Νίνο Ρότα
| Νίνο Ρότα | |
|---|---|
 |
|
| Γέννηση | Μιλάνο |
| Θάνατος | Ρώμη |
| Αιτία θανάτου | αρτηριακή θρόμβωση |
| Υπηκοότητα | Ιταλία |
| Σχολές φοίτησης | Ινστιτούτο Μουσικής Κέρτις, Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, Milan Conservatory και Εθνική Ακαδημία της Σάντα Σεσίλια |
| Ιδιότητα | συνθέτης, μαέστρος, δάσκαλος, πιανίστας, ηθοποιός και σεναριογράφος |
| Είδος τέχνης | Όπερα, Συμφωνία, Σύγχρονη κλασική μουσική και κινηματογραφική μουσική |
| Βραβεύσεις | Academy Award for Best Original Dramatic Score, Grammy Award for Best Score Soundtrack for Visual Media (), Golden Globe Award for Best Original Score () και Κινηματογραφικό Βραβείο BAFTA Καλύτερης μουσικής επένδυσης () |
| Ιστοσελίδα | Επίσημη ιστοσελίδα |
| Νίνο Ρότα στην IMDb | |
 Wikimedia Commons |
|
| δεδομένα ( ) | |
Ο Νίνο Ρότα (ιταλικά: Nino Rota | 3 Δεκεμβρίου 1911 - 10 Απριλίου 1979) ήταν Ιταλός συνθέτης. Έχει γίνει γνωστός για την μουσική που έγραψε για την ταινία Ο Νονός αλλά και για την μακροχρόνια συνεργασία του με τον Φεντερίκο Φελίνι.
Γεννημένος στο Μιλάνο από γονείς μουσικούς, άρχισε από μικρή ηλικία τις σπουδές του στο ωδείο της πόλης. Μετά από λίγα χρόνια ο δάσκαλος του τον έπεισε να πάει για σπουδές στην Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που ο ίδιος έπραξε. Εκεί έμεινε για τρία χρόνια όπου και επέστρεψε πίσω στην Ιταλία.
Την πρώτη μουσική για ταινία έγραψε το 1933 για το Treno Popolare του Ραφαέλο Ματεράτσο. Μετά από περίπου 20 χρόνια γνώρισε τον Φεντερίκο Φελίνι και από εκεί ξεκινάει μια συνεργασία που κράτησε για περίπου 30 χρόνια. Έγραψε μουσική για ταινίες όπως το "Λα Στράντα", το Γλυκιά ζωή" , το "8 1/2", το "Βατερλώ" , το "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" και για τον "Νονό".
Τιμήθηκε με όσκαρ για τη μουσική του στον Νονό ΙΙ το 1975
Έχει γράψει μουσική για πάνω από εκατό ταινίες αλλά και για δέκα όπερες, πέντε μπαλέτα και αρκετές συμφωνικές συνθέσεις.
