Γουλιέλμος της Μάντουα
| Γουλιέλμος | |
|---|---|
 | |
δούκας της Μάντουα, Μονφερά | |
| Περίοδος | 1550 - 1587 |
| Προκάτοχος | Φραγκίσκος Γ΄ |
| Διάδοχος | Βικέντιος Α΄ |
| Γέννηση | 24 Απριλίου 1538 Ρέβερε, Μάντοβα |
| Θάνατος | 14 Αυγούστου 1587 (49 ετών) |
| Σύζυγος | Ελεονόρα των Αψβούργων |
| Οίκος | Γκοντζάγκα |
| Πατέρας | Φρειδερίκος Β΄ |
| Μητέρα | Μαργαρίτα Παλαιολογίνα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
O Γουλιέλμος, ιταλ. Guglielmo, (24 Απριλίου 1538 - 14 Αυγούστου 1587) από τον Οίκο των Γκοντζάγκα, ήταν δούκας της Μάντοβας και ως Γουλιέλμος Ι΄ Μαρκήσιος του Μομφερράτου (1550 - 1574) και έπειτα Δούκας (1574 - 1587) στην Μαρκιωνία του Μονφεράτου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο δεύτερος γιος του Φρειδερίκου Β΄ δούκα της Μάντοβας και της Μαργαρίτας Παλαιολογίνας μαρκησίας του Μομφερράτου.[1]
Η μητέρα του ήταν έβδομη απόγονος του Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου, Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Αδέλφια του ήταν ο Φραγκίσκος Γ΄ πρότερος δούκας της Μάντουα, ο Λουδοβίκος δούκας του Νεβέρ και ο Φρειδερίκος που ήταν καρδινάλιος. Το 1540 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ο πρώτος αδελφός του Φραγκίσκος Γ΄, που όμως απεβίωσε το 1550 άτεκνος, οπότε τον διαδέχθηκε ο Γουλιέλμος Γ΄.
Ο Γουλιέλμος Γ΄ ενδιαφερόταν για τη θρησκευτική χορωδιακή μουσική. Είναι γνωστή η πυκνή του αλληλογραφία με τον συνθέτη Τζοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα. Έκτισε ένα νέο ναό στη Μάντουα, αφιερωμένο στην Αγ. Βαρβάρα. Ήθελε να δημιουργήσει μία δική του εκκλησιαστική λειτουργία για τη Μάντουα και γι' αυτό ενεπλάκη σε μία άνευ προηγουμένου διαπραγμάτευση με τον πάπα. Ανέπτυξε ένα σύνολο μουσικών έργων για την εκκλησία, αναθέτοντας έργα στον Τζιάχες ντε Βερτ και στον Παλεστρίνα. Στην αλληλογραφία του με τον Παλεστρίνα αναφέρεται στα έργα που του αναθέτει με λεπτομέρεια, έτσι καταλαβαίνουμε τις προτιμήσεις του: του άρεσε η μιμητική αντιστικτική μουσική και ενδιαφερόταν για τη σαφήνεια του κειμένου, κάτι που δείχνει την επιρροή των (αντι)μεταρρυθμίσεων της Συνόδου του Τριδέντου (1545-63). Ήταν λοιπόν συντηρητικός στο μουσικό γούστο του.
Το 1574 η μαρκιωνία του Μονφερά αναβαθμίστηκε σε δουκάτο. Απεβίωσε το 1587 και τον διαδέχθηκε ο μόνος γιος του Βικέντιος Α΄, που προσκάλεσε στην Αυλή του μουσικούς με πιο σύγχρονες τάσεις.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1561 νυμφεύτηκε την Ελεονόρα των Αψβούργων, κόρη του Φερδινάνδου Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας και είχαν τέκνα:
- Βιντσέντσο Α΄ 1562-1612, δούκας της Μάντουα και του Μομφερράτου.[2]
- Μαργαρίτα 1564-1618, παντρεύτηκε τον Αλφόνσο Β΄ των Έστε, δούκα της Φερράρα.[3]
- Άννα Τζουλιάνα 1566-1621, παντρεύτηκε τον θείο της Φερδινάνδο Β΄ των Αψβούργων αρχιδούκα της Πέραν Αυστρίας & του Τυρόλου.[4]
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Iain Fenlon, Music and Patronage in Sixteenth-Century Mantua, Cambridge University Press, 1980. ISBN 0-521-22905-7.
- Marek, Miroslav. «A listing of descendants of Francesco II Gonzaga, Marquess of Mantua». Genealogy.EU. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2017.
- Parrott, David (1997). "The Mantuan Succession, 1627–31: A Sovereignty Dispute in Early Modern Europe". The English Historical Review. Oxford Academic. Volume CXII, Issue 445, February: 20–65
|