Σύβοτα Θεσπρωτίας
Συντεταγμένες: 39°24′27″N 20°14′40″E / 39.40750°N 20.24444°E
| Σύβοτα | |
|---|---|
 | |
Χάρτης  | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Θεσπρωτίας |
| Υψόμετρο | 5 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 1.089 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Βώλια/Μούρτος |
| Ταχ. κώδικας | 461 00 |
| Τηλ. κωδικός | 2665 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Τα Σύβοτα είναι παραθαλάσσιο χωριό στα νότια του νομού Θεσπρωτίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είχε 875 κατοίκους και ανήκε διοικητικά στον ομώνυμο δήμο. Σήμερα ο πληθυσμός ανέρχεται στους 1.089 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2021)[1].
Τα Σύβοτα αποτελούν ένα από τα κυριότερα παραθαλάσσια θέρετρα της Ηπείρου και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού συγκεντρώνει πλήθος τουριστών τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό. Ο οικισμός είναι χτισμένος σε έναν μικρό κόλπο στον οποίο βρίσκονται διάσπαρτες διάφορες νησίδες, κυριότερες εκ των οποίων είναι ο Άγιος Νικόλαος,το Μαύρο Όρος και το Μουρτεμένο.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 433 π.Χ., στα νερά της ευρύτερης περιοχής έλαβε χώρα η ναυμαχία των Συβότων, στα πλαίσια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Επί τουρκοκρατίας, ο οικισμός ονομαζόταν Βώλια ενώ το 1927 μετονομάστηκε σε Μούρτο[2] (ονομασία που χρησιμοποιόταν και παλαιότερα) όνομα που διατηρήθηκε μέχρι το 1940 όταν ο οικισμός έλαβε τη σημερινή του ονομασία[3].
Το λιμάνι των Συβότων χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ως οθωμανική ναυτική βάση[4]. Τον Ιούνιο του 1822, δύναμη 500 επαναστατών υπό την αρχηγία του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, επιτέθηκε στο λιμάνι αιχμαλωτίζοντας 150 Οθωμανούς, οι οποίοι στάλθηκαν ως αιχμάλωτοι στην Πελοπόννησο. Έπειτα όμως από απαίτηση Άγγλων αξιωματικών από τα γειτονικά Επτάνησα, οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή και να αποβιβαστούν στην Σπλάντζα κοντά στο Φανάρι, σε απόσταση 7 ωρών από το Σούλι[5].
Τα Σύβοτα, όπως και η υπόλοιπη Θεσπρωτία περιήλθαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων του 1912 - 1913, ενώ το 1933 ο οικισμός αναφέρεται σε έκθεση του επάρχου Θυάμιδος ως μια από τις αμιγείς μουσουλμανικές κοινότητες[6]. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1940, εμφανιζόταν ως μικτό χωριό με μεγάλη μουσουλμανική πλειοψηφία[7][8].
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου υπέστη καταστροφές από ομάδες Τσάμηδων ενόπλων που πολεμούσαν στο πλευρό του ιταλικού στρατού[9]. Στις 13 Αυγούστου του 1944 διεξήχθη στην περιοχή συμπλοκή μεταξύ των ανταρτών του ΕΔΕΣ και κατοχικών δυνάμεων[10] που οδήγησε στην κατάληψη δύο γερμανικών βενζινόπλοιων[11].
Απογραφές πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Απογραφή | 1895 | 1913 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 1066[12] | 970[13] | 679[14] | 883[15] | 241[14] | 684[14] | 560[14] | 575[14] | 756[16] | ; | 875[17] |
Αξιοθέατα, σημεία ενδιαφέροντος και παραλίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι κυριότερες παραλίες :
Η παραλία Μπέλα Βράκα είναι ένα εντυπωσιακό τοπίο με χοντρή άσπρη άμμο και βότσαλα. Ουσιαστικά πρόκειται για την παραλία του νησιού Μουρτεμένο. Η πρόσβαση γίνεται με σκάφος ή συνήθως διασχίζοντας τη θάλασσα με τα πόδια, αφού τα νερά είναι πολύ ρηχά. Δεν είναι οργανωμένη, ωστόσο μαγεύει τους λουόμενους με την εξωτική ομορφιά της.
Η παραλία Μικρή Άμμος είναι ένας πανέμορφος κολπίσκος με καθαρά νερά και ψιλό βότσαλο στην ακτή. Είναι οργανωμένη παραλία με ομπρέλες και ξαπλώστρες και beach bar.
Η Μεγάλη Άμμος (Μέγα Άμμος όπως έχει καθιερωθεί) πήρε το όνομά της σε αντιδιαστολή με τη γειτονική Μικρή Άμμο. Είναι, επίσης, οργανωμένη, με αυξημένη επισκεψιμότητα και προτιμάται περισσότερο από οικογένειες.
Η παραλία Ζάβια είναι ένας μικρός πανέμορφος κόλπος με τα δέντρα να φτάνουν ως τη θάλασσα και να χαρίζουν τη σκιά τους στην παραλία. Τα νερά είναι πάντα κρύα καθώς αναβλύζει νερό από υπόγειες πηγές.
Η παραλία Πισίνα εντυπωσιάζει με τα κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά σε ένα μικρό όρμο. Βρίσκεται στο νησί Μούρτος και η πρόσβαση είναι δυνατή μόνο με πλεούμενο. Η παραλία έχει φυσική σκιά μέχρι το μεσημέρι. Στο ίδιο νησάκι βρίσκεται επίσης το σπήλαιο του Παπανικολή και η παραλία Διαπόρι
Η παραλία Γαλλικός Μώλος είναι μια παραλία δίπλα στο λιμάνι των Συβότων με ψιλή άμμο και ένα beach bar.
Η παραλία Ζέρη είναι μια όμορφη οργανωμένη παραλία με αμμουδιά και ρηχά ζεστά νερά, ιδανική για οικογένειες με μικρά παιδιά αλλά όχι μόνο.
Η γραφική παραλία της Αγίας Παρασκευής έχει βότσαλο και βρίσκεται μέσα σ’ ένα κατάφυτο τοπίο. Πήρε το όνομά της από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που υπάρχει στα αριστερά της. Είναι οργανωμένη, ενώ στη μέση της βρίσκεται ένα μικρό νησάκι στο οποίο μπορεί να προσεγγίσει κανείς και κολυμπώντας.
Η παραλία ΔΕΗ πήρε το όνομά της από το στύλο της ΔΕΗ που βρίσκεται εκεί. Η θάλασσα είναι επίσης ζεστή και έχει θέα στο Νησί Άγιος Νικόλαος.
Στα Σύβοτα πέρα από τις υπέροχες και καταγάλανες παραλίες, υπάρχει ένα γραφικό λιμανάκι με πολλές καφετέριες, bars και εστιατόρια για μικρούς και μεγάλους.
Το χωριό διαθέτει επίσης πολλά σημεία ενδιαφέροντος όπως τον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Σωτήρος δίπλα από την κεντρική πλατεία του χωριού, τον παλαιό οικισμό του Βραχωνά στην κορυφή του βουνού, γήπεδα μπάσκετ, βόλεϋ, τέννις και ποδοσφαίρου, καθώς επίσης πολλά θαλάσσια σπορτ και σημεία ενοικίασης σκαφών.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Ελληνική απογραφή 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ Πανδέκτης: Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας
- ↑ Πανδέκτης: Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Αθήναι 1975, τόμος ΙΒ΄, σ. 243.
- ↑ Κυριάκου Σιμόπουλου, Πως είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21, τόμος Α', σ. 238.
- ↑ Ελευθερία Μαντά, Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923 - 2000), Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 2004, σ. 82.
- ↑ Χαρίτωνος Κ. Λάμπρου, Οι Τσάμηδες και η Τσαμουριά, Αθήναι 1949, σ. 10.
- ↑ Συγκεκριμένα, οι 810 από τους 883 κατοίκους ανήκαν στη μουσουλμανική μειονότητα (βλ. Αθανάσιος Γκότοβος, Τσαμουριά. Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτίας και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας [την οποια μειωσε ο Θεόδωρος Γεωργιου ], Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016, σ. 92).
- ↑ Μαντά, 2004, σ. 135.
- ↑ Ναπολέοντος Ζέρβα, Απελευθερωτικός Αγών Ε.Δ.Ε.Σ. - Ε.Ο.Ε.Α. 1941 - 1945, Έκδοσις Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως «Ναπολέων Ζέρβας», Αθήναι, χ.χ., σ. 73.
- ↑ Στυλιανού Θ. Χούτα, Η Εθνική Αντίστασις των Ελλήνων (1941 - 1945), Αθήναι 1961, σ. 567.
- ↑ Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, στο Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σ. 310.
- ↑ Βασίλειον της Ελλάδος, Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, σ. 69
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001, σ. 724.
- ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940 Αρχειοθετήθηκε 2017-08-13 στο Wayback Machine., Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις, 1950, σ. 155.
- ↑ «Στατιστικά στοιχεία δ. Συβότων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ «Πόσοι κατοικούμε στην Ήπειρο - Όλη η απογραφή του 2011». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2013.