Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μελκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μελκ

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μελκ
48°13′36″N 15°19′50″E
Χώρα Αυστρία
ΠεριφέρειαΚάτω Αυστρία
Διοικητική υπαγωγήδιαμέρισμα του Μελκ
 • Μέλος του/τηςΚλιματική Συμμαχία[1]
Έκταση25,70 km²
Υψόμετρο213 μ.
Πληθυσμός5.594
Ταχ. κωδ.3390
Τηλ. κωδ.0 27 52
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοποςhttp://www.melk.gv.at/
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Μελκ (γερμανικά: Melk, παλαιότερη γραφή: Mölk) είναι ένας αυστριακός δήμος 5.594 κατοίκων, στο ομόσπονδο κρατίδιο της Κάτω Αυστρίας και είναι η πρωτεύουσα (Bezirkshauptstadt ) της ομώνυμης περιοχής. Βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Δούναβη και αναφέρεται ως η «πύλη προς την κοιλάδα Βαχάου»[2]. Στην κορυφή ενός απότομου βραχώδους λόφου, στα βορειοανατολικά της πόλης, δεσπόζει το Αββαείο του Μελκ, ένα επιβλητικό αββαείο Βενεδικτίνων.[3]

Η Μελκ βρίσκεται ανάμεσα στους μικρούς δεξιούς παραπόταμους του Δούναβη, τον Μελκ και τον Πιέλαχ, στην ανατολική είσοδο προς την κοιλάδα Βαχάου. Η πόλη βρίσκεται περίπου στα μισά του δρόμου μεταξύ Βιέννης και Λιντς, και περίπου 25 χλμ δυτικά του Σανκτ Πέλτεν. Το αββαείο βρίσκεται σε ένα λοφίσκο ύψους 61 μέτρων, του οποίου η βορινή πλευρά πέφτει απότομα προς τον Δούναβη. Το κέντρο της πόλης απλώνεται στη σχετικά επίπεδη δυτική πλαγιά.

Η Μελκ έχει μεταβατικό κλίμα με ηπειρωτική επιρροή από τα ανατολικά και ωκεάνια από τα δυτικά. Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι 9,1 °C, η συνολική ετήσια βροχόπτωση είναι 594,4 mm. Αυτό τοποθετεί τη Μελκ ως μια από τις πιο ξηρές περιοχές της Αυστρίας. Με 53 εκατοστά χιονιού ετησίως, η Μελκ είναι πολύ πιο κάτω από τον μέσο όρο της Αυστρίας. Περίπου 83 ημέρες παγετού καταγράφονται κάθε χρόνο.[4]

Σύμφωνα με αρκετούς συγγραφείς, στον βράχο του αββαείου της Μελκ υπήρχε ένα οχυρό κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, αλλά δεν υπάρχουν αρχαιολογικά στοιχεία σχετικά με αυτό. Η πόλη εμφανίζεται για πρώτη φορά σε έγγραφα το έτος 831 ως Medilica. Στο Τραγούδι των Νιμπελούνγκεν αναφέρεται ως Medelike.

Ο Λεοπόλδος Α΄ Μπάμπενμπεργκ της Αυστρίας, ως Μαργράβος της Αυστρίας το 976 επέλεξε το κάστρο στη Μελκ ως κατοικία του και οι διάδοχοί του το προίκισαν με πολύτιμους θησαυρούς και κειμήλια. Από τις αρχές του 11ου αιώνα, η Μελκ απετέλεσε κέντρο εξουσίας για τον Οίκο των Μπάμπενμπεργκ και ο προτιμώμενος τόπος ταφής τους. Το 1089 ο Μαργράβος Λεοπόλδος Β΄ Μπάμπενμπεργκ της Αυστρίας έδωσε το κάστρο στους Βενεδικτίνους μοναχούς από το Αββαείο του Λάμπαχ. Η Μελκ απέκτησε το δικαίωμα να διαθέτει παζάρι (Comune mercato) το 1227 και εξασφάλισε το καθεστώς της πόλης το 1898.[5]

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην πόλη βρισκόταν ένα παράρτημα του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν, από το οποίο σήμερα σώζεται μόνο το κρεματόριο και είναι πλέον μνημείο εις μνήμην των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους εκεί. Το στρατόπεδο λειτούργησε από τις 21 Απριλίου 1944 έως τις 15 Απριλίου 1945 και σε αυτόν τον 1 χρόνο μεταφέρθηκαν εκεί τουλάχιστον 14.390 κρατούμενοι (το ένα τρίτο Εβραίοι), από τους οποίους περίπου 5.000 πέθαναν λόγω των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας και διαβίωσης.[6]

Η πόλη πλήττεται επανειλημμένα από πλημμύρες, με πιο πρόσφατες το 2002 και το 2013

  • Το αββαείο του Μελκ: στη σημερινή του μορφή ανεγέρθηκε μεταξύ 1702 και 1746, είναι το μεγαλύτερο μοναστηριακό συγκρότημα του αυστριακού μπαρόκ. Εξαιρετικής σημασίας είναι και η βιβλιοθήκη του αββαείου. Διαθέτει περίπου 100.000 τόμους, συμπεριλαμβανομένων 798 Αρχέτυπων. Μέχρι το 1926 η βιβλιοθήκη είχε στην κατοχή της μια πρώτη εκτύπωση της Βίβλου του Γουτεμβέργιου, αλλά πουλήθηκε λόγω έλλειψης κεφαλαίων. Τώρα βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο Γέιλ.
  • Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου: ρωμαιοκαθολική εκκλησία γοτθικού ρυθμού
  • Πλατεία του Δημαρχείου (Rathausplatz): το Δημαρχείο χτίστηκε το 1575. Η πρόσοψή του επανασχεδιάστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, με μια πύλη από ξύλο και χαλκό. Στα αριστερά του βρίσκεται ένα κτίριο του 1657, που ονομάζεται Lebzelterhaus. Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένα σιντριβάνι που ονομάζεται Kolomanbrunnen, δώρο από το αββαείο προς τους πολίτες το 1689.
  • Κοντά στην όχθη του Δούναβη βρίσκονται τα ερείπια των τειχών της παλιάς πόλης και του αμυντικού πύργου.
  • Sterngasse: ο παλαιότερος δρόμος στη Μελκ, κάποτε ήταν ο κεντρικός δρόμος, του οποίου τα σπίτια έχουν ζωγραφιές στους εξωτερικούς τοίχους που δείχνουν ποιοι τεχνίτες εργάζονταν εκεί.
  • Haus auf dem Stein: Το παλαιότερο κτίριο της πόλης, χτίστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα, είναι πέτρινο, διώροφο και έχει μια πρόσοψη καλυμμένη με αναρριχητικά φυτά εκατοντάδων ετών.[7]
  • Stadtmuseum Melk: Μουσείο της πόλης της Μελκ. Το σημαντικότερο έκθεμά του είναι ένα ανθρωπόμορφο πήλινο ειδώλιο της Μέσης Νεολιθικής που βρέθηκε το 1933 κοντά στη Μελκ.
  • Από την Μελκ ξεκινά η κοιλάδα Βαχάου, η οποία έχει συμπεριληφθεί από το 2000 στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.[8]

Στο Όνομα του Ρόδου, το πρώτο μυθιστόρημα του Ουμπέρτο Έκο, ένα από τα κύρια πρόσωπα και αφηγητής της ιστορίας, που διαδραματίζεται σε ένα ιταλικό μοναστήρι των Βενεδικτίνων, είναι ο Άντσο της Μελκ. Στην πρώτη μάλιστα σελίδα του βιβλίου αναφέρεται το εξής:

Έτσι, φτάσαμε κοντά στη Μελκ, εκεί που, στην όχθη μιας στροφής του ποταμού υψώνεται ακόμα η ωραία μονή, αναστηλωμένη πολλές φορές ανά τους αιώνες.

— Ουμπέρτο Έκο, Το Όνομα του Ρόδου [9]


  1. www.klimabuendnis.org/nc/kommunen/das-netzwerk.html.
  2. «The gateway to Wachau: Melk an der Donau». Lower Austria's official web portal for tourism and culture. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2023. 
  3. «Benediktinerstift Melk». Επίσημος ιστότοπος του Αββαείου. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2023. 
  4. «Klimadaten von Österreich 1971 - 2000». Κεντρικό Ινστιτούτο Μετεωρολογίας και Γεωδυναμικής της Αυστρίας (ZAMG). Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2023. 
  5. «Melk Historical». Επίσημος ιστότοπος του τοπικού οργανισμού τουρισμού. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2023. 
  6. Markus Schmitzberger. «KZ Mauthausen-Außenlager Melk». geheimprojects.at. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2023. 
  7. «Welcome to Melk». Επίσημος ιστότοπος του τοπικού οργανισμού τουρισμού. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2023. 
  8. «Wachau Cultural Landscape». Επίσημος ιστότοπος της UNESCO. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2023. 
  9. Ουμπέρτο Έκο (1985). «Χειρόγραφο, φυσικά». Το Όνομα του Ρόδου. Αθήνα: Εκδόσεις Γνώση. σελ. 9. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]