Νικολό Γ΄ των Έστε

Νικολό Γ΄ ντ'Έστε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Niccolò III d’Este (Ιταλικά)
Γέννηση	9 Νοεμβρίου 1383 ή 1393; Φερράρα
Θάνατος	26 Δεκεμβρίου 1441 ή 1441; Μιλάνο
Τόπος ταφής	Φερράρα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κοντοτιέρος
Οικογένεια
Σύζυγος	Τζιλιόλα της Καρράρα; Παριζίνα Μαλατέστα; Ριχάρδα του Σαλούτσο
Τέκνα	Έρκολε Α΄ ντ'Έστε; Τζινέβρα των Έστε; Λεονέλλο των Έστε; Ούγκο των Έστε; Σιγισμούνδος των Έστε (1433-1507); Μελιαντούζε των Έστε; Μπόρσο των Έστε; Λεονέλλο των Έστε, ποντεστά της Φερράρα; Μπόρσο των Έστε; Μπιάνκα των Έστε; Margherita d'Este; Margherita d'Este; Isotta d'Este; Gurone d'Este
Γονείς	Αλμπέρτο Ε΄ ντ'Έστε και Ιζότα Αλμπαρεζάνι
Οικογένεια	Οίκος των Έστε
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Παναγίου Τάφου
Θυρεός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Νικολό Γ΄ (ιταλ.: Niccolò III d'Este, 9 Νοεμβρίου 1383 – 26 Δεκεμβρίου 1441) από τον Οίκο των Έστε, ήταν μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα (1393-1441).

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Φερράρα και ήταν ο μόνος γιος του Αλβέρτου μαρκήσιου της Φερράρα και της Μόντενα και της Ιζόττα Αλμπαρεζάνι.

Το 1393 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε σε ηλικία 10 ετών. Την προστασία αυτού και της πόλης ανέλαβαν οι Δημοκρατίες της Βενετίας, της Φλωρεντίας και της Μπολόνια. Τη διαδοχή αμφισβήτησε ο τρίτος ξάδελφός του, ο Άτσο Ι΄, κοντοτιέρος στην υπηρεσία του Τζαν-Γκαλεάτσο Βισκόντι, δούκα του Μιλάνου. Ο Άτσο Ι΄ ανήκε σε νεότερο κλάδο, αλλά προέβαλε το ότι ο Νικολό Γ΄ είχε γεννηθεί αρχικά νόθος^[6]. Στη διαμάχη που ακολούθησε, ο κοντοτιέρο Αστόρρε Α΄ Μανφρέντι νίκησε και αιχμαλώτισε τον Άτσο Ι΄ και έτσι αποσοβήθηκε η απειλή.

Το 1403 προσχώρησε στο Συνασπισμό εναντίον του δούκα του Μιλάνου, όπου ο πάπας Βονιφάτιος Θ΄ τον έκανε γενικό διοικητή του Παπικού στρατού. Το 1405 παραχώρησε την προγονική κτήση του Έστε στη Βενετία. Ο διδάσκαλος της τέχνης του πολέμου Φιόρε ντέι Λιμπέρι του αφιέρωσε την πραγματεία του Το άνθος της μάχης, ένα θεμελιώδες βιβλίο για την πολεμική τέχνη στη Δυτική Ευρώπη. Το 1413 ο Νικολό Γ΄ ταξίδευσε προσκυνητής στους Αγίους Τόπους. Φοβούμενος τις φιλοδοξίες του Φιλίππο-Μαρία Βισκόντι δούκα του Μιλάνου, του παραχώρησε την Πάρμα.

Εκτός από τη σύζυγό του Παριζίνα Μαλατέστα είχε και σχέσεις με άλλες γυναίκες. Όταν το 1425 ο νόθος γιος του Ούγκο κατηγορήθηκε ότι είχε σχέση με την Παριζίνα, ο Νικολό Γ΄ εκτέλεσε και τους δύο. Θέσπισε οι γυναίκες που βρίσκονται ένοχες μοιχείας να εκτελούνται, αλλά αργότερα αναίρεσε το νόμο, διότι θα μειωνόταν ο πληθυσμός της Φερράρα^[7]. Το ίδιο έτος έγινε πάλι διοικητής του στρατού του Συνασπισμού εναντίον του Βισκόντι του Μιλάνου.

Όταν το 1438 η Φερράρα επιλέχτηκε για τη Σύνοδο, που οργάνωσε ο πάπας και που συμμετείχε ο Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος Αυτοκράτορας των Ρωμαίων, επιβεβαιώθηκε το κύρος του Νικολό Γ΄ ως ενός από τους ηγέτες της Ιταλίας. Απεβίωσε το 1441 και τον διαδέχθηκαν οι γιοι του Λεονέλλο, Μπόρσο και Έρκολε Α΄.

Οικογένεια

Το 1397 νυμφεύτηκε πρώτα τη Τζιλιόλα ντα Καρράρα, κόρη του Φραντσέσκο Νοβέλλο κυρίου της Πάντουα· δεν απέκτησαν απογόνους.

Το 1416 η Τζιλιόλα απεβίωσε από τον λοιμό και ο Νικολό Γ΄, δύο έτη μετά, νυμφεύτηκε την Παριζίνα Μαλατέστα, κόρη του Αντρέα και είχε τέκνα:

Τζινέβρα, γενν. 1419, παντρεύτηκε τον Σιγισμόνδο-Παντόλφο Μαλατέστα κοντοτιέρο, κύριο του Ρίμινι.
Λουτσία 1419-1437, παντρεύτηκε τον Κάρλο Γκοντζάγκα κύριο της Σαμπιονέτα.

Το 1425 η Παριζίνα εκτελέστηκε λόγω μοιχείας. Τέσσερα έτη μετά ο Νικολό Γ΄ νυμφεύτηκε για τρίτη φορά, τη Ριχάρδα, κόρη του Θωμά Γ΄ μαρκησίου του Σαλούτσο^[8] και είχε τέκνα:

Έρκολε Α΄ 1431-1505, μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα.
Σιγισμούνδος 1433-1507, κύριος του Σαν Μαρτίνο.

Είχε εκτός γάμου σχέσεις με τουλάχιστον οκτώ γυναίκες και εκτός γάμου τέκνα. Από τη Στέλα ντε' Τολομέι:

(νόθος) Ούγκο 1405-1425, απεβίωσε 20 ετών.
(νόθος) Λεονέλλο 1407-1450, μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα.
(νόθος) Μπόρσο 1413-1471, μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα.

Από την Φιλίππα ντελα Τάβολα:

(νόθος) Αλμπέρτο 1415-1502.
(νόθος) Ιζότα 1425-1456, παντρεύτηκε πρώτα τον Ονταντόριο ντα Μοντεφέλτρο δούκα του Ουρμπίνο και έπειτα τον Στιεπάν Γ΄ Φρανκοπάν Μοντρούτσκι πρίγκιπα του Κρκ της Κροατίας.

Από την Άννα ντε Ρομπέρτι:

(νόθος) Ρινάλντο π. 1435-1535, κύριος του Οστελλάτο.
(νόθος) Μπιάνκα 1440-1506, παντρεύτηκε τον Γκαλεόττο Α΄ Πίκο κύριο του Μιράντολα.

Από την Κατερίνα ντε' Μέντιτσι:

(νόθος) Μελιαντούζε 1406-1452, ηγούμενος στο αβαείο της Πομπόζα και Φερράρα.

Από άλλες σχέσεις του:

(νόθος) Μπεατρίτσε 1427-1497, παντρεύτηκε τον Νικολό του Κορρέτζο.
(νόθος) Γκουρόνε, απεβ. 1484, ηγούμενος σε αβαείο.
(νόθος) Καμίλλα, παντρεύτηκε τον Ροντόλφο ντα Βαράνο κύριο του Καμερίνο.

Αναφορές και Υποσημειώσεις

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 mizar.unive.it/poetiditalia/public/indici/autori/idautori/87.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 (Ιταλικά) Sapere Encyclopedia. De Agostini Editore. 2001. Niccolò+III+(marchese+di+Ferrara,+Modena+e+Rovigo).
↑ (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/26479.
↑ ^4,0 ^4,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
↑ ^5,0 ^5,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
↑ Αν και ο Αλβέρτος, μετά το θάνατο της συζύγου του, είχε παντρευτεί την ερωμένη του Ιζόττα Αλμπαρεζάνι, νομιμοποιώντας έτσι τον γιο τους Νικολό Γ΄.
↑ Durant, Will (1953). The Renaissance. The Story of Civilization. 5. New York: Simon and Schuster. σελ. 262.
↑ από τον πλάγιο κλάδο των ντελ Βάστο, του Οίκου των Αλεράμιτσι, με κύριο κλάδο τους μαρκήσιους του Μονφερά.

Πηγές

Ludovico Antonio Muratori: Delle antichità Estensi. 1717, Modena.
G. B. Pigna: Historia dei Principi d'Este. 1570, Ferrara.
Antonio Menniti Ippolito: Este, Niccolò III d’ , in Dizionario Biografico degli Italiani, XLIII, Roma 1993, pp. 396–403.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Νικολό Γ΄ των Έστε

The descendants of Aldobrandino II d' Este

[8d3c4b4a9e33ab51cc9f4deef7c0558d3d70e7fc-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 mizar.unive.it/poetiditalia/public/indici/autori/idautori/87.

[0331ac9b2a6b2e21b72d6e97b607f06623ff71e1-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 (Ιταλικά) Sapere Encyclopedia. De Agostini Editore. 2001. Niccolò+III+(marchese+di+Ferrara,+Modena+e+Rovigo).

[306568155c0c8928503eef5e75eec2fdcde949de-3] (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/26479.

[3913844e06e055e8cd81608f22bad0e604d89d2d-4] 4,0 ^4,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.

[56296c22fda8ff0509f71ed7cc067bcbe11856ac-5] 5,0 ^5,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.

[6] Αν και ο Αλβέρτος, μετά το θάνατο της συζύγου του, είχε παντρευτεί την ερωμένη του Ιζόττα Αλμπαρεζάνι, νομιμοποιώντας έτσι τον γιο τους Νικολό Γ΄.

[7] Durant, Will (1953). The Renaissance. The Story of Civilization. 5. New York: Simon and Schuster. σελ. 262.

[8] από τον πλάγιο κλάδο των ντελ Βάστο, του Οίκου των Αλεράμιτσι, με κύριο κλάδο τους μαρκήσιους του Μονφερά.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]