Άνκος Μάρκιος
| Άνκος Μάρκιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ancus Marcius (Λατινικά) |
| Γέννηση | 675 π.Χ. |
| Θάνατος | 616 π.Χ.[1] Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Νουμά Μάρκιος και Πομπιλία |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς της Ρώμης (640 π.Χ.–616 π.Χ.)[2][3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άνκος Μάρκιος (περί το 677 π.Χ. - 617 π.Χ.) ήταν ο τέταρτος θρυλικός βασιλιάς της Ρώμης (642 π.Χ. - 617 π.Χ.) από την Οικογένεια των Μαρκίων.[4][5] Ο Άνκος Μάρκιος ήταν γιος του Μάρκιου και εγγονός του Νουμά Μάρκιου, που ήταν πιστός φίλος του δεύτερου θρυλικού βασιλιά της Ρώμης Νουμά Πομπίλιου.[6] Η μητέρα του Άνκου, η Πομπιλία, ήταν κόρη του ίδιου του βασιλιά Νουμά Πομπίλιου.[7]
Σύμφωνα με τον Φήστο ονομάστηκε "Άνκος" χάρη σε ένα ελαφρώς διαστρεβλωμένο χέρι. Όταν πέθανε ο τρίτος βασιλιάς Τύλλος Οστίλιος, η Ρωμαϊκή Σύγκλητος τον εξέλεξε νέο βασιλιά της Ρώμης.[8] Το επώνυμο "Μάρκιος" πιθανότατα προέρχεται από την ομώνυμη Ρωμαϊκή οικογένεια Πληβείων.[9] Ο Τίτος Λίβιος γράφει ότι η πρώτη πράξη του Άνκου Μάρκιου σαν βασιλιά ήταν να επαναφέρει τις θρησκευτικές τελετές του Νουμά Πομπίλιου και να τις δημοσιοποιήσει επίσημα στο κοινό, ώστε να αποφεύγεται στο μέλλον η οποιαδήποτε κακή αντιγραφή τους.[10]
Πόλεμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την ανάληψη της εξουσίας ξεκίνησε επιτυχώς πολέμους εναντίον των Λατίνων. Οι Λατίνοι πίστευαν ότι οι Ρωμαίοι θα επιδίωκαν την ειρήνη όπως ο Νουμάς Πομπίλιος και ξεκίνησαν την επίθεση στην χώρα τους. Ο Άνκος τους έστειλε μια αντιπροσωπεία να συνομιλήσει μαζί τους, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να τους συναντήσουν· ο Ρωμαίος βασιλιάς σαν απάντηση τους κήρυξε τον πόλεμο. Ο πόλεμος έγινε, για πρώτη φορά στην Ρωμαϊκή ιστορία όπως αναφέρει ο Τίτος Λίβιος, σύμφωνα με τις θρησκευτικές τελετές.[11]
Ο Άνκος Μάρκιος βάδισε με ισχυρό στρατό από την Ρώμη και κατέλαβε με έφοδο την Λατινική πόλη Πολιτόριουμ: οι κάτοικοι μετακινήθηκαν στον λόφο Αβεντίνο της Ρώμης· η ίδια τακτική είχε εφαρμοστεί με τους Σαβίνους και τους Αλβανούς. Οι Λατίνοι ανακατέλαβαν το Πολατόριουμ, αλλά ο Άνκος το κατέλαβε ξανά και το ισοπέδωσε, και η ίδια τακτική εφαρμόστηκε και σε άλλες Λατινικές πόλεις.[12] Ο πόλεμος μεταφέρθηκε κατόπιν στην Λατινική πόλη Μεδουλλία, όπου τοποθετήθηκε μια ισχυρή φρουρά και οχυρώθηκε, ενώ ο Άνκος επέστρεψε στην Ρώμη με μεγάλο αριθμό από λάφυρα. Οι περισσότεροι Λατίνοι μεταφέρθηκαν στην Ρώμη και εγκαταστάθηκαν στους πρόποδες του λόφου Αβεντίνου, κοντά στον λόφο Παλατίνο.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άνκος Μάρκιος ενσωμάτωσε στην Ρώμη τον Λόφο Ιανίκουλο, τον οχύρωσε και τον σύνδεσε με την πόλη μέσω της Γέφυρας του Σιμπλίκιου, που περνούσε επάνω από τον Τίβερη.[13] Κατασκεύασε στην συνέχεια ένα χαντάκι για την προστασία της πόλης και οικοδόμησε την φυλακή των Μαμερτίνων, την πρώτη φυλακή στην Ρώμη.[14] Επέκτεινε σημαντικά την πόλη προς την θάλασσα και ίδρυσε το λιμάνι της Όστια με αλυκές γύρω από αυτό, κατέλαβε και ένα παραλιακό δάσος βόρεια του Τίβερη από τους Βήιους. Ανακαίνισε τον ναό του Καπιτωλίνου Διός, ώστε να συμπεριλαμβάνονται και οι νέες κατακτήσεις του, και εόρτασε με μεγαλοπρεπείς τελετές τις νίκες του απέναντι στους Σαβίνους και τους Βήιους.[15]
Διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Άνκος Μάρκιος πέθανε το 24ο έτος της βασιλείας του σε ηλικία περίπου 60 ετών από φυσικές αιτίες.[16] Τον Άνκο Μάρκιο διαδέχθηκε ο Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος, που δολοφονήθηκε αργότερα από τους γιους εκείνου, επειδή πίστευαν ότι τους έκλεψε τον θρόνο.[17] Στην Ρωμαϊκή δημοκρατία και την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το γένος των Μαρκίων τον τιμούσε σαν γενάρχη του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Анкъ-Марцій» (Ρωσικά)
- ↑ «Ancus Martius» (Ρωσικά)
- ↑ «Анк Марций» (Ρωσικά)
- ↑ "Ancus Marcius", Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, 15η Έκδοση, 1992, Τόμος 1, σ.379
- ↑ http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Lives/Numa*.html
- ↑ E. Peruzzi Le origini di Roma I. La famiglia Firenze 1970, σ. 142
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄, Παρ.32
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄, Παρ.32
- ↑ https://books.google.gr/books?id=PaEUAAAAYAAJ&pg=PA301&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄, Παρ.32
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄, Παρ.32
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄, Παρ.33
- ↑ "Ancus Marcius", Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα, 15η Έκδοση, 1992, Τόμος 1, σ.953
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄, Παρ.33
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄, Παρ.33
- ↑ Ευτρόπιος, Σύνοψη/Επιτομή της Ρωμαϊκής Ιστορίας
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τίτος Λίβιος, "Ab Urbe Condita Libri", Βιβλίο Α΄
- Ευτρόπιος, Σύνοψη/Επιτομή της Ρωμαϊκής Ιστορίας
- E. Peruzzi Le origini di Roma I. La famiglia Firenze 1970
- Niebuhr, The History of Rome, Τόμος 1.
|