Άβαντας
Εμφάνιση
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Ἄβας (του Ἄβαντος), νεοελληνική Άβαντας, (από το α + βαίνω, δηλαδή αυτός που δεν αποχωρεί, ο ανυποχώρητος) είναι γνωστά τα παρακάτω έξι διαφορετικά πρόσωπα:
- Άβας ο Αργείος ήρωας και βασιλιάς του Άργους, γιος του Λυγκέως και της Υπερμήστρας, εγγονός επομένως του Δαναού. Υπάρχει η άποψη ότι αυτός ο Άβαντας υπήρξε ο γενάρχης του λαού των Αβάντων και ιδρυτής της πόλεως Άβαι στη Φωκίδα. Ο Άβαντας πήρε ως σύζυγό του την Αγλαΐα και μαζί απέκτησαν δίδυμα αγόρια, τον Ακρίσιο και τον Προίτο, καθώς και μία κόρη, την Ιδομένη. Σύμφωνα με άλλη παράδοση, ο Άβας αυτός ήταν ο οικιστής του «Πελασγικού Άργους». Θρυλική στην αρχαία Ελλάδα ήταν η ασπίδα του Άβαντα, η «Αβαντεία ασπίς», η οποία είχε τη μαγική ιδιότητα να προξενεί τρόμο στους εχθρούς και να τους τρέπει σε φυγή.
- Μεταγενέστερος ήρωας των Αβάντων, γιος του θεού Ποσειδώνα και μιας Νύμφης, της Αρέθουσας. Σύμφωνα με αθηναϊκή παράδοση, ο Άβαντας αυτός ήταν απόγονος του Μητίονα και πατέρας του Χαλκώδοντα και του Κανήθου, καθώς γράφουν ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα «Αργοναυτικά» (Α΄ 77) και ο «Σχολιαστής του Ευριπίδη» (για τον στίχο 123 της Εκάβης).
- Γιος του ήρωα Μελάμποδα και πατέρας της Λυσιμάχης, του Αργοναύτη Ίδμωνα και του Κοιράνου.
- Τρωαδίτης, γιος του Ευρυδάμαντα, αδελφός του Πολυίδη και πολεμιστής του Τρωικού Πολέμου, όπου και σκοτώθηκε από τον Διομήδη. Αυτός ο `Αβαντας αναφέρεται στην Ιλιάδα (Ε 148).
- Κένταυρος, γιος του Ιξίονος και της Νεφέλης. Ο Άβαντας ήταν καλεσμένος στους επεισοδιακούς γάμους του Πειρίθου και έλαβε μέρος στη μάχη που επακολούθησε (Οβιδίου «Μεταμορφώσεις», ΧΙΙΙ 306).
- Φίλος του Διομήδη. Αυτός ο Άβας μεταμορφώθηκε σε πουλί από τη θεά Αφροδίτη (Οβιδίου «Μεταμορφώσεις», ΧΙV 505).
- Οπαδός του Αινείου[1]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Βιργιλίου Αινειάς, Ι. 121
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 5-6
- Κρουσίου: Λεξικόν Ομηρικόν, διασκευή από την 6η γερμανική έκδ. υπό Ι. Πανταζίδου, έκδοση «Βιβλιεκδοτικά καταστήματα Αναστασίου Δ. Φέξη», Αθήνα 1901, σελ. 2