Μαρωνιτική Εκκλησία
| Μαρωνιτική Εκκλησία | |
|---|---|
 Έμβλημα του Πατριαρχείου Μαρωνιτών | |
| Κατηγοριοποίηση | Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες |
| Προσανατολισμός | Συριακός Χριστιανισμός |
| Κείμενο | Πεσίτα[1][2] |
| Θεολογία | Ρωμαιοκαθολική |
| Πολιτεία | Επισκοπική |
| Διακυβέρνηση | Ιερά Σύνοδος Μαρωνιτικής Εκκλησίας[3] |
| Πάπας | Φραγκίσκος |
| Πατριάρχης[4][5] | Μπεσάρα Μπούτρος Αλ Ράι |
| Περιοχή | Λίβανος (περίπου το 1/3), Συρία, Ισραήλ, Κύπρος, Ιορδανία, Παλαιστίνη και διασπορά |
| Τελετουργία | West Syriac Rite |
| Έδρα | Μπκερκέ, Λίβανος |
| Ιδρυτής | Άγιος Μάρωνας |
| Καταβολές | 410 μ.Χ. Μοναστήρι Αγίου Μάρωνα, Ρωμαϊκή Φοινίκη, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Μέλη | 3,498,707[6] |
| Επίσημη ιστοσελίδα | Επίσημη ιστοσελίδα |
Η Μαρωνιτική Εκκλησία της Αντιοχείας (αραμαϊκά: ܥܕܬܐ ܣܘܪܝܝܬܐ ܡܪܘܢܝܬܐ ܕܐܢܛܝܘܟܝܐ, αραβικά:الكنيسة الأنطاكية السريانية المارونية, λατινικά: Ecclesia Maronitarum) είναι Ανατολική Καθολική Εκκλησία σε πλήρη κοινωνία με την Αγία Έδρα της Ρώμης. Τα ίχνη της κληρονομιάς της ανάγονται στην κοινότητα που ιδρύθηκε από τον Μάρωνα, έναν Σύριο μοναχό του 4ου αιώνα που τιμάται ως άγιος. Ο πρώτος Πατριάρχης Μαρωνιτών, Άγιος Ιωάννης Μάρωνας, εξελέγη στα τέλη του 7ου αιώνα.
Αν και έχουν μειωθεί σε αριθμό σήμερα, οι Μαρωνίτες παραμένουν μία από τις κύριες εθνοθρησκευτικές ομάδες στο Λίβανο. Η Μαρωνιτική Εκκλησία ισχυρίζεται ότι από την ίδρυσή της έχει παραμείνει πάντα πιστή στην Εκκλησία της Ρώμης και τον Πάπα.[7] Τον Νοέμβριο του 2012, ο Πάπας Βενέδικτος διόρισε Πατριάρχη Μαρωνιτών τον Μπεσάρα Μπούτρος Αλ Ράι ως καρδινάλιο. [8]
Πριν από την κατάκτηση των Αράβων μουσουλμάνων που έφτασαν στο Λίβανο, ο λιβανέζικος λαός, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που θα γίνονταν μουσουλμάνοι και της πλειοψηφίας που θα παρέμεναν χριστιανοί, μιλούσε μία διάλεκτο των Αραμαϊκών.[9][10][11] Τα συριακά (χριστιανικά αραμαϊκά), εξακολουθούν να παραμένουν η λειτουργική γλώσσα της Μαρωνιτικής Εκκλησίας.[12] Τα μέλη της Μαρωνιτικής Εκκλησίας είναι μέρος του λιβανικού λαού, οι οποίοι είναι οι σημερινοί απόγονοι των Φοινίκων. Η πολιτιστική και γλωσσική κληρονομιά του λιβανικού λαού είναι ένα μίγμα των ιθαγενών στοιχείων με τις ξένες κουλτούρες που κυβέρνησαν τη γη και τους ανθρώπους της, κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών. Σε μια συνέντευξη του 2013, ο επικεφαλής της έρευνας, Πιερ Ζαλουά, επεσήμανε ότι η γενετική παραλλαγή προηγήθηκε της θρησκευτικής εκδοχής και των διαιρέσεων: «ο Λίβανος είχε ήδη καλά διαφοροποιημένες κοινότητες με τις δικές τους γενετικές ιδιαιτερότητες, αλλά όχι σημαντικές διαφορές, και θρησκείες ήρθαν ως στρώματα χρώματος στην κορυφή. Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ του τρόπου που δείχνει ότι μια κοινότητα φέρει σημαντικά περισσότερα Φοινικικά στοιχεία ότι κάποια άλλη».[13] Ένας αριθμός Μαρωνιτών ιστορικών υποστηρίζουν ότι ο λαός τους, μαζί με τους μη χριστιανούς συμπατριώτες τους, είναι απόγονοι των Αραμαίων, των Γκασανιδών, των Ασσύριων και των Μαρδαϊτών, αν και με την πάροδο του χρόνου, αναπτύχθηκε ένας διακριτικός χαρακτήρας των Μαρωνιτών, αυτό δεν επισκιάζει την αντιοχειανή και συριακή χριστιανική καταγωγή τους.[14][15]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Assemani, Maronite Light from the East for the Church and the World
- ↑ Studia Humana Volume 2:3 (2013), pp. 53—55
- ↑ Synod of the Maronite Church Patriarchal Synod
- ↑ Cardinal Nasrallah Boutros Sfeir, head of the Maronite Church who steered a difficult course between factions in the Middle East – obituary
- ↑ Maronite patriarch elevates St. Maron pastor to chorbishop during Detroit visit
- ↑ «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «The Eastern Catholic Churches». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Review of Phares Book». Walidphares.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2009.
- ↑ The Precarious Republic: Political Modernization in Lebanon. By Michael C. Hudson, 1968
- ↑ Lebanon: Its Stand in History Among the Near East Countries By Salim Wakim, 1996.
- ↑ «St. George Maronite Church». Stgeorgesa.org. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2009.
- ↑ Maroon, Habib (31 Μαρτίου 2013). «A geneticist with a unifying message». Nature. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Identity of the Maronite Church». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Identity of the Maronite Church - A Syriac Antiochene Church with a Special Lit. Heritage». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |