Κόπα Λιμπερταδόρες
.png) | |
| Διοργανωτής | CONMEBOL |
|---|---|
| Ίδρυση | 1960 |
| Χώρος διεξαγωγής | Νότια Αμερική (ΚΟΝΜΕΜΠΟΛ) |
| Αριθμός ομάδων | 47 |
| Υποβιβασμός | Κατεγορία Πριμέρα Α |
| Τρέχων κάτοχος |  Φλουμινένσε(1ος τίτλος) |
| Περισ. κατακτήσεις |  Ιντεπεντιέντε(7 τίτλοι) |
| Τηλεοπτική κάλυψη | Ανάλογα με κάθε χώρα |
| Ιστοσελίδα | Επίσημη ιστοσελίδα |
 2022 | |
 Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση | |
Το ΚΟΝΜΕΜΠΟΛ Λιμπερταδόρες (ισπανικά: CONMEBOL Libertadores) αναφέρεται και ως CONMEBOL Libertadores Bridgestone για εμπορικούς λόγους, είναι η σημαντικότερη διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση στη Νότια Αμερική. Διοργανώνεται κάθε χρόνο από την Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία Νοτίου Αμερικής (CONMEBOL). Η ονομασία έως το 2017 Κόπα Λιμπερταδόρες (Copa Libertadores) οφείλεται στους Απελευθερωτές (Libertadores) της περιοχής, τους κυριότερους ηγέτες της Λατινοαμερικανικών πολέμων ανεξαρτησίας, και δόθηκε προς τιμήν τους.[1]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο Κόπα Λιμπερταδόρες συμμετέχουν οι κορυφαίες ομάδες των πρωταθλημάτων των χωρών της Νότιας Αμερικής. Τα τελευταία χρόνια παίρνουν μέρος και οι ομάδες του Μεξικού. Η ονομασία δόθηκε προς τιμήν των Ελευθερωτών (ισπ./πορτογ.: Libertadores) ηγετών των πολέμων ανεξαρτησίας των χωρών της Λατινικής Αμερικής: Σιμόν Μπολίβαρ, Pedro I, Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν, Antonio José de Sucre, Μπερνάρδο Ο' Χίγκινς, José Miguel Carrera και José Gervasio Artigas. Το Κόπα Λιμπερταδόρες ξεκίνησε το 1960. Μετονομάστηκε σε ΚΟΝΜΕΜΠΟΛ Λιμπερταδόρες το 2017.
Πρωτάθλημα Συλλόγων Ν. Αμερικής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1948 διεξήχθη μια διοργάνωση με τη συμμετοχή των πρωταθλητριών ομάδων επτά χωρών, με την ονομασία: "Πρωτάθλημα Συλλόγων Νότιας Αμερικής", με νικήτρια τη Βάσκο ντα Γκάμα. Έγινε με τη μορφή ομίλου στο Σαντιάγο της Χιλής αλλά δεν συνεχίστηκε.
- 1948:
Βάσκο ντα Γκάμα
Διοργάνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως το 1970 στο Κόπα Λιμπερταδόρες συμμετείχαν μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες των δέκα νοτιοαμερικανικών κρατών: Αργεντινή, Βολιβία, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Παραγουάη, Χιλή, Ισημερινός, Περού, Κολομβία και Βενεζουέλα. Στη συνέχεια προστέθηκαν και οι δευτεραθλήτριες, συνολικά 20 ομάδες. Αργότερα ο αριθμός αυξήθηκε σε 24, 28 και 32. Τώρα συμμετέχουν 38 ομάδες: 5 από την Αργεντινή και τη Βραζιλία, 3 από τις υπόλοιπες 9 χώρες (μαζί με το Μεξικό) και η κάτοχος του τίτλου.
Ως το 1987 για την πρόκριση μετρούσαν οι βαθμοί, χωρίς να υπολογίζεται η διαφορά τερμάτων. Σε περίπτωση ισοβαθμιών γινόταν μπαράζ και μόνο σε περίπτωση ισοπαλίας προκρινόταν η ομάδα με την καλύτερη διαφορά γκολ. Σε νέα ισοβαθμία οι ομάδες οδηγούνταν στη διαδικασία των πέναλτι.
Από το 1988 ως το 2004 υπολογιζόταν και η διαφορά τερμάτων, χωρίς όμως να ευνοείται η ομάδα με τα περισσότερα εκτός έδρας γκολ. Από τη διοργάνωση του 2005 καθιερώθηκε και ο θεσμός των εκτός έδρας γκολ, η παράταση και τα πέναλτι, όπως στην Ευρώπη, με εξαίρεση τις αναμετρήσεις των τελικών.
Η νικήτρια του Κόπα Λιμπερταδόρες συμμετέχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων -παλιότερα στο Διηπειρωτικό Κύπελλο- που διεξάγεται στο τέλος κάθε έτους.
Οι τελικοί τη δεκαετία του 2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2011
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2011 νικήτρια αναδείχθηκε η βραζιλιάνικη Σάντος που επικράτησε της Πενιαρόλ από την Ουρουγουάη με 2-1 στη Βραζιλία στις 22 Ιουνίου και 0-0 στην Ουρουγουάη στις 15 Ιουνίου.
2012
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2012 νικήτρια αναδείχθηκε η βραζιλιάνικη Κορίνθιανς που επικράτησε της Μπόκα Τζούνιορς από την Αργεντινή με 1-1 στην Αργεντινή στις 27 Ιουνίου και 2-0 στη Βραζιλία στις 4 Ιουλίου.
2013
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2013 νικήτρια αναδείχθηκε η βραζιλιάνικη Ατλέτικο Μινέιρο που επικράτησε της Κλουμπ Ολίμπια από την Παραγουάη με 4-3 στα πέναλτι, ύστερα από διπλό τελικό με σκορ 2-0 για κάθε γηπεδούχο.
2014
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2014 νικήτρια αναδείχθηκε η αργεντίνικη Σαν Λορένσο που επικράτησε της Νασιονάλ από την Παραγουάη με 1-1 στην Παραγουάη στις 6 Αυγούστου και 1-0 στη Αργεντινή στις 13 Αυγούστου.
2015
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2015 νικήτρια αναδείχθηκε η αργεντίνικη Ρίβερ Πλέιτ που επικράτησε της Τίγρες ΟΑΝΛ από το Μεξικό με 0-0 στο Μεξικό στις 29 Ιουλίου και 3-0 στη Αργεντινή στις 5 Αυγούστου[2].
2016
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2016 νικήτρια αναδείχθηκε η κολομβιανή Ατλέτικο Νασιονάλ που επικράτησε της Ιντεπεντιέντε Ντελ Βάγιε από τον Ισημερινό με 1-1 στον Ισημερινό στις 20 Ιουλίου και 1-0 στην Κολομβία στις 27 Ιουλίου.[εκκρεμεί παραπομπή]
2017
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2017 νικήτρια αναδείχθηκε η βραζιλιάνικη Γκρέμιο που επικράτησε της Λανούς από την Αργεντινή με 1-0 στη Βραζιλία στις 22 Νοεμβρίου και 2-1 στην Αργεντινή στις 29 Νοεμβρίου.[εκκρεμεί παραπομπή]
2018
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διπλό τελικό του 2018 νικήτρια αναδείχθηκε η αργεντίνικη Ρίβερ Πλέιτ που επικράτησε της Μπόκα Τζούνιορς 2-2 στο Μπομπονέρα και 3-1 (Παράταση) στο Σαντιάγο Μπερναμπέου αφού ο δεύτερος τελικός δεν διεξήχθη στην έδρα της Ρίβερ έπειτα από απόφαση της ΚΟΝΜΕΜΠΟΛ. Είχαν προηγηθεί σοβαρά επεισόδια έξω από το γήπεδο της Ρίβερ λίγο πριν την προγραμματισμένη έναρξη του αγώνα.
2019
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο τελικός του 2019 ήταν μονός αγώνας και πραγματοποιήθηκε σε ουδέτερο έδαφος, και σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, στη Λίμα του Περού. Νικήτρια αναδείχθηκε η βραζιλιάνικη Φλαμένγκο νικώντας με 2-1 την κάτοχο του τροπαίου Ρίβερ Πλέιτ.
2020
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο τελικός του 2020 ήταν μονός αγώνας και πραγματοποιήθηκε στο Ρίο της Βραζιλίας. Νικήτρια αναδείχθηκε η βραζιλιάνικη Παλμέιρας νικώντας με 1-0 την Σάντος.
2021
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο τελικός του 2021 ήταν μονός αγώνας και πραγματοποιήθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Νικήτρια αναδείχθηκε η βραζιλιάνικη Παλμέιρας νικώντας με 2-1 την Φλαμένγκο στην παράταση.
2022
Ο τελικός του 2022 ήταν μονός αγώνας και πραγματοποιήθηκε στο Γκουαγιακίλ του Εκουαδόρ. Νικήτρια αναδείχθηκε η Φλαμένγκο που επικράτησε της Ατλέτικο Παραναένσε με 1-0.
2023
Ο τελικός του 2023 ήταν μονός αγώνας και πραγματοποιήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέϊρο της Βραζιλίας. Νικήτρια αναδείχτηκε η Φλουμινένσε που επικράτησε της Μπόκα Τζούνιορς με 2-1 στην παράταση.
Οι τελικοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμβολα αποτελεσμάτων
- ( : ) Προσδιορισμός συνολικού αποτελέσματος με το σύστημα των βαθμών.
- ( - ) Προσδιορισμός συνολικού αποτελέσματος με το σύστημα της διαφοράς τερμάτων.
Τίτλοι ανά σύλλογο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Ομάδα | Χώρα | Τίτλοι | Φιναλίστ | Χρονιές τίτλων | Χρονιές φιναλίστ |
|---|---|---|---|---|---|
_con_CAI.png){kind=small} Ιντεπεντιέντε
|
|
7 | 0 | 1964, 1965, 1972, 1973, 1974, 1975, 1984 | — |
_con_stelle_Gialle_w-CABJ.png){kind=small} Μπόκα Τζούνιορς
|
|
6 | 6 | 1977, 1978, 2000, 2001, 2003, 2007 | 1963, 1979, 2004, 2012, 2018, 2023 |
 Πενιαρόλ
|
|
5 | 5 | 1960, 1961, 1966, 1982, 1987 | 1962, 1965, 1970, 1983, 2011 |
 Ρίβερ Πλέιτ
|
|
4 | 3 | 1986, 1996, 2015, 2018 | 1966, 1976, 2019 |
 Εστουδιάντες
|
|
4 | 1 | 1968, 1969, 1970, 2009 | 1971 |
 Ολίμπια
|
|
3 | 4 | 1979, 1990, 2002 | 1960, 1989, 1991, 2013 |
 Νασιονάλ
|
|
3 | 3 | 1971, 1980, 1988 | 1964, 1967, 1969 |
 Σάο Πάολο
|
|
3 | 3 | 1992, 1993, 2005 | 1974, 1994, 2006 |
 Παλμέιρας
|
|
3 | 3 | 1999, 2020, 2021 | 1961, 1968, 2000 |
 Σάντος
|
|
3 | 2 | 1962, 1963, 2011 | 2003, 2020 |
| Γκρέμιο |
|
3 | 2 | 1983, 1995, 2017 | 1984, 2007 |
 Φλαμένγκο
|
|
3 | 1 | 1981, 2019, 2022 | 2021 |
 Κρουζέιρο
|
|
2 | 2 | 1976, 1997 | 1977, 2009 |
 Ατλέτικο Νασιονάλ
|
|
2 | 1 | 1989, 2016 | 1995 |
 Ιντερνασιονάλ
|
|
2 | 1 | 2006, 2010 | 1980 |
 Κόλο-Κόλο
|
|
1 | 1 | 1991 | 1973 |
 Φλουμινένσε
|
|
1 | 1 | 2023 | 2008 |
.svg){kind=small} Ράσινγκ Κλουμπ
|
|
1 | 0 | 1967 | — |
 Αρχεντίνος Τζούνιορς
|
|
1 | 0 | 1985 | — |
 Βέλες Σάρσφιλντ
|
|
1 | 0 | 1994 | — |
 Βάσκο ντα Γκάμα
|
|
1 | 0 | 1998 | — |
 Όνσε Κάλντας
|
|
1 | 0 | 2004 | — |
 Λίγα ντε Κίτο
|
|
1 | 0 | 2008 | — |
 Κορίνθιανς
|
|
1 | 0 | 2012 | — |
 Ατλέτικο Μινέιρο
|
|
1 | 0 | 2013 | — |
 Σαν Λορένσο
|
|
1 | 0 | 2014 | — |
 Αμέρικα ντε Κάλι
|
|
0 | 4 | — | 1985, 1986, 1987, 1996 |
 Ντεπορτίβο Κάλι
|
|
0 | 2 | — | 1978, 1999 |
 Κομπρελόα
|
|
0 | 2 | — | 1981, 1982 |
 Νιούελς Ολντ Μπόις
|
|
0 | 2 | — | 1988, 1992 |
 Μπαρτσελόνα
|
|
0 | 2 | — | 1990, 1998 |
 Ατλέτικο Παραναένσε
|
|
0 | 2 | — | 2005, 2022 |
 Ουνιβερσιτάριο
|
|
0 | 1 | — | 1972 |
 Ουνιόν Εσπανιόλα
|
|
0 | 1 | — | 1975 |
 Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα
|
|
0 | 1 | — | 1993 |
 Σπόρτινγκ Κριστάλ
|
|
0 | 1 | — | 1997 |
 Κρους Ασούλ
|
|
0 | 1 | — | 2001 |
 Σάο Καετάνο
|
|
0 | 1 | — | 2002 |
 Τσίβας Γουαδαλαχάρα
|
|
0 | 1 | — | 2010 |
 Νασιονάλ
|
|
0 | 1 | — | 2014 |
 Τίγρες
|
|
0 | 1 | — | 2015 |
 Ιντεπεντιέντε ντελ Βάλε
|
|
0 | 1 | — | 2016 |
 Λανούς
|
|
0 | 1 | — | 2017 |
Επιδόσεις στους τελικούς ανά χώρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πίνακας όλων των εποχών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο πίνακας συμπεριλαμβάνει στοιχεία έως και τη τρίτη φάση προκριματικών της διοργάνωσης του 2021.[3]
| Θέση | Σύλλογος | Χώρα | Συμμετοχές | Τρόπαια | Αγώνες | Ν | Ι | Η | ΓΥ | ΓΚ | ΔΤ | Πόντοι |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ρίβερ Πλέιτ
|
 Αργεντινή
|
37 | 4 | 364 | 179 | 96 | 89 | 606 | 380 | +226 | 563 |
| 2 | Νασιονάλ
|
Ουρουγουάη
|
48 | 3 | 395 | 168 | 106 | 121 | 551 | 429 | +122 | 517 |
| 3 | Μπόκα Τζούνιορς
|
Αργεντινή
|
30 | 6 | 304 | 159 | 76 | 69 | 454 | 266 | +188 | 498 |
| 4 | Πενιαρόλ
|
Ουρουγουάη
|
47 | 5 | 368 | 164 | 78 | 126 | 555 | 445 | +110 | 459 |
| 5 |  Σέρο Πορτένιο
|
Παραγουάη
|
42 | 0 | 309 | 113 | 89 | 107 | 401 | 406 | –5 | 380 |
| 6 | Ολίμπια
|
Παραγουάη
|
43 | 3 | 310 | 122 | 89 | 99 | 441 | 385 | +56 | 377 |
| 7 | Γκρέμιο |  Βραζιλία
|
21 | 3 | 206 | 108 | 43 | 55 | 317 | 187 | +130 | 354 |
| 8 | Παλμέιρας
|
Βραζιλία
|
21 | 2 | 197 | 108 | 36 | 53 | 363 | 208 | +155 | 326 |
| 9 |  Μπολίβαρ
|
.svg){kind=small} Βολιβία
|
35 | 0 | 240 | 94 | 53 | 93 | 352 | 367 | –15 | 290 |
| 10 | Σάο Πάολο
|
Βραζιλία
|
21 | 3 | 189 | 92 | 44 | 53 | 293 | 184 | +109 | 289 |
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Carluccio, Jose (2 Σεπτεμβρίου 2007). «¿Qué es la Copa Libertadores de América?» [What is the Copa Libertadore de América?] (στα Spanish). Historia y Fútbol. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2010.
- ↑ Η Ρίβερ Πλέιτ κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες για το 2015, contra.gr, 06/08/2015. ανακτήθηκε 06/08/2015
- ↑ «Copa Libertadores - All-time league table». worldfootball.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημη ιστοσελίδα
- Αποτελέσματα στο RSSSF.com
- Ρώσικη έκδοση του site του Κόπα Λιμπερταδόρες Αρχειοθετήθηκε 2010-06-05 στο Wayback Machine.
- Κόπα Λιμπερταδόρες - πρόγραμμα αγώνων 2012
- Ιστορικό φωτογραφικό αφιέρωμα
Διεθνές ποδόσφαιρο συλλόγων | ||
|---|---|---|
| Ασία |  | |
| Αφρική | ||
| Βόρεια Αμερική, Κεντρική Αμερική και Καραϊβική | ||
| Νότια Αμερική | ||
| Ωκεανία | ||
| Ευρώπη | ||
Δείτε επίσης: Διεθνές ποδόσφαιρο συλλόγων γυναικών | ||