Μνημείο της Ελευθερίας (Κωνσταντινούπολη)
Συντεταγμένες: 41°4′5.3″N 28°58′55.5″E / 41.068139°N 28.982083°E
| Μνημείο της Ελευθερίας | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | μνημείο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°4′5″N 28°58′55″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Σισλί |
| Χώρα | Τουρκία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μνημείο της Ελευθερίας ή Μνημείο της Αιώνιας Ελευθερίας (τουρκικά: Hürriyet Anıtı ; οθωμανικά τουρκικά: Abide-i Hürriyet), που βρίσκεται στην περιοχή Σισλί της Κωνσταντινούπολης, στην Τουρκία, είναι ένα μνημείο προς τιμήν των στρατιωτών, που σκοτώθηκαν υπερασπιζόμενοι το οθωμανικό κοινοβούλιο ενάντια στις αντιδραστικές μοναρχικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Οθωμανικού αντιπραξικοπήματος του 1909, κυρίως στο περιστατικό της 31ης Μαρτίου.
Οι μεταρρυθμίσεις του Τανζιμάτ, που ξεκίνησαν το 1839, μαζί με άλλες μεταγενέστερες διαδικασίες ελευθέρωσης, αντιτάχθηκαν έντονα από τους συντηρητικούς στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ήλπιζαν να επιβεβαιώσουν εκ νέου τις μοναρχικές δυνάμεις του Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β' ως απόλυτου μονάρχη, παρόλο που ο ίδιος ο Σουλτάνος ήρθε στην εξουσία αποδεχόμενος ένα Σύνταγμα και άνοιξε το πρώτο οθωμανικό κοινοβούλιο, τη Γενική Συνέλευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1876 κατά τη διάρκεια της Πρώτης Συνταγματικής Εποχής. Το κοινοβούλιο αναβλήθηκε το 1878 με το πρόσχημα του ρωσικού πολέμου και ο Αμπντούλ Χαμίτ Β' βασίλευε ως απόλυτος μονάρχης για πάνω από 30 χρόνια έως το 1908, όταν το Κοινοβούλιο επανέλαβε τις δραστηριότητές του στη Δεύτερη Συνταγματική Εποχή, υπό την πίεση των προοδευτικών δυνάμεων στην Αυτοκρατορία. Ωστόσο, μια αντιδραστική εξέγερση, που ξεκίνησε στις 13 Απριλίου 1909 (31 Μαρτίου 1325 Έτος Εγίραςστο ημερολόγιο Ρούμι) προκάλεσε τη διακοπή της δημοκρατικής διαδικασίας για άλλη μια φορά. Προοδευτικές δυνάμεις του "Hareket Ordusu" (Τουρκικά για το "Στρατό της Δράσης") που ήρθε από τη Ρούμελη, υπό την ηγεσία του Μαχμούντ Σεβκέτ Πασά, κατέστειλαν το αντιπραξικόπημα στις 23 Ιουλίου 1909. Ο Αμπντούλ Χαμίτ Β' εκδιώχθηκε από την Επιτροπή Ένωσης και Προόδου, το σημαντικότερο συνταγματικό κόμμα, και στάλθηκε στην εξορία στη Θεσσαλονίκη, τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το μνημείο εγκαινιάστηκε το 1911, στη δεύτερη επέτειο του περιστατικού της 31ης Μαρτίου. Το συγκρότημα διατηρεί επίσης τους τάφους τεσσάρων σημαντικών Οθωμανών υψηλών αξιωματούχων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν εδώ αργότερα. Το μνημείο, που θεωρείται σήμερα ως σύμβολο του μοντερνισμού, της δημοκρατίας και της εκκοσμίκευσης στην Τουρκία, χρησιμεύει ως μέρος ορισμένων επίσημων τελετών και δημόσιων συγκεντρώσεων.
Σχέδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μνημείο βρίσκεται στον ψηλότερο λόφο (130μέτρα ή 430 πόδια πάνω από το επίπεδο της θάλασσας) στο Σισλί, στην Κωνσταντινούπολη, που ονομάζεται «Hürriyet-i Ebediye Tepesi» (κυριολεκτικά Λόφος Αιώνιας Ελευθερίας) και βρίσκεται σήμερα σε μια τριγωνική περιοχή, που συνορεύει με τρεις μεγάλες εθνικές οδούς μεταξύ Σισλί και Τσαγκλαγιάν. [1]
Σχεδιάστηκε από τον διάσημο Οθωμανό αρχιτέκτονα Μουζαφέρ Μπέη, ο οποίος κέρδισε τον σχετικό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Το μνημείο, που κατασκευάστηκε μεταξύ 1909 και 1911 με τη μορφή κανονιού, που πυροβολεί στον ουρανό, ανεγέρθηκε σε ισόπλευρη τριγωνική βάση. Σε κάθε πλευρά της μαρμάρινης βάσης, είναι χαραγμένα τα ονόματα των στρατιωτών, που βρίσκονται κάτω. Στο μνημείο, είναι τοποθετημένη η Τουρά του Σουλτάνου Μωάμεθ Ε' Ρεσάντ. Βρίσκεται στο κέντρο ενός πάρκου με μονοπάτια σαν ένα αστέρι του Πενταγώνου, που περιβάλλεται από έναν κύκλο, που συμβολίζει το αστέρι και την ημισέληνο στην Οθωμανική σημαία.
Ταφές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο μνημείο, οι 74 στρατιώτες, που σκοτώθηκαν σε δράση του Περιστατικού της 31ης Μαρτίου θάφτηκαν αρχικά με μια κρατική τελετή στις 23 Ιουλίου 1911.
Λείψανα από τους παρακάτω τέσσερις υψηλόβαθμους αξιωματούχους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θάφτηκαν επίσης εδώ αργότερα:
- Ο Μινχάτ Πασά, ένας κορυφαίος αρχιτέκτονας του πρώτου οθωμανικού συντάγματος και Μεγάλος Βεζίρης, πέθανε στην εξορία στο Ταΐφ της Αραβίας.
- Ο Μαχμούντ Σεβκέτ Πασά, διοικητής του Στρατού της Δράσης (Hareket Ordusu), ο οποίος κατέστειλε το αντεπιχείρημα, και αργότερα ο Μεγάλος Βεζίρης, δολοφονήθηκε το 1913.
- Ο Ταλαάτ Πασά, πρώην Υπουργός Εσωτερικών και Μεγάλος Βεζίρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δολοφονήθηκε από τον Σογκομόν Τελιριάν το 1921, του οποίου τα λείψανα μεταφέρθηκαν το 1943 από το Βερολίνο της Γερμανίας. Ήταν ο αρχιτέκτονας της γενοκτονίας των Αρμενίων. [2]
- Ο Ισμαήλ Ενβέρ Πασάς, υπουργός πολέμου και αναπληρωτής αρχηγός των Οθωμανικών ενόπλων δυνάμεων κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, σκοτώθηκε σε δράση στο ρωσικό τουρκεστάν, του οποίου τα λείψανα μεταφέρθηκαν το 1996 από το Αμπί Ντεριά, σήμερα το Τατζικιστάν
Σημείο συνάντησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τόπος χρησιμεύει ως σημείο συνάντησης για τη διαδήλωση της δημοκρατίας και των πολιτικών δικαιωμάτων στην Κωνσταντινούπολη. Οι διαδηλώσεις της Εργατικής Ημέρας που διοργάνωσαν συνδικάτα γιορτάστηκαν γύρω από αυτό το μέρος εδώ και πολλά χρόνια μετά τη σφαγή της πλατείας Ταξίμ το 1977.
Η δεύτερη μαζική διαδήλωση των Δημοκρατικών διαμαρτυριών ενάντια στις προεδρικές εκλογές πραγματοποιήθηκε εδώ στις 29 Απριλίου 2007.
Λογότυπο της περιοχής Σισλί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η θέα του μνημείου περιλαμβάνεται στο λογότυπο του Δήμου Σισλί, που χρησιμοποιείται από τον δήμαρχο.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Wikimapia». Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2007.
- ↑ Garibian, Sévane (2018). «"Commanded by my Mother's Corpse": Talaat Pasha, or the Revenge Assassination of a Condemned Man». Journal of Genocide Research 20 (2): 220–235. doi:. https://archive-ouverte.unige.ch/unige:104682.
- ↑ «Denizce». web.archive.org. 6 Απριλίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021.
