Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μαρκ Τσάπμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρκ Τσάπμαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Mark David Chapman (Αγγλικά)
Γέννηση10  Μαΐου 1955[1][2][3]
Φορτ Γουόρθ
ΚατοικίαΦορτ Γουόρθ
Attica Correctional Facility
Wende Correctional Facility
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΘρησκείαΑντβεντισμός
born again[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςCovenant College
Columbia High School[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφυλακισμένος
δολοφόνος[4]
ΕργοδότηςAdventist Health Castle
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςvoluntary manslaughter
Οικογένεια
ΣύζυγοςGloria Chapman
ΓονείςDiane Elizabeth Pease
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν (αγγλικά: Mark David Chapman‎‎), (γενν. 10 Μαΐου 1955) είναι Αμερικανός εγκληματίας που δολοφόνησε τον μουσικό και κοινωνικό ακτιβιστή Τζον Λένον στη Νέα Υόρκη στις 8 Δεκεμβρίου 1980. Καθώς ο Λένον έμπαινε στην είσοδο της πολυκατοικίας του, ο Τσάπμαν πυροβόλησε πέντε φορές τον Λένον από λίγα μέτρα μακριά με ένα περίστροφο. Ο Λένον χτυπήθηκε τέσσερις φορές στην πλάτη.

Μεγαλωμένος στο Ντεκατούρ της Τζόρτζια, ο Τσάπμαν ήταν θαυμαστής των Beatles, αλλά εξοργίστηκε από τον τρόπο ζωής και τις δημόσιες δηλώσεις του Λένον, όπως η δήλωσή του ότι το συγκρότημα ήταν πιο δημοφιλές από τον Ιησού, και από τους στίχους δύο από τα μετέπειτα τραγούδια του, "God" και "Imagine". Στα χρόνια που προηγήθηκαν της δολοφονίας, το μυθιστόρημα Ο φύλακας στη σίκαλη απέκτησε μεγάλη προσωπική σημασία γι 'αυτόν, σε βαθμό που ήθελε να διαμορφώσει τη ζωή του σύμφωνα με τον πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος, Χόλντεν Κόλφιλντ. Ο Τσάπμαν σκέφτηκε, επίσης, να σκοτώσει άλλα δημόσια πρόσωπα, συμπεριλαμβανομένων των Τζόνι Κάρσον, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Ρόναλντ Ρήγκαν και Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Δεν είχε προηγούμενες ποινικές καταδίκες και είχε παραιτηθεί πρόσφατα από τη δουλειά του ως φύλακας στη Χαβάη.

Μετά τη δολοφονία, η νομική ομάδα του Τσάπμαν σκόπευε να υποστηρίξει την παραφροσύνη με βάση τη μαρτυρία ειδικών ψυχικής υγείας που είπαν ότι βρισκόταν σε παραληρηματική ψυχωτική κατάσταση. Ήταν πιο συνεργάσιμος με τον εισαγγελέα, ο οποίος υποστήριξε ότι τα συμπτώματά του υπολείπονταν της διάγνωσης σχιζοφρένειας. Καθώς πλησίαζε η δίκη, ο Τσάπμαν έδωσε οδηγίες στους δικηγόρους του ότι ήθελε να δηλώσει ένοχος με βάση αυτό που είχε αποφασίσει ότι ήταν το θέλημα του Θεού. Ο δικαστής έκανε δεκτό το αίτημα του Τσάπμαν και τον έκρινε ικανό να δικαστεί. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης από 20 χρόνια έως ισόβια με την προϋπόθεση ότι θα παρέχεται θεραπεία ψυχικής υγείας.

Ο Τσάπμαν απέρριψε αιτήματα για συνεντεύξεις Τύπου κατά τα πρώτα έξι χρόνια της φυλάκισής του. Αργότερα είπε ότι μετάνιωσε για τη δολοφονία και ότι δεν ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι σκότωσε τον Λένον για φήμη. Τελικά παρείχε ηχογραφημένες συνεντεύξεις στον δημοσιογράφο Τζακ Τζόουνς, ο οποίος τις χρησιμοποίησε για να γράψει το ερευνητικό βιβλίο Let Me Take You Down: Inside the Mind of Mark David Chapman το 1992. Το 2000, ο Τσάπμαν έγινε κατάλληλος για αποφυλάκιση υπό όρους, η οποία έκτοτε έχει απορριφθεί 12 φορές. Η ζωή του μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τις ταινίες The Killing of John Lennon (2006) και Chapter 27 (2007).

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν γεννήθηκε στις 10 Μαΐου 1955 στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας. Ο πατέρας του, Ντέιβιντ Τσάπμαν, ήταν λοχίας στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και η μητέρα του, Νταϊάν, ήταν νοσοκόμα. Η μικρότερη αδερφή του, Σούζαν, γεννήθηκε επτά χρόνια αργότερα. Ως αγόρι, ο Τσάπμαν δήλωσε ότι ζούσε με τον φόβο του πατέρα του, για τον οποίο είπε ότι κακοποιούσε σωματικά τη μητέρα του και δεν τον αγαπούσε. Ο Τσάπμαν άρχισε να φαντασιώνεται ότι είχε δύναμη σαν τον Θεό πάνω σε μια ομάδα φανταστικών «μικρών ανθρώπων» που ζούσαν στους τοίχους της κρεβατοκάμαράς του. Φοίτησε στο Γυμνάσιο της Κολούμπια στο Ντεκατούρ της Τζόρτζια. Μέχρι τα 14 του, ο Τσάπμαν έκανε χρήση ναρκωτικών και δεν ήταν καλός στα μαθήματά του. Κάποτε έφυγε από το σπίτι για να ζήσει στους δρόμους της Ατλάντα για δύο εβδομάδες. Είπε ότι ήταν συχνά στόχος εκφοβισμού στο σχολείο λόγω της έλλειψης αθλητικής ικανότητας. [6]

Το 1971, ο Τσάπμαν έγινε αναγεννημένος Πρεσβυτεριανός και διένειμε βιβλικές εκδόσεις. Γνώρισε την πρώτη του κοπέλα, την Τζεσικα Μπλάνκεσιπ, και άρχισε να εργάζεται ως σύμβουλος καλοκαιρινής κατασκήνωσης στην κομητεία South DeKalb, στην YMCA. Ήταν πολύ δημοφιλής με τα παιδιά, που του έδωσαν το παρατσούκλι «Νέμο» (από τον πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν 20.000 χιλιάδες λεύγες κάτω από τις θάλασσες) και προήχθη σε βοηθό σκηνοθέτη, αφού κέρδισε το βραβείο Εξαίρετου Σύμβουλου. Όσοι τον γνώριζαν ως φροντιστή τον αποκαλούσαν ομόφωνα εξαιρετικό εργάτη.

Ο Τσάπμαν διάβασε το βιβλίο Ο φύλακας στη σίκαλη του Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ μετά από σύσταση ενός φίλου. Το μυθιστόρημα τελικά απέκτησε μεγάλη προσωπική σημασία για εκείνον, στον βαθμό που φέρεται να ήθελε να διαμορφώσει τη ζωή του σύμφωνα με τον πρωταγωνιστή του, Χόλντεν Κόλφιλντ. [7] Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, ο Τσάπμαν μετακόμισε για ένα διάστημα στο Σικάγο και έπαιζε κιθάρα σε εκκλησίες και χριστιανικά νυχτερινά στέκια ενώ ο φίλος του έκανε πλαστοπροσωπίες. Εργάστηκε με επιτυχία για την World Vision με Βιετναμέζους πρόσφυγες σε έναν καταυλισμό επανεγκατάστασης στο Fort Chaffee στο Αρκάνσας, μετά από μια σύντομη επίσκεψη στον Λίβανο για την ίδια δουλειά. Ονομάστηκε συντονιστής περιοχής και βασικός βοηθός του διευθυντή προγράμματος Ντέιβιντ Μουρ, ο οποίος αργότερα είπε ότι ο Τσάπμαν νοιαζόταν βαθιά για τα παιδιά και εργάστηκε σκληρά. Ο Τσάπμαν συνόδευε τον Μουρ σε συναντήσεις με κυβερνητικούς αξιωματούχους και ο πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ του έσφιξε το χέρι.

Ο Τσάπμαν εντάχθηκε ως φοιτητής στο Covenant College, ένα ευαγγελικό Πρεσβυτεριανό κολέγιο φιλελεύθερων τεχνών στο Lookout Mountain, της Τζόρτζια. Ωστόσο, ο Τσάπμαν έμεινε πίσω στις σπουδές του και είχε εμμονή με τις ενοχές που είχε μια προηγούμενη σχέση. [8] Άρχισε να κάνει σκέψεις αυτοκτονίας και άρχισε να νιώθει αποτυχημένος. Παράτησε το κολλέγιο μετά από μόλις ένα εξάμηνο και η κοπέλα του διέκοψε τη σχέση τους αμέσως μετά. Ο Τσάπμαν επέστρεψε στη δουλειά στο στρατόπεδο επανεγκατάστασης αλλά έφυγε μετά από καυγά με έναν προϊστάμενο. Το 1977, ο Τσάπμαν μετακόμισε στη Χαβάη, όπου αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με μονοξείδιο του άνθρακα. Συνέδεσε έναν σωλήνα στον σωλήνα εξάτμισης του αυτοκινήτου του, αλλά ο σωλήνας έλιωσε και η προσπάθεια απέτυχε. Ένας ψυχίατρος εισήγαγε τον Τσάπμαν στο Castle Memorial Hospital για κλινική κατάθλιψη. Μετά την αποφυλάκισή του από την κλινική, άρχισε να εργάζεται στο νοσοκομείο ως θυρωρός . [9] Αφού οι γονείς του Τσάπμαν ξεκίνησαν τις διαδικασίες διαζυγίου, η μητέρα του ήρθε μαζί του στη Χαβάη. [8]

Το 1978 ο Τσάπμαν ξεκίνησε ένα ταξίδι έξι εβδομάδων σε όλο τον κόσμο. Οι διακοπές ήταν εν μέρει εμπνευσμένες από την ταινία και το μυθιστόρημα Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες . Επισκέφτηκε το Τόκιο, τη Σεούλ, το Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη, την Μπανγκόκ, το Νέο Δελχί, τη Βηρυτό, τη Γενεύη, το Λονδίνο, το Παρίσι και το Δουβλίνο . Ξεκίνησε μια σχέση με την ταξιδιωτική του πράκτορα, την Ιαπωνο-αμερικανίδα Gloria Abe, την οποία παντρεύτηκε στις 2 Ιουνίου 1979. Ο Τσάπμαν έπιασε δουλειά στο Castle Memorial Hospital ως τυπογράφος, δουλεύοντας μόνος παρά με το προσωπικό και τους ασθενείς. Στη συνέχεια απολύθηκε από το νοσοκομείο και αργότερα προσελήφθη εκ νέου. Μετά από καυγά με μια νοσοκόμα, τελικά τα παράτησε. Μετά από αυτό, ο Τσάπμαν βρήκε δουλειά ως νυχτερινός φύλακας σε ένα πολυτελές συγκρότημα διαμερισμάτων και άρχισε να πίνει πολύ για να αντιμετωπίσει την κατάθλιψή του. [9] Ανέπτυξε μια σειρά από εμμονές, όπως με έργα τέχνης, με τη λογοτεχνία, τη μουσική, και ειδικότερα με τον Τζον Λένον. Τον Σεπτέμβριο του 1980 έγραψε ένα γράμμα σε μια φίλη του, τη Λίντα Άιρις, στην οποία έλεγε: «Θα τρελαθώ». Υπέγραψε την επιστολή ως «Ο φύλακας στη σίκαλη». [10] Ο Τσάπμαν δεν είχε ποινικές καταδίκες πριν από το ταξίδι που έκανε στη Νέα Υόρκη για να σκοτώσει τον Λένον. [11]

Δολοφονία του Τζον Λένον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κίνητρο και προγραμματισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσάπμαν φέρεται να άρχισε να σχεδιάζει τη δολοφονία του Τζον Λένον τρεις μήνες πριν το γεγονός. Όντας μακροχρόνιος θαυμαστής του συγκροτήματος των Beatles, στράφηκε εναντίον του Λένον λόγω της θρησκευτικής μεταστροφής και της πολύ δημοσιοποιημένης δήλωσης του Λένον το 1966 σχετικά με το ότι οι Beatles ήταν πιο δημοφιλείς από τον Ιησού.[12] Μερικά μέλη της ομάδας προσευχής του Τσάπμαν έκαναν ένα αστείο σε σχέση με το τραγούδι του Λένον "Imagine". Ο παιδικός φίλος του Τσάπμαν, Μάιλς ΜακΜάνους, θυμάται ότι είπε ότι το τραγούδι ήταν "κομμουνιστικό".[12]

Ο Τσάπμαν είχε επίσης επηρεαστεί από το John Lennon: One Day at a Time του Άντονι Φόσετ για τον τρόπο ζωής του Λένον στη Νέα Υόρκη. Σύμφωνα με τη σύζυγό του Γκλόρια, ήταν θυμωμένος που ο Λένον θα κήρυττε αγάπη και ειρήνη, αλλά είχε εκατομμύρια. Ο Τσάπμαν είπε αργότερα: Μας είπε να μη φανταστούμε κανένα περιουσιακό στοιχείο, και ήταν εκεί, με εκατομμύρια δολάρια και γιοτ και αγροκτήματα και εξοχικά κτήματα, γελώντας με ανθρώπους σαν εμένα που είχαν πιστέψει τα ψέματα και αγόρασαν τους δίσκους και έχτισαν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους γύρω από τη μουσική του. [13] Θυμήθηκε, επίσης, ότι είχε ακούσει τα σόλο άλμπουμ του Λένον τις εβδομάδες πριν από τη δολοφονία: [14]

Θα άκουγα αυτή τη μουσική και θα θύμωνα μαζί του, επειδή έλεγε [στο τραγούδι "God] ότι δεν πίστευε στον Θεό, ότι απλώς πίστευε σε αυτόν και τη Γιόκο, και ότι δεν πίστευε στους Beatles. Αυτό ήταν ένα άλλο πράγμα που με εξόργισε, παρόλο που αυτός ο δίσκος είχε γίνει τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν. Ήθελα απλώς να ουρλιάξω δυνατά: "Ποιος νομίζει ότι είναι που λέει αυτά τα πράγματα για τον Θεό και τον ουρανό και τους Beatles;" Λέγοντας ότι δεν πιστεύει στον Ιησού και τέτοια πράγματα. Σε εκείνο το σημείο, το μυαλό μου περνούσε από ένα απόλυτο σκοτάδι θυμού και οργής. Έτσι έφερα το βιβλίο του Λένον στο σπίτι, σε αυτό το περιβάλλον του "φύλακα στη σίκαλη" όπου η νοοτροπία μου είναι ο Χόλντεν Κόλφιλντ και η αντιφωνία.[15]

Ο σχεδιασμός του Τσάπμαν έχει περιγραφεί ως μπερδεμένος.[16] Με τα χρόνια, ο Τσάπμαν υποστήριξε και αρνήθηκε αν ένιωθε δικαιωμένος από τις πνευματικές του πεποιθήσεις εκείνη την εποχή ή αν είχε την πρόθεση να αποκτήσει φήμη. Η μόνη φορά που έκανε μια δημόσια δήλωση πριν από την καταδίκη του —και για αρκετά χρόνια μετά— ήταν κατά τη διάρκεια ενός σύντομου ψυχωσικού επεισοδίου στο οποίο ήταν πεπεισμένος ότι το νόημα των πράξεών του ήταν να προωθήσει το μυθιστόρημα Ο φύλακας στη σίκαλη, το οποίο ισοδυναμούσε με ένα μόνο γράμμα και ταχυδρομήθηκε στους New York Times ζητώντας από το κοινό να διαβάσει το μυθιστόρημα.

Ο δημοσιογράφος Τζέιμς Γκέινς, ο οποίος πήρε εκτενείς συνεντεύξεις από τον Τσάπμαν, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Τσάπμαν δεν σκότωσε τον Λένον για να κερδίσει φήμη. Σύμφωνα με τον Τσάπμαν σε μια μεταγενέστερη ακρόαση αποφυλάκισης, είχε στο μυαλό του μια λίστα άλλων πιθανών στόχων, όπως ο σύντροφος του Λένον, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, ο παρουσιαστής Τζόνι Κάρσον, η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ο ηθοποιός Τζορτζ Σι Σκοτ, η πρώην πρώτη κυρία Τζάκι Κέννεντι , ο πρόσφατα εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν και ο κυβερνήτης της Χαβάης Τζορτζ Αριγιόσι. Το 2010, είπε ότι το μόνο κριτήριο για τη λίστα ήταν να είναι διάσημος και ότι διάλεξε τον Λένον από ευκολία. [17]

Φημολογείται ότι ο Τσάπμαν ταξίδεψε στο Woodstock της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια μιας από τις επισκέψεις του στην πολιτεία αναζητώντας τον Τοντ Ρούντγκρεν, έναν άλλο στόχο εμμονής. Ο Τσάπμαν φορούσε ένα διαφημιστικό μπλουζάκι για το άλμπουμ του Ρούντγκρεν Hermit of Mink Hollow όταν συνελήφθη και είχε ένα αντίγραφο του Runt: The Ballad of Todd Rundgren στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του στο Μανχάταν. Ο Ρούντγκρεν δεν γνώριζε τις συνδέσεις παρά πολύ αργότερα. [18] Την ημέρα της δολοφονίας, ο τραγουδιστής Ντέιβιντ Μπόουι εμφανιζόταν στο Broadway στο έργο The Elephant Man. «Ήμουν δεύτερος στη λίστα του», είπε αργότερα ο Μπόουι. Ο Τσάπμαν είχε ένα εισιτήριο πρώτης σειράς για το The Elephant Man το επόμενο βράδυ. Ο Τζον και η Γιόκο έπρεπε, επίσης, να καθίσουν στην πρώτη σειρά για εκείνο το σόου. Έτσι, το βράδυ μετά τη δολοφονία του Τζον, υπήρχαν τρεις κενές θέσεις στην πρώτη σειρά. Δεν μπορώ να σας πω πόσο δύσκολο ήταν να συνεχιστεί. Σχεδόν δεν τα κατάφερα με την παράσταση. [19]

Οκτώβριος - Δεκέμβριος 1980

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο Ντακότα, η κατοικία του Λένον και η τοποθεσία της δολοφονίας.

Ο Τσάπμαν πήγε στη Νέα Υόρκη στα τέλη Οκτωβρίου του 1980 σκοπεύοντας να σκοτώσει τον Λένον, αλλά έφυγε για να πάρει πυρομαχικά από τον φίλο του Ντάνα Ριβς στην Ατλάντα πριν επιστρέψει τον Νοέμβριο. [10] Ενώ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, ο Τσάπμαν εμπνεύστηκε από την ταινία Συνηθισμένοι Άνθρωποι για να σταματήσει τα σχέδιά του. Επέστρεψε στη Χαβάη και είπε στη γυναίκα του ότι είχε εμμονή να σκοτώσει τον Λένον. Ο Τσάπμαν της έδειξε το όπλο και τις σφαίρες, αλλά δεν ενημέρωσε την αστυνομία ή τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας. [8] Ο Τσάπμαν είπε αργότερα ότι η εντολή «δεν θα σκοτώσεις» άστραψε στην τηλεόραση και βρισκόταν σε έναν τοίχο που είχε βάλει η γυναίκα του στο διαμέρισμά τους. [13] Έκλεισε ραντεβού για να δει κλινική ψυχολόγο, αλλά το ακύρωσε και πέταξε πίσω στη Νέα Υόρκη στις 6 Δεκεμβρίου 1980. [8] Κάποια στιγμή σκέφτηκε να δώσει τέλος στη ζωή του πηδώντας από το Άγαλμα της Ελευθερίας. [20]

Στις 7 Δεκεμβρίου, ο Τσάπμαν συνάντησε τον τραγουδιστή Τζέιμς Τέιλορ στο σταθμό του μετρό. Σύμφωνα με τον Τέιλορ, ο τύπος με είχε καρφώσει κάπως στον τοίχο και έλαμπε με μανιακό ιδρώτα και μιλούσε για το τι επρόκειτο να κάνει και τα πράγματα του για το πώς επρόκειτο να έρθει σε επαφή με Τζον Λένον. [21] Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόσφερε επίσης κοκαΐνη σε οδηγό ταξί. [8] Εκείνο το βράδυ, ο Τσάπμαν και η σύζυγός του μίλησαν στο τηλέφωνο για να λάβουν βοήθεια για τα προβλήματά του, δουλεύοντας πρώτα τη σχέση του με τον Θεό. [13]

Το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου, ο Τσάπμαν έφυγε από το δωμάτιό του στο ξενοδοχείο Σέρατον, αφήνοντας πίσω του προσωπικά αντικείμενα που ήθελε να βρει η αστυνομία. Αγόρασε ένα αντίγραφο του μυθιστορήματος Ο φύλακας στη σίκαλη στο οποίο έγραψε "Αυτή είναι η δήλωση μου", υπογράφοντας ως "Χόλντεν Κόλφιλντ". Στη συνέχεια πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας κοντά στην είσοδο της πολυκατοικίας της Ντακότα όπου διέμενε ο Λένον, μιλώντας με θαυμαστές και τον θυρωρό. Νωρίς το πρωί, ο Τσάπμαν αποσπάστηκε και δεν είδε τον Λένον να βγαίνει από ένα ταξί και να μπαίνει στη Ντακότα. Αργότερα το πρωί, συνάντησε την οικονόμο του Λένον που επέστρεφε από μια βόλτα με τον πεντάχρονο γιο του Λένον. Ο Τσάπμαν έφτασε μπροστά από την οικονόμο για να σφίξει το χέρι του Σον και τον αποκάλεσε όμορφο αγόρι, παραθέτοντας το τραγούδι του Λένον " Beautiful Boy (Darling Boy) ". [22]

Γύρω στις 5 το απόγευμα, ο Λένον και η σύζυγός του Γιόκο Όνο έφευγαν από τη Ντακότα για μια ηχογράφηση στο στούντιο. Καθώς περπατούσαν προς τη λιμουζίνα τους χωρίς να πουν λέξη, ο Τσάπμαν άπλωσε ένα αντίγραφο του άλμπουμ του Λένον Double Fantasy για να υπογράψει ο Λένον. [23] Ο ερασιτέχνης φωτογράφος Πωλ Γκόρες βρισκόταν δίπλα και τράβηξε μια φωτογραφία καθώς ο Λένον υπέγραφε το άλμπουμ [24] Ο Τσάπμαν είπε σε συνέντευξή του ότι προσπάθησε να πείσει τον Γκόρες να μείνει και ζήτησε από έναν άλλον φανατισμένο θαυμαστή του Λένον να βγει μαζί του εκείνο το βράδυ. Πρότεινε ότι δεν θα είχε δολοφονήσει τον Λένον εκείνο το βράδυ, αν η κοπέλα είχε αποδεχτεί την πρόσκλησή του ή αν ο Γκόρες είχε μείνει, αλλά πιθανότατα θα είχε προσπαθήσει μια άλλη μέρα. [22]

Γύρω στις 10:50 μ.μ., ο Λένον και η Όνο επέστρεψαν στη Ντακότα με μια λιμουζίνα. Βγήκαν από το όχημα, πέρασαν τον Τσάπμαν και περπάτησαν προς την είσοδο της καμάρας του κτιρίου. Από το δρόμο πίσω τους, ο Τσάπμαν έριξε πέντε σφαίρες από ένα ειδικό περίστροφο, τέσσερις εκ των οποίων χτύπησαν τον Λένον στην πλάτη και στον ώμο. Μια εφημερίδα αργότερα ανέφερε ότι ο Τσάπμαν φώναξε κύριε Λένον και έπεσε σε θέση μάχης πριν πυροβολήσει. [25] Ο Τσάπμαν είπε ότι δεν θυμάται να είπε τίποτα και ο Λένον δεν γύρισε. [26]

Ο Τσάπμαν παρέμεινε στον τόπο του εγκλήματος και φαινόταν να διαβάζει το μυθιστόρημα Ο φύλακας στη σίκαλη όταν έφτασαν οι αξιωματικοί του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης και τον συνέλαβαν χωρίς να συμβεί κάποιο επεισόδιο. Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν αναγνώρισαν ότι τα τραύματα του Λένον ήταν σοβαρά και αποφάσισαν να μην περιμένουν ασθενοφόρο. Τον μετέφεραν εσπευσμένα στο νοσοκομείο Ρούσβελτ με ένα αμάξι της ομάδας, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του κατά την άφιξη. Τρεις ώρες αργότερα, ο Τσάπμαν είπε στην αστυνομία: Είμαι σίγουρος ότι το μεγάλο μέρος μου είναι ο Χόλντεν Κόλφιλντ, ο οποίος είναι το κύριο πρόσωπο του βιβλίου. Το μικρό κομμάτι μου πρέπει να είναι ο Διάβολος.

Δίκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσάπμαν κατηγορήθηκε επισήμως για φόνο δευτέρου βαθμού. Ομολόγησε στην αστυνομία ότι είχε χρησιμοποιήσει σφαίρες για να εξασφαλίσει τον θάνατο του Λένον. [27] Η Γκλόρια Τσάπμαν γνώριζε για τις προετοιμασίες του συζύγου της για τη δολοφονία του Λένον, αλλά δεν έκανε καμία ενέργεια επειδή ο Τσάπμαν δεν ακολούθησε τη διαδικασία εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο δεν αντιμετώπισε καμία κατηγορία. [28] Ο Τσάπμαν είπε αργότερα ότι έτρεφε μια βαθιά δυσαρέσκεια προς τη σύζυγό του, που δεν πήγε σε κάποιον, ακόμα και στην αστυνομία, και να πει: Κοίτα, ο άντρας μου αγόρασε ένα όπλο και λέει ότι θα σκοτώσει τον Τζον Λένον. [29]

Αξιολόγηση ψυχικής κατάστασης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περισσότεροι από δώδεκα ψυχολόγοι και ψυχίατροι πήραν συνέντευξη από τον Τσάπμαν τους έξι μήνες πριν από τη δίκη του -τρεις για την εισαγγελία, έξι για την υπεράσπιση και αρκετούς ακόμη για λογαριασμό του δικαστηρίου- και διεξήγαγαν μια σειρά από τυπικές διαγνωστικές διαδικασίες και περισσότερες από 200 ώρες κλινικών συνεντεύξεων. Και οι έξι εμπειρογνώμονες υπεράσπισης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Τσάπμαν ήταν ψυχωτικός. Πέντε διέγνωσαν παρανοϊκή σχιζοφρένεια, ενώ ο έκτος ανέφερε ότι τα συμπτώματά του ήταν πιο συνεπή με τη μανιοκατάθλιψη. Οι τρεις εμπειρογνώμονες της εισαγγελίας δήλωσαν ότι οι αυταπάτες του δεν ήταν ψύχωση και αντίθετα διέγνωσαν διάφορες διαταραχές προσωπικότητας . Οι εμπειρογνώμονες που ορίστηκαν από το δικαστήριο συμφώνησαν με τους εισαγγελείς ότι ήταν παραληρηματικός αλλά ικανός να δικαστεί. Στις εξετάσεις, ο Τσάπμαν ήταν πιο συνεργάσιμος με τους ειδικούς ψυχικής υγείας της εισαγγελίας παρά με αυτούς της υπεράσπισης. Ενας ψυχίατρος υπέθεσε ότι δεν ήθελε να θεωρηθεί «τρελός» και πείστηκε ότι οι εμπειρογνώμονες υπεράσπισης τον κήρυξαν παράφρονα μόνο επειδή είχαν προσληφθεί για να το κάνουν.

Ο Τσαρλς ΜακΓκόουαν ήταν πάστορας της εκκλησίας του Τσάπμαν στο Ντεκάτουρ της Τζόρτζια και επισκέφτηκε τον Τσάπμαν. Πιστεύω ότι λειτουργούσε μέσα του μια δαιμονική δύναμη, είπε. Ο Τσάπμαν αρχικά αγκάλιασε την παλιά του θρησκεία, αλλά ο ΜακΓκόουαν αποκάλυψε πληροφορίες στον Τύπο που του είχε πει ο Τσάπμαν εμπιστευτικά, έτσι ο Τσάπμαν απαρνήθηκε το ανανεωμένο ενδιαφέρον του για τον Χριστιανισμό και επέστρεψε στην αρχική του εξήγηση: είχε σκοτώσει τον Λένον για να προωθήσει την ανάγνωση του μυθιστορήματος Ο φύλακας στη σίκαλη.

Δήλωση ενοχής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο διορισμένος από το δικαστήριο δικηγόρος του Τσάπμαν Χέρμπερτ Άντλερμπεργκ αποσύρθηκε από την υπόθεση εν μέσω απειλών για λιντσάρισμα. Η αστυνομία φοβήθηκε ότι οι θαυμαστές του Λένον θα μπορούσαν να εισβάλουν στο νοσοκομείο και έτσι μετέφεραν τον Τσάπμαν στο νησί Ρίκερς για την προσωπική του ασφάλεια.

Στην αρχική ακρόαση τον Ιανουάριο του 1981, ο νέος δικηγόρος του Τσάπμαν, Τζόναθαν Μαρκς, του έδωσε εντολή να δηλώσει αθώος λόγω παραφροσύνης. Τον Φεβρουάριο, ο Τσάπμαν έστειλε μια χειρόγραφη δήλωση στους New York Times προτρέποντας όλους να διαβάσουν το μυθιστόρημα Ο φύλακας στη σίκαλη, αποκαλώντας το ένα εξαιρετικό βιβλίο που περιέχει πολλές απαντήσεις. [30] Η ομάδα υπεράσπισης προσπάθησε να βρει μάρτυρες σχετικά με την ψυχική κατάσταση του Τσάπμαν τη στιγμή της δολοφονίας. [31] Ωστόσο, ο Τσάπμαν είπε στον Μαρκς τον Ιούνιο ότι ήθελε να εγκαταλείψει την υπεράσπιση της παραφροσύνης και να δηλώσει ένοχος. Ο Μαρκς αντιτάχθηκε σχετικά με τη λογική του Τσάπμαν και αμφισβήτησε νομικά την αρμοδιότητα του να λάβει αυτή την απόφαση. Στην επόμενη ακρόαση στις 22 Ιουνίου, ο Τσάπμαν είπε ότι ο Θεός του είχε πει να παραδεχτεί την ενοχή του και ότι δεν θα άλλαζε την ένσταση ή ποτέ την έφεση, ανεξάρτητα από την ποινή του. Ο Μαρκς δήλωσε στο δικαστήριο ότι αντιτάχθηκε στην αλλαγή της ένστασης του Τσάπμαν, αλλά ο Τσάπμαν δεν τον άκουγε. Ο δικαστής Ντένις Έντουαρντς Τζούνιορ αρνήθηκε περαιτέρω αξιολόγηση, λέγοντας ότι ο Τσάπμαν είχε πάρει την απόφαση με δική του βούληση και τον κήρυξε ικανό να δικαστεί . [32] [33]

Ετυμηγορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εκδίκαση της ποινής έγινε στις 24 Αυγούστου 1981. Δύο ειδικοί έδωσαν στοιχεία για λογαριασμό του Τσάπμαν. Ο δικαστής Έντουαρντς διέκοψε την Ντόροθι Λιούις, μια ερευνήτρια ψυχίατρο που ήταν σχετικά άπειρη στην αίθουσα του δικαστηρίου, υποδεικνύοντας ότι ο σκοπός της ακρόασης ήταν να καθοριστεί η ποινή και δεν υπήρχε θέμα ποινικής ευθύνης του Τσάπμαν. Η Λιούις είχε υποστηρίξει ότι η απόφαση του Τσάπμαν να αλλάξει τον ισχυρισμό του δεν φαινόταν λογική ή εξηγήσιμη και άφησε να εννοηθεί ότι ο δικαστής δεν ήθελε να επιτρέψει μια ανεξάρτητη αξιολόγηση ικανότητας. [34]

Ο δικαστής διέταξε ψυχιατρική θεραπεία για τον Τσάπμαν κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του και τον καταδίκασε σε 20 χρόνια έως ισόβια, 5 χρόνια λιγότερο από τη μέγιστη ποινή των 25 ετών έως τη ισόβια. [35]

Φυλάκιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σωφρονιστικό Ίδρυμα Άττικα στη Νέα Υόρκη, όπου ο Τσάπμαν ήταν φυλακισμένος από το 1981 έως το 2012.

Το 1981, ο Τσάπμαν φυλακίστηκε στο σωφρονιστικό ίδρυμα Άττικα έξω από το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Έκανε απεργία πείνας για 26 ημέρες τον Φεβρουάριο του 1982, έτσι το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας της Νέας Υόρκης εξουσιοδότησε την πολιτεία να τον ταΐσει με το ζόρι. Ο διευθυντής του Κέντρου Ψυχιατρικού Κέντρου της Νέας Υόρκης Μάρτιν Φον Χόλντεν είπε ότι ο Τσάπμαν αρνήθηκε να φάει με άλλους κρατούμενους, αλλά συμφώνησε να λάβει υγρά θρεπτικά συστατικά. [36] Κρατήθηκε σε μονάδα απομόνωσης για βίαιους και σε κίνδυνο κρατούμενους, εν μέρει λόγω της ανησυχίας ότι θα μπορούσε να τραυματιστεί από τους θαυμαστές του Λένον στον γενικό πληθυσμό. Υπήρχαν 105 κρατούμενοι στις εγκαταστάσεις που δεν θεωρούνταν απειλή για αυτόν, σύμφωνα με το Υπουργείο Σωφρονιστικών Υπηρεσιών της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Είχε το δικό του κελί, αλλά περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του έξω από το κελί του δουλεύοντας για την κουζίνα και στη βιβλιοθήκη. [37]

Ο Τσάπμαν εργάστηκε στη φυλακή ως νομικός υπάλληλος και βοηθός κουζίνας. Του απαγορεύτηκε η συμμετοχή στα εργαστήρια Cephas Attica, μια φιλανθρωπική οργάνωση που βοηθά τους κρατούμενους να προσαρμοστούν στη ζωή εκτός φυλακής. Του απαγορεύτηκε επίσης να παρακολουθήσει μαθήματα βίας και διαχείρισης θυμού στη φυλακή λόγω ανησυχίας για την ασφάλειά του. Είπε σε μια επιτροπή αποφυλάκισης το 2000 τι θα έκανε σε περίπτωση αποφυλάκισης: Θα προσπαθούσα αμέσως να βρω δουλειά και θέλω πραγματικά να πηγαίνω από μέρος σε μέρος, τουλάχιστον στην πολιτεία, από εκκλησία σε εκκλησία, και να πω στους ανθρώπους τι συνέβη σε μένα και να τους δείξω τον δρόμο προς τον Χριστό. Είπε επίσης ότι πίστευε ότι θα μπορούσε να βρει δουλειά ως αγρότης ή να επιστρέψει στο προηγούμενο επάγγελμά του ως τυπογράφος. [38]

Ο Τσάπμαν συμμετέχει στο Πρόγραμμα Family Reunion που του επιτρέπει τακτικές συζυγικές επισκέψεις από το 2014 με τη σύζυγό του από τότε που δέχτηκε την απομόνωση. Το πρόγραμμα του επιτρέπει να περάσει 44 ώρες μόνος με τη γυναίκα του σε ένα ειδικά χτισμένο χώρο των φυλακών. Δέχεται επίσης περιστασιακές επισκέψεις από την αδελφή του, τους κληρικούς και μερικούς φίλους. Το 2004, ο εκπρόσωπος του Τμήματος Σωφρονιστικών Υπηρεσιών Τζέιμς Φλάτο ανέφερε ότι ο Τσάπμαν είχε εμπλακεί σε τρία μικρά περιστατικά μεταξύ 1989 και 1994 που περιελάμβαναν καθυστέρηση καταμέτρησης κρατουμένων και άρνηση να ακολουθήσει μια εντολή. [39] Στις 15 Μαΐου 2012, μεταφέρθηκε στο σωφρονιστικό ίδρυμα Wende στο Άλντεν της Νέας Υόρκης, το οποίο βρίσκεται ανατολικά του Μπάφαλο. [40] Στις 30 Μαρτίου 2022, μεταφέρθηκε στο σωφρονιστικό ίδρυμα Γκριν Χέβεν στο Μπέκμαν της Νέας Υόρκης, το οποίο βρίσκεται στην κομητεία Ντάτσες. [41]

Βιβλία, συνεντεύξεις και εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσάπμαν απέρριψε όλες τις προτάσεις για συνεντεύξεις μετά τη δολοφονία και κατά τα πρώτα έξι χρόνια του στη φυλακή Αττικα. Ο Τσάπμαν δικαιολόγησε την αρχική του άρνηση υποστηρίζοντας ότι δεν ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι σκότωσε τον Λένον ως μια προσπάθεια να αποκτήσει φήμη. Παρά τον ισχυρισμό του ότι αρνήθηκε όλες τις συνεντεύξεις κατά τη διάρκεια αυτών των έξι ετών, ο Τζέιμς Γκέινς του πήρε συνέντευξη και έγραψε μια σειρά άρθρων στο περιοδικό People σε τρία μέρη, που ξεκίνησε το 1981 και κορυφώθηκε τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 1987. Ο Τσάπμαν είπε στην επιτροπή αποφυλάκισης ότι μετάνιωσε για τη συνέντευξη. [38] Αργότερα έδωσε μια σειρά ηχογραφημένων συνεντεύξεων στον Τζακ Τζόουνς, ο οποίος δημοσίευσε το βιβλίο Let Me Take You Down: Inside the Mind of Mark David Chapman, the Man Who Killed John Lennon το 1992. [42] Ο Τζόουνς ζήτησε από τον Τσάπμαν να πει την ιστορία του, σε ένα πρόγραμμα του CourtTV το 2000, με την πρώτη του ακρόαση για αποφυλάκιση να πλησιάζει. Ο Τσάπμαν αρνήθηκε να βγει στην κάμερα, αλλά συμφώνησε να πει την ιστορία του σε μια σειρά ηχογραφήσεων. [38]

Στις 4 Δεκεμβρίου 1992, η εκπομπή 20/20 του ABC μετέδωσε μια συνέντευξη με την Μπάρμπαρα Ουώλτερς, την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη του Τσάπμαν . [43] Στις 17 Δεκεμβρίου 1992, ο Λάρι Κινγκ πήρε συνέντευξη από τον Τσάπμαν στην εκπομπή του CNN Larry King Live . [44]

Αιτήσεις αποφυλάκισης, καμπάνιες και αρνήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τσάπμαν έγινε για πρώτη φορά επιλέξιμος για αποφυλάκιση υπό όρους το 2000 μετά από είκοσι χρόνια φυλάκισης. Σύμφωνα με το νόμο της πολιτείας της Νέας Υόρκης, απαιτείται να έχει μια ακρόαση για αποφυλάκιση κάθε δύο χρόνια από εκείνο το έτος και μετά. Από τότε, ένα διοικητικό συμβούλιο δύο ή τριών μελών έχει αρνηθεί την αποφυλάκιση του Τσάπμαν δώδεκα φορές. Πριν από την πρώτη ακρόαση αποφυλάκισης του Τσάπμαν, η Γιόκο Όνο έστειλε μια επιστολή στο συμβούλιο ζητώντας ο Τσάπμαν να μείνει πίσω από τα κάγκελα και να εκτίσει το υπόλοιπο της ισόβιας κάθειρξης. [45] [46] Επιπλέον, ο γερουσιαστής της Πολιτείας της Νέας Υόρκης Μάικλ Νοζόλιο, πρόεδρος της Επιτροπής Θυμάτων Εγκλήματος και Διόρθωσης της Γερουσίας, έγραψε στον Πρόεδρο του Συμβουλίου Αποφυλάκισης λέγοντας: Είναι ευθύνη του Συμβουλίου Αποφυλάκισης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης να διασφαλίσει ότι προστατεύεται η δημόσια ασφάλεια από την απελευθέρωση επικίνδυνων εγκληματιών όπως ο Τσάπμαν.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6v1270k. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Mark-David-Chapman. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 GeneaStar. markdavidchapmanm.
  4. ↑ 4,0 4,1 Ανακτήθηκε στις 5  Σεπτεμβρίου 2024.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  6. ↑ Chirko, David (November 2016). «Alienation: Antecedent to Mayhem». General Psychologist (Worcester, Massachusetts: American Psychological Association) 51: 33. http://www.apadivisions.org/division-1/publications/newsletters/general/2016/10/issue.pdf. 
  7. ↑ Gaines, James (February 27, 1987). «Mark Chapman: The Man Who Shot John Lennon». People (New York City: Time, Inc.). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-01-31. https://archive.today/20130131034423/http://www.people.com/people/archive/article/0,,20095701,00.html. Ανακτήθηκε στις June 16, 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Gaines, J.R. (1981) The Life and Crime of Mark David Chapman June 22, 1981, Vol. 15 No. 24
  9. ↑ 9,0 9,1 «A Miracle Fades Away». Crime Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2015. 
  10. ↑ 10,0 10,1 McGunagle, Fred. «To the Brink and Back». Mark David Chapman, the Man Who Killed John Lennon. Atlanta, Georgia: Court TV. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2004. 
  11. ↑ «John Lennon's Killer Denied Parole». ABC News. 2 Νοεμβρίου 2012. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Jones 1992, σελ. 118.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Schultz, Lynne H. (2001). «March 4, 1966: The Beginning of the End for John Lennon?». The Secular Web. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2006. 
  14. ↑ Jones 1992, σελ. 178.
  15. ↑ Jones 1992, σελίδες 178–179.
  16. ↑ Wilson, Michael (September 17, 2010). «Lennon's Killer Said He Wavered Over Plan». The New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9504E5D6163DF934A2575AC0A9669D8B63. Ανακτήθηκε στις December 23, 2011. 
  17. ↑ James, Michael S. (September 17, 2010). «Lennon's Killer: Elizabeth Taylor Also a Target». ABC News. https://abcnews.go.com/Entertainment/john-lennon-killer-mark-david-chapman-considered-killing/story?id=11658475. 
  18. ↑ Lester, Paul (May 1, 2013). «Todd Rundgren: 'Every once in a while I took a trip and never came back'». The Guardian. https://www.theguardian.com/culture/2013/may/01/todd-rundgren-interview. Ανακτήθηκε στις December 16, 2018. 
  19. ↑ «John Lennon's Assassin Had a Hit List, and David Bowie Was Next». In The Studio. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2016. 
  20. ↑ McGunagle, Fred (8 Δεκεμβρίου 1980). «Exorcism at Attica». Crimelibrary.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2010. 
  21. ↑ Brook, Tom (December 8, 2010). «Lennon's death: I was there». BBC News (London, England: BBC). https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-11926898. Ανακτήθηκε στις September 9, 2011. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Larry King Weekend: A Look Back at Mark David Chapman in His Own Words.». CNN (Cable News Network). http://www.cnn.com/TRANSCRIPTS/0009/30/lklw.00.html. Ανακτήθηκε στις September 24, 2015. 
  23. ↑ «1980 Year in Review: Death of John Lennon». 
  24. ↑ Paul Goresh, author of John Lennon's photo with his killer, dies at 58
  25. ↑ "Police Trace Tangled Path Leading to Lennon's Slaying at the Dakota" by Paul L. Montgomery, The New York Times, December 10, 1980, pp.
  26. ↑ Lovett, Kenneth (April 19, 2008). «Mark David Chapman tells his version of John Lennon slay». New York Daily News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 24, 2009. https://web.archive.org/web/20090124164133/http://www.nydailynews.com/news/ny_crime/2008/08/19/2008-08-19_mark_david_chapman_tells_his_version_of_.html. Ανακτήθηκε στις May 10, 2009. 
  27. ↑ «Chapman intended to kill Lennon». Santa Cruz Sentinel (Santa Cruz, California): σελ. 45. June 24, 1981. https://www.newspapers.com/newspage/63515296/. 
  28. ↑ Bucktin, Christopher (3 Αυγούστου 2018). «John Lennon's killer Mark Chapman told his wife he was going to shoot him». mirror. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018. 
  29. ↑ Wife of John Lennon's assassin could have saved the ex-Beatle.
  30. ↑ Montgomery, P Lennon Murder Suspect Preparing Insanity Defense.
  31. ↑ New York Times February 26, 1981 4 Sought by Defense In Slaying of Lennon
  32. ↑ The Guardian newspaper (June 23, 1981) Chapman admits murder
  33. ↑ «1981: Chapman pleads guilty to Lennon murder». BBC News. June 22, 1981. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/june/22/newsid_2518000/2518621.stm. Ανακτήθηκε στις October 8, 2010. 
  34. ↑ Otnow Lewis, Dorothy (1998). Guilty By Reason Of Insanity. New York City: Random House. ISBN 978-1409007791. 
  35. ↑ The Guardian newspaper (August 25, 1981) Lennon's killer to serve twenty years
  36. ↑ «Chapman Breaks His 26-Day Fast». The New York Times (New York City). March 2, 1982. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9B05E7D8143BF931A35750C0A964948260&sec=health&spon=. 
  37. ↑ Wald, Jonathan (October 6, 2004). «Lennon killer denied parole». CNN. http://www.cnn.com/2004/LAW/10/05/chapman.parole/index.html. Ανακτήθηκε στις October 8, 2010. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 «Transcript of Mark David Chapman's Parole Board hearing». Court TV. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2010. 
  39. ↑ «Lennon Killer Chapman Denied Parole». Blogcritics.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2010. 
  40. ↑ «Mark David Chapman, John Lennon's killer, transferred from Attica to different max-security prison». Daily Freeman. 16 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2021. 
  41. ↑ «Mark David Chapman Custody Record». Commission of Correction. 29 Ιουνίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022. 
  42. ↑ Jones 1992
  43. ↑ Excerpt from Chapman's Interview with Barbara Walters (1992) στο YouTube.
  44. ↑ Chapman's Interview with Larry King (1992) στο YouTube.
  45. ↑ CNN Assignment Editor Jonathan Wald writes on CNN.com on October 6, 2004, about Ono's consistent opposition to parole
  46. ↑ «Text of Ono's 2000 letter sent to parole hearings, from the BBC». BBC News. October 3, 2000. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/americas/955216.stm. Ανακτήθηκε στις October 8, 2010. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρκ_Τσάπμαν&oldid=10648943"