κολλατίνου. Ο Σέξτος επισκέφτηκε ξανά τη Λουκριτία, τον υποδέχτηκε με ευγένεια σαν πρίγκιπα, όταν αργότερα η Λουκρητία πήγε στην κρεβατοκάμαρα της ο Σέξτος την ακολούθησε και ζήτησε να τη βιάσει. Η Λουκρητία το αρνήθηκε, ο Σέξτος έβγαλε ένα σπαθί και την απείλησε ότι θα τη σκοτώσει και θα τοποθετήσει δίπλα της έναν γυμνό σκλάβο ώστε να πιστέψουν ότι πέθανε από τη μοιχεία.[24] Η Λουκρητία αναγκάστηκε να υποκύψει στον θανάσιμο εκβιασμό για να σώσει τον σύζυγο της από την ντροπή. Η Λουκρητία στη συνέχεια για να περισώσει την τιμή της κάλεσε τους συγγενείς της, αφού τους αφηγήθηκε τι είχε συμβεί πήρε την ίδια της τη ζωή με ένα εγχειρίδιο που κρατούσε κρυμμένο παρά το γεγονός ότι την παρακάλεσαν θερμά να μην το κάνει.

Ανατροπή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας της Λουκρητίας Σπούριος Λουκρήτιος, ο σύζυγος της, ο συγγενής της Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος και ο Πούμπλιος Βαλέριος ορκίστηκαν στη συνέχεια να ανατρέψουν τη βασιλική δυναστεία από τη Ρώμη.[25] Ο Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος συγκάλεσε τη Συνέλευση των Τριβούνων σαν αρχηγός της σωματοφυλακής του βασιλιά, εξήγησε ότι η δυναστεία ήταν μισητή στον ρωμαϊκό λαό, εξήγησε την υπόθεση της Λουκρητίας και ζήτησε την εξορία της δυναστείας. Η Τύλλια η νεώτερη δραπέτευσε από την πόλη, ο Σέξτος κατέφυγε στη Γάβια με την ελπίδα να τον βοηθήσει η Ρωμαϊκή φρουρά αλλά δολοφονήθηκε από το εξαγριωμένο πλήθος για τα κακουργήματα του. Ο πατέρας της Λουκρητίας προέδρευσε στην πρώτη δημοκρατική συνέλευση σαν Πολίαρχος, εξέλεξαν τους δύο πρώτους συμβούλους τον σύζυγο της Λουκρητίας Λεύκιο Ταρκύνιο Κολλατίνο και τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο.[26] Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος δραπέτευσε στην Ετρουρία και ζήτησε βοήθεια για να αντιμετωπίσει τους επαναστάτες, οι Βήιοι και η Ταρκύνια έστειλαν άντρες να βοηθήσουν τον βασιλικό στρατό. Ο Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος ενώ ετοιμαζόταν να τους αντιμετωπίσει ζήτησε αιφνίδια από τον Λεύκιο Ταρκύνιο Κολλατίνο να παραιτηθεί και να φύγει εξορία επειδή είχε το μισητό όνομα του πρώην βασιλιά. Ο Λεύκιος Ταρκύνιος Κολλατίνος έκπληκτος συμμορφώθηκε, τον αντικατέστησε στο συμβούλιο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας ο πεθερός του.[27]

Αποτυχημένες προσπάθειες επανόδου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος δέχεται το μήνυμα ενώ κουρεύει τις παπαρούνες του - έργο του Λώρενς Άλμα-Τάντεμα.

Ο πρώην βασιλιάς έστειλε απεσταλμένους στη Γερουσία με την πρόφαση να πάρει την περιουσία του, ο πραγματικός στόχος της αποστολής ήταν ωστόσο η ανατροπή της δημοκρατίας και η επαναφορά του Ταρκύνιου. Η συνωμοσία αποκαλύφτηκε και οι υπεύθυνοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, ο Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος αναγκάστηκε να υπογράψει τη θανατική καταδίκη στους ίδιους τους γιους του Τίτο και Τιβέριο επειδή συμμετείχαν στη σκευωρία.[28] Ο Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος άφησε στη θέση του τον Λουκρήτιο και αναχώρησε με τον στρατό του να αντιμετωπίσει τον Ταρκύνιο τον υπερήφανο στο πεδίο της μάχης. Ο δημοκρατικός στρατός της Ρώμης νίκησε τον Ταρκύνιο τον υπερήφανο και τους Ετρούσκους συμμάχους του αλλά με βαριές απώλειες, στη μάχη έπεσε και ο ίδιος ο Λεύκιος Ιούνιος Βρούτος και ο ξάδελφος του.[29] Ο Ταρκύνιος δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες του να ανακτήσει τον θρόνο, κατέφυγε στον βασιλιά της πόλης Κλεύσιο Λάρο Πορσένα που βάδισε με έναν μεγάλο στρατό για τη Ρώμη. Η αντίσταση των Ρωμαίων ήταν πολύ σκληρή και ηρωική δημιουργώντας θρυλικές ιστορίες, ο Ταρκύνιος και ο Πορσένας έφτασαν στα πρόθυρα της ανακατάληψης αλλά τελικά απέτυχαν.[30]

Η τελευταία προσπάθεια του Ταρκύνου να ανακτήσει το Ρωμαϊκό βασίλειο έγινε τη διετία 498 - 496 π.Χ. όταν έπεισε τον γαμπρό του Οκτάβιο Μαμίλιο τύραννο του Τούσκουλου να προχωρήσει σε εκστρατεία στη Ρώμη με Λατινικό στρατό. Αρχηγοί του στρατού ήταν επίσης ο Άλβος Ποστούμιος και ο αρχηγός του ιππικού Τίτος Αιβώτιος Έλβας, ο ηλικιωμένος βασιλιάς και ο γιος του Τίτος συνόδευαν μια ομάδα Ρωμαίων εξόριστων που πολεμούσε στο πλευρό των Λατίνων. Η μάχη ήταν σκληρή και οι απώλειες βαριές και από τις δύο πλευρές, ο Μαμίλιος σκοτώθηκε, ο αρχηγός του ιππικού τραυματίστηκε βαριά και ο Τίτος μόλις γλύτωσε τη ζωή του. Οι Λατίνοι μετά τις απώλειες εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης και η Ρωμαϊκή Δημοκρατία διατήρησε την ανεξαρτησία της.[31] Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος μετά την τελευταία του ήττα δραπέτευσε στην αυλή του τυράννου της Κύμης Αριστόδημου όπου και πέθανε (495).[32]

Τέχνη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ταρκύνιος ο υπερήφανος αναφέρεται στα έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Τίτος Ανδρόνικος, Ιούλιος Καίσαρ, Κοριολανός, Μάκβεθ και Κυμβελίνος και Ο βιασμός της Λουκρητίας.[33][34] Ο διάσημος δικηγόρος Πάτρικ Χένρι (1736 - 1799) σε μια ομιλία του στη Γενική Συνέλευση της Βιρτζίνια (1765) έκανε ρητορικές συγκρίσεις του Άγγλου βασιλιά Γεωργίου Γ΄ με μεγάλες μορφές του παρελθόντος όπως ο Κάρολος Α΄ της Αγγλίας, ο Ιούλιος Καίσαρ, είπε μερικές λέξεις και για τον Ταρκύνιο.[35]

Το φαινόμενο "σύνδρομο της ψηλής παπαρούνας" με το οποίο κάποιος άνθρωπος γίνεται πολύ επιθετικός και εκδικητικός με πλεονέκτημα τα κατορθώματα του παρουσιάζει ο Τίτος Λίβιος σε έργο στο οποίο ο Ταρκύνιος δίνει οδηγίες στον γιο του Σέξτο να καταστρέψει τη Γάβια. Ο τρόπος που μεταφέρει το μήνυμα και η σκηνή στην οποία κόβει τα κεφάλια από τις ψηλές παπαρούνες χρησιμοποιεί ο Ηρόδοτος σε μία σκηνή του έργου του, η μοναδική διαφορά ότι ο Ηρόδοτος χρησιμοποιεί σιτάρι αντί για παπαρούνες. Ο συγγραφέας Σαίρεν Κίρκεγκωρ στο έργο του "Φόβος και τρόμος" (1843) χρησιμοποιεί μία ιστορία από έργο του Λίβιου.[36] Ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν χρησιμοποιεί τον χαρακτήρα του Ταρκύνιου στο έργο του "Ο βιασμός της Λουκρητίας".[37]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 158591984. Ανακτήθηκε στις 1  Μαΐου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 «The Tarquin Dynasty» 1975. σελ. 552.
  3. ↑ 3,0 3,1 «La chronologie des Bacchiades et celle des rois étrusques de Rome» 1988. σελ. 619.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Τίτος Λίβιος: «Ab Urbe condĭta» (λατινική γλώσσα)
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «The Tarquin Dynasty» 1975. σελ. 544.
  6. ↑ Νικολάι Ομπνόρσκι: «Тарквинии» (Ρωσικά)
  7. ↑ D.P. Simpson, Cassell's Latin & English Dictionary (1963)
  8. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄.41
  9. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄.42
  10. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄.56
  11. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄.46
  12. ↑ 12,0 12,1 Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄.47
  13. ↑ 13,0 13,1 Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄.48
  14. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄.49
  15. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 50–52
  16. ↑ Fasti Triumphales
  17. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 53–55
  18. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 55–56
  19. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 56
  20. ↑ Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, «Ρωμαϊκή Αρχαιολογία», Βιβλίο Δ΄, Παρ.62
  21. ↑ Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, Τόμος 13, σ.88
  22. ↑ Μαύρος Σέρβιος Ονοράτος, "Σχόλια στον Βιργίλιο", Βιβλίο ΣΤ΄, σ.72
  23. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 57
  24. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 58
  25. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 59
  26. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Α΄. 60
  27. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Β΄. 1-3
  28. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Β΄. 5
  29. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Β΄. 6-7
  30. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Β΄. 8-14
  31. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Β΄. 19-20
  32. ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Β΄. 21
  33. ↑ https://en.wikisource.org/wiki/The_Tragedy_of_Macbeth_(unsourced)/Act_II
  34. ↑ http://shakespeare.mit.edu/cymbeline/cymbeline.2.2.html
  35. ↑ James D. Hart and Phillip W. Leininger, entry on "Henry, Patrick," The Oxford Companion to American Literature (Oxford University Press, 1941, 6th ed. 1995), σ. 286.
  36. ↑ John Lippitt, Routledge Philosophy Guidebook to Kierkegaard and 'Fear and Trembling', (Routledge, 2003), σσ. 137–138
  37. ↑ https://www.theguardian.com/culture/2001/jun/01/artsfeatures1

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ταρκύνιος ο Υπερήφανος
 Θάνατος: 495 π.χ.
Προκάτοχος
Σέρβιος Τύλλιος 		Βασιλιάς της Ρώμης
535 π.χ. - 509 π.χ. 		Διάδοχος
Ρωμαϊκή δημοκρατία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ταρκύνιος_ο_Υπερήφανος&oldid=10659142"