Βιττόριο Βένετο

Βιττόριο Βένετο
Σημαία Έμβλημα
Βιττόριο Βένετο 45°59′0″N 12°18′0″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Επαρχία του Τρεβίζο
Προστάτης	Titian of Oderzo
Έκταση	82,8 km²
Υψόμετρο	138 μέτρα
Πληθυσμός	27.078 (1  Ιανουαρίου 2023)
Ταχ. κωδ.	31029
Τηλ. κωδ.	0438
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Το Βιττόριο Βένετο (ιταλικά: Vittorio Veneto, βενετικά: Vitorio) είναι πόλη που βρίσκεται στην Ιταλική επαρχία του Τρεβίζο, στην Ιταλική περιφέρεια Βένετο στην βόρεια Ιταλία ανάμεσα στους ποταμούς Πιάβε και Λιβένζα. Η πόλη δημιουργήθηκε με την ένωση της Κενέντα και της "Σερρεβάλε" (1866), ονομάστηκε Βιττόριο προς τιμή του βασιλιά της Ιταλίας Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄. Η μάχη που έγινε στην περιοχή έμεινε γνωστή σαν Μάχη του Βιττόριο Βένετο, η πόλη μετονομάστηκε επίσημα σε Βιττόριο Βένετο τον Ιούλιο του 1923.

Ιστορία

Αρχαιότητα

Στην αρχαιότητα κατοικούσαν στην περιοχή Αρχαίοι Ενετοί, ίσως και λίγοι Κέλτες. Ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος ίδρυσε τον 1ο αιώνα π.χ. ένα Vicus στον δρόμο για το Μπελλούνο για να υπερασπίσει το Οντέρζο και την πεδιάδα της Βενετίας στα νότια. Η ακριβής θέση του κάστρου δεν έχει προσδιοριστεί αλλά το γεγονός ότι περνούσε από εκεί η Οδός Κλαυδία Αλτίνατε που βρισκόταν νότια από την Ποστούμια Οδό δείχνει ότι είχε στρατηγική σημασία. Το κάστρο πήρε το όνομα "Κενέντα", ήταν μία από τις δύο κωμοπόλεις από τις οποίες δημιουργήθηκε η πόλη του Βιττόριο Βένετο (1923), το γεγονός ότι περνούσαν από εκεί άλλοι δυο δρόμοι δείχνει ότι ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό Virus.

Βυζαντινή Αυτοκρατορία

H μικρή εκκλησία του Αγίου Ανδρέα στα νοτιοανατολικά της πόλης αποκαλύπτει την εισαγωγή του χριστιανισμού τον 4ο αιώνα. Την εποχή που ήταν αυτοκράτορας ο Φλάβιος Ονώριος (5ος αιώνας) καταγράφεται ο κόμης Μάρκελλος της Σενέντα, την λεηλάτησε ο Αττίλας αλλά την οχύρωσε ξανά ο Θεοδώριχος ο Μέγας. Ο Βυζαντινός συγγραφέας Αγαθίας ο Σχολαστικός καταγράφει τον 6ο αιώνα την ύπαρξη της "Κενέντα". Ο Αγαθίας γράφει ότι την εποχή που είχαν ξεσπάσει οι Γοτθικοί Πόλεμοι επί Ιουστινιανού τον στρατιωτικό οικισμό κατέλαβαν διαδοχικά οι Οστρογότθοι, οι Φράγκοι και η Βυζαντινή αυτοκρατορία. Οι Βυζαντινοί κατέκτησαν την Βενετία από τους Οστρογότθους και στην συνέχεια έστρεψαν την προσοχή τους στην κεντρική και νότια Ιταλία. Την άνοιξη του 553 ενώ ο στρατηγός Ναρσής συνομιλούσε με τους Οστρογότθους οι Φράγκοι κατέκτησαν μεγάλο τμήμα της Βενετίας και οι κάτοικοι κατέφυγαν στην Κενέντα, την κράτησαν για έναν χρόνο. Οι Λομβαρδοί κατέκτησαν οριστικά την Κενέντα από τους Βυζαντινούς (568), την έκαναν αποικία τους και την μετέτρεψαν σε ένα από τα 36 Λομβαρδικά δουκάτα.

Μεσαίωνας

Οι Λομβαρδοί οικοδόμησαν το "κάστρο του Σαν Μαρτίνο" στην καρδιά του οικισμού, σε ένα στρατηγικό σημείο για να βλέπουν ολόκληρη την Κενέντα. Ο μοναχός Πολ Δε Ντίκον αναφέρει ότι το δουκάτο επεκτάθηκε σημαντικά όταν ενσωμάτωσε το Οντέρζο μετά την καταστροφή της πόλης από τους Λομβαρδούς. Ο Λομβαρδός βασιλιάς Γκριμόλντ Δε Έλντερ οργάνωσε την Κενέντα σε εκκλησιαστική επισκοπή (685) και την ανέθεσε στην επισκοπή του Οντέρζο, ήταν στην δικαιοδοσία του πατριαρχείου της Ακυληία. Στους πρόποδες στο ίδιο ύψος με το κάστρο του δούκα οικοδομήθηκε ένας Καθεδρικός ναός, μεταφέρθηκαν εκεί τα οστά του Αγίου Τιτσιάνο επισκόπου του Οντέρζο που έγινε ο Πολιούχος της πόλης. Οι Φράγκοι κατέλαβαν την πόλη μετά την ήττα των Λομβαρδών (774), το δουκάτο έμεινε πιστό στον Καρλομάγνο ακόμα και όταν επαναστάτησαν την επόμενη χρονιά το Τρεβίζο και η Βιτσέντζα.

O Όθων Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παραχώρησε στον επίσκοπο της Κενέντα τον τίτλο του κόμη και του κυβερνήτη της πόλης αλλά τον 12ο, τον 13ο και τον 14ο αιώνα ξέσπασαν ταραχές στην Κενέντα και την Σερρεβάλε. Την ίδια εποχή ο επίσκοπος που είχε τον ρόλο του κόμη αναγκάστηκε να αναμιχτεί στις πολιτικές εξελίξεις και να συμμαχήσει με την "Λομβαρδική Λίγκα" απέναντι στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Κενέντα αντιμετώπισε πολλές απειλές από τους γείτονες της όπως επίσης δέχτηκε και μία επίθεση από την κοινότητα του Τρεβίζο, με την μεσολάβηση του πάπα επέστρεψαν τα ιερά κειμήλια που είχαν λεηλατηθεί με οστά του Αγίου Τιτσιάνου. Η Σερρεβάλε έγινε δώρο της οικογένειας Ντα Καμίνο, η Κενέντα και η Σερρεβάλε διεκδικήθηκαν από την οικογένεια Ρομάνο και τους πατριάρχες της Ακυληία. Η ευρύτερη περιοχή πέρασε στα χέρια της οικογένειας Ντελλα Σκάλα.

Βενετική Δημοκρατία

Η Μεσαιωνική πλατεία του Σερρεβάλε.

Η Κενέντα ενσωματώθηκε ειρηνικά στην Δημοκρατία της Βενετίας (19 Δεκεμβρίου 1389). Οι επίσκοποι εξακολουθούσαν να έχουν τον τίτλο του κόμη αλλά αργότερα παραχώρησαν την πολιτική εξουσία της περιοχής στην Βενετία (1447, 1514), διατήρησαν μονάχα την κοινότητα και μερικές βίλες. Τα προνόμια των επισκόπων της Κενέντα ως κόμητες καταργήθηκαν οριστικά από την Δημοκρατία το 1768. Την Βενετική περίοδο η αστική περιοχή της Κενέντα περιορίστηκε γύρω από τον Καθεδρικό ναό, η υπόλοιπη έκταση περιείχε διάσπαρτες αγροτικές καλύβες. Η Σερρεβάλε που ήταν υπό τον έλεγχο της Βενετίας από το 1337 είχε πολύ μεγαλύτερη αστική και οικονομική ανάπτυξη. Ο Ουγγρικός στρατός κατέστρεψε τα επισκοπικά αρχεία της Κενέντα (1411), η Κενέντα και η Σερραβάλε υπέφεραν σημαντικά όταν ξέσπασε ο "Πόλεμος του Καμπραί". Στην Κενέντα δημιουργήθηκε μια σημαντική Ιουδαϊκή κοινότητα σε ολόκληρη την Βενετική περίοδο, ο γηγενής Ιουδαίος Λορέντζο ντα Πόντε που έγινε επίσκοπος της πόλης βαπτίστηκε Καθολικός.

Νεώτερα χρόνια

Το δημαρχείο του Βιττόριο Βένετο.

Ο Γαλλικός στρατός κατέλυσε την Δημοκρατία της Βενετίας (1797), με την Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο η περιοχή πέρασε στην Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Την περίοδο 1805 - 1814 η Κενέντα και η Σερρεβάλε ενσωματώθηκαν στο Ιταλικό βασίλειο του Ναπολέων Α΄. Μετά την πτώση του Ναπολέων η περιοχή δόθηκε μαζί με την υπόλοιπη Βενετία στην Αυστριακή Αυτοκρατορία. Το Βένετο ενσωματώθηκε με το Βασίλειο της Ιταλίας (22 Νοεμβρίου 1866), η Κενέντα και το Σερρεβάλε ενσωματώθηκαν σε μία κοινότητα το "Βιττόριο" που πήρε το όνομα του βασιλιά Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄. Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τα Αυστριακά στρατεύματα κατέλαβαν το Βιττόριο. Στην πόλη έγινε η τελευταία μάχη ανάμεσα στα Αυστρο-Ουγγρικά και τα Ιταλικά στρατεύματα (4 Νοεμβρίου 1918) με τελικό αποτέλεσμα την νίκη των Ιταλών και την λήξη του πολέμου. Το όνομα "Βένετο" προστέθηκε στο "Βιττόριο" (1923), πολλοί δρόμοι σε διάφορα μέρη της Ιταλίας πήραν το όνομα "Οδός Βιττόριο Βένετο". Η μεγάλη Ιταλική νικη στην μάχη του Βιττόριο Βένετο έδωσε στην πόλη πολλές στρατιωτικές τιμές, δημιουργήθηκε το στρατιωτικό "Τάγμα του Βιττόριο Βένετο" (1968) με μέλη Ιταλούς βετεράνους που υπηρέτησαν έξι μήνες στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πηγές

• Αγαθίας ο Σχολαστικός, Περί της Ιουστινιανού βασιλείας
• Ceva, Giulio (2005): Teatri di guerra. Comandi, soldati e scrittori nei conflitti europei (in Italian). Franco Angeli Editore.
• Sartori, Basilio (2005): A Ceneda con S. Tiziano Vescovo e i suoi Successori (712-2005). Vittorio Veneto: TIPSE.
• Sergio De Nardi, Giovanni Tomasi: L'agro centuriato cenedese. Studi e ricerche, Vittorio Veneto (in Italian). Dario De Bastiani, 2010

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Κοινότητα του Βιττόριο Βένετο