Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δημήτρης Ιτούδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημήτρης Ιτούδης
Ελεύθερος
ΘέσηΠροπονητής
Πρωτάθλημα-
Προσωπικά στοιχεία
Εθνικότητα Ελληνική
Γέννηση8 Σεπτεμβρίου 1970 (1970-09-08) (54 ετών)
Βέροια, Ελλάδα
Ύψος1,78
Καριέρα σε συλλόγους
Ως προπονητής:0
1990 - 1992 0 ΚΚ Ζάγκρεμπ Κ-18
1992 - 1995 0 ΚΚ Ζάγκρεμπ (βοηθός)
1995 - 1996 0 Π.Α.Ο.Κ. (βοηθός)
- 1996 0 Π.Α.Ο.Κ.
1996 - 1997 0 Πανιώνιος (βοηθός)
1997 - 1999 0 Φίλιππος Θεσσαλονίκης
- 1999 0 ΜΕΝΤ
1999 - 2012 0 Παναθηναϊκός (βοηθός)
2013 - 2014 0 Μπάνβιτ
2014 - 2022 0 ΤΣΣΚΑ Μόσχας
2022 - 2023 0 Εθνική Ελλάδας
2022 - 2023 0 Φενέρμπαχτσε
Διακρίσεις και βραβεύσεις

Ως προπονητής:

Ως βοηθός προπονητή:

Ο Δημήτρης Ιτούδης σε αγώνα ανάμεσα σε ΤΣΣΚΑ και Εφές, το Νοέμβριο του 2017.

Ο Δημήτρης Ιτούδης (Βέροια, 8 Σεπτεμβρίου 1970), είναι Έλληνας προπονητής καλαθοσφαίρισης .Είναι ο μοναδικός Έλληνας προπονητής που έχει κερδίσει δύο τίτλους της Ευρωλίγκα.[1]

Προπονητική σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1970 στα Τρίκαλα Ημαθίας και σαν παίκτης αγωνίστηκε στον Ερμή Τρικάλων Ημαθίας και τον Αλκέτα Αλεξάνδρειας, πριν αποφασίσει να μεταβεί στο Ζάγκρεμπ όπου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της πόλης Φυσική Αγωγή με ειδικότητα στο μπάσκετ. Στο Ζάγκρεμπ έκανε και τα πρώτα του προπονητικά βήματα αρχικά στα τμήματα υποδομής της Μλάντοστ και κατόπιν σαν βασικός προπονητής της εφηβικής ομάδας της Κ.Κ. Ζάγκρεμπ τη διετία 1990-92. Ακολούθησε μία τριετία (1992-95) στο πλευρό του Μπόσκο Μπόζιτς στην αντρική ομάδα, ενώ παράλληλα ήταν και πρώτος προπονητής της πανεπιστημιακής ομάδας.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάζεται στον ΠΑΟΚ σαν βοηθός των Κιουμουρτζόγλου, Λούκαϊτς τη σαιζόν 1995-1996, το τέλος της οποίας τον βρίσκει στο «τιμόνι» σαν επικεφαλής προπονητής του «δικεφάλου» φτάνοντας μεταξύ άλλων στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων.

Επίσης έχει εργαστεί στον Πανιώνιο (1996-97) και σαν επικεφαλής προπονητής στο Φίλιππο Θεσσαλονίκης (1997-99) και την MENT.

Αργότερα διετέλεσε βοηθός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όταν ήταν προπονητής του Παναθηναϊκού, και βρισκόταν στην ομάδα από τη σεζόν 1999-2000 μέχρι και τη σεζόν 2011-2012. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε συνολικά 23 τίτλους σε 13 χρόνια ως βοηθός προπονητή υπηρετώντας τον σύλλογο σε χρονιές απολύτως επιτυχημένες.

Τη σεζόν 2013-2014 υπήρξε προπονητής της Τούρκικης Μπάνβιτ με ρεκόρ κανονικής περιόδου 29-1 (πρώτη θέση) και τελικά έφτασε μέχρι και τα ημιτελικά του τούρκικου πρωταθλήματος, ενώ έφτασε και μέχρι τους 32 του Eurocup Basketball δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Τον Ιούνιο του 2014, έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα στην καριέρα του ως πρώτος προπονητής, αφού υπέγραψε διετές συμβόλαιο συνεργασίας με τη Ρώσικη ΤΣΣΚΑ Μόσχας.[2] Με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας έφτασε την πρώτη του χρονιά στο Final Four της Μαδρίτης όπου και αποκλείστηκε στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό. Εντέλει κατέλαβε την τρίτη θέση αφού κέρδισε στον μικρό τελικό την Φενέρμπαχτσε. Στη Ρωσία κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο ως πρώτος προπονητής, κερδίζοντας την Χίμκι στους τελικούς της VTB Λίγκα με 3-0. Γι' αυτό του το επίτευγμα κέρδισε το βραβείο του προπονητή της χρονιάς στη λίγκα. Την επόμενη σεζόν έφτασε στην ευρωπαϊκή επιτυχία, οδηγώντας την ΤΣΣΚΑ στον έβδομο τίτλο της στα χρονικά της Ευρωλίγκα, στο Final Four του Βερολίνου, νικώντας τον δάσκαλο του η αλλιώς ''μεγάλο του αδελφό'' όπως ο ίδιος λέει, Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τη Φενέρμπαχτσε σε ένα συγκλονιστικό τελικό, που κρίθηκε στην παράταση με 101-96. Λόγω της επιτυχίας του στην Ευρωλίγκα, ο Ιτούδης αναδείχτηκε προπονητής της χρονιάς στη διοργάνωση για το 2016.[3] Στη Ρωσία κατέκτησε για δεύτερη φορά τη VTB Λίγκα, νικώντας την Ούνικς Καζάν στους τελικούς με 3-1.[4] Το 2017 έφτασε μέχρι το Final Four της Κωνσταντινούπολης, αλλά αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό. Εντέλει κατέκτησε την τρίτη θέση νικώντας την Ρεάλ Μαδρίτης. Στη VTB Λίγκα κατέκτησε τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς για δεύτερη φορά,[5] ενώ κατέκτησε και τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο του με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην VTB Λίγκα νικώντας την Χίμκι με 3-0 στη σειρά των τελικών.[6][7] Το 2018, έφτασε για τέταρτη φορά στο Final Four της Ευρωλίγκα αλλά αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την Ρεάλ Μαδρίτης. Επίσης κατέκτησε για τέταρτη φορά τον τίτλο της VTB Λίγκα,[8] και για τρίτη φορά βγήκε καλύτερος προπονητής της διοργάνωσης.[9]

Στις 19 Μαρτίου 2019, έγινε ο ρέκορντμαν νικών (124) στην ιστορία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στην Ευρωλίγκα, ως προπονητής.[10] Στις 19 Μαΐου 2019 κατέκτησε την δεύτερη Ευρωλίγκα, ως πρώτος προπονητής με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και έγινε ο μοναδικός Έλληνας προπονητής με δύο κατακτήσεις.[1][11] Για την επιτυχία αυτή αναδείχτηκε ο προπονητής της χρονιάς στη διοργάνωση.[12] Επίσης κατέκτησε και την VTB Λίγκα.[13] Τον Ιούνιο ανανέωσε με την ΤΣΣΚΑ, μέχρι το 2021.[14] Στις 28 Απριλίου 2021, προκρίθηκε στο Final Four της Ευρωλίγκα, αφού νίκησε την Φενέρμπαχτσε με 3-0 στη σειρά των play off.[15] Στις 17 Μαΐου ανανέωσε το συμβόλαιό του έως το 2023.[16] Στις 10 Ιουνίου, κατέκτησε για έκτη φορά την VTB Λίγκα, αφού η ΤΣΣΚΑ κέρδισε στη σειρά των τελικών την Ούνικς Καζάν με 3-0.[17] Στις 18 Σεπτεμβρίου, κατέκτησε το πρώτο Σούπερ Καπ της VTB Λίγκα, νικώντας την Ζενίτ με 81-73.[18] Στις 6 Μάϊου 2022, αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς στην VTB Λίγκα για τέταρτη φορά στην καριέρα του,[19] ωστόσο δεν κατέκτησε τον τίτλο της διοργάνωσης αφού ηττήθηκε από την Ζενίτ, με 4-3 στη σειρά των τελικών.[20] Στις 5 Ιουνίου 2022, ανακοίνωσε το τέλος της συνεργασίας του με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, μετά από οκτώ χρόνια και συνολικά εννέα τίτλους.[21]

Στις 18 Μαρτίου 2022, ανακοινώθηκε ότι αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ελλάδας, ώστε να την καθοδηγήσει στο Ευρωμπάσκετ 2022.[22] Συμμετείχε επίσης, στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2023, στο οποίο η ομάδα κατετάγη 15η. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2023, η ΕΟΚ, ανακοίνωσε την αποχώρηση του μετά από 1.5 χρόνο, έχοντας συνολικά 11 νίκες και 6 ήττες (17 νίκες και 11 ήττες μαζί με τα φιλικά).[23][24]

Στις 19 Ιουνίου 2022, ανακοινώθηκε από την Φενέρμπαχτσε, για τα επόμενα τρία χρόνια.[25] Στις 24 Νοεμβρίου 2022 και μετά τη νίκη της Φενέρ κόντρα στην Αρμάνι με 82-72, έγινε ο πέμπτος προπονητής στην Ευρωλίγκα με 200+ νίκες, όντας ο δεύτερος νεότερος προπονητής στην ιστορία που πιάνει αυτό το επίτευγμα, έχοντας επίσης το καλύτερο ποσοστό νικών με 200/265 (75,5%).[26] Στις 13 Δεκεμβρίου 2023, η Φενέρμπαχτσε επισημοποίησε το τέλος της συνεργασίας της με τον προπονητή, μετά από 1,5 χρόνο κοινής πορείας.[27]

Τίτλοι - διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομαδικοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως πρώτος προπονητής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΠΑΟΚ

ΤΣΣΚΑ Μόσχας

Ως βοηθός προπονητή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παναθηναϊκός

Ατομικοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Πρώτος Έλληνας προπονητής με 2 Euroleague o Ιτούδης!». www.sdna.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2019. 
  2. ↑ Ανακοινώθηκε ο Ιτούδης από την ΤΣΣΚΑ, gazzetta.gr, 19.06.2014
  3. ↑ «Προπονητής της χρονιάς στην Euroleague o Ιτούδης, δεύτερος ο Μπαρτζώκας!». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2016. 
  4. ↑ «Πρωταθλήτρια και στην VTB η ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη!». www.sdna.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016. 
  5. ↑ «Προπονητής της χρονιάς στη VTB League ο Ιτούδης» (στα αγγλικά). http://www.sport24.gr/Basket/Russia/proponhths-ths-xronias-sth-vtb-league-o-itoudhs.4692611.html. Ανακτήθηκε στις 2017-06-01. 
  6. ↑ Newsit.gr. «'Σκούπα' Ιτούδη και ΤΣΣΚΑ!». newsit.gr. http://www.newsit.gr/athlitika/Skoypa-Itoydi-kai-TSSKA/732671. Ανακτήθηκε στις 2017-06-14. 
  7. ↑ «Πρωταθλήτρια η ΤΣΣΚΑ στην VTB (pic & vid)». http://www.gazzetta.gr/stili/ellines-toy-exoterikoy/article/1095386/himki-tsska-moshas-75-92-pic-vid. Ανακτήθηκε στις 2017-06-14. 
  8. ↑ «Το σήκωσε εμφατικά η ΤΣΣΚΑ». http://www.sdna.gr/mpasket/eyropaika-protathlimata/vtb-league/article/476275/tsska-mosxas-ximki-95-84. Ανακτήθηκε στις 2018-07-09. 
  9. ↑ «Ευγνώμων για το βραβείο του προπονητή της χρονιάς ο Ιτούδης (pic)». http://www.sdna.gr/mpasket/article/476148/eygnomon-gia-vraveio-toy-proponiti-tis-xronias-o-itoydis-vid. Ανακτήθηκε στις 2018-07-09. 
  10. ↑ «Ρέκορντμαν νικών στην ιστορία της ΤΣΣΚΑ Μόσχας ο Ιτούδης! (vid)». www.sdna.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2019. 
  11. ↑ «ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Ιτούδης: Κανείς άλλος Έλληνας προπονητής ανάλογο επίτευγμα». Eurohoops. 19 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2019. 
  12. ↑ «Ιτούδης: Προπονητής της χρονιάς στην Ευρωλίγκα! (video)». Eurohoops. 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019. 
  13. ↑ «Χίμκι-ΤΣΣΚΑ 62-80: Πρωταθλητής της VTB ο Δημήτρης Ιτούδης!». Eurohoops. 10 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2019. 
  14. ↑ «Ανανέωσε με ΤΣΣΚΑ Μόσχας μέχρι το 2021 ο... Μίδας Ιτούδης!». ProtoThema. 4 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019. 
  15. ↑ «ΤΣΣΚΑ: ΔΕΝ χάνει από την Φενέρ, ΔΕΝ χάνει Final Four! (videos)». Eurohoops. 28 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2021. 
  16. ↑ «Στην ΤΣΣΚΑ ο Ιτούδης έως το 2023! (pic)». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2021. 
  17. ↑ «ΤΣΣΚΑ - Ούνικς 89-81: Κατέκτησε την VTB League με 'σκούπα' η ομάδα του Ιτούδη». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021. 
  18. ↑ «ΤΣΣΚΑ - Ζενίτ 81-73: Στην 'αρκούδα' ο τίτλος του Super Cup της VTB League». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2021. 
  19. ↑ «Ο Ιτούδης αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς στην VTB League». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2022. 
  20. ↑ «Η Ζενίτ εκθρόνισε την ΤΣΣΚΑ! Νέα Πρωταθλήτρια στην VTB (photo)». Eurohoops. 5 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022. 
  21. ↑ «Είπε το "αντίο" στην ΤΣΣΚΑ ο Ιτούδης: "Επόμενη ομάδα μου η Εθνική Ελλάδος"». Eurohoops. 5 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2022. 
  22. ↑ «Επίσημο: Ο Δημήτρης Ιτούδης είναι ο νέος προπονητής της Εθνικής Ανδρών | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2022. 
  23. ↑ «Εθνική Μπάσκετ: Οριστικό διαζύγιο με τον Ιτούδη | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023. 
  24. ↑ «Ιτούδης: Το ρεκόρ του με την Εθνική και η χαμένη ευκαιρία του Eurobasket | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023. 
  25. ↑ «Φενέρ: Και επίσημα εποχή Ιτούδη | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2022. 
  26. ↑ «Ιτούδης: Ο πέμπτος με 200+ νίκες στην Ευρωλίγκα – ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ποσοστό επιτυχίας». Eurohoops. 25 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022. 
  27. ↑ «Ιτούδης: Επίσημα τέλος από τη Φενέρμπαχτσε | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2023. 
  28. ↑ «Ο Δημήτρης Ιτούδης στο Hall Of Fame της VTB League (Video)». Eurohoops. 19 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]



Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημήτρης_Ιτούδης&oldid=10813350"