Medieval II: Total War: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Morgatek (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Consta (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 37: Γραμμή 37:
==Φατριές (Factions)==
==Φατριές (Factions)==
[[Εικόνα:M2tw knightcharge.jpg|thumb|300px|Εικόνα από το παιχνίδι, εδώ βλέπουμε μια ομάδα Άγγλων ιπποτών να επιτίθενται σε φεουδαρχικούς ιππότες.]]
[[Εικόνα:M2tw knightcharge.jpg|thumb|300px|Εικόνα από το παιχνίδι, εδώ βλέπουμε μια ομάδα Άγγλων ιπποτών να επιτίθενται σε φεουδαρχικούς ιππότες.]]
Υπάρχουν είκοσι ένα φατριές, εκ των οποίων δεκαεπτά είναι ενεργές στο παιχνίδι εκστρατείας (Grand Campaign), αν και μόνο πέντε είναι αρχικά διαθέσιμες:
Υπάρχουν είκοσι μία φατριές, εκ των οποίων δεκαεπτά είναι ενεργές στο παιχνίδι εκστρατείας (Grand Campaign), αν και μόνο πέντε είναι αρχικά διαθέσιμες:


*[[Αγγλία|Βασίλειο της Αγγλίας]] - Επίπεδο δυσκολίας: κανονικό
*[[Αγγλία|Βασίλειο της Αγγλίας]] - Επίπεδο δυσκολίας: κανονικό

Έκδοση από την 13:16, 10 Μαρτίου 2009

Medieval II: Total War
Αρχείο:Medieval2 cover.jpg
Λεπτομέρειες παιχνιδιού
ΑνάπτυξηThe Creative Assembly
ΔιανομήSega
ΕίδοςΣτρατηγικής
Πλατφόρμα/εςMicrosoft Windows (PC)
Μέσα
διανομής
2 DVD-ROM
Μέθοδοι εισόδουΠοντίκι, Πληκτρολόγιο
ΠαίκτεςΈνας (1) ως δώδεκα (12)
Ημερομηνία/ες
κυκλοφορίας
2006
Απαιτήσεις συστήματος

Το Medieval II: Total War είναι η πολυαναμενόμενη συνέχεια του διάσημου παιχνιδιού Medieval: Total War και είναι το τέταρτο παιχνίδι της γνωστής σειράς ηλεκτρονικών παιχνιδιών Total War, από την Creative Assembly. Το παιχνίδι εστιάζεται στην χρονική περίοδο μεταξύ των ετών 1080 και 1530. Όπως και στον προκάτοχο του, επικεντρώνεται στις μεσαιωνικές εχθροπραξίες, τη Θρησκεία, και την πολιτική στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, και τη Μέση Ανατολή. Εντούτοις, το χρονικό πλαίσιο του επικεντρώνεται στην εποχή της ανακάλυψης του νέου κόσμου, και την κατάκτηση της Αμερικής.

Παίζοντας το Παιχνίδι

Παρόμοιο με τους προηγούμενους τίτλους της σειράς Total War, το παιχνίδι αποτελείται από δύο είδη παιχνιδιού: τις μάχες, και το μονό-παιχνίδι εκστρατείας (single-player campaign). Οι μάχες μπορούν να παιχτούν στο multiplayer ή στα καθορισμένα από τον παίκτη σενάρια. Τα ιστορικά σενάρια μιμούνται τις πραγματικές μάχες όπως τη Μάχη του Αρσούφ ή τη Μάχη της Agincourt. Η εκστρατεία επιτρέπει στον παίκτη να έχει τον έλεγχο μιας φατριάς (faction) για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, δημιουργώντας πολιτισμό, οικονομία και στρατό προκειμένου να κατακτήσει άλλες φατριές. Το Gameplay περιλαμβάνει τον έλεγχο των στρατιωτικών, οικονομικών, και κοινωνικών δομών οργάνωσης του βασιλείου δια μέσω του κεντρικού χάρτη της εκστρατείας. Κατά τη διάρκεια του γύρου (turn). Οι στρατοί, οι στόλοι, και οι πράκτορες μπορούν να κινηθούν στο χάρτη. Όταν ένας στρατός έρχεται αντιμέτωπος με έναν άλλο, ο παίκτης μπορεί να επιλέξει να πολεμήσει ο ίδιος τη μάχη, ή να καθορίσει αυτόματα την έκβαση της. Ο στόχος της εκστρατείας εξαρτάται από το ποιον τύπο εκστρατείας έχει επιλέξει ο παίκτης. Η "μικρή εκστρατεία" ζητάει από τον παίκτη να νικήσει εξαφανίζοντας, μια ή δύο εχθρικές φατριές (παραδείγματος χάριν, η Αγγλία πρέπει να νικήσει τους ιστορικούς εχθρούς της, Σκωτία και Γαλλία) και να κατακτήσει τουλάχιστον 15-20 περιοχές. Η Μεγάλη Εκστρατεία (Grand Campaign) απαιτεί από τον παίκτη να κατακτήσει τουλάχιστον 45 εδάφη και μια ή δύο σημαντικές πόλεις, όπως η Ιερουσαλήμ, η Ρώμη ή η Κωνσταντινούπολη.

Περιοχές

Κάθε φατριά κατέχει διάφορα εδάφη, και προσπαθεί να κατακτήσει άλλα προκειμένου να συνεχίσει. Αντίθετα από τους προηγούμενους τίτλους της σειράς Total War, υπάρχουν δύο είδη πόλεων, κάθε μια με τα δικά της διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα: Οι απλές πόλεις και τα κάστρα (Ακροπόλεις). Το κάστρο έχουν την καλύτερη αμυντική θέση, επίσης έχει την ειδική ικανότητα να δημιουργεί εκπαιδεύει πολύ ισχυρούς στρατιώτες. Το μειονέκτημα είναι ότι παράγει λιγότερο εισόδημα και δεν έχει καμία πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες. Η πόλη παράγει πολύ μεγαλύτερο εισόδημα και είναι το κέντρο νέας τεχνολογίας κάθε φατριάς, αλλά είναι δυσκολότερο να υπερασπιστεί και να έχει πρόσβαση στα σώματα της πολιτοφυλακής, επίσης είναι πολύ κατώτερη στην εκπαίδευση στρατιωτών από το κάστρο. Οι παίκτες μπορούν να μεταβάλουν μια περιοχή σε έναν διαφορετικό τύπο πόλης, αν και οι μεγαλύτερες πόλεις δεν μπορούν να μετατραπούν σε κάστρα. Όπως και σε άλλα παιχνίδια της Total War, σε κάθε περιοχή μια φατριά μπορεί να κατασκευάσει διάφορα κτήρια, κάθε ένα με διαφορετικές λειτουργίες, όπως η εκπαίδευση των στρατευμάτων, η αναβάθμιση των όπλων, η επέκταση της οικονομίας και την ενίσχυση της θρησκείας. Ένα νέο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Medieval ΙΙ είναι η δυνατότητα δημιουργία αίθουσας συντεχνίας. Κάθε περιοχή μπορεί να έχει μόνο μια ενιαία αίθουσα συντεχνίας, αν και υπάρχουν διάφορες, διαφορετικών τύπων η κάθε μια. Η αίθουσα συντεχνίας παρέχει ορισμένα κέρδη όπως η αυξανόμενη μετακίνηση των στρατευμάτων, τα καλύτερα όπλα, ή τους καλύτερους πράκτορες. Οι αίθουσες συντεχνίας μπορούν επίσης να αναβαθμιστούν αργότερα σε μια "κύρια αίθουσα συντεχνίας", παρέχοντας ακόμη μεγαλύτερο κέρδος ή δώρα στις πόλης που κατέχει η φατριά, και έπειτα η αναβάθμιση της "έδρας των συντεχνιών," παρέχει μέγιστα κέρδη, αν και κάθε συντεχνία μπορεί να έχει μια μόνο έδρα, οπουδήποτε στον κόσμο οποιαδήποτε στιγμή.

Θρησκεία

Η θρησκεία διαδραματίζει έναν σπουδαίο ρόλο στο παιχνίδι. Οι σημαντικότερες θρησκείες στο παιχνίδι είναι ο Ρωμαιοκαθολικισμός, η Ορθοδοξία, το Ισλάμ, και η "Αίρεση". Δευτερεύοντα ρόλο στο παιχνίδι κατέχει η ειδωλολατρία. Άλλες θρησκείες, όπως ο Ιουδαϊσμός, δεν υπάρχουν λόγου του ότι δεν είναι καθιερωμένη επίσημη θρησκεία οποιασδήποτε φατρίας που υπάρχει στο παιχνίδι. Ο χρήστης πρέπει να ελέγξει και να προστατεύσει το πνευματικό στάτους της περιοχής της φατρίας τους, που διατηρείτε μέσω της οικοδόμησης Εκκλησιών και τζαμιών ανάλογα με τη θρησκεία της φατρίας του, και με την δημιουργία των ιερέων ή των ιμάμηδων για να διαδοθεί η πίστη τους. Η παρουσία και άλλων προσώπων εκτός από του ηγέτη της φατρίας σε μια πόλη τείνει να παράγει ανησυχία, στον παίκτη. Τα καθολικά έθνη πρέπει να υποστηρίζουν τον παπά, ο οποίος μπορεί να προκηρύξει τις αποστολές (παρόμοιες με αυτές της συγκλήτου στο Rome: total War), ή να απαιτήσει τις σταυροφορίες, ή ακόμα να αφορίσει τις εθνότητες. Ένας παίκτης που προβάλλει έντονα την πίστη του, π.χ. χτίζει καθεδρικούς ναούς και ολοκληρώνει τις αποστολές του πάπα, θα λάβει την εύνοια του, και ένας παίκτης που τις αγνοεί πολεμώντας με άλλα καθολικά έθνη θα υποστεί τη δυσαρέσκεια του παπά και μπορεί να είναι - κάτι ανησυχητικό, η οποία μπορεί να κοστίσει στη φατρία του παίκτη ολόκληρες πόλεις, και τη δυνατότητα κήρυξης σταυροφορίας εναντίον μιας περιοχής που ανήκει στην φατρία του ίδιου παίκτη. Οι παπικές αποστολές ακολουθούν πάντα τα ενδιαφέροντα της καθολικής εκκλησίας, και περιλαμβάνουν την οικοδόμηση των εκκλησιών, τη διακοπή των εχθροτήτων ενάντια στους "συντρόφους Καθολικούς", και τη δολοφονία των αιρετικών και των μαγισσών. Ο παπάς χρήζει ιερείς και επισκόπους από διάφορες φατρίες ως καρδιναλίους όταν ο παπάς πεθαίνει, οι καρδινάλιοι υποψήφιοι εκλέγουν ένα μεταξύ των τριών πιο ευσεβών καρδινάλιων για να είναι ο νέος παπάς. Ένας παίκτης που έχει πολλούς καρδιναλίους μπορεί να τους χρησιμοποιήσει "έξυπνα" για να επηρεάσει την εκλογή του πάπα, και ότι οι ψηφοφορίες παικτών στην εκλογή έχουν αλληλοεπίδραση στις σχέσεις του νέου παπά με τον παίκτη. Εντούτοις ένας παίκτης με λίγους ή κανένα καρδινάλιο δεν μπορεί να επηρεάσει μια παπική εκλογή με τη δωροδοκία άλλων φατριών που ψηφίζουν με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο. Ένας επιλεγμένος παπάς που άνηκε στη φατρία του παίκτη πριν διοριστεί θα αρχίσει αμέσως με μια ευνοϊκότερη θρησκευτική πολιτική, άποψη σχετικά με τις ενέργειες εκείνης της φατρίας, ενώ ένας παπάς που επιλέγεται μεταξύ των μονάδων του εχθρού ενός παίκτη μπορεί να κοιτάξει αρνητικά εκείνη τη φατρία. Κατά διαστήματα, οι σταυροφορίες (για τους Ρωμαιοκαθολικούς) και οι Τζιχάντ(για τους μουσουλμάνους) μπορούν να κληθούν κατά παράκληση από παίκτες. Επίσης χρειάζονται την θρησκευτική καθοδήγηση ενός πνευματικού ηγέτη για να επιλέξει μια περιοχή η οποία πρέπει να κατακτηθεί από τις ομόθρησκες φατρίες, κάθε ομόθρησκη φατρία μπορεί έπειτα να δημιουργήσει στρατούς σταυροφόρων ή στρατούς από μουσουλμάνους Μουχαδίνους πολεμιστές, για να γίνει δεκτός ένας τέτοιος στρατός πρέπει να αποτελείτε από τουλάχιστον 8 μονάδες. Αυτοί οι στρατοί αποκτούν πρόσβαση την ειδική ικανότητα να στρατολογούν φανατικές θρησκευτικές μονάδες για τη χρήση τους στη μάχη. Οι σταυροφορίες και οι Τζιχάντ κινούνται πολύ γρηγορότερα σε χρόνο από τους κοινούς στρατούς, αλλά συχνά πάσχουν από λιποταξία εάν αποτύχουν να σημειώσουν ικανοποιητική πρόοδο ή να χάσουν τους ηγέτες τους. Η επιτυχής κατάληψη μιας περιοχής δίνει ανταμοιβές στην φατρία, η αποτυχία της οδηγεί στα αρνητικά γνωρίσματα για τους ηγέτες της φατρίας και την απώλεια του στρατού. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι, οι φατρίες σχετικά σε έναν ιερό πόλεμο (είτε πρόκειται για σταυροφορία ή Τζιχάντ) μπορούν να ανταμειφθούν για τη συμμετοχή τους ενάντια σε μια πόλη. Η Ουγγαρία, παραδείγματος χάριν, μπορεί να ανταμειφθεί στο τέλος μιας επιτυχούς Τζιχάντ εάν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη από τους Βυζαντινούς και την παραδώσει σε μια μουσουλμανική φατρία παρά το ότι η Ουγγαρία είναι ένα καθολικό βασίλειο.

Πράκτορες και χαρακτήρες

Κάθε εθνότητα έχει διάφορους πράκτορες (agents) που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να διατηρήσει τη δύναμη της και να επηρεάσει άλλες φατριές. Αυτοί είναι οι ιερείς/ιμάμηδες, καθώς επίσης και οι πριγκίπισσες, οι εμπόροι, οι δολοφόνοι και οι κατασκόποι. Κάθε πράκτορας έχει ιδιότητες που αναπτύσσονται περισσότερο και είναι σε θέση να χρησιμοποιηθούν επιτυχώς. Οι πριγκίπισσες, παραδείγματος χάριν, έχουν μια ιδιότητα τη "γοητεία" που κυριαρχεί με επιτυχία στη διπλωματία και την πιθανότητα ότι μια πρόταση για γάμο θα γίνει αποδεκτή. Οι κατάσκοποι και οι δολοφόνοι έχουν μια ιδιότητα "κόλπου" που είναι σε θέση να διεισδύσουν στις εχθρικές πόλεις ή να βρουν τις πληροφορίες για τους εχθρικούς στρατούς. Εκτός από τις πριγκίπισσες, όλοι οι πράκτορες εκπαιδεύονται στις πόλεις που περιέχουν τα κατάλληλα κτήρια - παραδείγματος χάριν, οι χριστιανοί ιερείς μπορούν να εκπαιδευθούν σε οποιαδήποτε πόλη με μια εκκλησία ή ένα παρεκκλήσι. Οι πριγκίπισσες δεν μπορούν να εκπαιδευθούν, γεννιούνται στην κυβερνώσα οικογένεια της εθνότητας, και γίνονται ενεργές ως πράκτορες μόλις ενηλικιωθούν. Εκτός από τους πράκτορες, κάθε βασίλειο κυβερνιέται από μια οικογένεια, ο άνδρας της οποίας διορίζει μέλη της οικογενείας του ως στρατηγούς στη μάχη. Κάθε στρατηγός έχει διάφορες ιδιότητες που καθορίζουν πόσο καλά κυβερνά μια πόλη και πόσο καλά οδηγεί έναν στρατό στη μάχη. Οι ενέργειες ενός στρατηγού μπορούν να έχουν επιπτώσεις στις ιδιότητές του - παραδείγματος χάριν, ένας στρατηγός μπορεί να σκοτώσει αιχμάλωτους πολέμου αυξάνοντας το "κύρος", του εκφοβίζοντας έτσι τους εχθρούς, επίσης μπορεί να προτιμήσει να απελευθερώσει τους αιχμάλωτους ή μπορεί αντί αυτού να αυξήσει την "ιπποσύνη" του, η οποία καθιστά τα στρατεύματά του γενναιότερα. Η διπλωματία ασκείται από τους διπλωμάτες και τις πριγκίπισσες, όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς Total War, που περιλαμβάνουν κυρίως τις συνθήκες διαπραγμάτευσης, τις συμμαχίες και τους γάμους. Η διεπαφή για τη διαπραγμάτευση έχει αλλάξει πολύ από τα προηγούμενα παιχνίδια, εντούτοις ένα νέο σύστημα έχει ενσωματωθεί για να παρουσιάσει την στάση άλλης εθνότητας απέναντι στο βασίλειο του χρήστη, δηλαδή την εκτίμηση της νοημοσύνης (όπως το πόσο πλούσια είναι το βασίλειο και ποια άλλες βασίλεια είναι στον πόλεμο με αυτό), καθώς επίσης και το πώς η εθνότητα αισθάνεται τις προτάσεις του χρήστη.

Σύστημα Γύρων

Στο Μedieval II χρησιμοποιείτε ένα σύστημα "γύρων". Ο κάθε γύρος αντιπροσωπεύει δύο έτη, αν και η εποχή αλλάζει σε κάθε γύρο. Μια παρατυπία αυτού του συστήματος είναι ότι υπάρχουν ασυνέπειες. Παραδείγματος χάριν, ενώ κάθε στροφή αντιπροσωπεύει δύο έτη, η ηλικία των χαρακτήρων αυξάνεται μόνο έξι μήνες ανά γύρο. Επίσης, λόγω του συστήματος μετακίνησης, κατά την ανακάλυψη της Αμερικής, την αναλαμβάνουν εκ περιτροπής περίπου 8-10 γύροι (δηλ., 16-20 έτη) ο Χριστόφορος Κολόμβος για να φτάσει στην Αμερική από τη δυτική Ευρώπη το ταξίδι του διήρκεσε ένα μήνα.

Σύστημα Μάχης

Ένα από τα προτερήματα της Total War είναι να ενσωματώνει μάχες μέσα σε ένα "πραγματικό" περιβάλλον. Μια μάχη αποτελείται από τους στρατούς δύο ή περισσότερων βασιλείων που παλεύουν το ένα με το άλλο. Οι μάχες παίζουν παρόμοιο ρόλο με εκείνες στο Rome: Total War, με τους σχηματισμούς των διάφορων ειδών στρατευμάτων. Ο στόχος της μάχης είναι ήττα του εχθρικού στρατού ή η τραπή ολόκληρου του εχθρικού στρατού σε φυγή σε μια μάχη πολιορκίας μιας πόλης, ο στόχος είναι να καταστραφεί εντελώς ο στρατός ή να ληφθεί ο έλεγχος του κέντρου της πόλης. Υπάρχει επίσης μια επιλογή που επιτρέπει στο φορέα να παρατείνει τα χρονικά όρια στις μάχες, που σημαίνει ότι ο επιτιθέμενος πρέπει να νικήσει τον υπερασπιστή μέσα σε ορισμένα χρονικά πλαίσια (που καθορίζονται από τον υπολογιστή) ή τα αποτελέσματα της μάχης σε μια νίκη για των υπερασπιστών. Αντίθετα από ότι στους προηγούμενους τίτλους της Total War, ένα νέο σύστημα εισάγεται διαμορφώνοντας τα στρατεύματα στο πεδίο της μάχης. Κάθε στρατιώτης έχει έναν ποικίλο αριθμό στοιχείων στη διάθεση του, όπως τα όπλα, πόδια, εμβλήματα στις ασπίδες, και ούτω καθεξής. Όταν αρχίζει μια μάχη, ο υπολογιστής επιλέγει τυχαία τα στοιχεία για κάθε στρατιώτη στη μονάδα, με αυτόν τον τρόπο κάνοντας κάθε στρατιώτη να φανεί διαφορετικός από τους υπολοίπους γύρω του. Μια άλλη βελτίωση από τα προηγούμενα παιχνίδια της Total War είναι ότι η μάχη απεικονίζεται πιο ρεαλιστικά, με τους στρατιώτες να εκτελούν τις ρεαλιστικές επιθέσεις - παρά μια ή δύο τυποποιημένες επιθέσεις - που χρησιμοποιούν τις ασπίδες τους, και τα τυποποιημένα χτυπήματα, στους κινούμενους εχθρούς, όλοι είναι αφοσιωμένοι στο όπλο που χρησιμοποιούν και το όπλο του αντιπάλου τους. Τέλος υπάρχει εξέλιξή στον τομέα κάμερα, επιτρέποντας στον χρήστης να κατεβάσει την κάμερα στο πεδίο της μάχης και να νιώθει ότι βρίσκεται ο ίδιος εκεί. [1]


Φατριές (Factions)

Εικόνα από το παιχνίδι, εδώ βλέπουμε μια ομάδα Άγγλων ιπποτών να επιτίθενται σε φεουδαρχικούς ιππότες.

Υπάρχουν είκοσι μία φατριές, εκ των οποίων δεκαεπτά είναι ενεργές στο παιχνίδι εκστρατείας (Grand Campaign), αν και μόνο πέντε είναι αρχικά διαθέσιμες:

Τα άλλα βασίλεια μπορούν να είναι ξεκλειδωθούν την στιγμή, που ο παίκτης τους κερδίσει σ' ένα παιχνίδι-εκστρατείας (ανεξάρτητα από το αν θα το κερδίσει ολόκληρο). Παραδείγματος χάρη: Αν η Σκωτία "πέσει" όταν οι Άγγλοι καταλάβουν το Εδιμβούργο, την τελευταία πόλη τους. Εάν ο παίκτης παίρνει το Εδιμβούργο έπειτα η Σκωτία θα ξεκλειδωθεί. Οι υπόλοιπες θα ξεκλειδωθούν όταν κερδηθεί η μικρή ή η μεγάλη εκστρατεία με μια από τις πέντε αρχικά διαθέσιμες φατρίες.

Τα Βασίλεια μπορούν επίσης να ξεκλειδωθούν από το αρχείο decr_strat στο φάκελο του παιχνιδιού, βρίσκετε συνήθως στο: data\world\maps\campaign\imperial_campaign.

Επίσης, ορισμένες φατριές που ελέγχονται από τον υπολογιστή θα εμφανιστούν κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τύπου "εκστρατείας", αλλά θα είναι μόνο διαθέσιμες, σε ιστορικές και στις multiplayer μάχες ή με την επεξεργασία αρχείων του παιχνιδιού:

"Οι επαναστάτες (Rebels)" είναι επίσης μια φατρία, που αντιπροσωπεύει τα εδάφη που δεν κυβερνώνται από μια από τις άλλες σημαντικές εθνότητες. Το χρώμα τους είναι γκρίζο, και οι στρατοί τους πλανιούνται στον χάρτη, δημιουργώντας προβλήματα στο εμπόριο και στους στρατούς των άλλων βασιλείων. Οι επαναστάτες μπορούν να εμφανιστούν εάν οι κάτοικοι της ίδιας πόλης είναι δυσαρεστημένοι με τους κυβερνήτες της ή εάν ολόκληρη η οικογένεια ενός βασιλείου πεθαίνει (η αν το συγκεκριμένο βασίλειο χάσει το παιχνίδι), αλλά οι πόλεις/τα κάστρα παραμένουν, κυβερνημένα ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο κυβερνήτης κατά την διάρκεια της ήττας του παιχνιδιού διατηρούν τον κυβερνήτη τους.

Σημείωση - Δείτε το άρθρο Κομνηνιανός Στρατός για περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τον Βυζαντινό στρατό την περίοδο των Σταυροφοριών.

Κριτική

Η αποκλειστική αξιολόγηση δόθηκε στο PC Gamer των ΗΠΑ, το οποίο του έδωσε το 90%. Το Δεκέμβριο του 2006, το PC Gamer UK αξιολόγησε το παιχνίδι, αποκαλώντας το ως "νέο βασιλιά των πολεμικών παιχνιδιών". Η γραφική αναπαράσταση και το ύφος του gameplay επαινέθηκαν ιδιαίτερα και το παιχνίδι έλαβε ένα αποτέλεσμα 94%, η IGN έδωσε στο παιχνίδι τα 8.8/10, λέγοντας ότι το παιχνίδι δεν ήταν τόσο επαναστατικό όσο ο προκάτοχός του, αλλά ακόμη εισάγει μερικές νέες ιδέες και στηρίζεται σε άλλα όπως το Rome: Total War, άλλα σίγουρα αρκετοί θα ήθελαν οποιοδήποτε να το αγοράσουν.[2] Η GameSpot εκτίμησε το παιχνίδι δίνοντας του τα 8.8/10, σημειώνοντας " το επικό συναρπαστικό gameplay του" ταυτόχρονα επικρίνοντας τις "τεράστιες απαιτήσεις των συστημάτων του" οι βαθμολογητές της GameSpot το εκτιμούν δίνοντας του τα 9.2/10.[3] Το αυστραλιανό PC Powerplay περιοδικό έδωσε στο παιχνίδι ένα σπάνιο-τέλειο αποτέλεσμα του 10/10 λόγω στο ποσό καθαρό είναι σε περιεχόμενο το παιχνίδι, επίσης λήφθηκαν υπ' όψη και οι γραφικές παραστάσεις επομένης γενεάς.

Αν και οι περισσότεροι βαθμολογητές είναι θετικές,[3] κάποιοι άλλοι έχουν τονίσει τις αρνητικές πτυχές του παιχνιδιού όπως τα άτομα, [4] με αδύνατο AI και μερικά χωρίς ενδιαφέρον νέα χαρακτηριστικά γνωρίσματα (όπως οι εμπορικοί χαρακτήρες).[5] Οι υπεύθυνοι δημιουργίας για την ανάπτυξη του δηλώσαν την 1η Δεκεμβρίου 2006, ότι ετοιμάζουν μια αναβάθμιση (patch) για να λύσουν τα προβλήματα που εκκρεμούν στο παιχνίδι, αναφέροντας συγκεκριμένα ένα σημαντικό πρόβλημα, το πώς το παιχνίδι χειρίζεται τις μονάδες ιππικού (το ιππικό δεν χρησιμοποιεί τις λόγχες του κατά το χτυπήματα) η αναβάθμιση είναι διαθέσιμη από τις 15 Δεκεμβρίου, του 2006. Μια δεύτερη αναβάθμιση είναι επίσης διαθέσιμη από της 4 Μάιου του 2007, λύνοντας πολλά από τα προβλήματα που δεν εξετάστηκαν στην πρώτη αναβάθμιση, αν και πολλά από τα προβλήματα στις μάχες της πολιορκίας παραμένουν ακόμα.[6].

Ένα άλλο πρόβλημα με την αναβάθμιση είναι ότι το παιχνίδι μπορεί να γίνει ακατάλληλο για μερικούς υπολογιστές και μπορεί να απαιτήσει την επανεγκατάσταση του παιχνιδιού. Για πολλούς φίλους του παιχνιδιού αυτό το ζήτημα είναι μέχρι τώρα εκκρεμές, και το παιχνίδι, αν και παίζεται, περιέχει ακόμα πολλά προβλήματα μαζί και με gameplay ζητήματα, δεδομένου ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η αναβάθμιση χωρίς επανεγκατάσταση του παιχνιδιού. Κατά την διάρκεια της εγκατάστασης δεν υπάρχει κανένα σχόλιο από την CA ή τη SEGA σχετικά με τον καθορισμό αυτού του ζητήματος, εκτός από το να προτείνει τους χρήστες να δοκιμάζουν να λύσουν τα προβλήματα που εφαρμόζει η αναβάθμιση πρέπει ξανά εγκαταστήσουν το παιχνίδι. Τα περισσότερα ζητήματα σχετικά με την αποτυχία των αναβαθμίσεων έχουν επισημανθεί στην παρουσία τροποποιημένων αρχείων (Εγκατεστημένες επιλογές χρήστη) ή στις τροποποιήσεις ορισμένων αρχείων του παιχνιδιού.

Πολλοί άνθρωποι έχουν σχολιάσει επίσης το μέγεθος φόρτωσης της δεύτερης αναβάθμισης, που είναι περίπου 613MB (έναντι της αναβάθμισης στην αγγλικής γλώσσας 1,1 σε 39.46MB).

Άλλες Προοπτικές

Εκτός από τις αξιολογήσεις παιχνιδιών, ιστορικοί και άλλοι κριτικοί έχουν σχολιάσει το παιχνίδι. Ο σουηδικός ιστορικός Peter Englund έγραψε ότι η απεικόνιση των μαχών ως ύφος τέχνης έχει υπάρξει από καιρό στα παλαιότερα μέσα, όπως οι ταινίες, ή ακόμα και τα παλαιότερα μέσα όπως οι στρατιώτες ή τα έργα ζωγραφικής κασσίτερου. Ο Englund δηλώνει ότι αυτές οι παλαιότερες μορφές έχουν αποτύχει στην απεικόνιση των μαχών με κάποιο τρόπο, αλλά το Μedieval ΙΙ αντιπροσωπεύει το ευνοϊκότερο παιχνίδι στο ύφος άλλα και στο είδος του.[7]

Επέκταση

Στις 30 Μαρτίου 2007, ανακοινώθηκε ότι θα κυκλοφορήσει η επέκταση του, το Medieval II: Total War Kingdoms. Σχεδιάζεται και θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 2007. Προσθέτει τέσσερις νέες εκστρατείες στο παιχνίδι:

Παραπομπές

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι