Ερρίκος Β΄ της Αυστρίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ερρίκος Β΄ της Αυστρίας, ΙΑ΄ της Βαυαρίας | |
|---|---|
 Ο Ερρίκος Β΄. Αββαείο Χάιλιγκενκροϊτς, Κ. Αυστρία, π. 1290. | |
Μαργράβος, δούκας της Αυστρίας | |
| Περίοδος | 1141, 1156 - 1177 |
| Προκάτοχος | Λεοπόλδος Δ΄ |
| Διάδοχος | Λεοπόλδος E΄ |
Δούκας της Βαυαρίας | |
| Περίοδος | 1141 - 1156 |
| Προκάτοχος | Λεοπόλδος |
| Διάδοχος | Ερρίκος ΙΒ΄ |
| Γέννηση | 1112 |
| Θάνατος | 13 Ιανουαρίου 1177 (65 ετών) |
| Σύζυγος | Γερτρούδη του Σύπλινγκενμπουργκ Θεοδώρα Κομνηνή |
| Επίγονοι | Αγνή Λεοπόλδος Ε΄ Ερρίκος Α΄ του Μέντλινγκ |
| Οίκος | Μπάμπενμπεργκ |
| Πατέρας | Λεοπόλδος Γ΄ |
| Μητέρα | Αγνή των Σαλίων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ερρίκος Β΄ ο Γιαζόμιργκοτ (γερμ.: Heinrich der Jasomirgott, 1107 - 13 Ιανουαρίου 1177), από τον Οίκο των Μπάμπενμπεργκ, ήταν μαργράβος (1141-56), μετά δούκας (1156-77) της Αυστρίας, παλατινός κόμης (δούκας) του Ρήνου (1140-41) και ΙΑ΄ ως δούκας της Βαυαρίας (1141-56).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Λεοπόλδου Γ΄, μαργράβου της Αυστρίας και της Αγνής των Σαλίων, κόρης του Ερρίκου Δ΄ της Γερμανίας.
Το 1140 ορίστηκε παλατινός κόμης (δούκας) του Ρήνου. Το επόμενο έτος απεβίωσε ο μεγαλύτερος αδελφός του Λεοπόλδος και τον διαδέχθηκε ως δούκας της Βαυαρίας και μαργράβος της Αυστρίας. Ο αδελφός του είχε αποκτήσει το δουκάτο, όταν στη διένεξη των Χοενστάουφεν με τους Γουέλφους, ο Φρειδερίκος Α΄ Χοενστάουφεν της Γερμανίας πήρε το δουκάτο της Βαυαρίας από τον Ερρίκο Ι΄ Γουέλφων τον Υπερήφανο και το έδωσε στον Λεοπόλδο. Τώρα ο Φρειδερίκος Α΄, θέλοντας συμβιβασμό με τους Γουέλφους, πήρε το 1156 το δουκάτο από τον Ερρίκο και το έδωσε στον γιο του Ερρικου Ι΄, στον Ερρίκο ΙΒ΄ τον Λέοντα. Για αποζημίωση, ο Φρειδερίκος Α΄ εξέδωσε το Μικρό Προνόμιο (Privilegium Minus), όπου το μαργραβάτο της Αυστρίας αναβαθμιζόταν σε δουκάτο και από υποτελές στη Βαυαρία γινόταν ανεξάρτητο.
Ο πατέρας του είχε εγκατασταθεί στο Κλόστερνοϊμπουργκ, εκείνος όμως το 1145 έκανε έδρα του τη Βιέννη. Με αυτό η Βιέννη μπόρεσε να υπερκεράσει τις προηγούμενες έδρες των Μπάμπενμπεργκ, δηλ. το Κρεμς αν ντερ Ντόναου, το Μελκ και το Κλοστερνόιμπουργκ. Από τότε και έπειτα έμεινε πρωτεύουσα της Αυστρίας. Το 1147 ολοκληρώθηκε ο καθεδρικός του Αγ. Στεφάνου, ένα σημαίνον μνημείο της πόλης, που δείχνει την υπεροχή της. Οι δύο γάμοι του Ερρίκου, πρώτα με την κόρη του βασιλιά της Γερμανίας και έπειτα με την ανιψιά του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, δείχνουν τη δύναμη και τη βαρύτητα των Μπάμπενμπεργκ στην κεντρική Ευρώπη την περίοδο εκείνη.
Ο αδελφός του Όθων επίσκοπος του Φράιζινγκ ήταν σημαντικός χρονογράφος και η αδελφή του Ιουδήθ παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Ε΄, μαρκήσιο του Μομφερράτου, Σταυροφόρου. Οι τέσσερις γιοί τους είχαν σημαντική δράση στη Γ΄ (1189-92) και Δ΄ (1201-04) Σταυροφορία.
Το παρωνύμιό του Γιαζόμιργκοτ είτε σχετίζεται με αραβικό προσωνύμιο από τη συμμετοχή του στην Β΄ Σταυροφορία είτε αποδίδεται ως ja so mir Gott helfe (ελεύθερη μετάφραση: με τη βοήθεια του Θεού). Απεβίωσε το 1177 και τάφηκε στο Σότενστιφτ της Βιέννης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα το 1142 νυμφεύτηκε τη Γερτρούδη του Σύπλινγκενμπουργκ, κόρη του Λοθάριου Γ΄ της Γερμανίας· δεν απέκτησαν τέκνα.
Το 1143 απεβίωσε η Γερτρούδη και ο Ερρίκος έκανε δεύτερο γάμο. Νυμφεύτηκε τη Θεοδώρα Κομνηνή, κόρη του Ανδρόνικου, σεβαστοκράτορα και γιου του Ιωάννη Β΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Είχαν τέκνα:
- Αγνή 1154;-1182, παντρεύτηκε τον Στέφανο Γ΄ των Άρπαντ βασιλιά της Ουγγαρίας.
- Λεοπόλδος Ε΄ 1157-1194, δούκας της Αυστρίας.
- Ερρίκος Α΄ 1158-1223, δούκας του Μέντλινγκ, νυμφεύτηκε τη Ριτσέζα των Πρεμυσλιδών, κόρη του Βλαδισλάου Β΄ της Βοημίας.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Beller, Steven (2007). A Concise History of Austria. New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0521478861.
- Brooke, Z. N. (1938). A History of Europe: From 911 to 1198. London: Methuen & Company Ltd. ISBN 978-1443740708.
- Dopsch, Heinz (1999). Österreichische Geschichte 1122-1278. Vienna: Ueberreuter. ISBN 3-8000-3973-7.
- Lechner, Karl (1976). Die Babenberger: Markgrafen und Herzoge von Österreich 976–1246. Vienna: Böhlau. ISBN 978-3205085089.
- Leeper, Alexander W. (1941). History of Medieval Austria. London: Oxford University Press. ISBN 978-0404153472.
- Lingelbach, William E. (1913). The History of Nations: Austria-Hungary. New York: P. F. Collier & Son Company. ASIN B000L3E368.
- Pohl, Walter (1995). Die Welt der Babenberger. Graz: Verlag Styria. ISBN 978-3222123344.
- Rickett, Richard (1985). A Brief Survey of Austrian History
. Vienna: Prachner. ISBN 978-3853670019. - Wegener, Wilhelm (1965). Genealogischen Tafeln zur mitteleuropäischen Geschichte. Vienna: Verlag Degener.
