Αβαντεία ασπίς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αβαντεία ασπίς είναι γνωστή η ασπίδα του βασιλιά Άβαντα του Άργους, γιου του Λυγκέως και της Υπερμήστρας. Η Αβαντεία ασπίς ήταν θρυλική στην αρχαία Ελλάδα, καθώς είχε τη μαγική ιδιότητα να προξενεί τρόμο στους εχθρούς και να τους τρέπει σε φυγή. Η ασπίδα αυτή αρχικώς ανήκε στον Δαναό, τον παππού του Άβαντα. Ο Δαναός την είχε πάρει από κάποιο νεαρό πολεμιστή που με τη βοήθειά της είχε κατατροπώσει ολόκληρο στράτευμα. Ο Δαναός κρέμασε την ασπίδα ως αφιέρωμα στο Ηραίον (τον ναό δηλαδή της θεάς `Ηρας) του Άργους. Από εκεί την ξεκρέμασε ο Λυγκέας και την έδωσε στο γιο του τον Άβαντα. Είναι πιθανό ότι από τότε επεκράτησε το έθιμο να χαρίζουν στους νικητές των Ηραίων Αγώνων από μία ασπίδα.

Ο κορυφαίος Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος βρήκε την έμπνευσή του στην Αβαντεία ασπίδα προκειμένου να κολακέψει τον Καίσαρα Αύγουστο όταν εκείνος νίκησε τον Αντώνιο στη Ναυμαχία του Ακτίου. Φαντάσθηκε λοιπόν ότι οι θεοί έδωσαν το δικαίωμα στον Αινεία να παραλάβει τη μαγική ασπίδα από την Τροία και να τη μεταφέρει στο ιερό του Απόλλωνα του Ακτίου (Αινειάδα, ΙΙΙ 273 κ.ε.).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 5-6