Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νίκος Δήμου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Δήμου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Νίκος Δήμου (Ελληνικά)
Γέννηση8  Οκτωβρίου 1935[1][2][3]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα[5]
Ελληνικά[6]
Αγγλικά
Γαλλικά
Γερμανικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Μονάχου
Κολλέγιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
αυτοβιογράφος
μεταφραστής
ποιητής
επιχειρηματίας
βιογράφος
Περίοδος ακμής1953
Ιστότοπος
www.ndimou.gr
δεδομένα

Ο Νίκος Δήμου (Αθήνα, 8 Οκτωβρίου 1935) είναι Έλληνας συγγραφέας και κειμενογράφος. Αρθρογραφούσε τακτικά σε περιοδικά και εφημερίδες. Παλαιότερα δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στο χώρο της διαφήμισης και της τηλεόρασης.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Την περίοδο 1954-1960 σπούδασε φιλοσοφία και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ενώ ήδη είχε αρχίσει να ασχολείται με το γράψιμο - το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Το 1962 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης και, το 1965, ίδρυσε δική του διαφημιστική εταιρία. Εκτός από επαγγελματικές εμπορικές διαφημίσεις, η εταιρία συμμετείχε σε κοινωφελείς πρωτοβουλίες (π.χ. το σήμα «Δεν ξεχνώ» για την Κύπρο). Από το 1983, ο Ν. Δήμου ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή.

Το 1979 άρχισε να δημοσιογραφεί με επώνυμες στήλες στα περιοδικά Επίκαιρα, 4Τροχοί[7], Τέταρτο, Φωτογράφος, Status, Odyssey, RAM, Car, καθώς και στις εφημερίδες Το Βήμα, Καθημερινή, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και Έθνος της Κυριακής. Διατήρησε πολυετείς συνεργασίες με ειδικές στήλες σε περιοδικά αυτοκινήτου και πληροφορικής.

Στην τηλεόραση, παρουσίασε εκπομπές διαλόγου. Ξεκίνησε με την εκπομπή Μία ταινία - μία συζήτηση και επανήλθε, το 1987, με την εκπομπή Διάλογοι, το 1991 με τις Περιπέτειες Ιδεών και, το 1999, με τις Μεγάλες Παρεξηγήσεις. Στο χώρο του ραδιοφώνου, υπηρξε μέλος της ιδρυτικής ομάδας του 9.84 FM. Αργότερα παρουσίασε εκπομπές και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Στο ενεργητικό του έχει δύο δημοσιογραφικά βραβεία (Ιπεκτσί και Μπότση).

Το 1997 το Δημοτικό Συμβούλιο της Ερμούπολης, πατρίδας της μητέρας του, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη. Το 2000 τιμήθηκε για την πνευματική προσφορά του με το βραβείο «Δημήτρης Μητρόπουλος». Στις ευρωεκλογές 2009 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο του κόμματος Δράση[8] κι μετέπειτα υποστήριξε Το Ποτάμι [9]. Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε υπέρ του ''Ναι''[10]

Τα έργα του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελεί έναν από τους πιο παραγωγικούς Έλληνες συγγραφείς, καθώς έχει εκδώσει περίπου 60 βιβλία. Γνωστότερα είναι συνοπτικά βιβλία του όπου αναλύει και κρίνει την ελληνική πραγματικότητα: Η Δυστυχία του να είσαι Έλληνας, Οι Νέοι Έλληνες, Η χαμένη τάξη, Απολογία ενός ανθέλληνα, κ.α. Από τα πεζά έργα του αναφέρουμε ενδεικτικά τα Παρ' όλα αυτά, Μικρά βήματα, Το ημερολόγιο του καύσωνα και Τολμηρές ιστορίες. Το βιβλίο του Η δυστυχία τού να είσαι Έλληνας έχει ανατυπωθεί 31 φορές στην Ελλάδα και μεταφραστεί και εκδοθεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά και βουλγαρικά.

Περισσότερο στοχαστικά είναι τα έργα του Ο Έλληνας Βούδδας, Το απόλυτο και το τάβλι και Τρίπτυχο: Επικοινωνία, Αγάπη, Ελευθερία.

Παράλληλα έχει εκδώσει τα ποιητικά βιβλία Το Βιβλίο των Γάτων και Ποιήματα 1950-1990. Το Βιβλίο των Γάτων έχει εκδοθεί και στα ιταλικά με τον τίτλο «La Gatta di Corfu». Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά και πορτογαλικά.

Στο έργο του περιλαμβάνονται ακόμα δοκίμια (Προσεγγίσεις, Οδυσσέας Ελύτης, Τα Πρόσωπα της ποίησης, Η τέλεια διαδρομή, Ψηφιακή ζωή, Από την πορνογραφία στα κόμικς) αλλά και αυτοβιογραφίες (Από την Μιχαήλ Βόδα στην Σύρου, Από την οδό Ρήνου στην Ες Στράσε, Οδός Γαλήνης, Οι δρόμοι μου).

Ο Δήμου έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις ποιημάτων από αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, λατινικά κι έχει επίσης μεταφράσει τις Φωνές του Μαρακές του Ελίας Κανέτι.

Καταπιάστηκε με τη φωτογραφία, με δύο φωτογραφικά άλμπουμ και τρεις εκθέσεις φωτογραφίας.

Τελευταίως εκφραζόταν μέσα από το προσωπικό του blog, επικοινωνώντας με αναγνώστες των κειμένων που αναρτούσε. Εκτός από την προσωπική ιστοσελίδα του (στήλη «Επίκαιρα»), αρθρογράφησε στην εφημερίδα LIFO μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013. Από τον Ιανουάριο του 2014, αρθρογραφεί στο protagon.gr[11].

Παρατηρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Δήμου στο έργο του συμμίγει διάφορα λογοτεχνικά είδη: δοκίμιο, αυτοβιογραφία, αφοριστικό λόγο, πεζογραφία και ποίηση.«Βαθυστόχαστος όσο και πνευματώδης, ορθολογιστής αλλά και λυρικός, σκεπτικιστής αλλά και με μια νότα προμηθεϊκού ρομαντισμού [...]»[12]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποίηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Ίμεροι, 1953
  2. 23 ποιήματα, 1965
  3. Απουσίες, 1973
  4. Ποιήματα 74-76, 1976
  5. Το Βιβλίο των γάτων, 1977, Εκδ. «Νεφέλη»
  6. Ποιήματα, 1950-1980, 1982
  7. Σκοτεινός θάλαμος, 1983
  8. Ποιήματα 1950-1990, 1993, Εκδ. «Νεφέλη»
  9. Σάτιρες 1972-92, 1993, Εκδ. «Νεφέλη»

Φιλοσοφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Σκέψεις για μία Φιλοσοφία της Επικοινωνίας, 1973
  2. Προλεγόμενα σε μία Φιλοσοφία της Επικοινωνίας, 1974
  3. Ο δρόμος της Επικοινωνίας, 1975, Εκδ. Πατάκης
  4. Σκέψεις για την αναγκαιότητα της αγάπης, 1974, Εκδ. Πατάκης
  5. Εγχειρίδιο ελευθερίας, 1977, Εκδ. Πατάκης
  6. Το απόλυτο και το τάβλι, 1984, Εκδ. Πατάκης
  7. Ο Έλληνας Βούδας, 1984, Εκδ. Πατάκης
  8. Τρίπτυχο, 2002, Εκδ. Πατάκης

Πεζά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Παρ' όλα αυτά, 1981, Εκδ. Πατάκη
  2. Μικρά βήματα, 1986, Εκδ. Πατάκη
  3. Ημερολόγιο του καύσωνα, 1988, Εκδ. Πατάκη
  4. Τολμηρές ιστορίες, 1989, Εκδ. Πατάκη
  5. Οδός Μιχαήλ Βόδα, 1993, Εκδ. «Τραμ»
  6. Από την Μιχαήλ Βόδα στην Σύρου, 1994, Εκδ. Πατάκη
  7. Από την Οδό Ρήνου στην Ες Στράσε, 1997, Εκδ. Πατάκη
  8. Οδός Γαλήνης, 1998, Εκδ. Πατάκη
  9. Οι δρόμοι μου, 2004, Εκδ. «Ωκεανίδα» (επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το 2015)

Δοκίμια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Προσεγγίσεις, 1979, Εκδ. «Νεφέλη»
  2. Τζωρτζ Όργουελ 1984, 1984
  3. Έρως καλού, 1987
  4. Στην τετράγωνη νύχτα της φωτογραφίας (για την Κική Δημουλά), 1991, Εκδ. «Στιγμή»
  5. Δοκίμια Ι: Οδυσσέας Ελύτης, 1992, Εκδ. Πατάκη
  6. Δοκίμια ΙΙ: Τα πρόσωπα της ποίησης, 1993, Εκδ. Πατάκη
  7. Η τέλεια διαδρομή, 1996, Εκδ. Opera
  8. Δοκίμια ΙΙΙ: Από την πορνογραφία στα κόμικς, 2001, Εκδ. Πατάκη

Μελέτες, σχόλια και σάτιρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Νικοδήμου Ευφημιστού Άπαντα, 1972, Εκδ. «Νεφέλη»
  2. Θέματα επικοινωνίας, 1972
  3. Η δυστυχία του να είσαι Ελληνας, 1975, Εκδ. Πατάκη
  4. Κοινοτοπίες, 1978, Εκδ. «Νεφέλη»
  5. Οι Νέοι Έλληνες, 1980, Εκδ. Πατάκη
  6. Κι εσείς διαφημιστής Γιόχαν Σεμπάστιαν, 1981
  7. Παρακμή και πτώση της Ν.Δ., 1982
  8. Η Χώρα του εδώ και τώρα, 1983
  9. Η Χαμένη τάξη, 1985, Εκδ. Πατάκη
  10. Μετά τον Μάρξ, 1987, Εκδ. «Νεφέλη»
  11. Η Κουτσοκώσταινα, 1988, Εκδ. «Νεφέλη»
  12. Λίστες, 1991, Εκδ. Πατάκη
  13. Καθημερινά κυριακάτικα, 1995, Εκδ. «Νεφέλη»
  14. Αναμασήματα, 1996, Εκδ. «Νεφέλη»
  15. Απολογία ενός ανθέλληνα, 1997, Εκδ. «Opera»
  16. Ψηφιακή ζωή, 2000, Εκδ. Νεφέλη
  17. Μάζα ή κοινό; (Η κοινή γνώμη στον χώρο της πολιτείας, 1962), 2000, Εκδ. «Όπερα»
  18. Ο Καθρέφτης (θεατρικό), 2002, Εκδ. «Ελληνικά Γράμματα»
  19. Ειρωνικό νεοελληνικό λεξικό, 2002, Εκδ. Πατάκη
  20. 50 χρόνια Νίκος Δήμου (Ανθολογία), 2003, Εκδ. Όπερα
  21. Μικρό εγχειρίδιο ορθολογισμού (και ανορθολογισμού), 2016, Εκδ. Πατάκη, ISBN 978-960-16-6817-8

Φωτογραφικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Το Φως των Ελλήνων, 1984, Εκδ. «Νεφέλη»
  2. Το νέο βιβλίο των γάτων, 1986, Εκδ. «Καρβεν»
  3. Η κρυφή ζωή των αστών, 1992

Μεταφράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Ξένα ποιήματα, 1982, Εκδ. «Νεφέλη»
  2. Ελίας Κανέτι: Οι Φωνές του Μαρρακές

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 103165525. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 347863. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 Faceted Application of Subject Terminology. 101230. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 22  Ιανουαρίου 2013. libris.kb.se/katalogisering/wt7bh9xf3p450rd. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb15799759p. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ CONOR.SI. 226978147.
  7. ↑ «Νίκος Δήμου - Πρώτες σελίδες/Μάιος/1992 | 4tLibrary». www.4troxoi.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020. 
  8. ↑ «in.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2009. 
  9. ↑ «Αποχωρεί από το Ποτάμι ο Νίκος Δήμου». 
  10. ↑ «ΝΑΙ ο Νίκος Δήμου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2015. 
  11. ↑ http://doncat.blogspot.gr/2014/01/protagon.html
  12. ↑ Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ. Πατάκης, Αθήνα 1999 (β' εκδ.), σελ. 67-68

Πηγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Δημοσθένης Κούρτοβικ: Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 1999 (β΄ εκδ.), σσ. 67-68

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίκος_Δήμου&oldid=10671498"