Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βουλευτικές εκλογές του Χονγκ Κονγκ 2021

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βουλευτικές εκλογές του Χονγκ Κονγκ 2021
2016 ←
 19 Δεκεμβρίου 2021
 → 2025
Για τις 90 έδρες του Νομοθετικού Συμβουλίου
46 έδρες απαιτούνται για πλειοψηφία
Συμμετοχή 30,2% Μείωση28,08%
  Πρώτο κόμμα Δεύτερο κόμμα Τρίτο κόμμα
 
Επικεφαλής Στάρυ Λι Στάνλεϋ Νγκ Λο Γουάι-κουόκ
Κόμμα ΔΣΚΠ Ομοσπονδία Συνδικάτων ΣΕΕ
Συμμαχία Υπέρ του Πεκίνου Υπέρ του Πεκίνου Υπέρ του Πεκίνου
Προηγούμενες
εκλογές 		12 έδρες, 16,68% 5 έδρες, 7,83% 7 έδρες, 2,29%
Έδρες 19 8 7
Αλλαγή στις
έδρες 		Αύξηση 7 Αύξηση 3 Σταθερό
Αριθμός ψήφων 680.563 192.235 -
Ποσοστό 51,43% 14,53% -
  Τέταρτο κόμμα Πέμπτο κόμμα Έκτο κόμμα
 
Επικεφαλής Ρετζίνα Ιπ Φέλιξ Τσενγκ Μάικλ Τιέν
Κόμμα Νέο Λαϊκό Κόμμα Φιλελεύθερο Κόμμα Roundtable
Συμμαχία Υπέρ του Πεκίνου Υπέρ του Πεκίνου Υπέρ του Πεκίνου
Προηγούμενες
εκλογές 		3 έδρες, 7,73% 4 έδρες, 0,99% Νέο
Έδρες 5 4 1
Αλλαγή στις
έδρες 		Αύξηση 2 Σταθερό Αύξηση1
Αριθμός ψήφων 150.188 - 40.009
Ποσοστό 11,35% - 3,02%

Χάρτης με τα αποτελέσματα των εκλογών. Πάνω τα αποτελέσματα των Γεωγραφικών περιφερειών, κάτω αριστερά οι Λειτουργικές περιφέρειες, και κάτω δεξιά τα αποτελέσματα της Εκλογικής Επιτροπής.

Στις 19 Δεκεμβρίου του 2021 διεξήχθησαν βουλευτικές εκλογές στο Χονγκ Κονγκ. Από τις εκλογές εκλέχτηκαν οι 90 βουλευτές του Νομοθετικού Συμβουλίου, για μία τετραετή θητεία. Οι κάλπες άνοιξαν στις 8:30 το πρωί και έκλεισαν στις 10:30 το βράδυ.[1] Η φιλοδημοκρατική παράταξη μποϊκόταρε τις εκλογές, διαμαρτυρόμενη για την ριζική μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος από το Πεκίνο. Σύμφωνα με την αυτήν, οι έδρες της βουλής αυξήθηκαν από 70 σε 90, όμως οι έδρες που εκλέγονται άμεσα από τον λαό μειώθηκαν από τις 35 (50%) στις 20 (22%). Οι έδρες που εκλέγονται από τις Λειτουργικές περιφέρειες, μειώθηκαν από 35 σε 30, ενώ οι υπόλοιπες 40 έδρες θα εκλέγονται από την Εκλογική Επιτροπή, η οποία αποτελείται από περίπου 1.500 άτομα.[2][3]

Λόγω του μποϊκοτάζ της αντιπολίτευσης και της εκλογικής μεταρρύθμισης, που ευνοεί δυσανάλογα την φιλοκινεζική παράταξη, η τελευταία κατέγραψε μία ολοκληρωτική νίκη, εξασφαλίζοντας 89 από τις 90 έδρες της βουλής. Μόνο ένας βουλευτής που να μην είναι από το στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου κατάφερε να εκλεγεί.

Αυτές ήταν οι πρώτες βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν έπειτα από τις διαδηλώσεις του 2019-2020, κατά την διάρκεια των οποίων η πόλη βίωσε τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ιστορία της, ενώ παράλληλα έγινε για μήνες θέρετρο βίαιων επεισοδίων μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας. Οι διαδηλώσεις, που ζητούσαν εκδημοκρατισμό και μεγαλύτερη αυτονομία από την Κίνα, κατεστάλησαν μόνο όταν το Πεκίνο επέβαλε στην πόλη τον Νόμο Εθνικής Ασφάλειας, τον Ιούλιο του 2020.[2]

Οι εκλογές αυτές ήταν αρχικά προγραμματισμένες για τις 6 Σεπτεμβρίου του 2020, αλλά η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ αποφάσισε να τις αναβάλλει για τουλάχιστον έναν χρόνο προφασιζόμενη το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού.[2] Ωστόσο, η αντιπολίτευση, δηλαδή το φιλοδημοκρατικό στρατόπεδο, θεώρησε ότι η απόφαση για την αναβολή των εκλογών είχε πολιτικά κίνητρα και αποσκοπούσε στο να μην επιτρέψει σε αυτήν να αποκτήσει την πλειοψηφία των εδρών στο Νομοθετικό Συμβούλιο. Μετά τις διαδηλώσεις που συντάραξαν την πόλη, η δημοτικότητα της φιλοδημοκρατικής παράταξης αυξήθηκε, όπως αποτυπώθηκε και με την συντριπτική νίκη της στις τοπικές εκλογές του 2019. Το γεγονός αυτό έδωσε ελπίδες στην παράταξη ότι θα μπορούσε να κατακτήσει για πρώτη φορά την πλειοψηφία στο Νομοθετικό Συβούλιο. Μάλιστα, τον Ιούλιο του 2020, διοργανώθηκαν προκριματικές εκλογές για να αναδειχθούν οι δημοφιλέστεροι φιλοδημοκρατικοί υποψήφιοι και να μεγιστοποιηθούν οι πιθανότητες να κατακτήσουν την πλειοψηφία. Οι όποιες τέτοιες φιλοδοξίες, πάντως, διαψεύστηκαν αρχικά με την αναβολή των εκλογών και έπειτα με την ανακοίνωση της εκλογικής μεταρρύθμισης τον Μάρτιο του 2021.[2]

Εκλογικό σύστημα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε αντίθεση με τις περισσότερες δημοκρατικές χώρες του κόσμου, διαχρονικά στο Χονγκ Κονγκ δεν εκλέγονται όλοι οι βουλευτές απευθείας από τον λαό αλλά μόνο ένα μέρος τους. Σύμφωνα με την εκλογική μεταρρύθμιση που εισήγαγε το Πεκίνο τον Μάρτιο του 2021, η σύσταση του 90-μελούς Νομοθετικού Συμβουλίου είναι η εξής:[4][5][6]

  • 20 βουλευτές θα εκλέγονται από 10 Γεωγραφικές περιφέρειες
  • 30 βουλευτές θα εκλέγονται από 28 Λειτουργικές περιφέρειες
  • 40 βουλευτές θα εκλέγονται από την Εκλογική Επιτροπή

Η επικράτεια του Χονγκ Κονγκ πλέον χωρίζεται σε 10 διεδρικές εκλογικές περιφέρειες, οι οποίες είναι ευρέως γνωστές ως «Γεωγραφικές περιφέρειες». Σε αυτές ψηφίζουν όλοι οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ, που είναι άνω των 18 ετών. Σε κάθε περιφέρεια, οι δύο υποψήφιοι που θα συγκεντρώσουν τις περισσότερες ψήφους εκλέγονται βουλευτές.[4]

Αντίθετα, οι Λειτουργικές περιφέρειες δεν αντιπροσωπεύουν κάποια γεωγραφική περιοχή. Κάθε λειτουργική περιφέρεια εκπροσωπεί μία οικονομική, κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα. Για παράδειγμα υπάρχει η Εκπαιδευτική περιφέρεια στην οποία ψηφίζουν οι καθηγητές, ή η Νομική περιφέρεια στην οποία ψηφίζουν οι δικηγόροι.[7] Παρόλα αυτά, στις λειτουργικές περιφέρειες δεν ψηφίζουν όλοι οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ, αλλά μόνο 220.000 περίπου άτομα,[8] τα οποία είναι μία μικρή μειοψηφία σε σχέση με τα 4,4 εκατομμύρια άτομα που ψηφίζουν στις Γεωγραφικές περιφέρειες.[9] Ακόμα, σε κάποιες λειτουργικές περιφέρειες δεν ψηφίζουν φυσικά πρόσωπα αλλά εταιρίες και οργανισμοί.[4] Για παράδειγμα, στην Οικονομική περιφέρεια ψηφίζουν 114 τράπεζες και άλλοι οικονομικοί οργανισμοί.[10] Κάθε λειτουργική περιφέρεια εκλέγει έναν βουλευτή, με εξαίρεση την Εργατική περιφέρεια, που εκλέγει 3 βουλευτές. Στις περισσότερες λειτουργικές περιφέρειες εφαρμόζεται το απλό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα.[7]

Τέλος, η Εκλογική Επιτροπή αποτελείται από 1.500 άτομα που εκλέγονται από μικρούς κύκλους της ελίτ της πόλης.[7] Κάθε μέλος της Εκλογικής Επιτροπής για να είναι έγκυρη η ψήφος του πρέπει να ψηφίσει 40 υποψηφίους που προτιμά. Οι 40 πρώτοι υποψήφιοι που θα συγκεντρώσουν τις περισσότερες ψήφους, εκλέγονται.[4]

Πριν την εκλογική μεταρρύθμιση του 2021 η Εκλογική Επιτροπή είχε μόνο την αρμοδιότητα να εκλέγει τον κυβερνήτη του Χονγκ Κονγκ. Πλέον όμως, η Εκλογική Επιτροπή πρέπει όχι μόνο να εκλέξει 40 βουλευτές στο Νομοθετικό Συμβούλιο αλλά και να αναδείξει τους υποψηφίους των εκλογών: όποιος θέλει να συμμετάσχει στις εκλογές πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει από 10 έως 20 υπογραφές από την Εκλογική Επιτροπή.[4][5]

Υπόβαθρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διαδηλώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βουλευτικές εκλογές του 2021 ήταν οι πρώτες που διεξήχθησαν μετά το ξέσπασμα μαζικών διαδηλώσεων τον Ιούνιο του 2019.[2] Αιτία των διαδηλώσεων ήταν μία προτεινόμενη τροποποίηση ενός νόμου, ώστε να επιτρέπεται η έκδοση κρατουμένων στην Ηπειρωτική Κίνα για να δικαστούν. Η φιλοδημοκρατική παράταξη απαιτούσε απόσυρση του νομοσχεδίου, κάτι που η κυβέρνηση τελικά έκανε, ωστόσο μήνες μετά το ξέσπασμα των διαδηλώσεων, με αποτέλεσμα οι διαδηλωτές να μην ικανοποιούνται πλέον με αυτό, αλλά να ζητάνε αμνηστία για τους συλληφθέντες, έρευνα για την αστυνομική βία, και εφαρμογή καθολικής ψηφοφορίας στις εκλογές του κυβερνήτη και του Νομοθετικού συμβουλίου.[11] Οι διαδηλώσεις χαρακτηρίζονταν από εντονότατη βία στις συγκρούσεις αστυνομίας-διαδηλωτών. Για πολύ καιρό οι δρόμοι του κέντρου του Χονγκ Κονγκ μετατρέπονταν σε πεδίο μάχης με βόμβες μολότοφ από τους διαδηλωτές και δακρυγόνα από την αστυνομία.

Τον Νοέμβριο του 2019 διεξήχθησαν τοπικές εκλογές στο Χονγκ Κονγκ για την ανάδειξη των περιφερειακών συμβουλίων (των αντίστοιχων δήμων). Επειδή τα περιφερειακά συμβούλια έχουν περιορισμένες αρμοδιότητες, οι εκλογές είχαν περισσότερο την μορφή άτυπου «δημοψηφίσματος» για την διαχείριση της σημερινής κατάστασης από την φιλοκινεζική κυβέρνηση της Κάρι Λαμ. Τα αποτελέσματα ήταν μία συντριπτική νίκη για την φιλοδημοκρατική παράταξη.[12] Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν έως την επιβολή του Νόμου Εθνικής Ασφαλείας τον Ιούνιο του 2020.

Νόμος Εθνικής Ασφαλείας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως απάντηση στην παρατεταμένη βία των διαδηλώσεων το Πεκίνο αποφάσισε να υιοθετήσει τον Νόμο Εθνικής Ασφάλειας του Χονγκ Κονγκ. Ο νόμος αυτός εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις 30 Ιουνίου 2020, και ποινικοποιεί τέσσερις πράξεις: την απόσχιση, την ανατροπή της κυβέρνησης, την τρομοκρατία και την σύμπραξη με ξένες δυνάμεις. Οι ποινές φτάνουν έως και τα ισόβια. Οι αντιδράσεις σχετικά με τον νόμο εθνικής ασφάλειας στο Χονγκ Κονγκ διέφεραν ανάλογα με την πολιτική στάση του καθενός: από την μία η φιλοκινεζική παράταξη υποστήριζε ότι ότι ο νόμος είναι απαραίτητος για να αποκατασταθεί η τάξη και η ειρήνη στην πόλη, ενώ από την άλλη η φιλοδημοκρατική παράταξη υποστήριζε ότι ο νόμος θα περιόριζε δραστικά τις ελευθερίες του Χονγκ Κονγκ, και θα χρησιμοποιούνταν για να φιμωθεί κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή.[13] Ωστόσο, πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξέφρασαν σοβαρότατες ανησυχίες σχετικά με τον νόμο αυτόν. Για παράδειγμα, η Διεθνής Αμνηστία υποστήριζε ότι ο νόμος θα παραβίαζε κατάφωρα το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης του Τύπου και της συνάθροισης.[14] Η κυβέρνηση πάντως καθησύχαζε ότι ο νόμος θα επηρεάσει μόνο μία «πολύ μικρή μειοψηφία» εγκληματιών στο Χονγκ Κονγκ, που διακινδυνεύουν την εθνική ασφάλεια.[15]

Φιλοδημοκρατικές προκριματικές εκλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πολίτες του Χονγκ Κονγκ μπορούσαν να ψηφίσουν στις προκριματικές είτε ηλεκτρονικά είτε σε ένα αυτοσχέδιο εκλογικό κέντρο της περιοχής τους. Σε πολλά από τα τελευταία σχηματίζονταν μεγάλες ουρές ατόμων που ήθελαν να ψηφίσουν, όπως στην φωτογραφία.

Οι βουλευτικές εκλογές ήταν κανονικά προγραμματισμένες να διεξαχθούν στις 6 Σεπτεμβρίου του 2020. Η φιλοδημοκρατική παράταξη, έπειτα από την εντυπωσιακή νίκη της στις τοπικές εκλογές και το κίνημα αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που πλέον κρατούσε για παραπάνω από ένα χρόνο, είχε αναπτύξει φιλοδοξίες ότι θα μπορούσε φέτος να κερδίσει την πλειοψηφία των εδρών στο Νομοθετικό Συμβούλιο, για πρώτη φορά από το 1997 (όταν το Χονγκ Κονγκ παραδόθηκε από την Βρετανία στην Κίνα). Για να μεγιστοποιηθεί την πιθανότητα αυτό να συμβεί τα φιλοδημοκρατικά κόμματα διοργάνωσαν ανεπίσημες προκριματικές εκλογές στις 11 με 12 Ιουλίου 2020. Από τις εκλογές αυτές αναδείχθηκαν οι δημοφιλέστεροι υποψήφιοι, ενώ συμμετείχαν περισσότερα από 610.000 άτομα, μία αναπάντεχα μεγάλη συμμετοχή.[16][17] Πολλοί υποψήφιοι των προκριματικών υπόσχονταν ότι αν κατακτούσαν την πλειοψηφία στην βουλή, θα μπλόκαραν τον προϋπολογισμό και θα πίεζαν με κάθε τρόπο την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα αιτήματα των διαδηλωτών.[18]

Οι προκριματικές εκλογές προκάλεσαν πολλές αρνητικές αντιδράσεις από την φιλοκινεζική παράταξη και από την κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ. Η Εκτελεστική Επικεφαλής, Κάρι Λαμ, προειδοποίησε τους οργανωτές των προκριματικών ότι μπορεί να παραβίαζαν τον Νόμο Εθνικής Ασφάλειας που μόλις είχε επιβληθεί. Συγκεκριμένα υποστήριζε ότι εάν ο στόχος των υποψηφίων ήταν να μπλοκάρουν οποιαδήποτε νομοσχέδιο της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ, δηλαδή να παραλύσουν της κυβέρνηση, ότι αυτό θα μπορούσε να ήταν «ανατροπή της κρατικής εξουσίας», ένα από τα 4 αδικήματα του Νόμου Εθνικής Ασφάλειας. Οξεία κριτική στις προκριματικές άσκησαν και διάφοροι αξιωματούχοι της Κίνας, δηλώνοντας ότι αυτές ήταν πιθανόν παράνομες και ότι οι διοργανωτές είχαν στόχο να προκαλέσουν μία εκδοχή «Έγχρωμης Επανάστασης» στο Χονγκ Κονγκ.[19]

Στις 30 Ιουλίου του 2020, κι ενώ η περίοδος κατάθεσης υποψηφιοτήτων για τις εκλογές είχε ξεκινήσει, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι απαγορεύει σε 12 νικητές των προκριματικών να κατέβουν στις εκλογές. Ανέφερε ότι έλαβε αυτήν την απόφαση διότι αυτά τα άτομα δεν πληρούσαν τα απαιτούμενα συνταγματικά καθήκοντα για βουλευτές. Συγκεκριμένα υποστήριζε ότι τα άτομα που αποκλείστηκαν «είχαν υποστηρίξει την ανεξαρτησία του Χονγκ Κονγκ, είχαν ζητήσει παρέμβαση ξένων δυνάμεων στα εσωτερικά ζητήματα του Χονγκ Κονγκ, είχαν εκφράσει αντίθεση επί της αρχής στην επιβολή νόμου εθνικής ασφαλείας ή είχαν πρόθεση να καταψηφίζουν αδιάκριτα όλα τα νομοσχέδια για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να αποδεχτεί κάποιες πολιτικές θέσεις». Η κυβέρνηση υπογράμμιζε ότι οι αποφάσεις της ήταν σύμφωνες με το τοπικό σύνταγμα του Χονγκ Κονγκ, τον Βασικό Νόμο. Σύσσωμη η φιλοδημοκρατική παράταξη καταδίκασε την απόφαση αυτή, καθώς την θεώρησε ότι είχε στόχο να τους εμποδίσει από το να καταλάβουν την πλειοψηφία στο Νομοθετικό Συμβούλιο.[20]

Αναβολή των εκλογών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 31 Ιουλίου του 2020, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να αναβάλει τις εκλογές για τουλάχιστον 1 χρόνο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Η επικεφαλής Κάρι Λαμ, υποστήριξε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν ήταν δυνατόν να διασφαλιστεί η δημόσια ασφάλεια και υγεία στις εκλογές. Η κεντρική κυβέρνηση της Κίνας υποστήριξε την απόφαση αυτή. Αντίθετα, η αντιπολίτευση την καταδίκασε, υποστηρίζοντας ότι είχε πολιτικά κίνητρα. Συγκεκριμένα πίστευε ότι η κίνηση αυτή είχε ως στόχο να ανακόψει την πορεία της για την κατάληψη της πλειοψηφίας στην βουλή, και να σώσει το φιλοκινεζικό στρατόπεδο από μία ιστορική ήττα.[21]

Εκλογική μεταρρύθμιση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εκτελεστική Επικεφαλής, Κάρι Λαμ, καθώς παρουσιάζει το νέο εκλογικό σύστημα στους δημοσιογράφους.

Τον Μάρτιο του 2021, η Κεντρική Κυβέρνηση ανακοίνωσε την ριζική αναμόρφωση του εκλογικού συστήματος του Χονγκ Κονγκ.[3] Το νέο σύστημα διακυβέρνησης που εισήγαγε το Πεκίνο, το ονόμασε «οι πατριώτες κυβερνούν το Χονγκ Κονγκ».[22] Πριν την μεταρρύθμιση, το Νομοθετικό Συμβούλιο αποτελούνταν από 70 έδρες, από τις οποίες οι μισές (35) εκλέγονταν από τις Γεωγραφικές περιφέρειες ενώ οι άλλες μισές από τις Λειτουργικές περιφέρειες. Με την μεταρρύθμιση αυτή η βουλή αύξησε τα μέλη της σε 90, όμως οι έδρες που εκλέγονται άμεσα από τον λαό (Γεωγραφικές περιφέρειες) μειώθηκαν στις 20. Οι Λειτουργικές περιφέρειες πλέον θα εξέλεγαν 30 βουλευτές, ενώ δημιουργούνταν μία νέα περιφέρεια, η Εκλογική Επιτροπή, από την οποία θα αναδεικνύονταν τα υπόλοιπα 40 μέλη. Η σύσταση της Εκλογικής Επιτροπής είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, όμως είναι γνωστό ότι τα μέλη της είναι κατά κανόνα μόνο φιλοκινεζικοί. Επιπλέον, στο εξής όποιος θέλει να είναι υποψήφιος για τις εκλογές θα πρέπει να εξασφαλίσει 10 υπογραφές από μέλη τις εκλογικής επιτροπής. Ακόμα όμως και όσοι έχουν εξασφαλίσει αυτές τις υπογραφές, για να κατέβουν στις εκλογές πρέπει πρώτα να εγκριθούν από μία επιτροπή αξιολόγησης, ώστε να εξασφαλιστεί όλοι οι υποψήφιοι είναι «πατριώτες».[5][23] Μία άλλη συνέπεια της μεταρρύθμισης ήταν η περαιτέρω αναβολή των εκλογών, από τον Σεπτέμβριο του 2021 στον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Δεδομένου ότι τόσο οι περισσότερες Λειτουργικές περιφέρειες, όσο και η Εκλογική επιτροπή εκλέγουν μόνο φιλοκινεζικούς υποψηφίους, η μεταρρύθμιση θεωρείται από πολλούς ότι στόχευε στην εξάλειψη κάθε επιρροής της φιλοδημοκρατικής παράταξης στην πολιτική του Χονγκ Κονγκ, και στην διασφάλιση ότι μόνο η παράταξη υπέρ του Πεκίνου θα κυβερνά την πόλη.[22][24]

Καταστολή της αντιπολίτευσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάποιοι από τους φιλοδημοκρατικούς ακτιβιστές που συνελήφθησαν, στις 6 Ιανουαρίου του 2021, μεταφέρονται στο αστυνομικό κουβούκλιο

Έπειτα από την επιβολή του Νόμου Εθνικής Ασφαλείας, τον Ιούλιο του 2020, ξεκίνησε μία γενική καταστολή της αντιπολίτευσης, δηλαδή του φιλοδημοκρατικού κινήματος. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της καταστολής αποτελεί η σύλληψη 53 επιφανών προσώπων της αντιπολίτευσης στις 6 Ιανουαρίου του 2021, λόγω της συμμετοχής τους στις προκριματικές εκλογές του Ιουλίου. Τελικά, 47 από αυτούς κατηγορήθηκαν από τον εισαγγελέα για «συνωμοσία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης». Ελάχιστοι από τους «47» απέκτησαν εγγύηση, ενώ οι περισσότεροι κρίθηκαν προφυλακιστέοι και παρέμειναν για πολλούς μήνες στην φυλακή εν αναμονή της αρχής της δίκης τους.[25] Με την σύλληψη των 47, το δημοκρατικό κίνημα στην πόλη έμεινε πρακτικά χωρίς ηγέτη.

Ωστόσο, η καταστολή δεν σταμάτησε εκεί. Τον Ιούνιο του 2021, η αστυνομία εισέβαλε για δεύτερη φορά μέσα σε έναν χρόνο στα γραφεία της μεγαλύτερης φιλοδημοκρατικής εφημερίδας, της Apple Daily. Αφού συνέλαβε 6 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του εκδότη και του ανώτατου συντάκτη της εφημερίδας, ανακοίνωσε ότι θα παγώσει περιουσιακά στοιχεία της ύψους 2,3 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι κινήσεις αυτές ανάγκασαν την Apple Daily να κλείσει λίγες μέρες αργότερα, έπειτα από 26 χρόνια συνεχούς λειτουργίας.[25] Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2021 αναγκάστηκε να κλείσει η Συμμαχία για την υποστήριξη των δημοκρατικών κινημάτων της Κίνας, μία οργάνωση που αποσκοπούσε στην διατήρηση της μνήμης της αιματηρής καταστολής των διαδηλώσεων της Πλατείας Τιενανμέν το 1989. Τους τελευταίους μήνες εκκρεμούσαν κατηγορίες εναντίον της για παραβίαση του Νόμου Εθνικής Ασφαλείας και δεχόταν πίεση από τις αρχές για να διαλυθεί.[26] Πέρα από την Apple Daily και την Συμμαχία, πάμπολλες άλλες φιλοδημοκρατικές οργανώσεις, κόμματα, και σωματεία αναγκάστηκαν να διαλυθούν λόγω του Νόμου Εθνικής Ασφαλείας, όπως η Συνομοσπονδία σωματείων,[27] το μεγαλύτερο φιλοδημοκρατικό σωματείο της πόλης ή το ΜΠΑΔ,[28] που είχε οργανώσει κάποια από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια το 2019. Σύμφωνα με έρευνα του ανεξάρτητου δημοσιογραφικού ιστότοπου Hong Kong Free Press, πάνω από 50 τέτοιες ομάδες έκλεισαν μέσα στο 2021.[29]

Ως αποτέλεσμα της εκτεταμένης καταστολής, τα εναπομείναντα φιλοδημοκρατικά κόμματα αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τις επερχόμενες εκλογές. Ο Σύνδεσμος των Σοσιαλδημοκρατών ήταν το πρώτο κόμμα που ανακοίνωσε αυτήν του την απόφαση,[30] ενώ αργότερα το Δημοκρατικό Κόμμα καθώς και ο ΣΔΖΛ αποφάσισαν να μην κατεβάσουν υποψηφίους για τις εκλογές.[31]

Αποτελέσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συμμετοχή στις Γεωγραφικές περιφέρειες, ήταν πολύ μικρή, μόλις 30%, ως αποτέλεσμα του μποϊκοτάζ της αντιπολίτευσης.[32] Το ποσοστό αυτό είναι το μικρότερο που έχει καταγραφεί ποτέ σε βουλευτικές εκλογές στο Χονγκ Κονγκ.[33] Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις για ολοκληρωτική κυριαρχία του φιλοκινεζικού στρατοπέδου, αφενός λόγω της εκλογικής μεταρρύθμισης και αφετέρου εξαιτίας της μη συμμετοχής της φιλοδημοκρατικής παράταξης. Από τους 90 βουλευτές, μόλις ένας υποψήφιος που δεν ήταν φιλοκινεζικός κατάφερε να εκλεγεί: ο Τικ Τσι-γιουέν του κόμματος «Τρίτη Πλευρά» εκλέχτηκε ως αντιπρόσωπος της λειτουργικής περιφέρειας Κοινωνικής Πρόνοιας.

Πλειοψηφία: 46 έδρες
1 89
Υπέρ του Πεκίνου

Μεγαλύτερο κόμμα αναδείχθηκε, ξανά, το ΔΣΚΠ, αυξάνοντας όμως τις έδρες του από 12 σε 19. Τα περισσότερα φιλοκινεζικά κόμματα είδαν τις έδρες τους να αυξάνονται. Τέλος, εκλέχτηκαν και πολλοί ανεξάρτητοι φιλοκινεζικοί υποψήφιοι, κυρίως μέσω των λειτουργικών περιφερειών και της Εκλογικής Επιτροπής.[34]

Κόμμα Γεωγραφικές Περιφέρειες Λειτουργικές Περιφέρειες Εκλογική

Επιτροπή

Σύνολο

εδρών

±
Ψήφοι % ±π.μ. Έδρες Ψήφοι % ±π.μ. Έδρες Έδρες
ΔΣΚΠ 680.563 51,43 Αύξηση34,75 10 8.150 12,04 Αύξηση11,98 4 5 19 Αύξηση7
Ομοσπονδία Συνδικάτων 192.235 14,53 Αύξηση6,7 3 771 1.14 2 3 8 Αύξηση3
ΣΕΕ - - - - 5.341 7,89 Αύξηση5,13 5 2 7 Μείωση1
Νέο Λαϊκό Κόμμα 150.118 11,35 Αύξηση3,62 2 - - - - 3 5 Αύξηση2
Φιλελεύθερο Κόμμα - - - - 1.513 2,24 Μείωση1,58 3 1 4 Σταθερό0
ΟΕΕ - - - - 10.641 15,72 1 1 2 Αύξηση2
ΟΕΣ - - - - 371 0,55 1 1 2 Αύξηση1
Roundtable 40,009 3,02 Νέο 1 - - - - - 1 Αύξηση1
Δύναμη Επαγγελματιών 38.214 2,89 - 1 - - - - - 1 Αύξηση1
Νέα Δυναμική Δυτικής Καουλούν 36.840 2,78 1 - - - - - 1 Αύξηση1
Νέα Προοπτική 28.986 2,19 Νέο 1 - - - - - 1 Αύξηση1
Νέο Φόρουμ - - - - - - - - 1 1 Σταθερό0
Άλλοι φιλοκινεζικοί 65.590 4,96 0 35.692 52,74 13 23 37 Αύξηση30
Σύνολο για το στρατόπεδο υπέρ του Πεκίνου 1.232.555 93,15 Αύξηση52,7 20 56.959 84,16 Αύξηση52,62 29 40 89 Αύξηση39
Μονοπάτι της Δημοκρατίας 8.159 0,62 Μείωση0,22 0 - - - - - 0 Σταθερό0
Τρίτη Πλευρά 4.066 0,31 Μείωση0,31 0 1.400 2,07 1 - 1 Αύξηση1
Άλλοι Ανεξάρτητοι 78.405 5,93 0 9.321 13,78 0 - 0 Μείωση1
Σύνολο για την αντιπολίτευση 90.630 6.85 Μείωση52,07 0 9,33 Αύξηση7,78 1 1 0 1 Σταθερό0
Σύνολο 2.167.411 100,00 20 167.257 100,00 30 40 90 Αύξηση20
Έγκυρες ψήφοι 1.323.185 97,96 Μείωση0,46 67.680 ? Αύξηση2,81
Άκυρες ψήφοι 27.495 2,04 Αύξηση0,46 ? ? Μείωση2,81
Συμμετοχή 1.350.680 30,20 Αύξηση28,08 ? 32,22 Μείωση42,11
Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι 4.472.863 100,00 Αύξηση18,36 219.254 100,00 Μείωση5,70
Πηγές: elections.gov.hk[35][36], South China Morning Post[37], Hong Kong Free Press[38]

Διεξαγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ένα επίσημο πόστερ των εκλογών
  • Διαφημιστικές σημαίες υποψηφίων
  • Η Εκτελεστική Επικεφαλής, Κάρι Λαμ, ρίχνει την ψήφο της στην κάλπη.
  • Μία ολιγομελής διαδήλωση του φιλοδημοκρατικού κόμματος Συνδέσμου των Σοσιαλδημοκρατών έξω από το εκλογικό κέντρο που ψήφισε η Κάρι Λάμ.
  • Σε μία προσπάθεια να αποτρέψει την αναμενόμενη υψηλή αποχή των πολιτών από τις εκλογές, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η μετακίνηση με τις δημόσιες συγκοινωνίες θα ήταν δωρεάν για την ημέρα των εκλογών.
  • Πολλοί πολίτες, άδραξαν την ευκαιρία από τις ελεύθερες συγκοινωνίες για να κάνουν μία έξοδο, χωρίς απαραίτητα να ψηφίσουν.[39]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Hongkongers head to the polls for city's first 'patriots only' elections». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 19 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Explainer: Hong Kong's first legislative election since Beijing's 'patriots-only' overhaul». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 27 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Καράγιωργας, Ιωάννης (30 Μαρτίου 2021). «Κίνα: Αλλαγή στο εκλογικό σύστημα του Χονγκ Κονγκ». euronews. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Improve Electoral System - Method for the Formation of the Legislative Council». www.cmab.gov.hk. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «How does Hong Kong select its government?». South China Morning Post. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2021. 
  6. ↑ «'Patriots Only': Hong Kong's New Election System in Action». thediplomat.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2021. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 www.yearbook.gov.hk https://www.yearbook.gov.hk/2001/ehtml/02/02-05f.htm. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2021.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  8. ↑ «Voter Registration - Voter Registration Statistics: Functional Constituency - No. of registered electors in 2012-2021». www.voterregistration.gov.hk. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2021. 
  9. ↑ «Voter Registration - Voter Registration Statistics: Geographical Constituency in 2021». www.voterregistration.gov.hk. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2021. 
  10. ↑ «Foreign banks to cast votes in Hong Kong's 'patriots only' election, as citizens' voting power shrinks». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 18 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2021. 
  11. ↑ «'Too little, too late': Hong Kong democrats and protesters vow further action despite extradition bill withdrawal». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 4 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2022. 
  12. ↑ Newsroom (25 Νοεμβρίου 2019). «Χονγκ Κονγκ: Συντριπτική νίκη του κινήματος υπέρ της δημοκρατίας στις εκλογές - δημοψήφισμα». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2022. 
  13. ↑ «Χονγκ Κονγκ: Η Κίνα «πέρασε» το νόμο για την εθνική ασφάλεια». euronews. 30 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2022. 
  14. ↑ «Hong Kong's national security law: 10 things you need to know». Amnesty International (στα Αγγλικά). 17 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2022. 
  15. ↑ Lee, Yen Nee (12 Μαΐου 2021). «Amcham finds 42% of members surveyed are planning or considering leaving Hong Kong». CNBC (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2022. 
  16. ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. «Hong Kong primaries: What you need to know | DW | 13.07.2020». DW.COM (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2022. 
  17. ↑ «'Hong Kong people made history again': Over 600,000 vote in democrats' primaries as co-organiser hails 'miracle' turnout». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 12 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2022. 
  18. ↑ «Hong Kong: Opposition primaries draw thousands despite security law fears» (στα αγγλικά). BBC News. 2020-07-12. https://www.bbc.com/news/world-asia-china-53382219. Ανακτήθηκε στις 2022-01-04. 
  19. ↑ «Hong Kong primaries: China declares pro-democracy polls 'illegal'». the Guardian (στα Αγγλικά). 14 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2022. 
  20. ↑ «Hong Kong bars 12 opposition candidates from election» (στα αγγλικά). BBC News. 2020-07-30. https://www.bbc.com/news/world-asia-china-53593187. Ανακτήθηκε στις 2022-01-06. 
  21. ↑ Ramzy, Austin (2020-07-31). «Hong Kong Delays Election, Citing Coronavirus. The Opposition Isn’t Buying It.» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2020/07/31/world/asia/hong-kong-election-delayed.html. Ανακτήθηκε στις 2022-01-29. 
  22. ↑ 22,0 22,1 «Χονγκ Κονγκ: «Κυβερνούν οι πατριώτες»». euronews. 19 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2022. 
  23. ↑ «Many voters finding it hard to get excited for Legislative Council election». South China Morning Post (στα Αγγλικά). 17 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2022. 
  24. ↑ «Explainer: 7 ways Beijing reduced democratic representation in Hong Kong's elections». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 28 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2022. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «A look back at events that shaped Hong Kong's political landscape in 2021». South China Morning Post (στα Αγγλικά). 1 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2022. 
  26. ↑ Grundy, Tom (25 Σεπτεμβρίου 2021). «Hong Kong Tiananmen Massacre vigil group disbands following pressure from authorities». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2022. 
  27. ↑ «Hong Kong's largest pro-democracy union coalition to disband, cites threats to safety». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 20 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2022. 
  28. ↑ «Organiser of mass Hong Kong demos Civil Human Rights Front disbands citing 'unprecedented challenges'». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 15 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2022. 
  29. ↑ «Explainer: Over 50 groups disband - how Hong Kong's pro-democracy forces crumbled». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 28 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2022. 
  30. ↑ «Pro-democracy party says it won't take part in Hong Kong elections following overhaul ordered by Beijing». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 1 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2022. 
  31. ↑ «'Majority support' among Democratic Party members for Hong Kong election boycott». South China Morning Post (στα Αγγλικά). 22 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2022. 
  32. ↑ «Hongkongers snub 'patriots' election with lowest turnout in three decades». the Guardian (στα Αγγλικά). 20 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. 
  33. ↑ «Explainer: 7 charts showing voter demographics in Hong Kong's first 'patriots-only' legislative election». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 1 Μαΐου 2022. Voter turnout in all Hong Kong legislative elections. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. 
  34. ↑ «Hong Kong 'patriots' election: largest pro-Beijing party extends dominance with 19-seat victory». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 20 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. 
  35. ↑ «2021 Legislative Council General Election - Election Results». www.elections.gov.hk. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  36. ↑ «2021 Legislative Council General Election - Voter Turnout Rate». www.elections.gov.hk. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  37. ↑ Huang, Han. «Who are Hong Kong's 2021 Legco candidates?». South China Morning Post (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  38. ↑ «Hong Kong 'patriots' election: largest pro-Beijing party extends dominance with 19-seat victory». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 20 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  39. ↑ «In Pictures: Hong Kong offers free transport on 'patriots' election day, but citizens seize chance to travel around city». Hong Kong Free Press HKFP (στα Αγγλικά). 19 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2022. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βουλευτικές_εκλογές_του_Χονγκ_Κονγκ_2021&oldid=10576395"