Ρενέ του Αλανσόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρενέ του Αλανσόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
René d'Alençon (Γαλλικά)
Γέννηση1454[1][2][3]
Θάνατος1  Νοεμβρίου 1492
Αλανσόν[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός ηγέτης[5]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαργαρίτα της Λωρραίνης (από 1488)[6][7]
Marguerite d'Harcourt
ΤέκναΚάρολος Δ΄ του Αλανσόν
Φραγκίσκη της Αλανσόν
Αν ντ'Αλενσόν
ΓονείςΙωάννης Β΄ του Αλανσόν και Μαρία του Αρμανιάκ
ΟικογένειαΟίκος του Βαλουά
Θυρεός

Ο Ρενέ (1454 - 1 Νοεμβρίου 1492) από τον Οίκο των Βαλουά-Αλανσόν ήταν δούκας του Αλανσόν και κόμης του Περς (1478-1492).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Ιωάννη Β΄ δούκα του Αλανσόν και της Μαρίας, κόρης του Ιωάννη Δ΄ κόμη του Αρμανιάκ.

Το 1474 ο πατέρας του είχε κατηγορηθεί για προδοσία· οι κτήσεις του κατασχέθηκαν και απεβίωσε το 1476 στη φυλακή. Το 1478 ο Ρενέ αποκαταστάθηκε στις πατρικές κτήσεις.

Ο ίδιος απεβίωσε το 1492 στον πύργο του Αλανσόν, 38 ετών.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε πρώτα τη Μαργαρίτα των Αρκούρ, κόρη του Γουλιέλμου κόμη του Τανκαρβίλ.

Το 1488 έκανε δεύτερο γάμο, με τη Μαργαρίτα του Οίκου Λωρραίνης[8], κόρη του Φρειδερίκου Β΄ κόμη του Βωντεμόν και είχε τέκνα:

Επίσης είχε και τρία εκτός γάμου τέκνα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 1037225007. Ανακτήθηκε στις 15  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w63g97hm. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11373.htm#i113722. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2015.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16  Μαρτίου 2015.
  6. Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 23  Ιανουαρίου 2016.
  7. p11373.htm#i113722. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  8. Sally Anne Hickson, Women, Art and Architectural Patronage in Renaissance Mantua, (Ashgate Publishing, 2012), 113.