Λα Στράντα
| Λα Στράντα / Πουλημένη από τη Μητέρα της | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Φεντερίκο Φελίνι[1][2][3] |
| Παραγωγή | Ντίνο ντε Λαουρέντις και Κάρλο Πόντι |
| Σενάριο | Τούλιο Πινέλι, Ένιο Φλαϊάνο και Φεντερίκο Φελίνι |
| Πρωταγωνιστές | Άντονι Κουίν[4][2][3], Τζουλιέτα Μασίνα[4][2][3], Ρίτσαρντ Μπέισχαρτ[4][2][3], Άλντο Σιλβάνι[4][2][3], Λίντια Βεντουρίνι, Μάριο Πασάντε[4][2], Μαρτσέλλα Ροβένα[2], Πιέτρο Τσεκαρέλι[5] και Γκοφφρέντο Ούνγκερ[5] |
| Μουσική | Νίνο Ρότα |
| Φωτογραφία | Οτέλο Μαρτέλο |
| Μοντάζ | Λέο Κατότσο |
| Διανομή | Paramount Pictures και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  6 Σεπτεμβρίου/1954 (Φεστιβάλ της Βενετίας) 22 Σεπτεμβρίου/1954 |
| Κυκλοφορία | 1954 |
| Διάρκεια | 134 λεπτά |
| Προέλευση | Ιταλία |
| Γλώσσα | Ιταλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ταινία Λα Στράντα (ιταλ. La Strada), γνωστό κι ως Πουλημένη απ' τη μητέρα της ή ως Ο Δρόμος είναι νεορεαλιστικό δράμα παραγωγής 1954 σε σκηνοθεσία Φεντερίκο Φελίνι. Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο ίδιος ο Φελίνι σε συνεργασία με τους Τούλιο Πινέλι και Ένιο Φλαϊάνο. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Άντονι Κουίν, η Τζουλιέτα Μασίνα (σύζυγος του σκηνοθέτη) και ο Ρίτσαρντ Μπέιζχαρτ.
Η ταινία έλαβε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1956 ενώ το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην πρώτη δεκάδα στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Υπόθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] |
Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
Η Τζελσομίνα (Τζουλιέτα Μαζίνα) ένα ονειροπαρμένο και καλοκάγαθο πλάσμα που βλέπει μόνο το καλό στους άλλους, πωλείται (στην κυριολεξία) από τη μητέρα της στον Ζαμπανό (Άντονι Κουίν) ένα βάρβαρο πλανόδιο "καλλιτέχνη τσίρκου". Ο Ζαμπανό συμπεριφέρεται με το χειρότερο τρόπο στη Τζελσομίνα και δε διστάζει να την απατήσει με άλλες γυναίκες. Έπειτα από μια έκρηξη βίας του Zαμπανό, η Tζελσομίνα αποφασίζει να δραπετεύσει. Σε ένα γειτονικό χωριό βλέπει την παράσταση ενός άλλου περιπλανώμενου, του ισορροπιστή Tρελού (Pίτσαρντ Mπέιζχαρτ), και μένει έκθαμβη. ο Ζαμπανό όμως τη βρίσκει και την αναγκάζει να τον ακολουθήσει. Οι δυο τους πλέον αποτελούν μέλη του προσωπικού ενός τσίρκου. Στο ίδιο τσίρκο εργάζεται κι ο ισορροπιστής Τρελός που είχε μαγέψει τη Τζελσομίνα με τα ακροβατικά του. Ο Τρελός θα βοηθήσει τη Τζελσομίνα να καταλάβει ότι αγαπά τον Ζαμπανό παρά τον βίαιό του χαρακτήρα κι ότι εκείνος τη χρειάζεται κι ενώ σε εκείνη θα δοθούν πολλές ευκαιρίες να σπάσει τα δεσμά της και να ξεφύγει από τον τύραννο εκείνη θα παραμείνει δίπλα του για να υπομείνει τις βίαιες του εκρήξεις.
Πληροφορίες παραγωγής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο δρόμος του Φελίνι θεωρείται από πολλούς ως ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του 20ου αιώνα, μια ταινία που ρίχνει μια θλιβερή ματιά στην χαμένη αθωότητα και στο δρόμο που ο καθένας από εμάς καλείται να διαλέξει κάποια στιγμή στη ζωή του. Ο Φελίνι, ο οποίος γεννήθηκε, μεγάλωσε και παρέμεινε στο Ρίμινι της Εμίλια Ρομάνια μέχρι τα 18 του χρόνια δανείστηκε στοιχεία από το χαρακτήρα ενός βοσκού που ζούσε στο Ρίμινι όταν ο σκηνοθέτης διένυε την εφηβεία του, προκειμένου να περιγράψει το βίαιο Ζαμπανό. Ο βοσκός εκείνος εκτός από το γεγονός ότι αναλάμβανε τον ευνουχισμό γουρουνιών είχε πλαγιάσει σχεδόν με όλες τις κοπέλες της περιοχής κι ότι άφησε έγκυο μια κοπέλα για την οποία όλοι έλεγαν ότι έφερε το παιδί του διαβόλου[6]. Ο Φελίνι ονόμασε τον ήρωα Ζαμπανό εμπνευσμένος από τα ονόματα των ιδιοκτητών μικρών τσίρκων στη Ρώμη Zamperla και Saltano[7]. Ο Φελίνι ήθελε τον Άντονι Κουίν για τον ρόλο του Ζαμπανό και ο ηθοποιός δέχτηκε την προσφορά ζητώντας μερίδιο από τα κέρδη της ταινίας. Όταν ο ατζέντης του το έμαθε, άλλαξε τη συμφωνία απαιτώντας προπληρωμή. Η ταινία αποτέλεσε την πρώτη παγκόσμια επιτυχία του σκηνοθέτη, καθώς κι εκείνη που του χάρισε διεθνή αναγνώριση (Παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί η επιτυχημένη ταινία Οι Βιτελόνι (I Vitelloni, 1953) η οποία όμως άργησε να λάβει την αναγνώριση που της άξιζε από το διεθνή τύπο). Ο Κουίν παραδέχτηκε χρόνια αργότερα ότι η απόφαση του ατζέντη του του στοίχισε πάρα πολλά εκατομμύρια δολάρια. Στο ρόλο της αφελούς Τζελσομίνα εμφανίζεται η σύζυγος του σκηνοθέτη Τζουλιέτα Μαζίνα δίνοντας μια ερμηνεία που παραπέμπει στην τέχνη της παντομίμας και στο Σαρλό. Η μουσική επένδυση του Νίνο Ρότα και σε συνδυασμό με τη φωτογραφία του Οτέλο Μαρτέλι χάρισαν στην ταινία μια θέση στην κινηματογραφική αιωνιότητα.
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ταινία έλαβε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στην απονομή του 1956 κι ο Φελίνι επανέλαβε το θρίαμβό του ένα χρόνο αργότερα με το Οι Νύχτες της Καμπίρια (Le Notti Di Cabiria) πάλι με τη Μαζίνα στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία έλαβε επίσης το βραβείο των κριτικών της Νέας Υόρκης ως η καλύτερη ξενόγλωσση ταινία της χρονιάς, καθώς και τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας[8].
Βράβευση:
- Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία – Ντίνο Ντε Λαουρέντις και Κάρλο Πόντι
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.imdb .com /title /tt0047528 /. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 www
.cinematografo .it /cinedatabase /film /la-strada /9622 /. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www
.allocine .fr /film /fichefilm _gen _cfilm=304 .html. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 www
.imdb .com /title /tt0047528 /fullcredits. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016. - ↑ 5,0 5,1 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ Fellini, Fellini on Fellini, 11.
- ↑ Fellini and Pettigrew, 89-90.
- ↑ Kezich, 156
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λα Στράντα στην IMDb (Αγγλικά)
- Λα Στράντα στο AllMovie (Αγγλικά)
- Λα Στράντα στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Λα Στράντα στο TCMDB (Αγγλικά)
- Λα Στράντα στο AlloCine (Γαλλικά)
- Λα Στράντα στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
- Λα Στράντα στο Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (Αγγλικά)
