Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1948

3o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
Διοργανώτρια πόλη	Βρυξέλλες, Βέλγιο
Ημερομηνία(ες)	3–4 Σεπτεμβρίου
Κύριο στάδιο	Στάδιο Χέιζελ
Επίπεδο	Ανώτερο
Είδος	Ανοιχτός Στίβος
Μετέχουσες χώρες	7
Αγωνίσματα	18
Ρεκόρ	9 Ρεκόρ πρωταθλήματος
	← 1947 Βερολίνο Μπορντώ 1949 → ; Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1948 ήταν η 3η^[5] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM). Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Χέιζελ, στις Βρυξέλλες μεταξύ 3 και 4 Σεπτεμβρίου του 1948.^[1]^[4]

Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 18 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 7 χώρες-μέλη του ΣΙΣΜ.^[1]^[2]^[3] Κατά τη διάρκεια των αγώνων καταρρίφθηκαν 9 ρεκόρ πρωταθλήματος.^[1]^[4] Η τελετή έναρξης θύμιζε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και η προσέλευση των θεατών ήταν πολύ μεγάλη.^[1]^[2]

Στον πίνακα των μεταλλίων την πρώτη θέση κατέλαβε η Γαλλία με 6 χρυσά μετάλλια και 17 συνολικά.^[1]^[4] Η Μεγάλη Βρετανία κέρδισε τη δεύτερη θέση με 5 χρυσά μετάλλια και 17 συνολικά.^[1]^[4] Την τρίτη θέση κατέκτησε η Ολλανδία με 3 χρυσά μετάλλια και 8 συνολικά.^[1]^[4]

Αποτελέσματα

1946 | 1947 | 1948 | 1949 | 1950

Αγώνισμα	Χρυσό		Αργυρό		Χάλκινο
Αγωνίσματα πίστας και δρόμου
100 μέτρα^[1]^[2]^[3]^[4] λεπτομέρειες	Γιαν Λάμερς Ολλανδία (NED)	10.6 ΡΠ	Πολ Βαλέ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	10.8	Ζοζέφ Στεφάν Γαλλία (FRA)	10.9
200 μέτρα^[1]^[2]^[3]^[4] λεπτομέρειες	Γιαν Λάμερς Ολλανδία (NED)	21.6	Πολ Βαλέ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	21.6	Μαρκ Λιτουντόν Γαλλία (FRA)	22.7
400 μέτρα^[1]^[3]^[4] λεπτομέρειες	Τέρι Χίγκινς Μεγάλη Βρετανία (GBR)	48.6	Ντουπό Γαλλία (FRA)	50.2	Λις Ολλανδία (NED)	50.3
800 μέτρα^[1]^[4] λεπτομέρειες	Τζοσί Μπαρτέλ Λουξεμβούργο (LUX)	1:54.1	Σκοτ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	1:55.3	Τουντάλ Γαλλία (FRA)	1:55.7
1500 μέτρα^[1]^[4] λεπτομέρειες	Τζοσί Μπαρτέλ Λουξεμβούργο (LUX)	3:55.4 ΡΠ	Ρίτσαρντ Μόρις Μεγάλη Βρετανία (GBR)	3:56.6	Πολ Σέζνεκ Γαλλία (FRA)	3:59.0
5000 μέτρα^[1]^[4] λεπτομέρειες	Αχμέντ Λαμπιντί Γαλλία (FRA)	15:04.2	Ετιέν Γκαϊλί Βέλγιο (BEL)	15:09.8	Ράιτ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	15:37.6
110 μέτρα εμπόδια^[1]^[3]^[4] λεπτομέρειες	Ντον Φίνλεϊ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	14.7 ΡΠ	Φαν ντερ Χούφεν Ολλανδία (NED)	15.3	Μπρεσιανί Γαλλία (FRA)	15.6
400 μέτρα εμπόδια^[1]^[4] λεπτομέρειες	Ζακ Αντρέ Γαλλία (FRA)	54.9	Φαν Χαντενχόφεν Βέλγιο (BEL)	57.7	Μπόξλεϊ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	58.8
4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία^[1]^[4] λεπτομέρειες	Μεγάλη Βρετανία Νάιτ Τζάκσον Ροτς Πολ Βαλέ	42.3 ΡΠ	Γαλλία	42.6	Ολλανδία
4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία^[1]^[4] λεπτομέρειες	Γαλλία Ντουπό Πετιτμπά Λεζάντρ Ζακ Αντρέ	3:19.6 ΡΠ	Μεγάλη Βρετανία	3:23.6	Ολλανδία	3:26.0
Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων
Άλμα εις ύψος^[1]^[4] λεπτομέρειες	Άλαν Πάτερσον Μεγάλη Βρετανία (GBR)	1,80 μ.	Νίσεν Δανία (DEN)	1,80 μ.	Κουίντον Γαλλία (FRA)	1,75 μ.
Άλμα επί κοντώ^[1]^[4] λεπτομέρειες	Αλφρέντ Σεν-Ζουρ Γαλλία (FRA)	3,70 μ. ΡΠ	Τζέιμς Ρέντπαθ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	3,60 μ.	Ντε Βις Βέλγιο (BEL)	3,30 μ.
Άλμα εις μήκος^[1]^[4] λεπτομέρειες	Ρενέ Λίμπερτ Βέλγιο (BEL)	6,83 μ.	Εφεράερτ Γαλλία (FRA)	6,76 μ.	Φρεντ Χάμερ Λουξεμβούργο (LUX)	6,70 μ.
Άλμα εις τριπλούν^[1]^[3]^[4] λεπτομέρειες	Χενκ φαν Έγκμοντ Ολλανδία (NED)	13,73 μ.	Χάρισον Μεγάλη Βρετανία (GBR)	13,39 μ.	Όλσεν Δανία (DEN)	13,34 μ.
Σφαιροβολία^[1]^[4] λεπτομέρειες	Ζαν Κεμπίνσκι Γαλλία (FRA)	13,96 μ.	Ρεϊμόν Κίντζιγκερ Βέλγιο (BEL)	13,38 μ.	Χόντκινσον Μεγάλη Βρετανία (GBR)	12,91 μ.
Δισκοβολία^[1]^[4] λεπτομέρειες	Ρεϊμόν Κίντζιγκερ Βέλγιο (BEL)	43,26 μ. ΡΠ	Ζωρζ Μαργκό Γαλλία (FRA)	42,09 μ.	Γιούαν Ντάγκλας Μεγάλη Βρετανία (GBR)	39,91 μ.
Ακοντισμός^[1]^[3]^[4] λεπτομέρειες	Μόρβιλ Τσοτ Μεγάλη Βρετανία (GBR)	61,00 μ. ΡΠ	Γιάαπ φαν ντερ Πολ Ολλανδία (NED)	57,97 μ.	Ζαν Κεμπίνσκι Γαλλία (FRA)	56,83 μ.
Σφυροβολία^[1] λεπτομέρειες	Ζωρζ Μαργκό Γαλλία (FRA)	47,52 μ. ΡΠ	Γιούαν Ντάγκλας Μεγάλη Βρετανία (GBR)	46,27 μ.	Χούσουμ Δανία (DEN)	31,25 μ.
ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ \| ΡΗ ρεκόρ ηπείρου (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) \| ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος \| ΡΑ ρεκόρ αγώνων \| ΕΡ εθνικό ρεκόρ \| ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ \| ΠΚ προσωπικό καλύτερο \| ΚΠ καλύτερο περιόδου \| ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) \| ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο)

Στατιστικά

Πίνακας μεταλλίων

Διοργανώτρια χώρα

Θέση	Χώρα	Χρυσά	Αργυρά	Χάλκινα	Σύνολο
1	Γαλλία ! Γαλλία	6	4	7	17
2	Μεγάλη Βρετανία ! Μεγάλη Βρετανία	5	8	4	17
3	Ολλανδία ! Ολλανδία	3	2	3	8
4	Βέλγιο ! Βέλγιο	2	3	1	6
5	Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο	2	0	1	3
6	Δανία ! Δανία	0	1	2	3
Σύνολο (6 χώρες)		18	18	18	54

Μετέχουσες χώρες

Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 7 χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM).^[1]^[2]^[3]

Βέλγιο ! Βέλγιο
Γαλλία ! Γαλλία
Δανία ! Δανία
Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο
Μεγάλη Βρετανία ! Μεγάλη Βρετανία
Νορβηγία ! Νορβηγία
Ολλανδία ! Ολλανδία

Παραπομπές

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 ^1,20 ^1,21 ^1,22 ^1,23 ^1,24 ^1,25 ^1,26 ^1,27 ^1,28 ^1,29 ^1,30 Εφημερίδα Luxemburger Wort, 6/9/1948, σ. 6 eluxemburgensia.lu, Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Εφημερίδα: Nieuwsblad van het Noorden, 07-09-1948, Lammers intergeallieerd sprintkampioen, Koninklijke Bibliotheek (1618–1995) (Delpher), Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021
↑ ^3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 Εφημερίδα: De waarheid, 07-09-1948, Voor Nederland drie eerste plaatsen bij intergeallieerde athletiek-kampioenschappen, Koninklijke Bibliotheek (1618–1995) (Delpher), Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021
↑ ^4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 ^4,12 ^4,13 ^4,14 ^4,15 ^4,16 ^4,17 ^4,18 ^4,19 ^4,20 ^4,21 ^4,22 Εφημερίδα Escher Tageblatt, 7/9/1948, σ. 6 eluxemburgensia.lu, Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021
↑ Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021

[6/9/1948LuxemburgerWort-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 ^1,20 ^1,21 ^1,22 ^1,23 ^1,24 ^1,25 ^1,26 ^1,27 ^1,28 ^1,29 ^1,30 Εφημερίδα Luxemburger Wort, 6/9/1948, σ. 6 eluxemburgensia.lu, Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021

[07/09/1948NieuwsbladvanhetNoorden-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 Εφημερίδα: Nieuwsblad van het Noorden, 07-09-1948, Lammers intergeallieerd sprintkampioen, Koninklijke Bibliotheek (1618–1995) (Delpher), Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021

[07/09/1948ODewaarheid-3] 3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 Εφημερίδα: De waarheid, 07-09-1948, Voor Nederland drie eerste plaatsen bij intergeallieerde athletiek-kampioenschappen, Koninklijke Bibliotheek (1618–1995) (Delpher), Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021

[7/9/1948EscherTageblatt-4] 4,00 ^4,01 ^4,02 ^4,03 ^4,04 ^4,05 ^4,06 ^4,07 ^4,08 ^4,09 ^4,10 ^4,11 ^4,12 ^4,13 ^4,14 ^4,15 ^4,16 ^4,17 ^4,18 ^4,19 ^4,20 ^4,21 ^4,22 Εφημερίδα Escher Tageblatt, 7/9/1948, σ. 6 eluxemburgensia.lu, Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021

[armedforcessports.defense.gov-5] Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 26 Μαρτίου 2021

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

π σ ε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
AFSC	Βερολίνο 1946 Βερολίνο 1947
CISM	Βρυξέλλες 1948 Μπορντώ 1949 Πω 1950 Ρώμη 1951 Κοπεγχάγη 1952 Βρυξέλλες 1953 Τίλμπουρχ 1954 Αθήνα 1955 Δυτικό Βερολίνο 1956 Αθήνα 1957 Βρυξέλλες 1958 Ρώμη 1959 Αθήνα 1960 Βρυξέλλες 1961 Ντεν Μπος 1962 Βρυξέλλες 1963 Α Κορούνια 1964 Θεσσαλονίκη 1965 Α Κορούνια 1966 Αθήνα 1968 Πουατιέ 1969 Βιαρέτζο 1970 Τούρκου 1971 Φλωρεντία 1973 Ρίο ντε Τζανέιρο 1976 Μικέλι 1978 Αλγέρι 1979 Σάο Πάολο 1980 Αλεξάνδρεια 1984 Ρώμη 1986 Βάρεντορφ 1987 Ρώμη 1989 Καγιάανι 1990 Τουρ 1993 Ρώμη 1995¹ Ζάγκρεμπ 1999¹ Βηρυτός 2001 Τίβολι 2002 Κατάνια 2003¹ Χαϊντεραμπάντ 2007¹ Σόφια 2009 Ρίο ντε Τζανέιρο 2011¹ Μάνγκεονγκ 2015¹ Γουχάν 2019¹
¹Μέρος των Παγκόσμιων Στρατιωτικών Αγώνων Δείτε επίσης: Διασυμμαχικοί Αθλητικοί Αγώνες 1919 Ρεκόρ Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων Κάτοχοι μεταλλίων (άνδρες · γυναίκες)