Το μυστικό στα μάτια της

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το μυστικό στα μάτια της
(El secreto de sus ojos)
ΣκηνοθεσίαΧουάν Χοσέ Καμπανέλα[1][2][3]
ΠαραγωγήMariela Besuievsky[4] και Χουάν Χοσέ Καμπανέλα[4]
ΣενάριοΧουάν Χοσέ Καμπανέλα και Eduardo Sacheri
Βασισμένο σεThe Question in Their Eyes[5]
ΠρωταγωνιστέςΡικάρντο Νταρίν[6][2][7], Soledad Villamil[6][7][8], Guillermo Francella[7][8][9], Pablo Rago[6][7][9], Javier Godino[7][9][3], Mariano Argento[7][3], José Luis Gioia[7][3], Carla Quevedo[7][3], Mario Alarcón[7][3], Bárbara Palladino[10], Rudy Romano[10][3], Alejandro Abelenda[10][3], Sebastián Blanco[10], Juan José Ortíz[10], Kiko Cerone[10][3], Fernando Pardo[10][3], Maximiliano Trento[10][3], Sergio López Santana[10][3], Elvio Duvini[10][3], David Di Nápoli[10][3], Pedro Kochdilian[10], Oscar Sánchez[10], Gabriela Daniell[10][3], Alicia Haydée Pennachi[10][3], Darío Valenzuela[10], Carlos Mele[10][3], Iván Sosa[10], Judith Buchalter[10][3], Héctor La Porta[10], Liliana Cuomo[10][3] και Alejandro Pérez[10]
ΜουσικήFederico Jusid
ΦωτογραφίαFélix Monti
ΜοντάζΧουάν Χοσέ Καμπανέλα
ΔιανομήMOKÉP[11]
Πρώτη προβολή13  Αυγούστου 2009[12], 21  Οκτωβρίου 2010 (Ουγγαρία)[11] και 28  Οκτωβρίου 2010 (Γερμανία)[13]
Διάρκεια129 λεπτά[3]
ΠροέλευσηΑργεντινή[14] και Ισπανία[14]
ΓλώσσαΙσπανικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το μυστικό στα μάτια της (ισπανικά: El secreto de sus ojos) είναι Αργεντινο-Ισπανική δραματική ταινία του 2009 σε σκηνοθεσία Χουάν Χοσέ Καμπανέλα και σενάριο των Καμπανέλα και Εδουάρδο Σακέρι, βασισμένη στο μυθιστόρημα του Σακέρι La pregunta de sus ojos του 2005. Πρωταγωνιστούν οι Ρικάρντο Νταρίν, Σολεδάδ Βιλαμίλ, Πάμπλο Ράγκο, Χαβιέ Γκοντίνο και Γκιγέρμο Φρανκέλα.

Η ταινία επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ των δικαστών Μπενζαμίν Εσποσίτο (Νταρίν) και Ιρέν Χάστινγκς (Βιλαμίλ) και την έρευνά τους σε μια υπόθεση δολοφονίας στην Αργεντινή της δεκαετίας του 1970. Σηματοδοτεί την τέταρτη συνεργασία μεταξύ του Καμπανέλα και του Νταρίν, μετά τις ταινίες Same Love, Same Rain (1999), Son of the Bride (2001) και Moon of Avellaneda (2004). Χρησιμοποιεί μια μη γραμμική αφήγηση και διερευνά το επίπονο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα στην Αργεντινή κατά τον τελευταίο 20ό αιώνα. Η ταινία είναι αναγνωρισμένη για το χαρακτηριστικό της ένα συνεχόμενο πεντάλεπτο πλάνο που διασχίζει ένα μεγάλο στάδιο στο οποίο διεξαγόταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας.

Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στην Αργεντινή στις 13 Αυγούστου 2009. Έλαβε την αποδοχή των κριτικών για το σενάριο, το θεματικό περιεχόμενο, τη σκηνοθεσία του Καμπανέλα και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Η ταινία απέφερε έσοδα 34 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως, και έγινε η δεύτερη αργεντίνικη ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις ποτέ, πίσω από το Nazareno Cruz and the Wolf (1975). Έλαβε πολλά βραβεία και υποψηφιότητες, κερδίζοντας αυτό της Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 82α Βραβεία Όσκαρ και της Καλύτερης Ισπανόφωνης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 24α Βραβεία Γκόγια.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιστορία, που διαδραματίζεται στην Αργεντινή το 1999, αφηγείται μέσα από αναδρομές. Τον Ιούνιο του 1974 ένας εισαγγελέας των ομοσπονδιακών δικαστηρίων, ο Μπενζαμίν Εσποζίτο, αρχίζει να ερευνά τη δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας, της Λιλιάνα Μοράλες Κολότο, που βιάστηκε βάναυσα και σκοτώθηκε στο σπίτι της σε προάστιο του Μπουένος Άιρες. Ο σύζυγός της Ρικάρντο Μοράλες είναι συντετριμμένος από τα νέα και ο Εσπόζιτο υπόσχεται να βρει τον δολοφόνο και να τον οδηγήσει στη δικαιοσύνη. Τον βοηθούν ο βοηθός του Πάμπλο Σαντοβάλ, θύμα αλκοολισμού, και η νέα δικαστής Αϊρίν Μενέντεθ Χέιστινγκς, μια αυστηρή και συναρπαστική γυναίκα. Ο συνάδελφος και αντίπαλος του Εσποζίτο, Ρομάνο, συλλαμβάνει δύο μετανάστες εργάτες για το αποτρόπαιο έγκλημα. Ο Εσπόζιτο, όταν ανακαλύπτει ότι και οι δύο βασανίστηκαν για να τους αποσπάσουν την ψευδή ομολογία, γίνεται έξαλλος και ένας καυγάς μεταξύ του Εσπόζιτο και του Ρομάνο μετά βίας αποτρέπεται από τους παρευρισκόμενους.

Σύντομα ο Εσποζίτο βρίσκει μια ιδέα κοιτάζοντας μερικές παλιές φωτογραφίες του δολοφονημένου κοριτσιού στο σπίτι του Μοράλες. Σε πολλές από τις φωτογραφίες ένας άνδρας, που αργότερα αναγνωρίστηκε ως ο Ισίντορο Γκόμεζ, φαίνεται να κοιτάζει το θύμα με ύποπτο τρόπο. Ο Εσποζίτο ερευνά και ανακαλύπτει ότι ο Γκόμεζ ζει και εργάζεται στο Μπουένος Άιρες , αλλά ο τελευταίος φεύγει προτού εντοπιστεί. Αφού ο αρμόδιος δικαστής αρνείται να εκδώσει εντάλμα έρευνας, ο Σαντοβάλ και ο Εσποζίτο εισέρχονται παράνομα στο σπίτι της μητέρας του Γκόμεζ στο Chivilcoy (την ίδια πόλη καταγωγής με το θύμα). Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης, ο Εσποζίτο βρίσκει γράμματα από τον Γκόμεζ στη μητέρα του, τα οποία παίρνει μαζί του ο Σαντοβάλ. Πίσω στην πρωτεύουσα, η παράνομη έρευνα προκαλεί προβλήματα στους ανωτέρους. Επιπλέον, φαίνεται ότι ήταν άχρηστη, δεδομένου ότι και οι δύο δεν μπορούν να αντλήσουν χρήσιμα στοιχεία από τα γράμματα. Μετά από αυτά τα γεγονότα, η έρευνα για τη δολοφονία της νεαρής κλείνει.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα ο Εσπόζιτο συναντά τον Μοράλες σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό και ανακαλύπτει ότι για ένα χρόνο περνούσε τακτικά τον ελεύθερο χρόνο του μετά τη δουλειά σε διάφορους σιδηροδρομικούς σταθμούς της πρωτεύουσας, ελπίζοντας να βρει τον Γκόμεζ. Συγκινημένος από την αποφασιστικότητα του Μοράλες και την αγάπη του για την αείμνηστη σύζυγό του, ο Εσπόζιτο πείθει την Αϊρίν να ξανανοίξει την έρευνα. Σύντομα, αν και μεθυσμένος, ο Σαντοβάλ κάνει μια θεμελιώδη ανακάλυψη: χάρη σε έναν γνωστό του από το μπαρ αναγνωρίζει τα πολλά ονόματα που αναφέρονται στις επιστολές του Γκόμεζ ως ποδοσφαιριστές που ανήκουν στο Racing Club de Avellaneda. Σημειώνοντας ότι ο Γκόμεζ είναι οπαδός της Racing, ο Εσπόζιτο και ο Σαντοβάλ πηγαίνουν σε αρκετά παιχνίδια, ελπίζοντας να τον βρουν. Μάλιστα, στο στάδιο Tomás Adolfo Ducó , ο Γκόμεζ εντοπίζεται στο πλήθος, αλλά εκμεταλλεύεται το χάος μετά από ένα γκολ για να προσπαθήσει να ξεφύγει. Μετά από μια καταδίωξη τελικά πιάνεται, με τη βοήθεια της αστυνομίας, όταν κατά λάθος εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο. Σε μια τολμηρή ανάκριση η Αϊρίν και ο Εσπόζιτο καταφέρνουν να κάνουν τον Γκόμεζ να ομολογήσει, πιέζοντας την ανδρική υπερηφάνεια του.

Ο Γκόμεζ δικάζεται και καταδικάζεται αλλά μόλις ένα μήνα αργότερα ο αδίστακτος Ρομάνο καταφέρνει να τον αφήσει ελεύθερο για να ενοχλήσει τον Εσπόζιτο και τον προσλαμβάνει ως σωματοφύλακα της Ιζαμπέλ Περόν . Ο Εσπόζιτο και η Αϊρίν προσπαθούν να τον ξαναφέρουν ενώπιον της δικαιοσύνης, αλλά η παρέμβαση του Ρομάνο κάνει κάθε προσπάθεια μάταιη: ο Εσπόζιτο δεν έχει άλλη επιλογή από το να ενημερώσει τον Μοράλες ότι ο δολοφόνος της συζύγου του, αν και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, θα παραμείνει ελεύθερος. Εβδομάδες αργότερα ο Σαντοβάλ μεθάει και μαλώνει με έναν άλλο πελάτη στο μπαρ που συχνάζει. Ο Εσπόζιτο, όπως στο παρελθόν, τον φροντίζει, όπου παίρνει τον φίλο του στο σπίτι του, ενώ αναζητά τη γυναίκα του για να την πείσει να τον καλωσορίσει ξανά στο σπίτι. Όταν ο Εσπόζιτο και η σύζυγος του Σάντοβαλ επιστρέφουν στο διαμέρισμα του Εσπόζιτο, η πόρτα έχει ανοίξει αναγκαστικά και ο Σάντοβαλ βρίσκεται πυροβολημένος και νεκρός στην κρεβατοκάμαρα. Φοβούμενος για την ασφάλειά του, ο Εσπόζιτο αναγκάζεται να εξοριστεί, μακριά από την Αϊρίν. Έτσι εγκαταλείπει την πόλη χάρη σε μια μετάθεση και μένει στο Jujuy για δέκα χρόνια πριν επιστρέψει στο Μπουένος Άιρες. Ο Γκόμεζ εν τω μεταξύ εξαφανίστηκε, ο Ρομάνο σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας το 1976 και η Αϊρίν έχει παντρευτεί και έχει δύο παιδιά.

Μετά από άλλα είκοσι πέντε χρόνια ο Εσπόζιτο αποσύρεται και αρχίζει να γράφει ένα μυθιστόρημα για την υπόθεση, εμπιστευόμενος τη νεοανακαλυφθείσα Αϊρίν . Προσπαθώντας να κατανοήσει την άδεια ύπαρξή του, ο Εσπόζιτο πηγαίνει επίσης να επισκεφτεί τον Μοράλες, ο οποίος το '75 μετακόμισε σε ένα εξοχικό σπίτι στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης οι δύο άνδρες συζητούν τα γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια και μετά την έρευνα. Σύντομα ο Μοράλες νευριάζει και διώχνει τον Εσπόζιτο, ο οποίος επιμένει να τον ρωτήσει πώς κατάφερε να αντισταθεί μετά τον θάνατο της γυναίκας του και μετά την αδικία που υπέστη. Αφού ο Εσπόζιτο αποκαλύπτει ότι είναι αποφασισμένος να βρει τον Γκόμεζ, αν είναι ακόμα ζωντανός, ο Μοράλες ομολογεί ότι απήγαγε τον Γκόμεζ στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του και τον σκότωσε λίγο μετά την αποφυλάκισή του. Ο Εσπόζιτο, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής, αναλογίζεται τα λόγια του Σάντοβαλ (ένας άντρας δεν εγκαταλείπει ποτέ το πάθος του). Για τον Μοράλες ήταν σημαντικό ότι ο Γκόμεζ εξέτισε τη σωστή ποινή και δεν απελευθερώθηκε αμέσως από τα βάσανα χάρη στη θανατική ποινή. Για αυτόν τον λόγο ο Εσπόζιτο δεν πιστεύει στη δολοφονία, σταματάει το αυτοκίνητο και επιστρέφει κρυφά στο σπίτι του Μοράλες.

Αφού περιμένει μέχρι το βράδυ, βλέπει τον Μοράλες να πηγαίνει σε έναν μικρό αχυρώνα με ένα πιάτο φαγητό. Πίσω από την πόρτα ο Εσποζίτο βλέπει έναν εξαθλιωμένο, κακοποιημένο Γκόμεζ σε ένα κελί στο σκοτάδι. Ο Μοράλες τον έκλεισε για είκοσι πέντε χρόνια χωρίς να του μιλήσει ποτέ. Όταν ο Εσπόζιτο πλησιάζει τον Γκόμεζ τον παρακαλεί να ζητήσει από τον Μοράλες να του μιλήσει, αλλά ο Μοράλες του υπενθυμίζει ότι η ποινή του θα έπρεπε να ήταν ισόβια κάθειρξη. Έχοντας επιστρέψει στο Μπουένος Άιρες και απελευθερωμένος από το αίσθημα της ενοχής που δεν ξεκαθάρισε ποτέ αυτά τα γεγονότα, ο Εσπόζιτο επισκέπτεται επιτέλους τον τάφο του Σάντοβαλ και στη συνέχεια πηγαίνει στο γραφείο της Αϊρίν, έτοιμος τώρα να της εξομολογηθεί τον έρωτά του. Ευτυχισμένη, αν και με την προοπτική των πολλών δυσκολιών που θα προκαλέσει ο έρωτάς τους, η Αϊρίν καλεί τον Εσπόζιτο να μείνει στο γραφείο και να κλείσει την πόρτα.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ρικάρντο Νταρίν - Μπενζαμίν Εσπόζιτο
  • Σολεδάδ Βιγιαμίλ - Αϊρίν Μενέντεθ Χέιστινγκς
  • Γκιγιέρμο Φρανσέγια - Πάμπλο Σαντοβάλ
  • Χαβιέρ Γκοντίνο - Ισιντόρο Γκόμες
  • Κάρλα Κεβέδο - Λιλιάνα Κολότο
  • Πάμπλο Ράγκο - Ρικάρντο Μοράλες
  • Χοσέ Λουίς Γιόγια - Επιθεωρητής Μπαέζ
  • Ρούντι Ρομάνο - Ορντόνιες

Ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σκηνικό της ταινίας συνδέει τους χαρακτήρες της με την πολιτική κατάσταση στην Αργεντινή σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους: το 1975 και το 1999. Τα κύρια γεγονότα διαδραματίζονται το 1975, ένα χρόνο πριν από την έναρξη της τελευταίας πολιτικοστρατιωτικής δικτατορίας της Αργεντινής (1976–1983). Το τελευταίο έτος της προεδρίας της Ισαμπέλ Περόν γνώρισε μεγάλη πολιτική αναταραχή, τόσο με την αριστερή βία όσο και με την κρατική τρομοκρατική οργάνωση, ειδικά στα χέρια της Αργεντινής Αντικομμουνιστικής Συμμαχίας, μιας ακροδεξιάς ομάδας που ιδρύθηκε το 1973 και δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα υπό την κυριαρχία της Περόν (1974–1976). Ένα στρατιωτικό πραξικόπημα το 1976 πυροδότησε τον λεγόμενο «Βρώμικο Πόλεμο», ο οποίος προοιωνίζεται στον χαρακτήρα του Ισιντόρο Γκόμεζ και την προστασία του από την κυβέρνηση λόγω του έργου του που βοήθησε τη διοίκηση και το δικαστικό της σύστημα να βρει (και αργότερα να σκοτώσει) τους αριστερούς ακτιβιστές και αγωνιστές ή μέλη των ανταρτών. Η Διαδικασία Εθνικής Αναδιοργάνωσης της δικτατορίας ήταν μια περίοδος άνω των επτά ετών (1976–1983) που αμαυρώθηκε από εκτεταμένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. [15] [16] Η κρατική τρομοκρατία της στρατιωτικής Χούντας δημιούργησε ένα κλίμα βίας του οποίου τα θύματα ήταν κατά χιλιάδες και περιλάμβανε αριστερούς ακτιβιστές και αγωνιστές, διανοούμενους και καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, φοιτητές και δημοσιογράφους, καθώς και μαρξιστές, περονιστές αντάρτες ή υποτιθέμενοι συμπαθούντες και των δύο.

Η δεύτερη περίοδος που απεικονίζεται στην ταινία είναι το 1999, τις τελευταίες ημέρες της διοίκησης του Κάρλος Μένεμ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι εθνικοί νόμοι γνωστοί ως νόμος "Τελική στάση" ("Ley de Punto Final") και Due Obedience – που επικυρώθηκαν τη δεκαετία του 1980 – εξακολουθούσαν να ισχύουν. Αυτά τα νομικά στοιχεία, ευρέως γνωστά ως «νόμοι αμνηστίας», είχαν ουσιαστικά μπλοκάρει τη διερεύνηση χιλιάδων υποθέσεων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας δικτατορίας της χώρας. Αυτή η περίοδος της ιστορίας της Αργεντινής αποδεικνύεται ότι τονίζει τη δύσκολη θέση στην οποία ζούσε ο χαρακτήρας του Ρικάρντο Μοράλες, καθώς η ατιμωρησία που απολάμβαναν τότε εγκληματίες και παραβάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως ο Γκόμεζ, εμπόδισε τον Μοράλες να φέρει τον πρώτο στη δικαιοσύνη καθώς το ποινικό σύστημα θα είχε καταδικάσει τον Μοράλες για τις προηγούμενες ενέργειές του. Ταυτόχρονα, πολλοί πρώην βασανιστές και δολοφόνοι της δικτατορίας –που στο παρελθόν ήταν φίλοι ή συνεργάτες του Γκόμεζ– ήταν ελεύθεροι εκείνη την εποχή και πιθανότατα θα είχαν εκδικηθεί τον Μοράλες. Αυτό το γεγονός εξηγεί περαιτέρω γιατί ο Μοράλες απομονώθηκε και κλείστηκε με τον Γκόμεζ για τόσα χρόνια.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για αυτήν την κοινή Αργεντινή/Ισπανική παραγωγή, ο Καμπανέλα επέστρεψε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε σκηνοθετήσει επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς House και Νόμος και Τάξη: Ειδική Ομάδα, για να κινηματογραφήσει την ταινία. Σηματοδότησε την τέταρτη συνεργασία του με τον ηθοποιό-φίλο Ρικάρντο Νταρίν, ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει στο παρελθόν και στις τρεις ταινίες του Καμπανέλα παραγωγής Αργεντινής. Ο συχνός συνεργάτης Εδουάρδο Μπλάνκο, ωστόσο, δεν εμφανίζεται στην ταινία. Το μέρος του φίλου του χαρακτήρα του Νταρίν υποδύεται αντί αυτού ο κωμικός Γκιγέρμο Φρανκέλα.

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι συντελεστές της ταινίας μαζί με την Πρόεδρο της Αργεντινής, Κριστίνα Κίρχνερ που κρατά το βραβείο Οσκαρ.

Το μυστικό στα μάτια της έλαβε πολύ θετικές κριτικές από κριτικούς, όχι μόνο στην Αργεντινή, [17] [18] αλλά και στο εξωτερικό. Κατέχει βαθμολογία θετικής έγκρισης 89% στο Rotten Tomatoes, με βάση 141 κριτικές, και μέση βαθμολογία 7.7/10 . Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: Απρόβλεπτο και πλούσιο σε συμβολισμούς, αυτό το μυστήριο δολοφονίας της Αργεντινής ανταποκρίνεται στο Βραβείο Όσκαρ του με μια συναρπαστική πλοκή, τη σίγουρη σκηνοθεσία του Καμπανέλα και μαγευτικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του. [19] Στο Metacritic έχει βαθμολογία 80 στα 100, με βάση 36 κριτικές, υποδεικνύοντας "γενικά ευνοϊκές κριτικές". [20]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι η δεύτερη αργεντίνικη ταινία, μετά το The Official Story (1985), που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, κάνοντας την Αργεντινή την πρώτη χώρα της Νότιας Αμερικής που κέρδισε το βραβείο δύο φορές. Το 2016, η ταινία κατατάχθηκε στο Νο. 91 από διεθνείς κριτικούς για τις 100 καλύτερες ταινίες του 21ου αιώνα του BBC.

Ριμέικ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2015, ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μπίλι Ρέι έγραψε και σκηνοθέτησε ένα ριμέικ με τον ίδιο τίτλο. Στην ταινία πρωταγωνίστησαν οι Τζούλια Ρόμπερτς, Νικόλ Κίντμαν, Τσιούετελ Έτζιοφορ, Ντιν Νόρις, Μάικλ Κέλι και Άλφρεντ Μολίνα . Ενώ η ιστορία μεταξύ του αστυνομικού και του ομοσπονδιακού πράκτορα και του δικαστή παραμένει, το πλαίσιο και το σκηνικό αλλάζουν: από την δικτατορία της Αργεντινής περνάμε στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας, ενώ το θύμα του εγκλήματος είναι η κόρη ενός ομοσπονδιακού συναδέλφου. Το χρονικό χάσμα μειώνεται επίσης από 25 σε 13 χρόνια. Η ταινία κυκλοφόρησε από την STXfilms στις 20 Νοεμβρίου 2015. Έτυχε ανάμεικτης υποδοχής από τους κριτικούς, οι οποίοι επαίνεσαν τις ερμηνείες του αλλά το συνέκριναν δυσμενώς με το πρωτότυπο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt1305806/. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.filmaffinity.com/es/film313601.html. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2016.
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 (Ισπανικά) cinenacional.com. Ανακτήθηκε στις 25  Ιανουαρίου 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. tt1305806. Ανακτήθηκε στις 9  Ιανουαρίου 2020.
  5. ↑ «A 10 años del Oscar a "El secreto de sus ojos", Juan José Campanella y Eduardo Sacheri recordaron el film con anécdotas y noticias». (Ισπανικά) Todo Noticias. 5  Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 16  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 www.metacritic.com/movie/the-secret-in-their-eyes. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 7,8 www.imdb.com/title/tt1305806/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2016.
  8. ↑ 8,0 8,1 stopklatka.pl/film/sekret-jej-oczu. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2016.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 bbfc.co.uk/releases/el-secreto-de-sus-ojos-secret-their-eyes-2010. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2016.
  10. ↑ 10,00 10,01 10,02 10,03 10,04 10,05 10,06 10,07 10,08 10,09 10,10 10,11 10,12 10,13 10,14 10,15 10,16 10,17 10,18 10,19 10,20 10,21 (Αγγλικά) Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 28  Δεκεμβρίου 2016.
  11. ↑ 11,0 11,1 nmhh.hu/dokumentum/158992/2010_filmbemutatok_osszes.xlsx.
  12. ↑ Freebase Data Dumps. Google.
  13. ↑ www.kinokalender.com/film7685_in-ihren-augen.html. Ανακτήθηκε στις 24  Μαρτίου 2018.
  14. ↑ 14,0 14,1 (Αγγλικά) Academy Awards Database. 4275. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2020.
  15. ↑ CONADEP, Nunca Más Report, Chapter II, Section One:Advertencia,
  16. ↑ Atrocities in Argentina (1976–1983) Αρχειοθετήθηκε 2019-03-29 στο Wayback Machine. Holocaust Museum Houston
  17. ↑ «Puntaje promedio de "El secreto de sus ojos" en la redacción de El Amante». El Amante Cine (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2009. 
  18. ↑ Batlle, Diego (13 Αυγούστου 2009). «El secreto de sus ojos, de Juan José Campanella». Otros Cines. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2010. 
  19. ↑ «The Secret in Their Eyes (El Secreto de Sus Ojos) (2010)». Rotten Tomatoes. Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2018. 
  20. ↑ «The Secret in Their Eyes Reviews». Metacritic. CBS Interactive. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Το_μυστικό_στα_μάτια_της&oldid=10419809"