Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1952
7o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων | |
---|---|
Διοργανώτρια πόλη | ![]() |
Ημερομηνία(ες) | 13–14 Σεπτεμβρίου[1] |
Κύριο στάδιο | Στάδιο Έστερμπρο[2] |
Επίπεδο | Ανώτερο |
Είδος | Ανοιχτός Στίβος |
Μετέχουσες χώρες | 9[3] |
Αγωνίσματα | 19[1][4][5] |
Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1952 ήταν η 7η[6] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM). Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Έστερμπρο (Østerbro Stadium), στην Κοπεγχάγη μεταξύ 13 και 14 Σεπτεμβρίου του 1952.[1][2][4][5]
Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 19 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 9 χώρες-μέλη του ΣΙΣΜ.[1][3][4][5]
Στον πίνακα των μεταλλίων την πρώτη θέση κατέλαβαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με 6 χρυσά μετάλλια.[1][4][5] Η Γαλλία κέρδισε τη δεύτερη θέση με 5 χρυσά μετάλλια.[1][4][5] Την τρίτη θέση κατέκτησε η Τουρκία με 3 χρυσά μετάλλια.[1][4][5] Στη γενική βαθμολογία η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια.[1][5] Τη δεύτερη θέση κατέλαβε η Γαλλία και την τρίτη η Ελλάδα.[1][4][5]
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1950 | 1951 | 1952 | 1953 | 1954
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/90/Giuseppe_Tosi_bw.jpg/220px-Giuseppe_Tosi_bw.jpg)
Αγώνισμα | Χρυσό | Αργυρό | Χάλκινο | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Αγωνίσματα πίστας και δρόμου | ||||||
100 μέτρα[1][5] λεπτομέρειες |
Αλέν Πορτό![]() |
10.8 | Χένρυ Τόμσον![]() |
10.9 | Γιούργκεν Φένγκελ![]() |
11.1 |
200 μέτρα[1][4][5] λεπτομέρειες |
Χένρυ Τόμσον![]() |
22.2 | Αλέν Πορτό![]() |
22.3 | Γιούργκεν Φένγκελ![]() |
22.5 |
400 μέτρα[1][4][5] λεπτομέρειες |
Εντ Γουάιτ![]() |
48.6 | Βασίλης Σύλλης![]() |
48.7 ΕΡ | Οκτάβ Χάουσταντ![]() |
49.1 |
800 μέτρα[1][5] λεπτομέρειες |
Εκρέμ Κοτσάκ![]() |
1:55.5 | Ρομπίντο![]() |
1:56.0 | ||
1500 μέτρα[1][4][5] λεπτομέρειες |
Μπομπ Ροντίμπο![]() |
3:53.6 | Εκρέμ Κοτσάκ![]() |
3:54.0 | Ροζέ Μπις![]() |
3:55.4 |
5000 μέτρα[1][5] λεπτομέρειες |
Αχμέντ Λαμπιντί![]() |
15:10.0 | Καχίτ Ονέλ![]() |
15:13.0 | ||
110 μέτρα εμπόδια[1][4][5] λεπτομέρειες |
Εντμόν Ρουντνιτσκά![]() |
15.0 | Τζόουνς![]() |
15.1 | Ιωάννης Καμπαδέλης![]() |
15.9 |
400 μέτρα εμπόδια[1][4][5] λεπτομέρειες |
Γουόρφιλντ![]() |
54.8 | Μαρσέλ Ντίτς![]() |
55.0 | Σταμάτης Σμυρνιώτης![]() |
55.1 |
3000 μέτρα στιπλ[1][4] λεπτομέρειες |
Πιερ Πρατ![]() |
9:19.6 | Καχίτ Ονέλ![]() |
9:37.8 | Ροζέ Ντεβέρ![]() |
9:41.6 |
4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία[1][4][5] λεπτομέρειες |
![]() |
42.6 | ![]() |
43.0 | ![]() |
43.3 |
4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία[1][4][5] λεπτομέρειες |
![]() |
3:18.8 | ![]() |
3:22.4 | ![]() |
3:24.0 |
Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων | ||||||
Άλμα εις ύψος[1][4][5] λεπτομέρειες |
Ζακ Ντελελιέν![]() |
1,90 μ. | Ράινχαρτ![]() |
1,85 μ. | Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος![]() |
1,80 μ. |
Άλμα επί κοντώ[1][5] λεπτομέρειες |
Ρήγας Ευσταθιάδης![]() |
3,90 μ. | Μπίρσον![]() |
3,90 μ. | ||
Άλμα εις μήκος[1][4][5] λεπτομέρειες |
Μπγιορν Άντερσεν![]() |
6,94 μ. | Δημήτρης Κηπουρός![]() |
6,91 μ. | Ρενέ Λίμπερτ![]() |
6,86 μ. |
Άλμα εις τριπλούν[1][5] λεπτομέρειες |
Ρουχί Σαριάλπ![]() |
14,84 μ. | Τζέσε Τόμας![]() |
14,62 μ. | Μιχαήλ Μιχαήλ![]() |
14,19 μ. |
Σφαιροβολία[1][5] λεπτομέρειες |
Βορσέλ![]() |
14,12 μ. | Μπάμπ![]() |
14,05 μ. | Νουρί Τουράν![]() |
14,05 μ. |
Δισκοβολία[1][4][5] λεπτομέρειες |
Τζουζέπε Τόζι![]() |
49,82 μ. | Μπιλ Μπάρτον![]() |
45,27 μ. | Ραφαλί![]() |
43,16 μ. |
Ακοντισμός[4] λεπτομέρειες |
Γιόοπ Φίκερτ![]() |
62,52 μ. | Βασίλης Καλλιμάνης![]() |
59,22 μ. | Μπγιορν Άντερσεν![]() |
54,90 μ. |
Σφυροβολία[1] λεπτομέρειες |
Ρουτζέρο Καστανιέτι![]() |
49,06 μ. | Μπιλ Μπάρτον![]() |
44,42 μ. | ||
ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ | ΡΗ ρεκόρ ηπείρου (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) | ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος | ΡΑ ρεκόρ αγώνων | ΕΡ εθνικό ρεκόρ | ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ | ΠΚ προσωπικό καλύτερο | ΚΠ καλύτερο περιόδου | ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) | ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) |
Στατιστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πίνακας μεταλλίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διοργανώτρια χώρα
Θέση | Χώρα | Χρυσά | Αργυρά | Χάλκινα | Σύνολο |
---|---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
6 | 8 | 0 | 14 |
2 | ![]() |
5 | 3 | 3 | 11 |
3 | ![]() |
2 | 3 | 1 | 6 |
4 | ![]() |
2 | 0 | 0 | 2 |
5 | ![]() |
1 | 3 | 4 | 8 |
6 | ![]() |
1 | 2 | 4 | 7 |
7 | ![]() |
1 | 0 | 3 | 4 |
8 | ![]() |
1 | 0 | 0 | 1 |
Σύνολο (8 χώρες) | 19 | 19 | 15 | 53 |
Βαθμολογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Θέση | Χώρα | Βαθμοί |
---|---|---|
1 | ![]() |
|
2 | ![]() |
|
3 | ![]() |
Μετέχουσες χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 9 χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM).[3][7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 Εφημερίδα «Ελευθερία», 16/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ 2,0 2,1 Εφημερίδα Vestjyden, 15/9/1952, σ. 2 statsbiblioteket.dk, Ανακτήθηκε 22 Μαρτίου 2021
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εφημερίδα «Έθνος», 16/9/1952, σ. 2 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 Εφημερίδα Corriere dello Sport, 15/9/1952, σ. 7 dlib.coninet.it, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 5,20 5,21 5,22 5,23 5,24 Εφημερίδα «Εμπρός», 16/9/1952, σ. 4 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ Armed Forces Sports - About CISM armedforcessports.defense.gov, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021
- ↑ Εφημερίδα «Εμπρός», 9/9/1952, σ. 5 efimeris.nlg.gr, Ανακτήθηκε 17 Μαρτίου 2021