Vicus

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ως vicus εννοείται μικρή εγκατάσταση πολιτών, έξω από ρωμαϊκό φρούριο. Η ερμηνεία της λατινικής λέξης σύμφωνα με το Λεξικόν Λατινοελληνικόν του Σ. Κουμανούδη είναι οίκος, κώμη, ρύμη, άμφοδος (δηλαδή κτήρια παραταγμένα στις δύο πλευρές ενός δρόμου), επίσης χωρίον και περιοικίς[1]. Είναι συνώνυμο τής ελληνικής λέξης οἶκος, της Σανσκριτικής víś- που σημαίνει "εγκατάσταση, ενδαίτημα", της Γοτθικής weihs που σημαίνει "χωριό, τόπος" και προέρχεται πιθανώς από το πρωτοινδοευρωπαϊκό *viḱ- "που σημαίνει εγκαθίσταμαι, εγκατάσταση, αλλά και φυλή".

Παραπομπές - σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Κουμανούδης Στεφ. 1972, Λεξικόν Λατινοελληνικόν, Γρηγόρης, Αθήνα, 1040.